Temat interpretacji

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, firma jest uprawniona do odliczenia 100% kwoty podatku nauczonego wynikającego z wydatków związanych z wykorzystywaniem samochodów służbowych przez kierowników regionalnych?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 12 lutego 2018 r.), uzupełnionym w dniu 12 marca 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z używaniem samochodów osobowych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 12 marca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z używaniem samochodów osobowych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest produkcja i sprzedaż mebli w salonach meblowych położonych w kilku miastach województwa A. B.

Posiada Pan samochody osobowe, które wykorzystuje tylko do celów prowadzonej działalności gospodarczej (art. 86a ust. 3 pkt 1a ustawy o podatku od towarów i usług). Samochody osobowe posiadają pięć miejsc siedzących, czyli spełniają warunki określone w przepisach ruchu drogowego art. 2 pkt 40 ustawy. W myśl przepisów art. 2 pkt 40 przez samochód osobowy rozumie się pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Dotychczas podatek od towarów i usług odliczany był w wysokości 50% (art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Planuje Pan jednak zgłosić samochody firmowe do urzędu skarbowego w celu odliczania podatku w wysokości 100% poprzez:

• złożenie formularza VAT-26,
• sporządzenie regulaminu wewnętrznego, który będzie dokładnie określał zasady użytkowania pojazdu w firmie,
• prowadzenie szczegółowej ewidencji przebiegu pojazdu w celu wykluczenia użytkowania pojazdu dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą; samochody osobowe będą parkowane pod miejscem zamieszkania danego kierownika regionalnego; praca kierownika regionalnego odbywa się w terenie i polega głównie na podróży do danego salonu meblowego od miejsca zamieszkania i powrót z salonu meblowego do domu.

W Pana firmie zatrudnionych jest dwóch kierowników regionalnych:

• pierwszy kierownik regionalny ma obowiązek monitorowania trzech salonów meblowych położonych od jego miejsca zamieszkania od 50 do 100 km, z kolei główna siedziba firmy oddalona jest o 199 km;
• drugi kierownik regionalny ma obowiązek monitorowania siedmiu salonów meblowych położonych od jego miejsca zamieszkania od 50 km do 80 km, z kolei główna siedziba firmy oddalona jest o 10 km;

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że regulamin wewnętrzny firmy ma zawierać m.in:

• korzystanie z samochodów służbowych wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą,
• wprowadzenie zakazu używania samochodów służbowych do celów prywatnych,
• wykaz samochodów służbowych firmy,
• wykaz osób uprawnionych do korzystania z aut służbowych,
• złożenie oświadczenia przez kierownika regionalnego, który do wykonania zleconego zadania pobiera samochód służbowy. W oświadczeniu zobowiąże się do nieużywania samochodu służbowego do celów prywatnych; niezastosowanie się do podpisanego oświadczenia stanowić będzie naruszenie obowiązków pracowniczych i podlegać będzie sankcjom zgodnie z kodeksem pracy,
• wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za użytkowane samochody służbowe, która będzie koordynowała prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu oraz wykazu osób uprawnionych do ich korzystania; osoba odpowiedzialna będzie dokonywała na bieżąco weryfikacji kompletności danych zawartych w ewidencji przebiegu pojazdu oraz kontroli jej bieżącego uzupełnienia, będzie również weryfikowała zgodność wyjazdów z harmonogramem wyjazdów sporządzonych przez kierownika jednostki oraz monitorowała zgodność przebiegu pojazdu z odległościami do deklarowanych miejsc wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników,
• kontrolowanie przebiegu trasy poszczególnych samochodów służbowych poprzez GPS przez osobę odpowiedzialną; kontrola GPS polega na logowaniu się na stronę internetową , na której można sprawdzić obecne miejsce samochodu służbowego oraz trasy jakie pokonał.

Wprowadzenie regulaminu wewnętrznego będzie miało swoje korzyści, ponieważ pracownicy będą mieli świadomość, że ewentualne złamanie przez nich zakazu wykorzystywania samochodów do celów prywatnych będzie proste do zidentyfikowania przez firmę, co w konsekwencji powoduje naruszenie obowiązków służbowych.

Parkowanie samochodów służbowym przy miejscu zamieszkania pozwala na zapewnienie lepszej gotowości kierowników regionalnych w przypadku nagłego wyjazdu do danego salonu meblowego.

Wyznaczając miejsce parkingowe przy miejscu zamieszkania kierownika regionalnego kierowano się względami ekonomicznymi. Pana firma poprzez wprowadzenie takiego rozwiązania zmniejsza koszty związane z odległością podróży kierowników regionalnych do miejsca wykonywania swoich obowiązków służbowych.

Podejmie Pan działania mające na celu zabezpieczenie wykonanych zasad określonych w regulaminie wewnętrznym, wykluczające użycie samochodów osobowych do celów innych niż działalność gospodarcza poprzez:

1. Wyznaczenie osoby, która będzie odpowiedzialna za przestrzeganie wprowadzonych zasad w regulaminie wewnętrznym wraz z monitorowaniem przebiegu pojazdu oraz osób uprawnionych do jego użytku. Osoba ta decydowała będzie (za porozumieniem z kierownikiem jednostki) o wydaniu w konkretnym celu samochodu służbowego dla kierownika regionalnego.
2. Korzystanie z urządzeń śledczych typu GPS (każdy samochód służbowy posiada GPS) w celu monitorowania i kontroli przebiegu trasy poszczególnych samochodów służbowych oraz porównanie danych z zapisami w ewidencji przebiegu.
3. Zabezpieczenie przed użyciem samochodu służbowego do celów prywatnych poprzez podpisanie oświadczenia przez kierowników regionalnych o niekorzystaniu tych pojazdów do celów prywatnych. Niezastosowanie się do podpisanego oświadczenia skutkować będzie naruszeniem regulaminu i konsekwencjami wynikającymi z kodeksu pracy.

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy zasad odliczenia podatku VAT naliczonego od wszystkich wydatków związanych z samochodami służbowymi wykorzystywanymi przez kierowników regionalnych. Do głównych wydatków, które obejmuje wniosek zalicza się:

• wydatki z tytułu naprawy oraz konserwacji samochodów służbowych,
• wydatki związane z zakupem paliwa do tych pojazdów,
• wydatki z tytułu nabycia lub importu części składowych do tych pojazdów,
• wydatki z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia pojazdów,
• wydatki z tytułu nabycia innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów

Pana firma posiada status czynnego podatnika VAT. Przedmiot działalności związany jest z produkcją i sprzedażą mebli, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, firma jest uprawniona do odliczenia 100% kwoty podatku nauczonego wynikającego z wydatków związanych z wykorzystywaniem samochodów służbowych przez kierowników regionalnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, we wskazanym zdarzeniu przyszłym jest uprawniony do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   
   
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
      
      
      
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Jednocześnie, zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 a) ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Jednocześnie, jak wynika z art. 86a ust. 4 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnik, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Pana zdaniem, powyższe przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 a) ustawy znajdują zastosowanie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, z uwagi na to, że samochody służbowe są wykorzystywane przez pracowników wyłącznie do działalności gospodarczej firmy.

Garażowanie lub parkowanie auta przy miejscu zamieszkania kierownika regionalnego będzie miało korzystny wpływ na zmniejszenie kosztów dojazdów oraz czasu kierowników w przypadku gdy obszar pracy kierowników regionalnych znajduje się bliżej miejsc, w których realizowane są ich prace.

W Pana ocenie, przejazdy samochodem służbowym do i z wyznaczonego miejsca parkowania (jakim jest miejsce zamieszkania) do miejsca wykonywania zleconych zadań są realizowane w interesie działalności gospodarczej i nie mogą być uznane za realizację celów prywatnych przez kierowników regionalnych.

Zaznaczył Pan ponadto, że poprzez wprowadzenie regulaminu wewnętrznego kierownik regionalny będzie na bieżąco kontrolowany i rozliczany z przejazdów samochodem służbowym. Jednocześnie wprowadzone zostanie oświadczenie, które każdy kierownik regionalny musi złożyć, zobowiązując się do nie korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych. Tym samym naruszenie zakazu będzie się wiązało z konsekwencjami wobec kierowników, które jest sankcjonowane zgodnie z przepisami kodeksu pracy.

Regulamin wewnętrzny będzie określał osobę odpowiedzialną za nadzór nad samochodem służbowym zgodnie z zasadami, które zostaną przewidziane w regulaminie.

Mając powyższe na uwadze, przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 100%

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   
   
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
      
      
      
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle ust. 4 cytowanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
   
   
   1. kolejny numer wpisu,
   2. datę i cel wyjazdu,
   3. opis trasy (skąd dokąd),
   4. liczbę przejechanych kilometrów,
   5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
      
      - potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
      
      
      
5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W świetle ust. 9 przywołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   
   
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
      
      
      
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3. ().

Jak wynika z ust. 12 tego artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Na podstawie ust. 13 cyt. artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również określony w art. 86 ust. 12 ustawy wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do samochodów osobowych, o których mowa we wniosku, nie będą spełnione przesłanki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 w związku z art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy, dające prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi samochodami. Przede wszystkim nie będzie spełniona wynikająca z art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy przesłanka wyłącznego wykorzystania pojazdów do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Co prawda, wskazał Pan, że w regulaminie będzie zapis, uniemożliwiający wykorzystywanie pojazdów do innych celów niż służbowe, co jednak samo w sobie nie wyklucza możliwości ich użycia do innych celów. Fakt, że będą one parkowane w miejscu zamieszkania osób je użytkujących, nie wyklucza potencjalnej możliwości wykorzystania pojazdów do celów innych niż służbowe. Ponadto zauważyć należy, że przesłanki ekonomiczne, którymi będzie Pan się kierował przyjmując rozwiązania przewidziane w regulaminie użytkowania pojazdów, nie mają znaczenia dla oceny istnienia prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w przypadku użytkowania samochodów osobowych w prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym nie będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodami będącymi przedmiotem zapytania.

Wykorzystywanie samochodu, nawet potencjalne, do celów innych niż działalność gospodarcza uprawniać będzie Pana do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej