Temat interpretacji

Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2018 r. (data wpływu 13 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu pn. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu pn. .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego i zgodnie z przepisami prawa, a szczególnie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1875 ze zm.) wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zadania te są realizowane przez Gminę zarówno w charakterze relacji administracyjnoprawnych - czynności niestanowiące działalności gospodarczej w rozumieniu VAT, jak i na podstawie stosunków cywilnoprawnych - czyli czynności stanowiące działalność gospodarczą w rozumieniu VAT. Z uwagi na wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu VAT, Gmina jest podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym we właściwym urzędzie skarbowym. Gmina odlicza także zakupy związane z działalnością podlegającą opodatkowaniu. Ponadto Gmina składa jako podatnik VAT stosowne deklaracje rozliczeniowe dla potrzeb VAT.

W dniu 5 stycznia 2018 r., Wnioskodawca podpisał z Samorządem Województwa umowę o przyznanie pomocy na realizację projektu pod nazwą: , współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz.1875 ze zm.), zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. Dostęp do plaży będzie powszechny i bezpłatny. Wnioskodawca terenu plaży nie będzie wynajmował i wydzierżawiał. Pozostanie zarządcą terenu i infrastruktury. W ramach zadania zostanie wykonane: utwardzenie ścieżki, utwardzenie placu parkingowego, budowa budynku gospodarczego, montaż altany, wiat, montaż ławek, koszy i urządzeń siłowni plenerowych.

Zgodnie z instrukcją wypełniania wniosku Gmina, będąca Beneficjentem pomocy może ubiegać się o uznanie podatku VAT jako kosztu kwalifikowanego tylko w przypadku, gdy nie ma możliwości odzyskania VAT na mocy prawodawstwa krajowego. W związku z tym, Gmina zamierza ubiegać się o włączenie VAT do kosztów kwalifikowanych na etapie składania wniosku o płatność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała możliwość odzyskania podatku VAT, na mocy prawodawstwa krajowego w związku z realizacją ww. zadania?

Zdaniem Wnioskodawcy, realizując zadanie ustawowe na podstawie ustawy o samorządzie gminnym, nie będzie miał możliwości odzyskania podatku VAT na mocy prawodawstwa krajowego, bowiem inwestycja ta nie będzie generowała żadnego przychodu i brak tu jest jakiegokolwiek związku zakupu przyszłych usług ze sprzedażą opodatkowaną. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W opisanej we wniosku sytuacji występuje brak związku nabywanych towarów i usług ze sprzedażą opodatkowaną i Gmina nie będzie miała możliwości odzyskania podatku VAT. Reasumując, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów i usług zużytych przy realizacji związanej z potrzebami w zakresie kultury fizycznej, kultury, rekreacji i urządzeń sportowych, a co za tym idzie podatek VAT będzie stanowił wydatek kwalifikowalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zaistnienie związku zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686, późn. zm.) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz treść powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że zakupione w ramach realizacji zadania towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych. Tym samym nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uprawniający do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. zadania. Gminie nie będzie zatem przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ponadto nie będzie przysługiwać jej prawo do zwrotu podatku naliczonego, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej