Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Cieszynie stwierdza, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2005r. (data wpływu do Urzędu - 12.09.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej wysokości stawki podatkowej, która ma zastosowanie przy sprzedaży gruntu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.09.2005r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Cieszynie wpłynął wniosek z dnia 08.09.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z treścią przepisu art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika i inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przez sądem administracyjnym. W myśl art. 14 § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Opis stanu faktycznego oraz własne stanowisko podatnika w sprawie :

Gmina jest właścicielem nieruchomości gruntowej położonej na obszarze, na którym brak planu zagospodarowania przestrzennego. W ewidencji gruntów i budynków działka sklasyfikowana jest jako R IIIb, czyli teren rolny. Natomiast w Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego ok. 1/3 działki znajduje się na terenach "zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej" a pozostała część w terenach "prywatnej zieleni ekologicznej".

W związku z powyższym podatnik wniósł zapytanie, czy dane wynikające z ewidencji gruntów w tym wypadku mają decydujące znaczenie i należy do sprzedaży wyżej opisanego gruntu zastosować w całości zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy ?

W opinii podatnika zasadnym jest zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy do całej transakcji, bowiem dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków wyraźnie określają rolnicze przeznaczenie terenu. Studium zaś nie jest obowiązującym prawem lecz stanowi jedynie wytyczne polityki przestrzennej miasta, a te mogą ulec zmianie. Z uwagi na brak planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nadrzędne znaczenie mają dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków, prowadzone na podstawie przepisów Rozporządzenia Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454). Takie rozwiązanie przyjęto również w ustawie z dnia 11 kwietnia 2003r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64 poz. 454). W przypadku zbywania nieruchomości notariusz na podstawie wypisu z planu zagospodarowania przestrzennego i wypisu z ewidencji gruntów i budynków stwierdza, czy jest to nieruchomość rolna. W sytuacji gdy dla obszaru, na którym położona jest nieruchomość, nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, notariusz - zgodnie z art. 2 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego - ustala przeznaczenie nieruchomości na podstawie wypisu z ewidencji gruntów. W przypadku, gdy w ewidencji figuruje użytek rolny notariusz ma obowiązek zgodnie z art. 3 ww. ustawy powiadomić Agencję Nieruchomości Rolnych, której z mocy prawa przysługuje prawo pierwokupu. Z przytoczonych przepisów prawnych, zdaniem podatnika jednoznacznie wynika, że zwolnieniem z podatku VAT objęte są grunty, które - w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego - zakwalifikowane są w ewidencji gruntów i budynków jako nieruchomości rolne.

Ocena stanowiska pytającego z powołaniem przepisów prawa podatkowego :

Na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z przedstawionego przez podatnika w zapytaniu stanu faktycznego wynika, że posiadana przez niego nieruchomość gruntowa, która ma być przedmiotem dostawy, bezspornie spełnia pierwszy z określonych w ww. art. 43 ust. 1 pkt 1 warunek - stanowi teren niezabudowany.

Dla przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie ustalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który jako prawo miejscowe ma decydujące znaczenie dla określenia czy dany teren stanowi teren budowlany czy inny.

Jednak w Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego część przedmiotowego terenu przyporządkowano do terenów "zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej".

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 9 cyt. ustawy stanowi, że studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania terenu przestrzennego.

Ewidencja gruntów i budynków również nie jest aktem obowiązującego prawa - jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wypisy w niej się znajdujące są tylko odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego aktualnego na dzień dokonania wpisu.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie jego klasyfikacją gleboznawczą.

Gmina, będąca właścicielem przedmiotowej nieruchomości gruntowej, poprzez jej ujęcie w Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego jako terenu :

• "zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej" - w ok. 1/3 wielkości działki,
• "prywatnej zieleni ekologicznej" - w pozostałej części,

określiła przeznaczenia tejże nieruchomości na cele j.w.

Zatem dostawa przedmiotowej nieruchomości gruntowej w części, która przeznaczona jest pod zabudowę, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie korzystającą ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Cieszynie stwierdza, że stanowisko podatnika zawarte we wniosku z dnia 08.09.2005r. jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.