Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z faktur z tytułu zakupu towarów i usług służących wykonywaniu przez Komornika obowiązków służbowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z faktur z tytułu zakupu towarów i usług służących wykonywaniu przez Komornika obowiązków służbowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 19 grudnia 2016 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz dodatkową opłatę tytułem złożonego wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest komornikiem przy Sądzie Rejonowym.

Regulacje prawne dotyczące komorników ich działalności, statusu prawnego, finansowania ich czynności są zawarte w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 23, poz. 1375, z późn. zm.) dalej u.k.s.e.

Jak stanowi przepis art. 1 u.k.s.e, komornik sądowy, zwany dalej komornikiem, jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym. O zakresie obowiązków komornika stanowią przede wszystkim przepisy art. 2 u.k.s.e. Zgodnie z nimi czynności egzekucyjne w sprawach cywilnych wykonuje wyłącznie komornik, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w innych ustawach. Komornik wykonuje także inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów. Komornik pełni czynności osobiście, z wyjątkiem przypadków określonych w przepisach prawa.

Przepis art. 2 ust. 3 u.k.s.e., precyzuje, że komornikom powierza się w szczególności następujące zadania:

1. wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach o roszczenia pieniężne i niepieniężne oraz o zabezpieczenie roszczeń;
2. wykonywanie innych tytułów wykonawczych wydanych na podstawie odrębnych przepisów oraz tytułów egzekucyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej bez zaopatrywania ich w klauzulę wykonalności;
3. sporządzanie protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego lub przed wydaniem orzeczenia na zarządzenie sądu lub prokuratora.

Zgodnie z art. 43 u.k.s.e, za prowadzenie egzekucji i inne czynności wymienione w ustawie komornik pobiera opłaty egzekucyjne. Wysokość opłat pobieranych przez komornika w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego określona jest w art. 49-58 u.k.s.e.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, że zakupione towary i usługi, które są wykorzystywane do wykonywania obowiązków służbowych są związane wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT w rozumieniu stanowiska interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 r., nr PT1.050.1.2015.LJU.19 przy zastrzeżeniu, że zdaniem Wnioskodawcy odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi czynnościami nie przysługuje gdyż te czynności nie powinny być uznane za podlegające opodatkowaniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(oznaczone we wniosku nr 2).

Czy komornikowi przysługuje prawo do odliczania naliczonego podatku od towarów i usług zawartego w fakturach otrzymywanych z tytułu nabyć towarów i usług służących wykonywaniu czynności służbowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na sformułowane pytanie powinna być następująca: komornikowi nie przysługuje prawo odliczania podatku naliczonego VAT z tytułu nabyć towarów i usług służących wykonywaniu jego czynności jako organu egzekucyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się () do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei w myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-42,
   3. usług ubezpieczeniowych
   jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 stosownie do zapisu art. 96 ust. 3 ustawy mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako podatnika VAT czynnego lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 jako podatnika VAT zwolnionego (art. 96 ust. 4 ustawy).

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest komornikiem sądowym. Regulacje prawne dotyczące komorników ich działalności, statusu prawnego, finansowania ich czynności są zawarte w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji, dalej u.k.s.e. Jak stanowi przepis art. 1 u.k.s.e, komornik sądowy, zwany dalej komornikiem, jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym. O zakresie obowiązków komornika stanowią przede wszystkim przepisy art. 2 u.k.s.e. Zgodnie z nimi czynności egzekucyjne w sprawach cywilnych wykonuje wyłącznie komornik, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w innych ustawach. Komornik wykonuje także inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów. Komornik pełni czynności osobiście, z wyjątkiem przypadków określonych w przepisach prawa. Przepis art. 2 ust. 3 u.k.s.e. precyzuje, że komornikom powierza się w szczególności następujące zadania:

1. wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach o roszczenia pieniężne i niepieniężne oraz o zabezpieczenie roszczeń;
2. wykonywanie innych tytułów wykonawczych wydanych na podstawie odrębnych przepisów oraz tytułów egzekucyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej bez zaopatrywania ich w klauzulę wykonalności,
3. sporządzanie protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego lub przed wydaniem orzeczenia na zarządzenie sądu lub prokuratora.

Zgodnie z art. 43 u.k.s.e za prowadzenie egzekucji i inne czynności wymienione w ustawie komornik pobiera opłaty egzekucyjne. Wysokość opłat pobieranych przez komornika w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego określona jest w art. 49-58 u.k.s.e.

Dodatkowo Wnioskodawca poinformował, że zakupione towary i usługi, które są wykorzystywane do wykonywania obowiązków służbowych są związane wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT w rozumieniu stanowiska interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 r. nr PT1.050.1.2015.LJU.19 przy zastrzeżeniu, że zdaniem Wnioskodawcy odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi czynnościami nie przysługuje gdyż te czynności nie powinny być uznane za podlegające opodatkowaniu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące tego, czy przysługuje mu prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług zawartego w fakturach otrzymywanych z tytułu nabyć towarów i usług służących wykonywaniu czynności służbowych.

Zainteresowany twierdzi, że nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu nabyć towarów i usług służących wykonywaniu jego czynności jako organu egzekucyjnego.

Z powyższym twierdzeniem Wnioskodawcy nie można się zgodzić. Z powołanego powyżej art. 86 ustawy wynika, że obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego może dokonać podatnik podatku od towarów i usług, przy czym istotne jest aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez niego do wykonywania czynności opodatkowanych. W interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 r., nr PT1.050.1.2015.LJU.19 stwierdzono, że komornik jest podatnikiem podatku VAT i nie korzysta z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W związku z powyższym, wykonywane przez komorników sądowych czynności są opodatkowane na zasadach ogólnych stawką podatku w wysokości 23%.

Zatem, komornikowi który korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jednak, w sytuacji gdy zarejestrował bądź zarejestruje się jako czynny podatnik podatku VAT i tym samym nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, przysługuje mu prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług zawartego w fakturach otrzymywanych z tytułu nabyć towarów i usług służących wykonywaniu czynności służbowych z uwzględnieniem przepisu art. 86 ust. 8 i art. 86a ustawy.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024), obowiązującej od dnia 1 stycznia 2017 r., podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży w 2016 r. była wyższa niż 150.000 zł i nie przekroczyła 200.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Podatnicy, którzy rozpoczęli w 2016 r. wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy zmienianej w art. 1, u których łączna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczyła 150.000 zł i nie przekroczyła 200.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą art. 18 ust. 2 ww. ustawy.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

W tym miejscu należy wskazać, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z faktur z tytułu zakupu towarów i usług służących wykonywaniu przez Komornika obowiązków służbowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast pozostała część wniosku w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1), załatwiono postanowieniem o stwierdzeniu bezprzedmiotowości wniosku z dnia 10 stycznia 2017 r., nr 3063-ILPP1-2.4512.159.2016.2.PG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu