Temat interpretacji
W zakresie uznania sprzedaży udziału w nieruchomości niezabudowanej, oddanej w dzierżawę, za czynność nieopodatkowaną podatkiem.
Na podstawie art. 13 §
2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji
Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we
wniosku z dnia 5 stycznia 2018 r. (data wpływu 11 stycznia 2018 r.) o
wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od
towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży udziału w nieruchomości
niezabudowanej, oddanej w dzierżawę, za czynność nieopodatkowaną
podatkiem jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży udziału w nieruchomości niezabudowanej, oddanej w dzierżawę, za czynność nieopodatkowaną podatkiem.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Aktem Notarialnym z dnia 15 września 1997 r. spółka cywilna nabyła Prawo Użytkowania Wieczystego działki niezabudowanej położonej na terenach przeznaczonych pod budownictwo (tereny budowlane niezabudowane). Następnie Prawo Użytkowania Wieczystego przekształcono w prawo własności działki. W stosunku do tej nieruchomości nie ponoszono żadnych nakładów inwestycyjnych ani nakładów na ulepszenie. Działka jest przez cały czas niezabudowana. Aktem Notarialnym z dnia 1 czerwca 2011 r. wspólnicy spółki cywilnej, umową przeniesienia własności dokonali przesunięcia własności działki z majątku spółki cywilnej do swoich majątków osobistych (prywatnych).
Po śmierci jednego ze wspólników 09/2012 r. jego spadkobiercy nabyli prawo do udziału we własności działki. Spadkobiercy oraz drugi właściciel spółki cywilnej wydzierżawiali tą nieruchomość osobie prowadzącej działalność gospodarczą i wydzierżawiają ją nadal.
W chwili obecnej Wnioskodawca jako spadkobierca, posiada prawo własności do udziału w nieruchomości, który stanowi majątek osobisty (prywatny) Wnioskodawcy. Przychód z tytułu dzierżawy działki Wnioskodawca rozlicza na zasadzie zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 8,5%. Jest to, więc najem cywilno-prawny, a nie działalność gospodarcza. Ponadto Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a podatek VAT z tytułu dzierżawy udziału w nieruchomości Wnioskodawca odprowadza do Urzędu Skarbowego.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy sprzedaż udziału w nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej tereny budowlane, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Wnioskodawca uważa, że z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości niezabudowanej stanowiącej tereny budowlane, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Udział w nieruchomości, który będzie sprzedawany wchodzi w skład majątku osobistego Wnioskodawcy (prywatnego). W związku z powyższym sprzedaż tego udziału nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) - zwanej dalej ustawą o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W odniesieniu do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT zbycie nieruchomości, jak również udziału w prawie własności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza - zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.
Oznacza, to że dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.
Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 15 września 2011 w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem,tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że spółka cywilna nabyła Prawo Użytkowania Wieczystego działki niezabudowanej położonej na terenach przeznaczonych pod budownictwo (tereny budowlane niezabudowane). Następnie Prawo Użytkowania Wieczystego przekształcono w prawo własności działki. W stosunku do tej nieruchomości nie ponoszono żadnych nakładów inwestycyjnych ani nakładów na ulepszenie. Działka jest przez cały czas niezabudowana. Aktem Notarialnym z dnia 1 czerwca 2011 r. wspólnicy spółki cywilnej, umową przeniesienia własności dokonali przesunięcia własności działki z majątku spółki cywilnej do swoich majątków osobistych (prywatnych). Po śmierci jednego ze wspólników jego spadkobiercy nabyli prawo do udziału we własności działki. Spadkobiercy oraz drugi właściciel spółki cywilnej wydzierżawiali tą nieruchomość osobie prowadzącej działalność gospodarczą i wydzierżawiają ją nadal. Wnioskodawca jako spadkobierca, posiada prawo własności do udziału w nieruchomości, który stanowi majątek osobisty (prywatny) Wnioskodawcy. Przychód z tytułu dzierżawy działki Wnioskodawca rozlicza na zasadzie zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 8,5%. Ponadto Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a podatek VAT z tytułu dzierżawy udziału w nieruchomości Wnioskodawca odprowadza do Urzędu Skarbowego.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej tereny budowlane, oddanej w dzierżawę.
Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r.,poz. 459 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do użytkowania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.
Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.
Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że dzierżawa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.
Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady dzierżawa gruntów stanowi odpłatne świadczenie usług i czynność ta jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.
Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów pozwala stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż niezabudowanej działki oddanej w dzierżawę, stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wynikająca z opisanych wyżej działań Wnioskodawcy koncepcja wykorzystania udziału w działce niezabudowanej dowodzi, że zostały podjęte czynności, które świadczą o tym, że sprzedaż udziału w ww. działce nie może stanowić jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności i zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca wydzierżawia swój udział w nieruchomości na rzecz osoby prowadzącej działalność gospodarczą.
Zatem należy uznać, że Wnioskodawca działa w charakterze podatnika, a czynność dzierżawy udziału w nieruchomości nosi znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Jak wyżej wskazał tut. Organ dzierżawa nieruchomości stanowiącej majątek prywatny - odpowiada wskazanemu w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rodzajowi działalności gospodarczej polegającej na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wnioskodawca dzierżawi wskazany udział w działce uzyskując z tego tytułu stały przychód. Dzierżawa udziału w nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. W konsekwencji czynność sprzedaży udziału w nieruchomości niezabudowanej dokonywana przez Wnioskodawcę będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z poźn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej