Temat interpretacji

Sposób obliczenia VAT kwalifikującego się do odliczenia, w sytuacji gdy wydatków dotyczących inwestycji (termomodernizacja budynku urzędu gminy) nie można przypisać w całości do działalności gospodarczej gminy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2017 r. (data wpływu 7 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu obliczenia VAT kwalifikującego się do odliczenia, w sytuacji gdy wydatków dotyczących inwestycji (termomodernizacja budynku urzędu gminy) nie można przypisać w całości do działalności gospodarczej Gminy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu obliczenia VAT kwalifikującego się do odliczenia, w sytuacji gdy wydatków dotyczących inwestycji (termomodernizacja budynku urzędu gminy) nie można przypisać w całości do działalności gospodarczej Gminy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej jako Gmina) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i składa deklaracje VAT-7. Z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonała centralizacji rozliczeń VAT z podległymi jednostkami.

W dniu 2017 r. Gmina podpisała umowę z Urzędem Marszałkowskim Województwa o dofinansowanie projektu pn. w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Osi Priorytetowej 10 Energia, Działanie 10.2 Efektywność energetyczna, Poddziałania 10.2.1 Efektywność energetyczna wsparcie dotacyjne współfinansowane z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Przedmiotem projektu jest częściowa refundacja poniesionych kosztów prac termomodernizacyjnych w okresie kwalifikowalności wydatków, który rozpoczął się 2014 r. i będzie kończył w grudniu 2017 r.

W ramach projektu planowano wykonanie następujących prac: wymianę dachu na budynku urzędu gminy, ocieplenie ścian (zewnętrzne), ścian piwnic, stropodachu, wymianę opierzenia parapetów, rynien i rur spustowych, instalacji odgromowej, wymianę opraw oświetleniowych, montaż pompy ciepła, wymianę instalacji, wymiana grzejników, montaż zaworów termostatycznych.

Gmina rozpoczęła ww. projekt w 2015 r. i realizowała w dwóch etapach. Pierwszy etap polegał na przebudowie dachu na budynku urzędu gminy, który zakończony został w maju 2017 r. oraz drugi etap obejmujący kompleksową termomodernizację budynku wraz ze zamianą źródła ciepła, który planuje się zakończyć w miesiącu grudniu 2017 r.

Nakłady związane z termodernizacją budynku urzędu będą stanowiły ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, o którym mowa w art. 2 pkt 14a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.).

Budynek urzędu stanowi własność Gminy, jest wykorzystywany do celów działalności opodatkowanej VAT, zwolnionej od VAT oraz poza zakresem opodatkowania VAT. W ramach działalności opodatkowanej i zwolnionej Gmina zajmuje się dostarczaniem wody, odbiorem i oczyszczaniem ścieków, zasilaniem w energię cieplną budynków, wynajmem lokali mieszkalnych i użytkowych, dzierżawą gruntów gminnych, sprzedażą gruntów, świadczeniem usług ksero. W ramach działalności nieopodatkowanej Gmina wykonuje zadania własne i zlecone niepodlegające opodatkowaniu VAT, jak np. pobieranie opłat publicznoprawnych, świadczenie czynności administracyjnych. W budynku urzędu Gminy dokonuje się prac związanych z obsługą powyższych czynności, a także wynajmuje się pomieszczenia na prowadzenie działalności gospodarczej i cele mieszkalne.

W związku z tym, Gmina uważa, że nakłady inwestycyjne poniesione na termomodernizację budynku urzędu będą służyły zarówno do celów działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej) oraz niepodlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż nie ma możliwości przyporządkowania wszystkich ponoszonych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności.

Faktury związane z inwestycją będą wystawiane na Gminę.

Podczas realizacji pierwszego etapu inwestycji Gmina nie dokonywała odliczania podatku naliczonego z faktur zakupowych. Obecnie realizując drugi etap inwestycji obejmujący kompleksową termomodernizację budynku wraz ze zamianą źródła ciepła, Gmina zamierza dokonać odliczenia VAT naliczonego z faktur zakupowych, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją II etapu inwestycji polegającej na termomodernizacji budynku urzędu gminy?
2. Czy Gmina realizując projekt pn. w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 w dwóch etapach, przyjmując, że inwestycja została oddana do użytkowania: I etap w maju 2017 r. modernizacja dachu, II etap nastąpi w grudniu 2017 r. kompleksowa termomodernizacja budynku wraz ze zamianą źródła ciepła ma obowiązek dokonywania korekt podatku naliczonego z II etapu na przestrzeni 10 lat (licząc od roku oddania inwestycji do używania)?

Zdaniem Gminy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Nie uznaje się jednak za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT).

Ad 1.

Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją II etapu inwestycji polegającej na termomodernizacji budynku urzędu gminy według udziału procentowego w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej, jak również do celów innych niż ta działalność (art. 86 ust. 2a-2h oraz przepisy rozporządzenia w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podmiotów).

Następnie, ponieważ budynek urzędu gminy będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych, jak również zwolnionych od podatku, w celu realizacji prawa do odliczenia, Gmina będzie zobowiązana do zastosowania metody proporcji określonej zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Ad 2.

Gmina realizując projekt pn. w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 w dwóch etapach, przyjmując, że inwestycja została oddana do użytkowania: I etap w maju 2017 r. modernizacja dachu, II etap zostanie oddany w grudniu 2017 r. kompleksowa termomodernizacja budynku wraz ze zamianą źródła ciepła ma obowiązek dokonywania korekt VAT naliczonego z II etapu na przestrzeni 10 lat (licząc od roku oddania inwestycji do używania).

Nakłady związane z termodernizacją budynku urzędu będą stanowiły ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, o którym mowa w art. 2 pkt 14a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.).

W przypadku środków trwałych, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł, korektę roczną sporządza się przez cały okres korekty (za każdy rok), tj. w przypadku nieruchomości przez 10 lat, a w przypadku ruchomości przez pięć lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z cytowanych powyżej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego albo ma zastosowanie 0% stawka podatku. Wskazana norma prawna jest wyrazem zasady neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ustawodawca formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z aktualnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczające jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Według art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie tej delegacji wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193) dalej jako rozporządzenie.

Rozporządzenie zawiera, w przypadku niektórych podatników, sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej sposobem określenia proporcji oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu zostali wskazani podatnicy, do których odnoszą się przepisy w nim zawarte. Są to m.in. jednostki samorządu terytorialnego (§ 3).

Stosownie do § 3 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, jako sposób określenia proporcji podaje się sposób ustalony wg wzoru:

X = (A x 100) / DUJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X proporcja określona procentowo, zaokrąglona w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

DUJST dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Według § 3 ust. 3 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku jednostki budżetowej sposób ustalony według wzoru:

X = (A x 100) / D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez jednostkę budżetową, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D dochody wykonane jednostki budżetowej.

W myśl art. 90c ust. 1 ustawy, w przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Kwestie dotyczące korekty podatku naliczonego regulują przepisy art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Wobec braku regulacji, która wprost dotyczyłaby kwestii korekty podatku naliczonego w związku z ulepszeniem środków trwałych należy zastosować zasady wynikające z art. 91 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ulepszenie środka trwałego należy zatem traktować dla celów podatku od towarów i usług tak jak zakup odrębnego środka trwałego. A zatem limit, o którym mowa w ww. przepisie powinien być ustalany odrębnie w odniesieniu do wartości początkowej danego środka trwałego oraz wartości jego ulepszenia, bowiem nabycie środka trwałego oraz ewentualne jego późniejsze ulepszenia stanowią co do zasady odrębne i niezależne od siebie decyzje podatnika, które z reguły następują w różnych okresach rozliczeniowych, a nawet latach.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina (czynny podatnik podatku od towarów i usług) realizuje (w dwóch etapach) projekt, który rozpoczęła w 2015 r. Pierwszy etap polegał na przebudowie dachu na budynku urzędu gminy i został zakończony w maju 2017 r. Drugi etap obejmuje kompleksową termomodernizację tego budynku wraz ze zamianą źródła ciepła, który ma być zakończony w grudniu 2017 r. Budynek urzędu gminy stanowi własność Gminy. Jest wykorzystywany do celów działalności opodatkowanej VAT, zwolnionej od VAT oraz pozostającej poza zakresem opodatkowania VAT. Gmina nie ma możliwości przyporządkowania wszystkich wydatków ponoszonych w ramach projektu do poszczególnych rodzajów działalności. Faktury związane z inwestycją będą wystawiane na Gminę.

Na tym tle Gmina powzięła wątpliwość dotyczącą sposobu obliczenia VAT kwalifikującego się do odliczenia, w sytuacji gdy wydatków dotyczących inwestycji (termomodernizacja budynku urzędu gminy) nie można przypisać w całości do jej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz cytowane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług organ interpretacyjny potwierdza, że:

• Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją II etapu inwestycji polegającej na termomodernizacji budynku urzędu gminy według udziału procentowego w jakim jest on wykorzystywany do celów działalności gospodarczej, jak również do celów innych niż ta działalność (art. 86 ust. 2a-2h oraz przepisy rozporządzenia w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podmiotów);
• Skoro budynek urzędu gminy będzie wykorzystywany zarówno do czynności opodatkowanych, jak również zwolnionych od podatku, to w celu realizacji prawa do odliczenia, Gmina będzie zobowiązana do zastosowania proporcji określonej w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy;
• Gmina ma obowiązek dokonywania korekty podatku naliczonego z II etapu, przy czym w przypadku środków trwałych, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł (a ulepszenie, o którym mowa należy traktować jak środek trwały odrębny od budynku urzędu gminy) korekty rocznej dokonuje się przez cały okres korekty (za każdy rok), tj. w przypadku nieruchomości przez 10 lat (licząc od roku oddania inwestycji do używania).

W związku z powyższym stanowisko podatnika uznano za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Oznacza to, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej