Temat interpretacji

W zakresie zasad zaokrąglania kwot na fakturach VAT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2018 r. (data wpływu1 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad zaokrąglania kwot na fakturach VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2018 r. wpłynął ww. wniosek Spółki o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad zaokrąglania kwot na fakturach VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (dalej: Spółka lub Wnioskodawca), będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie pośrednictwa w sprzedaży usług związanych z podróżą (np. bilety kolejowe). Z tytułu świadczonej usługi pośrednictwa Spółka obciąża swoich klientów opłatą transakcyjną, której wysokość uzależniona jest od indywidualnych ustaleń umownych z danym klientem, przy czy jej wysokość może wynosić również 1 grosz (0,01 zł). Pobierana opłata transakcyjna jest wyszczególniona na wystawianych przez Spółkę fakturach VAT. W odniesieniu do każdej z usług wymienionych na fakturze Spółka podaje m.in. jej ilość, jednostkę miary, cenę netto, ewentualnie przyznany rabat, wartość netto, stawkę podatku VAT, kwotę podatku VAT kalkulowaną od wartości netto oraz wartość brutto. Na fakturze znajduje się również podsumowanie sprzedanych usług, zawierające m.in.:

• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku (wraz ze sprzedażą zwolnioną od podatku - jeśli występuje na fakturze),

• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku,

• kwotę należności ogółem.

Na potrzeby kalkulowania i wykazywania odpowiednich kwot na fakturze Spółka postępuje zgodnie z dyspozycją zawartą w przepisie art. 106e ust. 11 Ustawy o podatku VAT, tj. kwoty wykazane na fakturze zaokrągla do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija, zaś końcówki od 0,5 grosza zaokrągla do 1 grosza.

W następstwie dokonywania zaokrągleń powstają różnice pomiędzy:

• sumą kwot podatku VAT skalkulowanych od wartości sprzedaży netto poszczególnych pozycji (usług) wymienionych na fakturze a
• wykazaną na fakturze (w podsumowaniu) kwotą podatku wyliczoną od sumy wartości sprzedaży netto.

Analogiczna różnica występuje również pomiędzy:

• sumą wartości sprzedaży brutto skalkulowanych jako suma wartości sprzedaży netto poszczególnych pozycji (usług) wymienionych na fakturze i kwot podatku VAT skalkulowanych od tych wartości sprzedaży netto a

• wykazaną na fakturze (w podsumowaniu) kwotą sprzedaży brutto faktury (należności ogółem) wyliczoną jako suma wartości sprzedaży netto oraz kwoty podatku skalkulowanej od sumy wartości sprzedaży netto.

Różnica ta jest widoczna w szczególności, gdy pobierana od klientów opłata transakcyjna wynosi 1 grosz (0,01 zł). W takim bowiem przypadku, podatek VAT skalkulowany od wartości netto 0,01 zł wynosi 0,00 zł (po zaokrągleniu), a więc suma kwot podatku VAT skalkulowanych od wartości netto 0,01 zł daje każdorazowo wartość 0,00 zł (zero). Natomiast kwota podatku VAT, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 14 Ustawy o podatku VAT, wykazana w podsumowaniu faktury, wyliczona z zastosowaniem stawki 23% od sumy przynajmniej trzech pozycji (usług) o wartości 0,01 zł, przybierze wartość większą od zera. Zdarza się, że przedmiotowe rozbieżności są traktowane przez klientów Spółki jako błędy na fakturze, w następstwie czego klienci nie akceptują faktur zawierających wskazane różnice i odmawiają zapłaty wynikających z nich należności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sposób kalkulowania i wykazywania przez Spółkę na fakturach kwot podatku VAT oraz wartości sprzedaży brutto (w tym kwoty należności ogółem) jest zgodny z obowiązującymi przepisami Ustawy o podatku VAT? Czy wskazane różnice świadczą o wadliwym sposobie wystawiania faktur VAT przez Spółkę?

Zdaniem Wnioskodawcy;

Spółka jest zdania, że sposób kalkulowania i wykazywania przez Spółkę na fakturach kwot podatku VAT oraz wartości sprzedaży brutto (w tym kwoty należności ogółem) jest zgodny z obowiązującymi przepisami Ustawy o podatku VAT. Wskazane w stanie faktycznym różnice nie świadczą o wadliwym sposobie wystawiania faktur VAT przez Spółkę.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o podatku VAT Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

W świetle art. 106e ust.1 Ustawy o podatku VAT, faktura powinna zawierać m.in.:

• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13)

• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14)

• kwotę należności ogółem (pkt 15).

Jednym z obligatoryjnych elementów faktury jest zatem kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku VAT, z zastrzeżeniem art. 106e ust. 10 Ustawy o podatku VAT, który stanowi, iż Podatnik może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości poszczególnych dostarczonych towarów i wykonanych usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku.

Przepis ten dopuszcza zatem wykazywanie na fakturze kwot podatku liczonych od wartości netto poszczególnych towarów/usług. Oznacza to, że wykazywanie przez Spółkę na fakturze kwot podatku kalkulowanych od wartości sprzedaży netto poszczególnych pozycji (usług) jest zgodne z przepisami prawa.

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika ponadto, że w przypadku gdy podatnik określa na fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości poszczególnych dostarczonych towarów i wykonanych usług (tak jak to czyni Spółka), łączna kwota podatku do wykazania na fakturze może być skalkulowana na jeden z dwóch następujących sposobów:

1. podatek liczony od sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 14 Ustawy o podatku VAT) lub
2. podatek liczony jako suma jednostkowych kwot podatku kalkulowanych od wartości sprzedaży netto poszczególnych pozycji na fakturze (art. 106e ust. 10 zdanie drugie Ustawy o podatku VAT).

Przedstawiony pogląd znajduje oparcie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 września 2011 r. (sygn. IBPP3/443-644/11/IK ), w której organ podatkowy uznał, iż Zarówno prawidłową metodą będzie zsumowanie jednostkowych kwot podatku, jak i również wyliczenie kwoty podatku ogółem poprzez przemnożenie kwoty łącznej wartości netto towarów (usług) przez odpowiednią stawkę podatku (...).

Powyższe oznacza, że jednoczesne wykazywanie przez Spółkę na fakturze kwot podatku dotyczących wartości poszczególnych wykonanych usług oraz podatku kalkulowanego od sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku, jest postępowaniem dozwolonym przepisami prawa. Stanowisko te potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 stycznia 2011 r. (sygn. ILPP2/443-1652/10-2/MN), w której organ podatkowy przedstawił następującą opinię: Oznacza to, że Zainteresowany mógł wykazać na fakturze kwoty podatku dotyczące poszczególnych czynności, co też w przedstawionej sprawie ma miejsce. Nie oznacza to natomiast, iż w takim przypadku Sprzedawca jest zobowiązany do ustalenia łącznej kwoty podatku należnego poprzez zsumowanie jednostkowych kwot podatku.

Analogiczne stanowisko ten sam organ zaprezentował również w interpretacji indywidualnej z dnia 17 listopada 2009 r. (sygn. ILPP2/443-1118/09-2/AD), stwierdzając co następuje: Oznacza to, że Zainteresowany mógł wykazać na fakturze kwoty podatku dotyczące poszczególnych czynności, co też w przedstawionej sprawie ma miejsce. Jednak w takiej sytuacji przepis § 5 ust. 3 rozporządzenia nie jest przepisem obligatoryjnym. Podatnik w takim przypadku może ustalić łączną kwotę podatku należnego poprzez zsumowanie jednostkowych kwot podatku, ale nie jest do tego zobowiązany.

Przedstawione powyżej poglądy przedstawicieli organów podatkowych zostały oparte na nieobowiązujących już aktach prawnych. Nie mniej jednak, z uwagi na podobieństwo brzmienia obowiązujących wówczas przepisów oraz aktualnych regulacji podatkowych, wnioski zawarte w tych stanowiskach mają odpowiednie zastosowanie również na gruncie obecnie obowiązujących aktów prawnych. Okoliczność występowania różnic pomiędzy

1. sumą kwot podatku VAT skalkulowanych od wartości sprzedaży netto poszczególnych pozycji (usług) wymienionych na fakturze a
2. wykazaną na fakturze (w podsumowaniu) kwotą podatku wyliczoną od sumy wartości sprzedaży netto,

- jest wynikiem stosowania przez Spółkę zaokrągleń odpowiednich kwot, zgodnie z wymogami przewidzianymi w regulacji art. 106e ust. 11 Ustawy o podatku VAT, zgodnie z którą: Kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote przyjętych dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki od 0,5 grosza zaokrągla się do 1 grosza.

Pojawienie się różnic na sumach kwot podatku VAT przekłada się automatycznie na zaistnienie analogicznych różnic pomiędzy:

1. sumą wartości sprzedaży brutto skalkulowanych w odniesieniu do poszczególnych pozycji (usług) na fakturze a
2. wykazaną na fakturze (w podsumowaniu) kwotą sprzedaży brutto faktury (należności ogółem).

Występowanie wspomnianych różnic na odpowiednich sumach podatku oraz sumach wartości sprzedaży brutto nie jest następstwem popełniania przez Spółkę błędu rachunkowego czy też skutkiem naruszania przez Spółkę zasad wyliczania i wykazywania kwot na fakturze, lecz jest efektem kalkulowania odpowiednich kwot według niepodważalnych reguł matematycznych oraz stosowania przez Spółkę pewnych uproszczeń przyjętych przez ustawodawcę. Należy bowiem zauważyć, że kwoty podatku na fakturze określone są z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku, gdy tymczasem w wyniku działania matematycznego jakim jest przemnożenie wartości sprzedaży netto (czy też sumy wartości sprzedaży netto dla poszczególnych stawek) przez stawkę podatku uzyskuje się niejednokrotnie wynik z wieloma miejscami po przecinku. Zaokrąglenie tego wyniku do dwóch miejsc po przecinku, zgodnie z regułą wyrażoną w art. 106e ust. 11 Ustawy o podatku VAT, powoduje uzyskanie wartości przybliżonej (niedokładnej), aczkolwiek akceptowanej przez ustawodawcę.

Powody, dla których ustawodawca zgodził się na takie uproszczenia, zostały wskazane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 22 lipca 2013 r. (sygn. ITPP3/443-216/13/AT). Zdaniem organu: Wyżej wymieniona regulacja zaokrągleń kwot wykazywanych w fakturze VAT, ma przede wszystkim uzasadnienie praktyczne, bowiem obliczając z danej kwoty należnej (z wartości brutto), podstawę opodatkowania (wartość netto) oraz kwotę podatku, niejednokrotnie nawet w przypadku dużych kwot, możemy spotkać się z sytuacją, że obliczona arytmetycznie podstawa opodatkowania lub kwota podatku zawiera w sobie ułamek 1 grosza. Ponieważ nie istnieje nominał ułamka grosza, uzasadnione było uregulowanie prawne takich sytuacji i wprowadzenie, w zakresie wystawiania faktur VAT, zaokrągleń kwot do pełnego grosza.

W konsekwencji, w zależności od tego, czy podatek podlegający następnie zaokrągleniu według odpowiednich zasad będzie kalkulowany

1. od wartości sprzedaży netto poszczególnych towarów/usług, czy też
2. od sumy wartości sprzedaży netto według poszczególnych stawek podatku,

- po zsumowaniu tych kwot ostatecznie uzyskane łączne kwoty podatku mogą się od siebie różnić.

Na marginesie warto jest odnotować, iż na możliwość występowania wspomnianych różnic Ministerstwo Finansów zwróciło uwagę już na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 08 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. W piśmie Podsekretarza Stanu z dnia 24 kwietnia 1995 r. (sygn. PP3-8224-944/95/EO) czytamy, że jeżeli podatnik ustalił w fakturze kwoty podatku dotyczące wartości sprzedaży określonych w poszczególnych pozycjach (wierszach) faktury, zaokrąglając je zgodnie z powołanym § 29 ust. 5 rozporządzenia, i jednocześnie ustalił kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży, która ze względu na stosowane zaokrąglenie odbiega od sumy kwot w poszczególnych pozycjach (wierszach), faktura wystawiona jest wówczas zgodnie z tym rozporządzeniem.

Jeśli zatem kwota podatku VAT liczona od sumy wartości sprzedaży netto, którą Spółka wykazuje w podsumowanie faktury, jest prawidłowa, występowanie niewielkich różnic w stosunku do kwoty podatku wynikającej z podsumowania poszczególnych pozycji faktury nie świadczy o wadliwości tej faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w jej przepisach jest mowa o fakturze rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Podkreślić należy, że w systemie podatku od towarów i usług faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z opisu stanu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m in. w zakresie pośrednictwa w sprzedaży usług związanych z podróżą (np. bilety kolejowe). Z tytułu świadczonej usługi pośrednictwa obciąża swoich klientów opłatą transakcyjną, której wysokość uzależniona jest od indywidualnych ustaleń umownych z danym klientem, przy czy jej wysokość może wynosić również 1 grosz (0,01 zł). Pobierana opłata transakcyjna jest wyszczególniona na wystawianych fakturach VAT.

W odniesieniu do każdej z usług wymienionych na fakturze Wnioskodawca podaje m.in. jej ilość, jednostkę miary, cenę netto, ewentualnie przyznany rabat, wartość netto, stawkę podatku VAT, kwotę podatku VAT kalkulowaną od wartości netto oraz wartość brutto. Na fakturze znajduje się również podsumowanie sprzedanych usług, zawierające m.in.:

• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku (wraz ze sprzedażą zwolnioną od podatku - jeśli występuje na fakturze),

• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku,

• kwotę należności ogółem.

Na potrzeby kalkulowania i wykazywania odpowiednich kwot na fakturze Spółka postępuje zgodnie z dyspozycją zawartą w przepisie art. 106e ust. 11 Ustawy o podatku VAT, tj. kwoty wykazane na fakturze zaokrągla do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija, zaś końcówki od 0,5 grosza zaokrągla do 1 grosza.

W następstwie dokonywania zaokrągleń powstają różnice pomiędzy: - sumą kwot podatku VAT skalkulowanych od wartości sprzedaży netto poszczególnych pozycji (usług) wymienionych na fakturze a - wykazaną na fakturze (w podsumowaniu) kwotą podatku wyliczoną od sumy wartości sprzedaży netto.

Analogiczna różnica występuje również pomiędzy:

• sumą wartości sprzedaży brutto skalkulowanych jako suma wartości sprzedaży netto poszczególnych pozycji (usług) wymienionych na fakturze i kwot podatku VAT skalkulowanych od tych wartości sprzedaży netto a

• wykazaną na fakturze (w podsumowaniu) kwotą sprzedaży brutto faktury (należności ogółem) wyliczoną jako suma wartości sprzedaży netto oraz kwoty podatku skalkulowanej od sumy wartości sprzedaży netto.

Różnica ta jest widoczna w szczególności, gdy pobierana od klientów opłata transakcyjna wynosi 1 grosz (0,01 zł). W takim bowiem przypadku, podatek VAT skalkulowany od wartości netto 0,01 zł wynosi 0,00 zł (po zaokrągleniu), a więc suma kwot podatku VAT skalkulowanych od wartości netto 0,01 zł daje każdorazowo wartość 0,00 zł (zero). Natomiast kwota podatku VAT, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 14 Ustawy o podatku VAT, wykazana w podsumowaniu faktury, wyliczona z zastosowaniem stawki 23% od sumy przynajmniej trzech pozycji (usług) o wartości 0,01 zł, przybierze wartość większą od zera. Zdarza się, że przedmiotowe rozbieżności są traktowane przez klientów Spółki jako błędy na fakturze, w następstwie czego klienci nie akceptują faktur zawierających wskazane różnice i odmawiają zapłaty wynikających z nich należności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sposób kalkulowania i wykazywania na fakturach kwot podatku VAT oraz wartości sprzedaży brutto (w tym kwoty należności ogółem) jest zgodny z obowiązującymi przepisami ustawy i czy wskazane różnice świadczą o wadliwym sposobie wystawiania faktur VAT.

Stosownie do art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać między innymi:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
    (...)

Podatnik może określić w fakturze również kwoty podatku dotyczące wartości poszczególnych dostarczonych towarów i wykonanych usług wykazanych w tej fakturze; w tym przypadku łączna kwota podatku może być ustalona w wyniku podsumowania jednostkowych kwot podatku (art. 106e ust. 10 ustawy).

Zgodnie z art. 106e ust. 11 ustawy, kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote przyjętych dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki od 0,5 grosza zaokrągla się do 1 grosza.

Wyżej wymieniona regulacja zaokrągleń kwot wykazywanych w fakturze VAT, ma przede wszystkim uzasadnienie praktyczne, bowiem obliczając z danej kwoty należnej (z wartości brutto), podstawę opodatkowania (wartość netto) oraz kwotę podatku, niejednokrotnie możemy spotkać się z sytuacją, że obliczona arytmetycznie podstawa opodatkowania lub kwota podatku zawiera w sobie ułamek 1 grosza. Ponieważ nie istnieje nominał ułamka grosza, uzasadnione było uregulowanie prawne takich sytuacji i wprowadzenie, w zakresie wystawiania faktur VAT, zaokrągleń kwot do pełnego grosza.

Taka właśnie sytuacja ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Różnice występujące na wystawianych przez Wnioskodawcę fakturach pomiędzy sumą kwot podatku VAT skalkulowanych od wartości sprzedaży netto poszczególnych usług wymienionych na fakturze a
wykazaną na fakturze w podsumowaniu kwotą podatku wyliczoną od sumy wartości sprzedaży netto oraz sumą wartości sprzedaży brutto skalkulowanych w odniesieniu do poszczególnych usług na fakturze a wykazaną na fakturze w podsumowaniu kwotą sprzedaży brutto faktury nie jest następstwem popełniania błędu rachunkowego, lecz efektem stosowania pewnych uproszczeń przyjętych przez ustawodawcę w ustawie o VAT.

W rozpatrywanej sprawie, stwierdzić należy, że sposób kalkulowania i wykazywania przez Wnioskodawcę na fakturach kwot podatku VAT oraz wartości sprzedaży brutto (w tym kwoty należności ogółem) jest zgodny z obowiązującymi przepisami Ustawy o VAT a wskazane różnice nie świadczą o wadliwym sposobie wystawiania faktur VAT przez Wnioskodawcę.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej