Temat interpretacji

W zakresie rozliczania kosztów ponoszonych na rzecz technikum w związku z użytkowaniem budynku oraz ich udokumentowania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 19 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania kosztów ponoszonych na rzecz technikum w związku z użytkowaniem budynku oraz ich udokumentowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania kosztów ponoszonych na rzecz technikum w związku z użytkowaniem budynku oraz ich udokumentowania.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 maja 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska jak również wpłatę brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W budynku szkoły, którego Gmina (Wnioskodawca) jest współwłaścicielem w części 2/3 (w 1/3 części współwłaścicielem jest Starostwo Powiatowe w ) mieszczą się szkoły prowadzone przez różne ograny prowadzące. Organem prowadzącym dla Zespołu Szkół w , w skład którego wchodzą przedszkole, szkoła podstawowa, gimnazjum i liceum jest Gmina . Natomiast dla technikum organem prowadzącym jest Powiat . Porozumienie zawarte pomiędzy Wnioskodawcą i Starostwem Powiatowym w zawiera postanowienia dotyczące zwrotu kosztów związanych z zakupem oleju, energii elektrycznej, wody, odprowadzania ścieków oraz innych wydatków ponoszonych w związku z użytkowaniem budynku przez technikum. Wszystkie faktury dotyczące kosztów wystawiane są od dnia 1 stycznia 2017 r. w związku z centralizacją VAT na nabywcę: Gminę odbiorcą natomiast jest Zespół Szkół w . Do dnia 31grudnia 2016 r. Zespół Szkół w nie był czynnym podatnikiem VAT i obciążał technikum notą księgową częścią kosztów wynikających z porozumienia zawartego pomiędzy organami prowadzącymi. Szkoła średnia zwracała Zespołowi Szkół w 10% poniesionych kosztów dotyczących eksploatacji pomieszczeń zajmowanych przez technikum (wyliczenia zawarte w porozumieniu pomiędzy organami prowadzącymi).

W związku z centralizacją VAT z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina prowadzi skonsolidowane rozliczenia z tytułu podatku VAT obejmujące czynności dokonywane przez jednostki budżetowe utworzone przez Gminę, w tym przez Zespół Szkół w .

W piśmie z dnia 15 maja 2017 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług,
2. Powiat jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
3. Technikum objęte zakresem postawionego we wniosku pytania, którego organem prowadzącym jest Powiat nie jest odrębnym od Powiatu zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
4. Technikum objęte zakresem postawionego we wniosku pytania nie dokonuje odrębnych od Powiatu rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług;
5. Wnioskodawca posiada dowód poniesienia wydatków będących przedmiotem wniosku poniesionych w imieniu i na rzecz technikum, którego organem prowadzącym jest Powiat w postaci faktur;
6. Ponoszone wydatki są przejściowo ujmowane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego ewidencji dla potrzeb podatku VAT;
7. Technikum objęte zakresem przedstawionego we wniosku pytania, dla którego organem prowadzącym jest Powiat zajmuje 10% powierzchni użytkowej w stosunku do całej powierzchni budynku;
8. Porozumienie dotyczące zwrotu kosztów dotyczy: zakupu oleju opałowego (towar PKWiU 19.20.26), dostarczanie wody (usługa PKWiU 36.00.20), odprowadzanie ścieków (usługa PKWiU 37.00.11), dostarczanie energii elektrycznej (usługa PKWiU 35.12.10), opłaty za czynności dozoru technicznego (usługa), przegląd kotłowni (usługa), remont kotłowni (usługa);
9. Technikum, dla którego organem prowadzącym jest Powiat zajmuje pomieszczenia, którego właścicielem jest Powiat - budynek szkoły, w którym mieści się technikum jest współwłasnością Gminy i Powiatu (PKWiU 68.20.12 zarządzanie nieruchomościami własnymi).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zespół Szkół w nadal może obciążać szkołę średnią notami księgowymi z tytułu kosztów ponoszonych na rzecz tejże szkoły i traktować to jako zwrot udokumentowanych wydatków art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, czy ma zastosowanie art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług należy wystawić fakturę VAT i naliczyć podatek?

Zdaniem Wnioskodawcy, do zaistniałego stanu faktycznego należy zastosować art. 29a ust. 7 pkt 3 i traktować jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych na rzecz nabywcy ujmowanych przejściowo w prowadzonej przez Zespół Szkół w ewidencji co nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca powtórzył, że do zaistniałego stanu faktycznego należy zastosować art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług, to znaczy traktować jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych na rzecz technikum, dla którego organem prowadzącym jest Starostwo Powiatowe przez nabywcę (Wnioskodawcę - Gminę ) ujmowanych przejściowo w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji na potrzeby podatku od towarów i usług.

Nadto wskazał, iż zwrot wydatków należy dokumentować notami księgowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Ponadto, jak stanowi art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 25, art. 30a30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Cytowane powyżej przepisy, stanowią odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Powyższy przepis Dyrektywy wskazuje zatem, że jako podstawę opodatkowania przyjąć należy otrzymaną przez dostawcę lub usługodawcę zapłatę, wynagrodzenie, za dostawę towarów lub świadczone usługi.

Z kolei w myśl art. 29a ust. 7 ustawy podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Natomiast, stosownie do art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

1. obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
3. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Z przytoczonej regulacji art. 79 punkt c) Dyrektywy wynika, że wyłączeniu z podstawy opodatkowania podlegają kwoty otrzymane przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy. Należy jednak zaznaczyć, iż otrzymany przez podatnika zwrot wydatków poniesionych na rzecz zleceniodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT wówczas, gdy podatnik dysponuje dowodami dokumentującymi rzeczywiste kwoty poniesionych kosztów oraz ww. dowody zostały wystawione na nabywcę (usługobiorcę), w którego imieniu i na rzecz którego poniesione zostały te wydatki.

Podstawowym warunkiem zastosowania wyłączenia określonego w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy jest działanie podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy.

Należy wskazać również, że aby otrzymana przez podatnika kwota stanowiła zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek klienta, nie może stanowić należności lub kosztów dodatkowych, które w myśl art. 29a ust. 1 i 6 ustawy należy uwzględnić w podstawie opodatkowania. Zatem nie wystąpi zwrot wydatków poniesionych przez podatnika w imieniu i na rzecz klienta, jeśli wydatki te stanowią świadczenia pomocnicze związane bezpośrednio z dokonywaną przez niego na rzecz danego klienta dostawą towarów lub świadczeniem usług; czyli wydatki te były poniesione przez podatnika we własnym imieniu. W takiej sytuacji kwota zwracanych wydatków stanowi w istocie element kalkulacyjny wynagrodzenia z tytułu zawartej transakcji. Podkreślić zatem należy, że z regulacji art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy wypływa zasadniczy warunek występowania w imieniu klienta, na rzecz którego bezpośrednio wystawiana jest faktura, o ile poniesiony wydatek powinien być w ten sposób dokumentowany.

Kolejnymi warunkami, które powinien spełnić podatnik aby skorzystać z instytucji zwrotu poniesionych wydatków jest ujęcie ich przejściowo w prowadzonej ewidencji dla potrzeb rozliczenia podatku VAT, jak również posiadanie dowodów dokumentujących ich poniesienie. Takim dowodem może być faktura, która powinna być wystawiona na faktycznego nabywcę lub usługobiorcę, a także dowód potwierdzający fakt uregulowania przez podatnika należności dotyczący tych wydatków.

W konsekwencji spełnienie przez podatnika ww. warunków będzie skutkować możliwością bezpośredniego rozliczenia z kontrahentem poniesionych w imieniu i na jego rzecz wydatków, a tym samym podatnik nie będzie zobowiązany ujmować w podstawie opodatkowania przedmiotowych wydatków.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W art. 106e ust. 1 ustawy wskazano co faktura powinna zawierać. I tak:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.
16. ()

Jak wynika z opisu sprawy w budynku szkoły, którego Gmina (Wnioskodawca) jest współwłaścicielem w części 2/3 (w 1/3 części współwłaścicielem jest Starostwo Powiatowe w ) mieszczą się szkoły prowadzone przez różne ograny prowadzące. Organem prowadzącym dla Zespołu Szkół w jest Gmina. Natomiast dla technikum organem prowadzącym jest Powiat będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Technikum, którego organem prowadzącym jest Powiat nie jest odrębnym od Powiatu zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z centralizacją VAT z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina prowadzi skonsolidowane rozliczenia z tytułu podatku VAT obejmujące czynności dokonywane przez jednostki budżetowe utworzone przez Gminę, w tym przez Zespół Szkół w . Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z zawartym porozumieniem ze Starostwem Powiatowym w , ponosi koszty z tytułu zakupu oleju, energii elektrycznej, wody, odprowadzania ścieków oraz innych wydatków w związku z użytkowaniem przez technikum części ww. budynku szkoły. Wnioskodawca posiada dowód poniesienia wydatków będących przedmiotem wniosku poniesionych w imieniu i na rzecz technikum, którego organem prowadzącym jest Powiat w postaci faktur. Ponoszone wydatki są przejściowo ujmowane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego ewidencji dla potrzeb podatku VAT. Wszystkie faktury dotyczące kosztów wystawiane są od dnia 1 stycznia 2017 r. w związku z centralizacją VAT na nabywcę tj. Gminę, odbiorcą natomiast jest Zespół Szkół w . Do dnia 31 grudnia 2016 r. Zespół Szkół w nie był czynnym podatnikiem VAT i obciążał technikum notą księgową częścią kosztów wynikających z porozumienia zawartego pomiędzy organami prowadzącymi. Szkoła średnia zwracała Zespołowi Szkół w 10% poniesionych kosztów dotyczących eksploatacji pomieszczeń zajmowanych przez technikum.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy objętych zakresem postawionego we wniosku pytania dotyczącego ustalenia czy Zespół Szkół w nadal może obciążać szkołę średnią notami księgowymi z tytułu kosztów ponoszonych na rzecz tejże szkoły i traktować to jako zwrot udokumentowanych wydatków art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy, czy ma zastosować art. 8 ust. 2a ustawy i wystawić fakturę VAT z naliczonym podatkiem, podkreślić należy, że otrzymany przez podatnika zwrot wydatków poniesionych na rzecz nabywcy lub usługobiorcy nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy jak wyżej wskazano podatnik dysponuje dowodami dokumentującymi rzeczywiste kwoty poniesionych kosztów, a ww. dowody zostały wystawione na faktycznego nabywcę lub usługobiorcę, w którego imieniu i na rzecz którego poniesione zostały te wydatki. Takim dowodem może być faktura, która powinna być wystawiona na faktycznego nabywcę lub usługobiorcę, a także dowód potwierdzający fakt uregulowania przez podatnika należności dotyczący tych wydatków. Podstawowym zatem warunkiem zastosowania wyłączenia określonego w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy jest działanie podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy.

Analizując przedstawiony we wniosku opis sprawy w kontekście powołanych wyżej przepisów wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca działający za pośrednictwem Zespołu Szkół w (swojej jednostki) jakkolwiek wskazał, że posiada dowód poniesienia wydatków w imieniu i na rzecz technikum w postaci faktur, to jednak z opisu sprawy wynika, iż wszystkie faktury dotyczące poniesionych kosztów wystawiane są od dnia 1 stycznia 2017 r. w związku z centralizacją VAT na nabywcę tj. Gminę, odbiorcą natomiast jest Zespół Szkół w . Zatem uznać należy, że w niniejszej sprawie nie został spełniony warunek, o którym mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy. Tym samym Wnioskodawca działający za pośrednictwem Zespołu Szkół w (swojej jednostki) nie może obciążać technikum notami księgowymi z tytułu kosztów ponoszonych na jego rzecz i traktować jako zwrot udokumentowanych wydatków, bowiem przedmiotowe wydatki nie stanowią wydatków poniesionych w imieniu technikum.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy w odniesieniu do poniesionych kosztów dotyczących eksploatacji pomieszczeń zajmowanych przez technikum Wnioskodawca działa w imieniu własnym lecz na rachunek Powiatu jako zarejestrowanego czynnego podatnika podatku od towarów i usług, działającego za pośrednictwem technikum. Wnioskodawca nabywając poszczególne zakupy na rachunek ww. Powiatu w ramach zawartego porozumienia nie działa jako organ władzy publicznej lecz wykonuje te czynności w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, poniesione przez Gminę wydatki na nabycie towarów i usług w imieniu własnym winny być przedmiotem odsprzedaży na rzecz Powiatu , działającego za pośrednictwem technikum. Odsprzedaż nabytych usług podlega opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy, natomiast w przypadku odsprzedaży towarów podlega ona opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 8 ustawy. Wobec powyższego, przedmiotowe czynności winny zostać opodatkowane i udokumentowane w drodze wystawienia przez Wnioskodawcę faktury na Powiat , działający za pośrednictwem technikum. tj. faktycznego nabywcę, z zastosowaniem właściwej stawki podatku dla poszczególnej czynności będącej przedmiotem odsprzedaży.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej