Temat interpretacji

w zakresie prawa do przechowywania paragonów wyłącznie w formie elektronicznej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 3 stycznia 2018 r. (data wpływu 9 stycznia 2018 r.) uzupełnionym w dniu 8 stycznia 2018 r. (data wpływu 10 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do przechowywania paragonów wyłącznie w formie elektronicznej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do przechowywania paragonów wyłącznie w formie elektronicznej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Z. Sp. z o.o., P. sp. z o.o., M. sp. z o.o., B. sp. z o. o., S. sp. z o.o., O. sp. z o.o., H. sp. z o.o., U. sp. z o.o. (dalej: Spółki, Wnioskodawcy) prowadzą na terytorium Polski działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż m.in. wszelakich akcesoriów odzieżowych czy akcesoriów do domu. Spółki są zarejestrowane w Polsce jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Jeżeli w jakimkolwiek dalszej części wniosku zostanie użyta liczba pojedyncza, w każdym przypadku będzie odnosić się do wszystkich ww. Spółek, Wnioskodawców.

Obecnie, Spółki planują wprowadzenie możliwości dokonywania zakupów przy pomocy przystosowanej do tego celu platformy zakupowej, która będzie funkcjonować jako strona internetowa (dalej: platforma zakupowa).

Klientami Spółek, dokonującymi zakupów przy użyciu platformy internetowej będą głównie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, co jednak nie wyklucza sytuacji, gdy nabywcą towaru będzie również podmiot prowadzący działalność gospodarczą (dalej: klienci, nabywcy).

Klienci w celu złożenia zamówienia za pośrednictwem platformy zakupowej zobowiązani będą do:

1. zaznaczenia opcji czy nabywca prowadzi działalność gospodarczą (i zakup dokonywany jest na jej potrzeby) oraz wskazanie numeru NIP albo że jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (rolnikiem ryczałtowym), wówczas podanie NIP jest opcjonalne,
2. zaakceptowania regulaminu wskazującego, że wyrażają oni zgodę na otrzymanie faktury VAT w formacie elektronicznym jako dokumentu potwierdzającego zakup towarów za pośrednictwem platformy zakupowej (w przeciwnym wypadku dalsza realizacja zamówienia nie będzie możliwa).

Zatem, Wnioskodawcy przyjmują biznesowe założenie, że faktury będą wystawiane każdemu nabywcy (niezależnie od jego statusu VAT), w związku z zaistnieniem czynności opodatkowanej VAT.

W związku z faktem, że klientami sklepu internetowego będą główne osoby fizycznie nieprowadzące działalności gospodarczej co do zasady na Spółkach będzie ciążył obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących (zgodnie z art. 111 ustawy o VAT). Z powodów biznesowych, różnorodność przypadków, etc. Spółki uznały, że nie będą korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących na podstawie rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r. poz. 2177) i będą ewidencjonować sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej albo rolników ryczałtowych za pomocą kas fiskalnych.

W celu spełnienia powyższego wymogu, Spółki będą używać kas z elektronicznym zapisem kopii (dalej: kasy elektroniczne; kasy fiskalne z elektronicznym zapisem kopii), tzn. takich, w których treść paragonów będzie zapisywana na informatycznych nośnikach danych - kartach MicroSD.

Kasy posiadane przez Spółki będą spełniać wymogi określone w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 sierpnia 2013 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. z 2013 r. poz. 1076 z poz. zm.) - dalej: Rozporządzenie.

Wygenerowane paragony przy użyciu kas z elektronicznym zapisem kopii będą przez Spółki drukowane w formie papierowej, a jednocześnie ich treść będzie zapisywana na elektronicznym nośniku danych.

Spółki planują, iż tak wygenerowaną treść paragonów będzie przechowywać przez wymagany ustawowo okres wyłącznie w formie elektronicznej.

Odczyt (i ewentualnie wydruk) zawartości paragonów zapisanych na karcie MicroSD będzie możliwy za pośrednictwem każdego komputera:

• na którym będzie zainstalowana aplikacja Producenta drukarki fiskalnej, udostępniona na stronie internetowej (możliwość jej pobrania jest udostępniona dla każdego zainteresowanego);

• wyposażonego w czytnik kart MicroSD.

Przy spełnieniu powyższych warunków możliwe będzie również m.in. wyświetlenie i wydruk treści dokumentów innych niż paragony, wyemitowanych przez kasę elektroniczną jak np. potwierdzenia zwrotu towarów, zestawienia dokumentów, o których mowa powyżej w danej dobie fiskalnej czy też wyszukanie dokumentów (w tym paragonów fiskalnych) w wybranym zakresie (np. na podstawie ustalonego zakresu kwotowego).

Dodatkowo, treść paragonu (zapisaną na karcie MicroSD) można będzie każdorazowo wydrukować bezpośrednio z drukarki fiskalnej korzystając z menu konfiguracyjnego urządzenia. Taką możliwość przewiduje instrukcja używanych kas elektronicznych.

Przechowywanie faktur jak i treści paragonów w formie elektronicznej będzie zapewniało dostęp do wszystkich danych wynikających z tych dokumentów, możliwość ich odczytu oraz zweryfikowania ich treści w dowolnym momencie. Sposób przechowywania tych dokumentów będzie również gwarantował ich autentyczność, rozumianą w tym przypadku, jako pewność, że dany dokument został wystawiony przez Spółkę, oraz integralność treści, pewność, że dane zawarte w dokumentach nie zostały (oraz nie zostaną) zmienione.

W świetle powyższego Spółki są zainteresowane potwierdzeniem prawidłowości planowanego sposobu przechowywania paragonów w sytuacji, gdy sprzedaż będzie dokumentowana fakturą elektroniczną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki (Spółek), zgodnie z którym będzie (będą) ona/one uprawniona/e do przechowywania treści paragonów opisanych w opisie zdarzenia przyszłego wyłącznie w formie elektronicznej (tj. w postaci zapisu na informatycznych nośnikach danych) w związku z brzmieniem art. 106h ust. 3 ustawy o VAT w przypadku dokonania sprzedaży/czynności opodatkowanej zaewidencjonowanej przez Spółkę (Spółki) na kasie fiskalnej, w stosunku do której wystawiona została faktura VAT w formie elektronicznej? Czy opisany w zdarzeniu przyszłym sposób procedowania Spółek zostanie poczytany za wykonanie obowiązku wynikającego z art. 106h ustawy o VAT.

Zdaniem Zainteresowanych:

Przechowywanie treści paragonów wyłącznie w formie elektronicznej w przypadku gdy doszło do wystawienia i otrzymania przez nabywcę faktury w formie elektronicznej (tj. w postaci zapisu na informatycznych nośnikach danych) jest zgodne z unormowaniem art. 106h ust. 3 ustawy o VAT, bowiem spełniona jest dyspozycja wskazanego przepisu, zgodnie z którą podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

1. Wprowadzenie

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, nabywcami towarów Spółek będą przede wszystkim osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. W związku z faktem, że na mocy rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, Spółki nie będą korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia tej ewidencji, Spółki oświadczają, że będą one prowadzić omawianą ewidencję zgodnie z przepisami obowiązującego prawa przy użyciu kas rejestrujących z elektronicznym zapisem kopii.

Na podstawie § 2 pkt 4 Rozporządzenia przez kasę z elektronicznym zapisem kopii - rozumie się kasę konstrukcyjnie dostosowaną do sporządzania kopii drukowanych dokumentów fiskalnych i wydruków niefiskalnych w postaci zapisu na informatycznych nośnikach danych.

Zgodnie też z § 14 ust. 8 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących podatnicy stosujący kasy z elektronicznym zapisem kopii dodatkowo:

1. prowadzą bieżącą kontrolę w zakresie prawidłowego i terminowego przekazu danych do archiwizowania;
2. stosują urządzenia archiwizujące i informatyczne nośniki danych określone w książce kasy przez producenta krajowego lub podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas;
3. stosują autoryzowany przez producenta krajowego lub podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas program archiwizujący, zgodny z kartą kasy, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustaw o VAT.

Program archiwizujący w myśl § 2 pkt 17 Rozporządzenia stanowi zewnętrzny program umożliwiający w systemach ogólnie dostępnych odczyt, prezentację i sprawdzenie danych zapisanych na informatycznych nośnikach danych.

W tym zakresie również Spółki deklarują, że będą spełniać wszelkie wymogi przewidziane przepisami prawa.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Jednocześnie ustawa o VAT definiuje pojęcie:

• faktury - w art. 2 pkt 31 ustawy o VAT wskazując, że jest to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie;

• faktury elektronicznej - w art. 2 ust. 32 ustawy o VAT, zgodnie z którą jest to faktura w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Natomiast, definicję paragonu fiskalnego zawiera § 2 pkt 12 Rozporządzenia, zgodnie z którym jest to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży. Niezbędne elementy paragonu fiskalnego oraz kryteria, którym musi odpowiadać, zawiera § 8 Rozporządzenia - w tym kontekście Spółki będą spełniać również wszelkie wymogi przewidziane przepisami prawa.

Powyższe pozwala stwierdzić, w przypadku sprzedaży dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej konieczność zapewnienia klientowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towaru może zostać zrealizowana na dwa sposoby:

1. klient otrzymuje paragon fiskalny;
2. klient otrzymuje fakturę VAT w formie:
   1. papierowej;
   2. elektronicznej

- w tym wypadku klient otrzymuje wyłącznie fakturę, bez otrzymywania paragonu (który pozostaje u sprzedawcy).

Zdaniem Spółek, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym bezspornie będziemy mieć do czynienia z przedstawionym wariantem b) ii) powyżej, bowiem nabywca w celu złożenia zamówienia dokonuje akceptacji regulaminu, wyrażając żądanie wystawienia faktury w formie elektronicznej (która będzie zamieszczona na dedykowanej do tego platformie). Tak wystawiona faktura elektroniczna spełniać będzie wszystkie wymogi ustanowione przepisami prawa (m.in. jej format będzie zapewniał zachowanie integralności, czytelności oraz autentyczności treści czy faktura będzie zawierała elementy przewidziane przepisami prawa).

Art. 106h ust. 1 ustawy VAT stanowi, że w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Natomiast według ust. 3 ww. artykułu - w przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

W związku z faktem, że Spółki będą dokumentowały sprzedaż za pomocą faktury w formie elektronicznej, zastosowanie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym znajdzie art. 106h ust. 3 ustawy o VAT.

1. Odrębność regulacji przyjętej w art. 106h ust. 1 oraz ust. 3 ustawy o VAT

Analiza powyższych przepisów wskazuje na dwie odrębne metody przechowywania paragonów (w przypadku sprzedaży rejestrowanej przy użyciu kasy fiskalnej), w zależności od formy wystawionej faktury.

I tak w przypadku faktury wystawionej w formie:

• papierowej - na podatnika został nałożony obowiązek dołączenia do tak wystawionego egzemplarza faktury (pozostającego u niego) również paragonu dokumentującego tę sprzedaż (którego nie otrzymuje nabywca);

• elektronicznej - na podatnika został nałożony obowiązek pozostawienia w dokumentacji paragonu dotyczącego tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę.

Tym samym, Spółki podkreślają oraz wyodrębniają zakres obowiązków w zakresie przechowywania paragonów w przypadku wystawienia faktur dokumentujących sprzedaż, która też została zarejestrowana przy użyciu kasy fiskalnej.

W przypadku faktury papierowej (jak i elektronicznej) - podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania sprzedaży w kasie rejestrującej i wydruku paragonu niezależnie od faktu wystawienia faktury. Jednak w przypadku wystawienia faktury w formie papierowej w myśl art. 106h ust. 1 ustawy o VAT do kopii faktury należy podpiąć/załączyć oryginał paragonu fiskalnego (co stanowi odmienną regulację niż przypadek, gdy sprzedaż została udokumentowana w formie faktury elektronicznej). Obowiązek podpięcia/załączenia niejako determinuje obowiązek przechowywania takiego paragonu w formie papierowej, na co wskazuje literalne brzmienie wskazanego podpisu. W tym przypadku bowiem istnieje konieczność pozostawienia wydrukowanego paragonu.

Z inną sytuacją jednak mamy do czynienia w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, Spółki bowiem na podstawie akceptacji Regulaminu przez klienta będą wystawiać i udostępniać na dedykowanej platformie fakturę elektroniczną, co do której nie ma zastosowania reżim przewidziany w art. 106h ust. 1 ustawy o VAT, który był przedmiotem rozważań poczynionych powyżej, a ust. 3 powoływanego artykułu. Nakłada on natomiast obowiązek pozostawienia w dokumentacji paragonu dotyczącego tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę. Skoro więc ustawodawca posługuje się inną frazą, w ocenie Spółek oznacza to, że obowiązki nałożone na podatnika są inne (odmienne). Tym samym nie znajduje tu zastosowania mechanizm polegający na podpięciu/załączeniu oryginału paragonu fiskalnego.

Powyższe potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 sierpnia 2015 r. sygn. IBPP3/4512-407/14/KG: Przechodząc do kolejnej kwestii, a dotyczącej obowiązku dołączania do faktury zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, paragonu dokumentującego sprzedaż, w przypadku przechowywania faktur wyłącznie w formie elektronicznej (...) prawidłowe jest postępowanie Wnioskodawcy, polegające na przechowywaniu faktur w formie elektronicznej, bez konieczności dołączania do nich paragonów.

Ustawodawca tym samym nałożył jedynie obowiązek pozostawienia w dokumentacji paragonu dotyczącego tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę (nie wskazując przesłanek formy, sposobu pozostawienia takiego paragonu). Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki zasadne jest odwołanie się do:

• definicji językowej użytych pojęć w treści dyspozycji przepisów art. 106h ust. 3 ustawy o VAT (w szczególności pojęcia dokumentacji - bowiem zasadniczo do tego sprowadza się zapytanie Spółek przedstawione w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, co Spółki uczynią w pkt 3 poniżej;

• wykładni celowościowej art. 106h ust. 3 ustawy o VAT, co Spółki uczynią w pkt 4 poniżej;

• stanowiska organów podatkowych w wydanych interpretacjach podatkowych w analogicznych lub bardzo zbliżonych stanach faktycznych, w których odnosiły się do sposobu przechowywania paragonów fiskalnych, co Spółki uczynią w pkt 5 poniżej;

• wykładni innych przepisów ustawy o VAT, których dyspozycja zawiera odwołanie do pozostawienia w dokumentacji/posiadania w dokumentacji, a więc analogicznie/ zbliżone sformułowanie, co art. 106 ust. 3 ustawy o VAT, co Spółki uczynią w pkt 6 poniżej;

• kierunków zmian przewidywanych przez ustawodawcę wynikających z m.in. z projektu ustawy z 18 września 2017 r. - Ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach) oraz projektu rozporządzenia Ministra Rozwoju w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące z 23 maja 2017 r.

1. Pojęcie dokumentacji oraz dokumentu

Pojęcie dokumentacji" nie zostało wyjaśnione na gruncie ustawy o VAT. Jak wskazuje się w doktrynie w przypadku definicji legalnej użytego w ustawie zwrotu należy posługiwać się wykładnią językową. Takie twierdzenie Spółki jest uzasadnione, na co wskazuje orzecznictwo oraz doktryna.

Przykładowo, w Uchwale siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 17 stycznia 2011 r. o sygn. II FPS 2/10 podniesiono, iż ,,(...) w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wypracowano kryteria stosowania różnych dyrektyw wykładni, przyznając pierwszeństwo zasadzie wykładni językowej i traktując pozostałe zasady wykładni, w tym wykładnię systemową i funkcjonalną, a także historyczną, jako subsydiarne.

Myśl tę wyrażono w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2000 r. (FPS 14/99, ONSA z 2000 r. Nr 3, poz. 92) stwierdzającej, że wykładnia językowa jest punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni prawa i zakreśla jej granice w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym. Pogląd ten rozwinięto i uzupełniono w wielu późniejszych orzeczeniach, odnoszących się do wykładni prawa podatkowego, spośród których można wymienić dwa: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 9 sierpnia 2004 r. (SA/Rz 1824/03) i wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2010 r. (II FSK 445/09). Przedstawiciele doktryny prawa podatkowego również są zgodni co do nadrzędnego charakteru wykładni językowej: Można zatem przyjąć, że na gruncie prawa podatkowego ze względu na jego tetyczny i z istoty swojej ingerencyjny charakter, przyznać należy pierwszeństwo zasadzie wykładni gramatycznej (językowej), ograniczając dyrektywy odstępstwa od językowego sensu interpretowanego przepisu do przesłanek klasycznych: gdy wykładnia językowa prowadzi do rozstrzygnięcia absurdalnego, niedorzecznego, gdy godzi w cel instytucji prawnej (podważa ratio legis przepisu), gdy pomija oczywisty błąd legislacyjny oraz gdy prowadzi do sprzeczności z fundamentalnymi wartościami konstytucyjnymi (por. L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2006, s. 78-79).

Tym samym, definiując pojęcie dokumentacji, zdaniem Spółek pomocniczo można się posłużyć definicją słownikową wskazanego pojęcia, zgodnie z internetową wersją słownika:

• PWN jest to: 1. zbiór dokumentów mających wartość dowodową, informacyjna lub opisową, 2. gromadzenie lub tworzenie takich dokumentów;

• SJP jest to 1. zbiór dokumentów; 2. wykazanie czegoś na podstawie dokumentów dokumentowanie;

• W związku z tym, że powyższe definicje w zasadniczym stopniu odwołują się do pojęcia dokument, za zasadne Spółki uważają również wyjaśnienie wskazanego pojęcia. Pojęcie dokumentu definiuje ustawa z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U.), zgodnie z którą jest to nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią. Jak wskazuje się w doktrynie pojęcie nośnika informacji powinno być rozumiane szeroko i tak np.:

• Osjada wskazuje, że: Nośnikiem informacji jest każdy przedmiot, który umożliwia utrwalenie i odtworzenie informacji (kartka papieru, dysk komputerowy, urządzenie umożliwiające nagranie i odtworzenie głosu itd. Kodeks cywilny. Komentarz 2017, wyd. 17;
• Gniewek wskazuje, że Treść dokumentu może zatem przyjmować dowolną postać (np. znaków graficznych, dźwięku, obrazu), a także być utrwalona na dowolnym nośniku (np. na papierze, w postaci pliku doc, pdf, wav, mp3 itp.) - Kodeks cywilny. Komentarz, wyd. 8.

Niemniej, mając na uwadze zasadę autonomiczności prawa podatkowego, Spółki za zasadne również odwołanie się do słownikowej definicji pojęcia dokument". 1 tak w świetle definicji zawartej na stronie internetowej:

• jest to: 1. pismo urzędowe 2. dowód stwierdzający czyjąś tożsamość 3. materiał w postaci tekstu, fotografii lub jakikolwiek przedmiot, mający wartość dowodową lub informacyjną 4. plik komputerowy zawierający informacje zapisane w odpowiednim formacie;

• 1. pismo urzędowe; dowód stwierdzający czyjąś tożsamość, np. dowód osobisty, legitymacja; 3. materiał, przedmiot mający wartość dowodową lub informacyjną; 4. potocznie: film dokumentalny; 5. w informatyce: logicznie spójna porcja informacji przetwarzana w systemie komputerowym.

Przytoczone definicje jednoznacznie wskazują w uproszczeniu, że dokumentacja to zbiór dokumentów, których forma może przybierać różną postać - nie wyłączając elektronicznej. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym dokumentację stanowić będzie elektroniczny zapis kopii, dzięki któremu możliwe będzie zapis i odczyt treści paragonu na karcie MicroSD. Tym samym w świetle dokonanej wykładni językowej użytego w dyspozycji art. 106h ust. 3 ustawy o VAT zostawienia w dokumentacji, zaprezentowany w zdarzeniu przyszłym model postępowania Spółek należy uznać za zgodny z brzmieniem powoływanego przepisu.

1. Wykładnia celowościowa art. 106h ust. 3 ustawy o VAT

Stosowane przez Spółki kasy fiskalne a także zintegrowany z nimi system informatyczny dają możliwość archiwizacji treści paragonów fiskalnych w formie elektronicznej, a jedyną czynnością jaką Spółki będą mogły wykonać w stosunku do danych zawartych w tych systemach jest weryfikacja danych na potrzeby prawidłowego rozliczenia podatku należnego oraz przechowywanie zapisanych w nich danych w formie elektronicznej. Spółki podkreślają, że nie będzie możliwa jakakolwiek ingerencja, zmiana zapisanych w pamięci kasy fiskalnej danych.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, z związku ze stosowaniem przez Spółki kas elektronicznych, treść paragonów będzie zapisywana na karcie MicroSD, która będzie się znajdować się w każdej kasie fiskalnej. Odczytu karty MicroSD będzie można dokonać na każdym komputerze, o ile:

• komputer będzie wyposażony w czytnik kart MicroSD;

• zostanie zainstalowana aplikacja producenta drukarki fiskalnej, udostępniona na stronie internetowej, której możliwość pobrania przewiduje się dla każdego zainteresowanego.

Odczyt karty MicroSD będzie przez Spółki możliwy praktycznie w każdym czasie.

Dodatkowo, Spółki podkreślają, iż dzięki aplikacji, o której mowa powyżej możliwe będzie:

• wydrukowanie i wyświetlenie:
  • treści paragonu;
  • treści każdego innego wydruku wygenerowanego na drukarce (zarówno dokumentów fiskalnych tj. paragon lub faktura jak również dokumentów niefiskalnych np. potwierdzenie zwrotu);
  • zestawienia dokumentów, o których mowa powyżej w danej dobie fiskalnej;
• wyszukanie dokumentów (w tym paragonów fiskalnych) w wybranym zakresie (np. na podstawie ustalonego zakresu kwotowego).

Dodatkowo, Spółki pragną zauważyć, że zawartość paragonu (zapisaną na karcie MicroSD) można każdorazowo wydrukować bezpośrednio z drukarki fiskalnej korzystając z menu konfiguracyjnego urządzenia. Taką możliwość przewiduje instrukcja używanych przez Spółki kas fiskalnych.

Tym samym, w ocenie Spółki możliwość odtworzenia zawartości paragonu zapisanego na karcie MicroSD będzie bardzo proste i możliwe na każde żądanie organu podatkowego.

Dodatkowo, Spółki pragną zwrócić uwagę na dwa dodatkowe aspekty funkcjonalne związane z przechowywaniem paragonów w formie papierowej, które ich zdaniem sprawiają, że przechowywanie paragonów w wersji elektronicznej będzie dużo bardziej ekonomiczne i funkcjonalne tj.:

• wysokie koszty przechowywania paragonów w wersji papierowej;

• szybkie blaknięcie paragonów w wersji papierowej, co w konsekwencji skutkuje niemożliwością ich odczytu po relatywnie krótkim czasie, co jest istotne z punktu widzenia wymogu pięcioletniego okresu przechowywania paragonów fiskalnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółek, należy zauważyć, że obecne warunki obrotu gospodarczego stwarzają możliwość gromadzenia i przechowywania różnego rodzaju informacji w postaci elektronicznej. Niewątpliwą zaletą tych systemów jest to, że umożliwiają one szybki, sprawny oraz wiarygodny dostęp do różnego rodzaju informacji. Należy również zauważyć, iż każda kasa fiskalna (w tym z elektronicznym zapisem kopii) musi uzyskać homologację, która oznacza, że dana kasa fiskalna została dopuszczona do użytkowania i jest zgodna z przepisami.

W tym sensie ustawodawca dopuszcza, a jak zostanie wskazane w pkt 8 poniżej, nawet preferuje coraz szerszy dostęp do możliwości zapisu danych przy użyciu systemów informatycznych. Tym samym w ocenie Spółek zaproponowany przez nie sposób przechowywania paragonów będzie zgodny z ustawą o VAT, a ponadto, zapewni łatwy dostęp do odczytu treści paragonów fiskalnych i ich powiązania z elektroniczną fakturą VAT.

1. Stanowisko organów podatkowych

Spółki zauważają, że ich stanowisko zostało potwierdzone przez wydawane interpretacje podatkowe np.:

• z dnia 30 lipca 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej (dalej: organ) w Warszawie sygn. IPPP2/4512-473/15-2/AOg, w której Wnioskodawca wskazał, że planuje wprowadzenie sprzedaży w systemie wysyłkowym za pomocą sklepu internetowego i wystawianie faktur wyłącznie w formie elektronicznej (na co klienci w momencie dokonania zakupu będą musieli wyrazić zgodę). System Wnioskodawcy pozwala na zapis paragonu na elektronicznym nośniku danych kasy fiskalnej, w związku z czym nie planuje on przechowywania paragonów w formie papierowej. W tak zarysowanym stanie faktycznym organ stwierdził, że: z okoliczności sprawy wynika więc, że Wnioskodawca dopełni obowiązku przechowywania wystawianych przez siebie paragonów, bo uczyni to w formie elektronicznej, a skoro w stosunku do dokumentów, do których nie stosuje się przepisów dotyczących przechowywania faktur (m.in. paragonów), nie ma do tego przeciwwskazań, to należy stwierdzić, że Stanowisko Wnioskodawcy jest tym samym prawidłowe;

• z dnia 12 listopada 2015 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPP2/4512-1-632/15-2/AKr, w której stwierdził on, że: w przypadku dokonania sprzedaży zaewidencjonowanej przez Spółkę na kasie fiskalnej z elektronicznym zapisem kopii paragonów, na której sposób zapisu pozwala na odnalezienie właściwej kopii paragonu i weryfikację szczegółowych danych dotyczących danej sprzedaży (treści paragonu, kwoty itp.) oraz Wnioskodawca może również jednoznacznie zidentyfikować i w razie potrzeby wyświetlić i wydrukować uprzednio wystawiony paragon, w stosunku do której wystawiona została/zostanie faktura VAT, nie jest/nie będzie konieczne przechowywanie oryginału paragonu fiskalnego w formie papierowej dokumentującego sprzedaż;

• z dnia 10 maja 2017 r. wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS) sygn. 0114-KDIP1-3.4012.42.2017.1.MT, gdzie w treści opisu zdarzenia przyszłego wskazano, że transakcje będą ewidencjonowane przy pomocy kasy rejestrującej z elektronicznym zapisem kopii. Tym samym paragony dotyczące sprzedaży udokumentowanej ww. fakturą elektroniczną pozostaną w dokumentacji Spółki w formie elektronicznej, na co organ stwierdził, że zatem Wnioskodawca będzie mógł od razu po dokonaniu transakcji dołączyć paragon do dokumentacji pozostającej u sprzedawcy. Spółki pragną zaznaczyć, że przedmiotem zapytania nie był sposób przechowywania paragonów, niemniej treść rozstrzygnięcia Dyrektora KIS jednoznacznie wskazuje, iż pozostawienie paragonu w formie elektronicznej (bez jego wydruku) wypełnia znamiona dołączenia/zostawienia w dokumentacji;

• z dnia 16 kwietnia 2012 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPP2/443-71/12-2/Akr, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko Spółki, prezentując następujące stanowisko w związku z posiadaniem przez Spółkę wyłącznie kas z elektronicznym zapisem kopii oraz kompatybilnego systemu kasowego umożliwiających zapisanie wszelkich dokumentów oraz ewidencji sporządzonych przez kasy w formie elektronicznej (w tym raportów fiskalnych dobowych), nie jest konieczne dołączenie do kopii faktur dotyczących sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej paragonów dokumentujących tę sprzedaż oraz ich przechowywanie przez Spółkę. Spółki pragną podkreślić, że powoływana interpretacja dotyczyła faktur wystawionych w formie papierowej, w stosunku do których istnieje wymóg dołączenia paragonu;

• z dnia 31 lipca 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP2/443-475/13-2/RR, gdzie uznano, że w przypadku przechowywania przez Spółkę kopii faktury w formie elektronicznej, nie ma konieczności przechowywania paragonów w formie papierowej, a wystarczającą ich formą będzie forma elektroniczna: Biorąc pod uwagę fakt, że kasy fiskalne funkcjonujące na stacjach paliw Wnioskodawcy rejestrujące sprzedaż są wyposażone są w elektroniczne nośniki danych (karty SD) i mają możliwość zapisu na nich kopii drukowanych dokumentów w postaci elektronicznej (m.in. raporty, faktury, paragony) oraz współpracują z informatycznym systemem sprzedaży pozwalającym na zachowanie integralności, niezmienności danych i czytelności dokumentów zapisanych w formie elektronicznej, pozwalającym w przyszłości na dostęp do elektronicznych zasobów archiwalnych na każde żądanie organu podatkowego - uznać należy, że paragon będący podstawą wystawienia faktury, która nie posiada kopii papierowej (jest elektroniczna jej postać) może być przechowywany w formie elektronicznej zapisana na nośniku zamontowanym w kasie fiskalnej tak jak faktura i w taki sposób udostępniany organom podatkowym na każde ich żądanie;

• w interpretacji z dnia 23 czerwca 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP2-443-175/10-4/JB/KG uznano, iż do wystawienia faktury VAT nie jest potrzebne posiadanie przez sprzedawcę oryginału paragonu fiskalnego, bowiem gdy nabywca dysponuje oryginałem paragonu fiskalnego a przedstawia dowody dokumentujące dokonanie transakcji oraz spółka widzi zapis transakcji na kopii rolki oraz w systemie zapisującym transakcje, spółka również może wystawić fakturę. Tym samym, powyższa interpretacja dodatkowo pokazuje, iż posiadanie przez sprzedawcę oryginału paragonu fiskalnego w sytuacji wystawienia faktury VAT nie jest konieczne. Dodatkowo w przypadku Spółki kopię rolki pełni zapis elektroniczny przechowywany przez Spółkę na informatycznym nośniku danych, do którego dostęp jest zdecydowanie łatwiejszy niż do wydrukowanej kopii rolki kasowej.

Zdaniem Spółek, przedstawione powyżej interpretacje indywidualne jednoznacznie potwierdzają, iż przedstawione przez nią stanowisko, było przedmiotem interpretacji indywidualnych o analogicznym lub bardzo zbliżonym stanie faktycznym i potwierdzają prawidłowość ich argumentacji.

1. Wykładnia przepisów ustawy o VAT zawierających sformułowanie pozostawienia w dokumentacji/posiadania w dokumentacji, etc.

Przepisy ustawy o VAT niejednokrotnie posługują się sformułowaniem pozostawienia w dokumentacji lub innymi zbliżonymi, odwołującymi się niemniej do pojęcia dokumentacji, i tak np.:

• Art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stanowi, że: Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że: podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, dokonując wykładni tego pojęcia, organ stwierdzał, że:
  • wydruki z wykorzystywanych przez Wnioskodawcę systemów informatycznych SAP i TMS, potwierdzające fakt dostarczenia przemieszczanych z terytorium Polski towarów do magazynu lokalizacji przyjmującej w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, stanowią, w połączeniu ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku (w postaci dokumentu dostawy, tzw. delivery note), dowody wymienione w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, uprawniające Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokonywanej w związku z przemieszczeniem tych towarów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 14 października 2015 r. sygn. IPPP3/4512-597/15-2/KT, gdzie organ odstąpił od uzasadnienia, uznając stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe;
  • w zakresie prawa do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w odniesieniu do przedstawionej sprawy w przypadku pierwszym i drugim należy uznać posiadane dokumenty w formie elektronicznej (skany) za dowody, które uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium tego państwa, innym niż terytorium kraju - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 30 września 2016 r. sygn. IPPP3/4512-594/16-2/IG;
  • art. 106g ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że: Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży", którego wykładni dokonał np.:
  • Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 maja 2012 r. sygn. akt I FSK 1228/11, stwierdzając, że podatnik może wystawiać faktury, faktury korygujące oraz drukować oryginał dokumentu w celu przesłania nabywcy i jednocześnie przechowywać kopie faktur w informatycznym systemie księgowym Spółki, w sytuacji gdy nie jest możliwe dokonywanie jakichkolwiek zmian w treści dokumentu oraz zapewniona jest możliwość wydruku kopii faktury z systemu informatycznego Spółki w dowolnym momencie;
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lipca 2014 r. sygn. IBPP4/443-188/14/EK, w której organ stwierdził, w przypadku wystawiania faktur dokumentujących dostawę wyrobów i towarów lub świadczenie usług, możliwe, przechowywanie egzemplarza faktur przeznaczonych dla Spółki tylko i wyłącznie w elektronicznym systemie magazynowym, w którym dokumenty te zostały wystawione.
• art. 106g ust. 3 ustawy o VAT stanowi, że W przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej: 1) podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy, 2) nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1, przesyła je lub udostępnia podatnikowi, który upoważnił go do wystawiania faktur, z uwzględnieniem zasad wynikających z procedury zatwierdzania faktur przez podatnika dokonującego sprzedaży, 3) nabywca, o którym mowa w art. 106k ust. 1, przesyła je lub udostępnia wystawcy faktury, 4) podmiot, o którym mowa w art. 106c, przesyła je lub udostępnia nabywcy i dłużnikowi - zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji, co zdaniem organów oznacza, że:
  • W kontekście prawa do stosowania wyłącznie elektronicznej archiwizacji faktur, należy zauważyć, że z powołanych powyżej przepisów wynika, że obowiązujące regulacje prawne dopuszczają możliwość przechowywania faktur w formie elektronicznej w dowolny sposób, np. w formie zapisu elektronicznego na elektronicznych nośnikach danych - Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 20 czerwca 2017 r. 0114-KDIP1-2.4012.188.2017.1.RD;
  • w analizowanej sprawie dopuszczalne jest, aby Wnioskodawca przekazywał wystawione kontrahentom faktury (faktury VAT, faktury VAT korygujące, duplikaty faktur VAT) zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej (oczywiście przy założeniu, że kontrahenci wyrazili zgodę na otrzymywanie faktur w formie elektronicznej), natomiast swój egzemplarz faktury przechowywał w formie elektronicznej w magazynowym systemie komputerowym - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lutego 2015 r. sygn. IPPP2/443-1151/14-2/KOM.

Powyższe jednoznacznie wskazuje, że w ustawie o VAT wielokrotnie ustawodawca posłużył się pojęciem posiadania w dokumentacji czy zostawienia w dokumentacji, nie wskazując formy w jakiej dowody czy faktury mają zostać zachowane. Jak zostało wskazane powyżej, w wydawanych interpretacjach indywidualnych w takich sytuacjach jednoznacznie wskazują na możliwość przechowywania/ posiadania takiej dokumentacji w formie elektronicznej. Tym samym, zdaniem Spółek jednolita wykładnia używanych w ustawie o VAT pojęć jest niezbędna dla zapewnienia właściwego rozumienia ustawy czy zapewnienia porządku prawnego. Mając na uwadze, że art. 106h ust. 3 również posługuje się pojęciem zostawienia w dokumentacji, zdaniem Spółek prawidłowe w tym kontekście jest rozumienie przyjęte przez Wnioskodawców, zgodnie z którym będą oni mogli przechowywać oni treść paragonów w formie elektronicznej. Przyjęcie innej wykładni byłoby bowiem sprzeczne z rozumieniem pojęcia dokumentacji dokonywanej przez organy w przytoczonych interpretacjach indywidualnych.

1. Kierunki zmian przewidziane przez ustawodawcę

W ocenie Spółek, należy również zauważyć kierunki zmian przewidywane przez ustawodawcę w zakresie funkcjonowania kas fiskalnych, i tak:

• projekt ustawy z dnia 18 września 2017 r. - Ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach zakłada m.in. stosowanie przez podatników nowego rodzaju kas rejestrujących umożliwiających przekazywanie w sposób ciągły, zautomatyzowany i bezpośredni informacji z kas rejestrujących do systemu teleinformatycznego (Centralnego Repozytorium Kas) prowadzonego przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej;

• projektu rozporządzenia Ministra Rozwoju 23 maja 2017 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (jest to najnowszy projekt dostępny na stronie Rządowego Centrum Legislacji), którego głównym założeniem jest zwiększenie akceptacji płatności bezgotówkowych, zapewnienie konsumentom dostępu do pieniądza elektronicznego oraz paragonów elektronicznych (co zdaniem Wnioskodawców jest istotne z punktu widzenia przedmiotowego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej). Ponadto, Spółki pragną zauważyć, na wskazanie zawarte w ocenie skutków regulacji z 11 lipca 2016 r. (zaktualizowanego 14 lutego 2017 r.), gdzie zauważono, że funkcjonujący obecnie system fiskalizacji jest ugruntowany i bezpieczny oraz oferuje możliwość ewolucyjnego rozszerzenia. System homologacji weryfikujący bezpieczeństwo urządzeń fiskalnych jest ustandaryzowany a działający w rozproszeniu system przechowywania danych zapewniający wykonanie ich kopii zapasowych uznaje się za pewny (...) Dodatkowo, raportowanie i dokumenty oparte wyłącznie o wydruki, stwarzają ograniczenia dla rozwoju handlu i usług, w tym e-commerce. Co podkreśla fakt, iż ustawodawca planuje zmiany w kierunki nowych rozwiązań dokumentacyjnych przy sprzedaży ewidencjonowanej przy użyciu kasy fiskalnej.

Spółki podkreślają, iż zdają sobie sprawę z faktu, iż omawiane dokumenty nie stanowią jeszcze aktów obowiązującego prawa, a wyłącznie projekty, które są obecnie w fazie procedowania. Niemniej jednak, na ich podstawie można wysnuć wniosek, iż ustawodawca jest świadomy faktu konieczności rozwoju możliwości stosowania coraz nowych rozwiązań elektronicznych (w tym możliwości przechowywania paragonów w formie elektronicznej), zauważając m.in., iż dokumenty oparte wyłącznie o wydruki mogą przyczyniać się do ograniczenia rozwoju e-commerce (a więc również sprzedaży internetowej, którą Spółki planują rozpocząć).

Tym samym, w świetle poczynionych w punktach powyżej argumentach co do prawidłowości zaproponowanego przez Wnioskodawców przechowywania treści paragonów w wersji elektronicznej jak i w świetle kierunków zmian ustawodawczych, Spółki uważają, iż przedstawione stanowisko w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest prawidłowe.

1. Podsumowanie

Mając na uwadze szczegółowy opis zdarzenia przyszłego, przytoczone powyżej argumenty, w tym w szczególności:

• szerokie rozumienie pojęcia dokumentacji dokonanego zgodnie z wykładnią językową;

• brak wskazania przez ustawodawcę jednoznacznej formy przechowywania paragonów, dokumentujących transakcje, które zostały udokumentowane fakturami w formie elektronicznej;

• łatwość odczytu treści paragonów fiskalnych zapisanych w formie elektronicznej;

• możliwość wydruku zawartości paragonów bezpośrednio z kasy z elektronicznym zapisu kopii jak przy użyciu specjalnego oprogramowania jak i za pomocą kasy fiskalnej;

• brak możliwości jakiejkolwiek ingerencji w treść danych zawartych na karcie MicroSD (na których będzie zapisywana zawartość paragonów);

• możliwość przedłożenia (np. w razie ewentualnej kontroli podatkowej) czytelnych wydruków zawierających treść paragonów (co w związku z szybkim blaknięciem paragonów w wersji papierowej nie byłoby możliwe);

• fakt, że archiwizowanie treści paragonów wyłącznie w wersji elektronicznej jest znacznie mniej kosztowne;

• dokumenty elektroniczne jest dużo łatwiej odszukać, sporządzić z nich raporty czy zestawienia;

• fakt, że stanowisko Spółek zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych;

• fakt, że ustawa o VAT w wielu przepisach posługuje się sformułowaniem pozostawienia w dokumentacji i organy w wydawanych interpretacjach nie wymagają, aby taka dokumentacja była prowadzona w formie papierowej;

• kierunki planowanych zmian w zakresie funkcjonowania i ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas fiskalnych;

• łatwość powiązania transakcji udokumentowanych fakturą elektroniczną z treścią paragonu zapisanego na elektronicznym nośniku danych,

- zdaniem Spółek, ich stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej