W zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 12.02.2018, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.662.2017.2.IG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

W zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2017 r. (data wpływu 6 grudnia 2017 r.), uzupełniony w dniu 30 stycznia 2018 r. (data wpływu 5 lutego 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 26 stycznia 2018 r. otrzymane przez pełnomocnika w dniu 29 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości. Wniosek został uzupełniony w dniu 30 stycznia 2018 r. w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 26 stycznia 2018 r. otrzymane przez pełnomocnika w dniu 29 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną na własne imię i nazwisko oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 29 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość do majątku prywatnego. Zgodnie z umową sprzedaży jest to nieruchomość stanowiąca jedną działkę oznaczoną numerem 23/2 o powierzchni 0,0523 ha dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Przy umowie przedłożono wypis z rejestru gruntów z którego wynikało, że nieruchomość stanowi działkę oznaczoną numerem 23/2 o powierzchni 0,0523 ha o opisie użytków inne tereny zabudowane. Dokument ten jest wypisem z opisowych danych ewidencji gruntów i budynków i jest przeznaczony do dokonywania wpisu w księdze wieczystej.

Przy umowie sprzedaży przekazano Wnioskodawcy decyzję w sprawie wyrażenia zgody na przeniesienie warunków zabudowy na jego rzecz. Sprzedający w akcie notarialnym zapewnili m.in., iż nieruchomość ma bezpośredni dostęp do drogi publicznej, jest zabudowana a na nieruchomości nikt nie jest zameldowany.

Sprzedający oświadczyli też, iż z tytułu zawartej umowy nie byli podatnikami podatku VAT i nie wystawią faktury VAT. Notariusz pobrała podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% wartości nieruchomości. Przy zakupie Wnioskodawca nie odliczył więc podatku naliczonego, gdyż transakcja nabycia nieruchomości objęta była zwolnieniem w podatku od towarów i usług. Na przedmiotowej nieruchomości znajduje się budynek niemieszkalny, którego budowa została zakończona w 1960 r. Budynek ten nie został ujawniony w księdze wieczystej ale potwierdzają to dokumenty, w tym Wypis z Kartoteki Budynków oraz z Wypis z Rejestru Gruntów, wydane przez Starostę. Dokumenty te są przeznaczone do dokonywania wpisu w księdze wieczystej.

Wnioskodawca nie ponosił nakładów na nieruchomość w wysokości przekraczającej 30% wartości początkowej nieruchomości.

Wnioskodawca planuje zbyć nieruchomość tj. budynek niemieszkalny wraz z gruntem. Dla nieruchomości tej Wnioskodawca uzyskał warunki zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego. Nie wystąpił jednak o wydanie pozwolenia na budowę oraz nie rozpoczął żadnych prac związanych z budową budynku.

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że:

Działka o nr 23/2 o powierzchni 0,0523 została nabyta przez Wnioskodawcę dla celów prywatnych, nie mając sprecyzowanego celu co do jej wykorzystania, Wnioskodawca zamierzał tę działkę pozostawić w majątku prywatnym.

Działka, która ma być obecnie przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej.

Działka, która ma być przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, nie była udostępniana zarówno odpłatnie jak i nieodpłatnie osobom trzecim.

Przed sprzedażą działki Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży nieruchomości z powodów prywatnych, gdyż gromadzi środki pieniężne na budowę własnego domu.

Wnioskodawca nie wykorzystywał w żaden sposób budynku znajdującego się na działce, która ma być przedmiotem sprzedaży.

Wnioskodawca nie wykorzystywał budynku znajdującego się na działce, która ma być przedmiotem sprzedaży wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Budynek znajdujący się na działce był użytkowany przez sprzedających działkę od daty nabycia w dniu 15 stycznia 2009 r. Z umowy sprzedaży zawartej pomiędzy sprzedającymi a Wnioskodawcą wynika, iż:

nieruchomość jest zabudowana,
nieruchomość nie jest siedzibą działalności gospodarczej,
na nieruchomości nikt nie jest zameldowany,
sprzedający nie prowadzą działalności gospodarczej i z tytułu zawarcia umowy nie są podatnikami podatku VAT.

Innych informacji w zakresie użytkowania budynku przez sprzedających Wnioskodawca nie posiada.

W odniesieniu do budynku znajdującego się na działce, Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji, które posiada Wnioskodawca wynika, iż Sprzedający od których Wnioskodawca nabył budynek wraz z działką, nie ponosili nakładów na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne zbycie nieruchomości opisanej w stanie faktycznym jest zwolnione z p.t.u. czy też jest opodatkowane wg stawki 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a p.t.u.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i 8 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 p.t.u. przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami w rozumieniu przepisów p.t.u. są rzeczy oraz ich części, a więc między innymi grunty oraz budynki, budowle i ich części, co oznacza że nieruchomości mogą być przedmiotem dostawy towarów i jako takie podlegać opodatkowaniu p.t.u.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 p.t.u. - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83 art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 10 p.t.u. zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 p.t.u. rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Kolejne zwolnienie z p.t.u. dotyczące nieruchomości reguluje art. 43 ust. 1 pkt 10a, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Wskazane warunki muszą być spełnione łącznie, a więc niespełnienie jednego z nich uniemożliwia skorzystanie ze zwolnienia.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a p.t.u.).

Z powyższych przepisów p.t.u. wynika więc, iż dostawa nieruchomości lub ich części, co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Ponadto, jeżeli przedmiotem sprzedaży będzie budynek wraz z gruntem, to zastosowanie będzie miał art. 29a ust. 8 p.t.u., co oznacza, że grunt na którym położony jest sprzedawany budynek będzie opodatkowany według takich samych zasad jak budynek. W myśl bowiem art. 29a ust. 8 p.t.u. w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe oznacza, że przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, co oznacza że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem niemieszkalnym dla której wydane są warunki zabudowy będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 p.t.u. - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83 art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy jednak wskazać, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług ma miejsce wówczas, jeżeli spełniona jest przesłanka o charakterze przedmiotowym, tj. występuje czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez podmiot będący podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działający w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza to, że dostawa towarów, w tym nieruchomości, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykonuje podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej,o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jeżeli zatem dana czynność jest wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Wskazać należy, że TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 z dnia 15 września 2011 r. rozstrzygał problem dotyczący kwestii czy sprzedaż działek stanowi sprzedaż majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą. Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego orzeczenia, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę nieruchomości można uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną na własne imię i nazwisko oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 29 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość (działkę oznaczoną numerem 23/2) do majątku prywatnego. Przy umowie sprzedaży przekazano Wnioskodawcy decyzję w sprawie wyrażenia zgody na przeniesienie warunków zabudowy na jego rzecz. Sprzedający w akcie notarialnym zapewnili m.in., iż nieruchomość ma bezpośredni dostęp do drogi publicznej, jest zabudowana a na nieruchomości nikt nie jest zameldowany.

Sprzedający oświadczyli też, iż z tytułu zawartej umowy nie byli podatnikami podatku VAT i nie wystawią faktury VAT. Na przedmiotowej nieruchomości znajduje się budynek niemieszkalny, którego budowa została zakończona w 1960 r.

Wnioskodawca planuje zbyć nieruchomość tj. budynek niemieszkalny wraz z gruntem. Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży nieruchomości, gdyż gromadzi środki pieniężne na budowę własnego domu. Dla nieruchomości tej Wnioskodawca uzyskał warunki zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego. Nie wystąpił jednak o wydanie pozwolenia na budowę oraz nie rozpoczął żadnych prac związanych z budową budynku. Budynek znajdujący się na działce był użytkowany przez sprzedających działkę od daty nabycia w dniu 15 stycznia 2009 r. W odniesieniu do budynku znajdującego się na działce, Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Działka, która ma być obecnie przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej. Działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, nie była udostępniana zarówno odpłatnie jak i nieodpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawca nie wykorzystywał w żaden sposób budynku znajdującego się na działce, która ma być przedmiotem sprzedaży, także wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Przed sprzedażą działki Wnioskodawca nie podejmował i nie podejmuje jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowej działki, np. uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, ogrodzenie terenu, wydzielenie drogi dojazdowej itp. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy odpłatne zbycie nieruchomości podlega zwolnieniu z opodatkowania czy też jest opodatkowane stawką VAT 23%.

W oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy uznać, że dokonując sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem Wnioskodawca nie będzie w ogóle działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca wskazał, że dokonał zakupu działki z budynkiem do majątku prywatnego. Przed sprzedażą działki Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmuje jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowej działki takich jak uzbrojenie terenu, doprowadzenie mediów, ogrodzenie terenu, wydzielenie drogi dojazdowej. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Jak wskazał Wnioskodawca nieruchomość nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, nie była udostępniana zarówno odpłatnie jak i nieodpłatnie osobom trzecim. Wnioskodawca nie wykorzystywał w żaden sposób budynku znajdującego się na działce, która ma być przedmiotem sprzedaży, także wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wskazał jedynie, że dla nieruchomości uzyskał warunki zabudowy dla inwestycji obejmującej budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego jednak nie wystąpił o wydanie pozwolenia na budowę oraz nie rozpoczął żadnych prac związanych z budową budynku. Mając na uwadze wskazane przez Wnioskodawcę informacje należy uznać, że dla sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie działa jako podatnik.

Dokonując transakcji zbycia działki z budynkiem Wnioskodawca nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług. Mając na uwadze okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę należy uznać, że planowana transakcja sprzedaży nieruchomości mieścić się będzie w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie będzie w ogóle podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji, skoro transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, w przedmiotowej sprawie nie znajdują zastosowania przepisy regulujące stawkę podatku czy też zwolnienia z opodatkowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zastosowania zwolnienia od podatku dla zbycia nieruchomości należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z póżn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie