Temat interpretacji

prawo do odzyskania podatku VAT w związku z budową świetlicy wiejskiej,

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2018 r. (data wpływu 19 marca 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.) oraz z dnia 15 maja 2018 r. (data wpływu 17 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku z budową świetlicy wiejskiej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odzyskania podatku VAT w związku z budową świetlicy wiejskiej,

• uznania odpłatnego wynajmowania świetlicy na rzecz podmiotów zewnętrznych za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia: 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 17 kwietnia 2018 r.) oraz z dnia 15 maja 2018 r. (data wpływu 17 maja 2018 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego, przedstawienie własnych stanowisk oraz o dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniach wniosku).

Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, rozliczającym się z podatku z tytułu zarejestrowanych umów cywilnoprawnych tj. umów użytkowania wieczystego oraz umów o najem lokali komunalnych, a także ze sprzedaży wody i odprowadzonych ścieków. Gmina będzie wnioskować o dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich operacja typu 7.4.1.1 Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne w ramach działania Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 na realizację inwestycji polegającej na budowie świetlicy wiejskiej. Zgodnie z Instrukcją wypełnienia wniosku o przyznanie pomocy, beneficjent zobowiązany jest przedłożyć do instytucji zarządzającej PROW na lata 2014-2020 interpretację indywidualną wraz z wnioskiem o przyznanie pomocy.

Projekt będzie polegał na budowie budynku świetlicy wiejskiej wraz z instalacjami wewnętrznymi: wodno-kanalizacyjną, centralnego ogrzewania, elektryczną oraz bezodpływowego zbiornika na ścieki.

Po zakończeniu każdego z etapów budowy Gmina będzie otrzymywała od Wykonawcy robót budowlanych faktury dokumentujące wydatki inwestycyjne. Świetlica będzie środkiem trwałym Gminy, stanowić będzie własność Gminy, ale zostanie przekazana nieodpłatnie w trwały zarząd instytucji kultury: Centrum Dziedzictwa Gór ..

Świetlica po oddaniu do użytku będzie obiektem całorocznym i ogólnodostępnym dostosowanym również do osób niepełnosprawnych.

Inwestycja będzie pełnić funkcje m.in.: społeczne - baza integracji środowiska lokalnego, edukacyjne - organizowanie zajęć dla dzieci i młodzieży, kulturalne - organizowanie spotkań i wydarzeń kulturalnych.

Po zakończeniu inwestycji świetlica będzie udostępniana w dwojaki sposób: nieodpłatnie - udostępnianie mieszkańcom na potrzeby codziennych spotkań i zajęć, odpłatnie - na potrzeby organizowania spotkań czy pokazów dla firm zewnętrznych, z tego tytułu Gmina będzie odpowiednio wykazywać i odprowadzać podatek VAT. Gmina będzie udostępniać nowo wybudowany budynek świetlicy na rzecz zainteresowanych osób i podmiotów zewnętrznych wyłącznie odpłatnie.

W przyszłości Gmina ponosić również będzie wydatki związane z funkcjonowaniem świetlicy (np.: koszty energii, sprzątania itp.). Gmina planuje również zatrudnić 1 lub 2 osoby do prowadzenia i nadzorowania zajęć w świetlicy po zrealizowaniu projektu. Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż odpłatny wynajem świetlic wiejskich na rzecz zainteresowanych (udostępnianie komercyjne) jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną, dla której Gmina występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zatem powyższa czynność w świetle ustawy o VAT traktowana będzie jako odpłatne świadczenie usług, opodatkowane na zasadach ogólnych.

Gmina będzie realizowała inwestycję w ramach zadań własnych wynikających z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. 2017 r. poz. 1875). W myśl art. 2 ust. 1 wyżej cyt. ustawy o samorządzie gminnym - Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych należą także zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności zadania własne obejmują sprawy wspierania i upowszechnia idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej (art. 7 ust. 1 pkt 17 cyt. ustawy).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 16 kwietnia 2018 r. Zainteresowany wskazał: Centrum . jest samorządową osobą prawną, dla której organem założycielskim jest Gmina. Umowy najmu świetlicy na rzecz podmiotów zewnętrznych jeżeli będą zawierane to w imieniu i na rachunek Gminy. Nieodpłatne udostępnianie świetlicy mieszkańcom będzie dokonywane w ramach zadań własnych realizowanych przez Gminę. Wybudowana świetlica wiejska będzie wykorzystywana zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych w rozumieniu art. 15 ust. 2 o podatku od towarów i usług ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.). Nie istnieje możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w zrozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Odpłatny wynajem świetlicy będzie dokonywany na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych z zainteresowanymi podmiotami.

Z kolei w uzupełnieniu wniosku z dnia 15 maja 2018 r. Zainteresowany wskazał: Przewidywana wartość na budowę świetlicy wynosi około 680.000,00 zł. Łączna powierzchnia użytkowa świetlicy, zgodnie z projektem budowlanym stanowi 161,36 m². Przedmiotem odpłatnego najmu będzie cała powierzchnia świetlicy. Odpłatny najem świetlicy wiejskiej, będącej przedmiotem wniosku będzie miał raczej charakter okazjonalny. Udostępnianie obiektu będzie odbywać się w czasie godzinowym, choć bywały sytuacje, że podmioty zewnętrzne wynajmowali świetlice pod prezentacje własnych firm na 2-3 dni. Wysokość stawek czynszu z tytułu wynajmu świetlicy określa Załącznik do Zarządzenia Nr .... Wójta Gminy ................ z dnia 6 kwietnia 2018 r. w sprawie ustalenia minimalnych stawek czynszu z tytułu najmu i dzierżawy nieruchomości stanowiących własność Gminy ................ - Tabela nr 3 (dokument w załączeniu). Przewidywany roczny obrót z tytułu wynajmu świetlicy wynosi - 771,67 zł. Powyższą wartość podano w oparciu o wyliczenia na podstawie danych księgowych (tj. zestawienia faktur z wynajmowanych świetlic) dotyczących wynajmu świetlic za 2017 rok. Wysokość czynszu z tytułu odpłatnego najmu świetlicy zgodnie z Tabela nr 3 załącznika do Zarządzenia Nr ... Wójta Gminy ................ z dnia 6 kwietnia 2018 r. będzie uzależniona od przeznaczenia - celu wynajmu.

W odpowiedzi na pytanie nr 8 Czy wysokość czynszu za wynajem przedmiotowej świetlicy wiejskiej zostanie skalkulowana z uwzględnieniem realiów rynkowych?, Wnioskodawca odpowiedział: Jak wskazano powyżej wysokość stawek czynszu z tytułu wynajmu świetlicy określa Załącznik do Zarządzenia Nr .... Wójta Gminy ................ z dnia 6 kwietnia 2018 r. w sprawie ustalenia minimalnych stawek czynszu z tytułu najmu i dzierżawy nieruchomości stanowiących własność Gminy ................. Stawki czynszu podlegają corocznej waloryzacji o średnioroczny wskaźnik wzrostu cen towarów i usług ogłoszony przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

Wnioskodawca w pierwszej kolejności musi pozyskać środki zewnętrzne na budowę świetlicy, następnie wyłonić Wykonawcę w drodze postępowania przetargowego oraz wybudować budynek świetlicy i dopiero ewentualnie uzyskiwać dochody z tytułu najmu świetlicy. Dochody powstałe z wynajmu będą przekazywane na bieżące utrzymanie obiektu. Jednakże analizując treść odpowiedzi na pyt. 1 i pyt. 6 należy stwierdzić, że wysokość nakładów poniesionych na budowę świetlicy nie zrekompensuje ewentualne wynajmowanie obiektu.

W odpowiedzi na pytanie nr 10 Czy czynsz z ewentualnego najmu pokryje koszty poniesione na budowę przedmiotowej świetlicy? Wnioskodawca odpowiedział: Biorąc pod uwagę przewidywaną wartość na budowę świetlicy i średni roczny obrót z najmu wynika, że koszty z czynszu nie pokryją kosztów poniesionych na budowę świetlicy. Zakładana częstotliwość najmu świetlicy może wynosić od 3-ch do 4-ech razy w ciągu roku. Wskazaną ilość przyjęto na podstawie istniejących obiektów świetlic na terenie gminy i zainteresowania ich wynajmem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(we wniosku nr 1)

Czy Gmina będzie miała możliwość odzyskania podatku VAT wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na budowę świetlicy wiejskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku z dnia 16 kwietnia 2018 r.):

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania zadanego w pkt 1 (zmieniające stanowisko przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej):

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina będzie miała możliwość odzyskania w części podatku VAT, ponieważ na wybudowanym obiekcie będzie prowadzona działalność polegająca na udostępnieniu odpłatnie nowo wybudowanego budynku świetlicy na rzecz podmiotów zewnętrznych.

W nawiązaniu do powyższego Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w proporcji - prewskaźnik obliczonego wg paragrafu 3.1 Rozp. MF z dnia 17 grudnia 2015 r. w prawie sposobu określenia zakresu wykorzystania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Zgodnie z postanowieniami art. 86-88 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.) wynika, że do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 9 ust. 3 powołanej wyżej ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Natomiast działalność Wnioskodawcy polegająca na świadczeniu odpłatnych usług oraz odpłatnej dostawy stanowi działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Gmina będzie miała prawo do odzyskania podatku VAT w związku z budową świetlicy wiejskiej.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy należy podkreślić, że jak wskazano wyżej, z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że odliczyć można podatek naliczony związany z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Tym samym, zasada ta wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zauważyć w tym miejscu należy, że podatnicy dokonujący czynności niepodlegających opodatkowaniu (lub zwolnionych od podatku) byliby stawiani w pozycji uprzywilejowanej: po pierwsze nie mieliby obowiązku uiszczenia podatku należnego, a po drugie dokonując jakiejkolwiek innej czynności opodatkowanej, mogliby skorzystać z uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego, niepozostającego w relacji z podatkiem należnym. Innymi słowy, podatnik miałby prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie pod warunkiem dokonania jednej czynności opodatkowanej, nawet stanowiącej nieznaczny wycinek całokształtu jego działalności.

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Warunek zachowania związku zakupów z działalnością opodatkowaną, jest również akcentowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 1995 r., (w sprawie C-4/94, BLP Group plc v. Commissioners of Customs & Excise) TSUE stwierdził, że powstanie prawa do odliczenia podatku jest uzależnione od bezpośredniego i niezwłocznego związku z transakcjami opodatkowanymi (ang. direct and immediate link with the taxable transactions ). Także w wyroku z dnia 8 czerwca 2000 r. (w sprawie C-98/98, Commissioners of Customs and Excise a Midland Bank plc), TSUE nie miał wątpliwości, że artykuł 2 Pierwszej Dyrektywy i artykuł 17 ust. 2, 3 i 5 Szóstej Dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w taki sposób, aby warunkiem odliczenia przez podatnika VAT oraz podstawą do ustalenia zakresu tego prawa było zasadniczo istnienie bezpośredniego związku pomiędzy daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do dokonania odliczenia. Ponadto Trybunał w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie C-437/06 Securenta przesądził, że w sytuacji gdy podatnik wykonuje działalność gospodarczą i działalność niemającą charakteru gospodarczego, prawo do odliczenia z tytułu ewentualnych wydatków jest dopuszczalne jedynie w zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika.

W orzeczeniu z dnia 27 września 2001 r. w sprawie CIBO Participations S.A. (C-16/00) Trybunał doszedł do wniosku, że aby możliwe było odliczenie VAT naliczonego, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy wydatkiem a sprzedażą opodatkowaną VAT, co oznacza, że wydatek musi stanowić element kosztowy sprzedaży opodatkowanej. Niemniej TSUE stwierdził, że wydatki na doradztwo związane z procesem przejmowania spółek zależnych przez CIBO stanowią koszty ogólne, mające związek z działalnością opodatkowaną tej spółki.

W świetle powyższego orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, podobnie jak i art. 17(2)(3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć co do zasady że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie.

Jednak brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług, a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

Należy zatem zauważyć, że w szerokim ujęciu każdy wydatek ma wpływ na działalność Gminy. W takim ujęciu każdy wydatek mógłby więc pośrednio podlegać odliczeniu. Jeżeli jednak określone wydatki mają bezpośredni związek z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, to ewentualne doszukiwanie się pośredniego wpływu tych czynności na działalność opodatkowaną nie może prowadzić do zmiany ich kwalifikacji z punktu widzenia możliwości zastosowania odliczenia. Taki związek jest bowiem zbyt nieuchwytny, mało konkretny w porównaniu do wyraźnego i jednoznacznego związku tych wydatków z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem nie każdy zaistniały rodzaj powiązania o charakterze pośrednim daje uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że obrót z tytułu odpłatnego wynajmowania przedmiotowej świetlicy wiejskiej będzie nikły w stosunku do wartości nakładów ponoszonych na budowę ww. świetlicy. Jak wskazał Wnioskodawca, odpłatny najem świetlicy wiejskiej będzie miał raczej charakter okazjonalny. Zakładana częstotliwość najmu świetlicy może wynosić od 3-ch do 4-ech razy w ciągu roku, natomiast przewidywany roczny obrót z tytułu najmu świetlicy wynosi 771,67 zł.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy podkreślić, że Wnioskodawca realizuje przedmiotowy projekt w ramach zadań własnych, o których mowa w ustawie o samorządzie gminnym. Tym samym efekty ww. inwestycji będą związane z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Wykorzystanie przedmiotowej inwestycji w ramach najmu, w świetle przedstawionych danych liczbowych, będzie marginalne w stosunku do ponoszonych nakładów na inwestycję. Z całokształtu opisu sprawy wynika, że zakres wykorzystania przedmiotowej świetlicy do działalności opodatkowanej Wnioskodawcy, będzie na tyle nieuchwytny, że nie może skutkować wystąpieniem prawa do odliczenia VAT.

W omawianych okolicznościach, zdaniem Organu, nie występuje związek przyczynowo-skutkowy, który decydowałby o prawie do odliczenia podatku związanego z wydatkami ponoszonymi na przedmiotową świetlicę wiejską. O ile nie można wykluczyć, że zakupy towarów i usług dokonane w ramach projektu mogą przyczynić się do uzyskania nieznacznej sprzedaży opodatkowanej, tym niemniej jednak, ewentualne wykorzystanie przedmiotowej świetlicy w ramach najmu jak wynika z okoliczności sprawy w niewielkim zakresie, nie może przesądzić o uprawnieniu do realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tą opłatą.

Podsumowując, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odzyskania podatku VAT w związku z budową świetlicy wiejskiej. W ocenie Organu związek z czynnościami opodatkowanymi w stopniu, który wynika ze sprawy jest nikły.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż Gmina będzie miała możliwość odzyskania w części podatku VAT, ponieważ na wybudowanym obiekcie będzie prowadzona działalność polegająca na udostępnieniu odpłatnie nowo wybudowanego budynku świetlicy na rzecz podmiotów zewnętrznych należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zakresie prawa do odzyskania podatku VAT w związku z budową świetlicy wiejskiej. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej