Temat interpretacji

W zakresie uznania dotacji otrzymanej na realizację projektu za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 marca 2018 r. (data wpływu 23 marca 2018 r.), uzupełnionym pismem z 14 maja 2018 r. (data wpływu 15 maja 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dotacji otrzymanej na realizację projektu za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2018r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dotacji otrzymanej na realizację projektu za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem 14 maja 2018 r. (data wpływu 15 maja 2018 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 8 maja 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.221.2018.1.JP.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 14 maja 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, co miesiąc składa deklarację VAT-7. Ma zamiar przystąpić do realizacji projektu pn. współfinansowanego w 84% kosztów netto z EFRR w ramach RPO Województwa na lata 2014-2020. Pozostałe 16% kosztów netto plus VAT od całych kosztów projektu to wkład własny Gminy, która zamierza to pokryć z wpłat od mieszkańców. Wysokość dofinansowania należnego Gminie ze środków unijnych nie jest uzależniona od wpłat dokonywanych przez mieszkańców. Projekt polegać będzie na zakupie i montażu kotłów na biomasę, instalacji fotowoltaicznych, i kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych lub na gruncie oraz innych niż mieszkalne będące własnością mieszkańców Gminy. Gmina będzie zawierać umowy z wykonawcami robót wyłonionymi w przetargu i na Gminę będą wystawiane faktury VAT.

Celem projektu jest poprawa warunków życia mieszkańców na terenie Gminy, która realizuje w ten sposób swoje zadania własne obejmujące sprawy z zakresu wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymanie czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art.7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym). Obowiązek finansowania przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza przy wykorzystaniu lokalnych źródeł energii odnawialnej i wprowadzanie bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii nakłada również na samorządy ustawa- Prawo Ochrony Środowiska (art. 403 ust. 2 ustawy)

Gmina starając się o dofinansowanie wyliczyła jego wysokość poprzez oszacowanie kosztu poszczególnych urządzeń/ instalacji i pomnożyła przez ilość instalacji na które złożyli wnioski mieszkańcy. Oszacowane koszty mogą ulec zmianie po rozstrzygnięciu przetargu, bo wyłoniony wykonawca np. będzie miał niższy koszt budowy poszczególnych instalacji. W projekcie biorą udział tylko osoby fizyczne, gospodarstwa domowe (instalacje nie mogą być wykorzystywane do działalności gospodarczej/rolniczej).

Gmina przygotowując się do złożenia wniosku o dofinansowanie z EFRR podpisała z mieszkańcami, którzy wyrazili chęć udziału w projekcie, umowy użyczenia części nieruchomości na potrzeby realizacji inwestycji. Na nieruchomościach tych zostaną zamontowane urządzenia i instalacje odnawialnych źródeł energii, które 5 lat od zakończenia projektu stanowić będą własność Gminy. Aneksami do tych umów Gmina ureguluje odpłatność dla mieszkańców na rzecz Gminy, będzie to jednorazowa wpłata za którą Gmina wykona usługę montażu i podpięcia instalacji w skład których będą wchodziły: kolektory słoneczne, fotowoltaika oraz kotły na biomasę, udostępni mieszkańcom zamontowane instalacje i po okresie trwałości projektu przeniesie prawo własności do instalacji na rzecz mieszkańców bez konieczności podpisywania odrębnych umów.

Pismem z 14 maja 2018 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy, wskazując że dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa będzie pokrywać 84% wartości netto kosztów kwalifikowalnych projektu dla usługi kompleksowej dostawy i montażu instalacji odnawialnych źródeł energii dla mieszkańców Gminy.

Dofinansowanie z Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa , które ma otrzymać Gmina przeznaczone zostanie wyłącznie na realizację założeń projektu pn. . Środki zostaną wykorzystane zgodnie z podpisaną umową z Urzędem Marszałkowskim Województwa na dofinansowanie ww. zadania. Gmina nie może wykorzystać dofinansowania na inny cel, czyli np. na ogólną swoją działalność.

Jednorazowa wpłata od mieszkańca będzie za montaż i podpięcie instalacji OZE. Gmina na obecnym etapie nie wie czy wniosek przejdzie i zostanie przyznane dofinansowanie, jest też przed procedurami przetargowymi, więc nie jest w stanie określić jak będzie szacować koszty tej opłaty. Celem gminy jest realizacja projektu, co pozwoli poprawić jakość życia mieszkańców, zredukować zanieczyszczenie środowiska w Gminie, a nie za wszelką cenę ograniczyć swoje koszty przy realizacji zadania.

Gmina nie wie czy wpłata za jaką Gmina wykona usługę montażu i podpięcia instalacji byłaby wyższa gdyby Gmina nie uzyskała dofinansowania z EFRR na realizację przedmiotowego projektu, ponieważ jak wspomniane jest wyżej celem Gminy jest poprawa jakości życia mieszkańców w Gminie, ograniczenie zanieczyszczeń poprzez zastosowanie nowoczesnych urządzeń grzewczych, a nie ograniczanie kosztów. Obowiązek finansowania przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza przy wykorzystaniu lokalnych źródeł energii odnawialnej i wprowadzanie bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii nakłada na Gminę ustawa Prawo Ochrony Środowiska. Gmina po otrzymaniu informacji czy dostanie dofinansowanie dla wniosku, czy też nie, zastanawiać się będzie jak w inny sposób zrealizować założenia dla OZE.

Umowa na podstawie, której Gmina otrzymuje dotacje zakłada jedynie okres 5 lat trwałości projektu zobowiązując Gminę do pozostawania właścicielem instalacji i urządzeń OZE przez ten okres, nie reguluje natomiast kwestii tego, co Gmina zrobi z instalacjami po tym okresie. Nie mniej jednak Gmina zamierza przekazać wszystkie instalacje OZE mieszkańcom, którzy wezmą udział w projekcie.

Jednorazowa wpłata będzie uiszczona przez mieszkańców jeszcze przed montażem i podpięciem instalacji. Wpłata będzie warunkować wzięcie udziału mieszkańca w projekcie (będzie miała charakter obowiązkowy), za przeniesienie prawa własności do instalacji po 5 latach nie będzie dodatkowych opłat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dotacja z EFRR podlega opodatkowaniu z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina uważa, że dotacja z EFRR nie podlega opodatkowaniu z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ zdaniem Gminy, do podstawy opodatkowania wlicza się tylko takie dotacje które są dopłatą do ceny towaru lub usługi, mające bezpośredni wpływ na jej wysokość. Jeżeli jednak jest to dotacja, której nie da się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a które mają na celu jedynie dofinansowanie ogólnych kosztów programu w naszym przypadku koszt realizacji projektu pn. nie będą stanowiły zapłaty, jest to dofinansowanie na realizację zadań własnych Gminy wynikających z przepisów prawa Ustawa o samorządzie Gminnym (art. 7 ust. l pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r.), Prawo Ochrony Środowiska (art. 403 ust 2 ustawy). Dotacja finansuje koszty kwalifikowalne projektu, a nie konkretne instalacje. Celem głównym projektu wg zapisu we wniosku jest zwiększenie produkcji energii z odnawialnych źródeł energii w generacji rozproszonej poprzez wykorzystanie źródeł odnawialnych na budynkach mieszkalnych w Gminie. Dotacja nie wiąże się z odpłatnością dokonywaną przez mieszkańców na rzecz Gminy, ponieważ Gmina mogłaby pokryć wkład własny (wydatek niekwalifikowalny projektu) sięgając po inne źródła finansowania np. kredyt, a nie wpłaty od mieszkańców. Przedmiotowa dotacja jest dotacją do kosztów budowy instalacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, ().

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów art. 15 ustawy wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przywołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT dotacji z EFRR w związku z planowanym przystąpieniem do realizacji projektu pn. .

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Ponadto, w myśl art. 29a ust. 7 ustawy podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Z powołanych wyżej przepisów wynika również, że włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie ceny konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie stanowi więc podstawy opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dotacje mają, czy też nie bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlegają opodatkowaniu istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania. Tak więc podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia dotacja bezpośrednio związana z ceną.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną.

Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można i należy potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie.

W świetle przedstawionego opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że dofinansowanie związane z wykonaniem instalacji OZE na nieruchomościach mieszkańców gminy podlega opodatkowaniu, gdyż zostało ono przyznane na zrealizowanie tej konkretnej inwestycji, a nie na jakąkolwiek ogólną działalność Wnioskodawcy. Dofinansowanie stanowi w tym przypadku zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej za usługę jaką będzie świadczyć Gmina na rzecz mieszkańców z tytułu przekazania im nakładów w postaci montażu zestawów OZE na nieruchomościach stanowiących ich własność. Dofinansowanie stanowi w istocie wynagrodzenie za świadczone przez Wnioskodawcę usługi i powinno być uznane za zapłatę (dotację, subwencję lub inną dopłatę o podobnym charakterze) otrzymaną od osoby trzeciej, mającą bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług.

Nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że jest to dofinansowanie na realizację zadań własnych Gminy wynikających z przepisów prawa Ustawa o samorządzie Gminnym (art. 7 ust. l pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r.), Prawo Ochrony Środowiska (art. 403 ust 2 ustawy). W opisie sprawy Wnioskodawca jednoznacznie wskazał: Dofinansowanie z Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa , które ma otrzymać Gmina przeznaczone zostanie wyłącznie na realizację założeń projektu pn. . Środki zostaną wykorzystane zgodnie z podpisaną umową z Urzędem Marszałkowskim Województwa na dofinansowanie ww. zadania. Gmina nie może wykorzystać dofinansowania na inny cel, czyli np. na ogólną swoją działalność.

Jak wynika z opisu sprawy Gmina starając się o dofinansowanie wyliczyła jego wysokość przez oszacowanie kosztu poszczególnych urządzeń / instalacji i pomnożyła przez ilość instalacji na które złożyli wnioski mieszkańcy. Oszacowane koszty mogą ulec zmianie po rozstrzygnięciu przetargu, bo wyłoniony wykonawca np. będzie miał niższy koszt budowy poszczególnych instalacji.

W okolicznościach niniejszej sprawy, należy uznać, że kwota obowiązkowej wpłaty ostatecznego odbiorcy świadczenia, tj. mieszkańca z tytułu realizacji usługi montażu i podpięcia instalacji OZE, z uwagi na przyznane dofinansowanie, będzie niższa od kwoty, jakiej Wnioskodawca musiałby żądać od mieszkańca, gdyby przedmiotowego dofinansowania nie było. Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że mieszkaniec nie będzie zobowiązany do wpłaty całkowitej wartości (100%) indywidualnego zestawu OZE. Ponadto, jakkolwiek Wnioskodawca wskazał, iż nie występuje zależność udzielenia dotacji z odpłatnością mieszkańców na rzecz Gminy, to jednak wysokość wpłat jest uzależniona od otrzymanego dofinansowania. Na wysokość otrzymanej od mieszkańca wpłaty ma bezpośredni wpływ otrzymana dotacja.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że dofinansowanie na realizację projektu wypłacane będzie podmiotowi dotowanemu czyli Wnioskodawcy bezpośrednio w celu umożliwienia mu określonej usługi na rzecz mieszkańca, z którym wiąże go stosunek zobowiązaniowy na podstawie zawartej umowy. Nie ulega wątpliwości, że mieszkaniec nie musi płacić pełnej ceny usługi właśnie z powodu pokrycia jej dotacją.

W przedmiotowej sprawie otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie na realizację projektu o nazwie będzie stanowić dopłatę do ceny świadczonych na rzecz mieszkańca usług, a zatem stanowiącą podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dotacja z EFRR nie podlega opodatkowaniu, jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej