Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.), uzupełnionym w dniu 17 stycznia 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z projektem pn. xxx jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 17 stycznia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z projektem pn. xxx.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Projekt pn.: xxx został zrealizowany na podstawie umowy zawartej dnia 28 lipca 2011 r. z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w miejscowości O. Środki na realizację projektu pochodziły w 50% z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach RPO xxx na lata 2007-2013. Pozostałe 50% to środki własne Zespołu. Celem podstawowym realizacji projektu była ochrona środowiska poprzez zmniejszenie emisji szkodliwych gazów i pyłów do atmosfery dzięki wykorzystaniu odnawialnych źródeł energii. Wykorzystanie instalacji solarnej do pozyskiwania energii do podgrzewu wody na cele bytowe pacjentów spowodowała nie tylko zmniejszenie zanieczyszczeń środowiska, ale również wpłynęła na zmniejszenie zużycia gazu ziemnego w okresie letnim, co wpływa korzystnie na zmniejszenie kosztów eksploatacyjnych związanych z bieżącą działalnością szpitala. Przy zainstalowanych kolektorach o mocy 33,80 MW/rok Wnioskodawca uzyskuje średnio rocznie 25 MW/rok czystej, odnawialnej energii, która służy pacjentom szpitala.

W ww. wniosku o dofinansowanie realizacji projektu podatek od towarów i usług ujęto jako wydatek kwalifikowalny, ponieważ Wnioskodawca nie miał i nie ma możliwości odzyskania tego podatku. Realizacja projektu nie służy czynnościom opodatkowanym. Szpital dokonuje sprzedaży objętej stawką 8% i 23%, jednak wysokość tej sprzedaży w odniesieniu do obrotu w 2015 r. wynosi 1,7% (wartość sprzedaż netto: 24.026.897,80 zł w tym sprzedaż 8% i 23%: 398.522,77 zł). Wskaźnik ten jest tylko wartością początkową, natomiast faktyczna proporcja, jaką stosuje Szpital (od 2012 r.), zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług, w 2015 r. wyniosła 3% . Odliczeniu podlega tylko VAT z zakupu następujących usług: energii, unieszkodliwiania odpadów, ścieków, rozmów telefonicznych, żywienia pacjentów, prania, sprzątania, ogrzewania. W 2015 r. wyniósł on 11.842,15 zł (w tym VAT proporcja 3%: 5015,18 zł i VAT naliczony: 6826,97 zł).

W związku z zakończeniem 13 stycznia 2017 r. okresu trwałości projektu, Wnioskodawca jest zobowiązany przedstawić Instytucji Zarządzającej RPO na lata 2007-2013 pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego stwierdzającą możliwość odzyskania podatku VAT w zakresie realizowanego projektu, zgodnie z umową o dofinansowanie. O indywidualną interpretację w tej samej sprawie Szpital ubiegał się w chwili złożenia wniosku, tzn. dn. 28 grudnia 2011 r.

W uzupełnieniu wskazano, że sprzedaż opodatkowana nie jest związana z projektem pn. xxx. Przychody ze sprzedaży opodatkowanej dotyczą:

• badań klinicznych,
• sprzedaży powierzchni użytkowej (głównie na cele medyczne) i związanych z tym refakturowanych kosztów energii, opłat za ścieki oraz rozmów telefonicznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do zrealizowanego projektu zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa istnieje możliwość odzyskania przez Wnioskodawcę podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji nie ma możliwości odzyskania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 1656) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia określono katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Od dnia 6 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. powyższa kwestia w sposób tożsamy była uregulowana w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392, z późn. zm.).

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r. tożsama regulacja obowiązywała na podstawie rozdziału 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649, z późn. zm.).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawcy nie przysługiwało i nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu, na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, o ile rzeczywiści jak wynika z treści wniosku zakupione towary i usługi nie miały i nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawcy nie przysługiwał i nie przysługuje również zwrot podatku, gdyż środki, z których realizowany był projekt wymieniony we wniosku, nie są środkami wskazanymi w powołanym rozporządzeniu.

Jednocześnie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, gdyż kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14 na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy