Temat interpretacji

w zakresie stawki podatku VAT dla usług wynajmu sal gimnastycznych, sal lekcyjnych oraz innych pomieszczeń w placówkach oświatowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2017 r. (data wpływu 15 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług wynajmu sal gimnastycznych, sal lekcyjnych oraz innych pomieszczeń w placówkach oświatowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie stawki podatku VAT dla usług wynajmu sal gimnastycznych, sal lekcyjnych oraz innych pomieszczeń w palcówkach oświatowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina w swojej strukturze organizacyjnej zawiera placówkę obsługującą placówki oświatowe - Samorządowe Centrum Usług Wspólnych oraz 19 placówek oświatowych: tj. 2 publiczne przedszkola, 12 szkół podstawowych, 3 gimnazja i 2 zespoły szkół. Nieruchomości gruntowe wraz z zabudowaniami zostały przekazane szkołom w trwały zarząd z przeznaczeniem na prowadzenie działalności statutowej placówek oświatowych. W związku z wydanym w dniu 29 września 2015 r. orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław oraz uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt I FPS 4/15 z dnia 26 października 2015 r.) stwierdzono m.in. że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe nie mogą być uznane za podatników podatku VAT - dlatego że nie spełniają kryterium samodzielności. W nawiązaniu do powyższych orzeczeń z dniem 1 stycznia 2017 roku w Gminie nastąpiła centralizacja rozliczeń podatku od towarów i usług. Gmina stała się jedynym podatnikiem podatku VAT. Do zadań własnych gminy należy m.in. zaspakajanie potrzeb wspólnoty w zakresie edukacji publicznej. Zadanie to wykonywane jest przez przedszkola, szkoły podstawowe, gimnazja i zespoły szkół Gminy. Zgodnie z ustawą o systemie oświaty (7 wrzesień 1991 rok) - szkoły zobowiązane są do prowadzenia zajęć wychowania fizycznego. Gmina, aby zapewnić realizację powyższego obowiązku, wyposaża placówki oświatowe w niezbędną infrastrukturę, tj. sale gimnastyczne wraz z infrastrukturą socjalną. Ponadto placówki oświatowe prowadzą również w imieniu Gminy działalność polegającą na wynajmowaniu sal gimnastycznych, sal lekcyjnych, pomieszczeń wynajmowanych na gabinety stomatologiczne. Udostępnianie to jest odpłatne i dokonywane jest na podstawie zawartych umów najmu. Najemcami są m.in. osoby fizyczne, osoby prowadzące działalność gospodarczą, kluby sportowe, stowarzyszenia, przedsiębiorstwa. Usługi najmu udokumentowane są za pomocą faktur. Wynajmy organizowane są w celach rekreacyjnych, szkoleniowych, treningowych, reklamowych oraz usługowych. Użytkowanie sal wiąże się z możliwością korzystania przez najemcę z sanitariatu (szatnie, toalety, prysznice). Korzystanie z powyższych pomieszczeń jest ściśle określone w regulaminach wynajmowania sal gimnastycznych, sal lekcyjnych oraz pomieszczeń wynajmowanych na gabinety - każda placówka oświatowa posiada taki regulamin. Do końca 2016 roku wynajmy tego typu pomieszczeń szkolnych nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W następstwie centralizacji rozliczeń podatku VAT w Gminie powstaje konieczność właściwego opodatkowania tych wynajmów. Gmina przyjęła założenie, że od 1 stycznia 2017 roku należy przyjąć stawkę 23% kwalifikując powyższe wynajmy do PKWiU 68.20.12.0. Dlatego Gmina występuje z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji w celu właściwego rozliczania sprzedaży usług wynajmu, które w jej imieniu prowadzą jednostki budżetowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Jaką stawkę podatku od towarów i usług zastosować w przypadku wynajmu opisanego w stanie faktycznym?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Gminy - w myśl art. 5 ust. l pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7

W odniesieniu do art. 5a - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie powyższych przepisów dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych - dotyczy to symboli PKWiU.

Zdaniem Gminy ujęte w stanie faktycznym wynajmy należy zakwalifikować jako Wynajem i obsługa nieruchomości niemieszkalnych własnych lub dzierżawionych - Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 68.20.12.0).

Usługi sklasyfikowane w PKWiU 68.20.12.0 nie zostały wymienione w załączniku nr 3 do ustawy o VAT, który prezentuje wykaz usług korzystających z obniżonej stawki podatku VAT.

Zdaniem Gminy w zaprezentowanym opisie stanu faktycznego nie ma podstaw prawnych do opodatkowania usług najmu obniżoną stawką podatku VAT - dlatego należy przyjąć, że powyższe wynajmy należy opodatkowywać zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - 23% (do 31 grudnia 2018 rok). Zdaniem Gminy nie można zastosować innej stawki podatku VAT dla osób fizycznych wynajmujących salę dla celów rekreacyjnych a inną dla osób wynajmujących salę dla celów prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie stawki podatku od towarów i usług dla świadczonych usług wynajmu jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Jak stanowi art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia częstokroć odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, ze zm.).

Podstawowa stawka podatku w myśl art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, który na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych wynajmuje sale lekcyjne i sale gimnastyczne oraz inne pomieszczenia w palcówkach oświatowych. Udostępnianie to jest odpłatne i dokonywane na podstawie zawartych umów najmu. Wynajmującymi są osoby fizyczne, osoby prowadzące działalność gospodarczą, kluby sportowe, stowarzyszenia, przedsiębiorstwa. Usługi najmu udokumentowane są za pomocą faktur. Do końca 2016 roku wynajmy tego typu pomieszczeń szkolnych nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W następstwie centralizacji rozliczeń podatku VAT w Gminie powstaje konieczność opodatkowania tych najmów. Gmina przyjęła założenie, że od 1 stycznia 2017 r. należy przyjąć stawkę 23% klasyfikując opisane we wniosku wynajmy do PKWiU 68.20.12.0. "Wynajem i obsługa nieruchomości niemieszkalnych własnych i dzierżawionych".

W związku z powyższym opisem, wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z prawidłowym zastosowaniem stawki podatku VAT dla usług odpłatnego udostępniania pomieszczeń osobom fizycznym, osobom prowadzącym działalność gospodarczą, klubom sportowym, stowarzyszeniom, przedsiębiorstwom. Wnioskodawca podniósł także wątpliwość, czy można zastosować inną stawkę podatku VAT dla osób fizycznych wynajmujących salę dla celów rekreacyjnych a inną dla osób wynajmujących dla celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy jak wskazał Wnioskodawca ww. usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 68.20.12.0 (Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami niemieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi), Wnioskodawca powinien opodatkować czynności związane z wynajmem pomieszczeń stawką podstawową w wysokości 23% - zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, ponieważ dla tych usług ustawodawca nie przewidział możliwości zastosowania obniżonej stawki VAT.

Jednocześnie należy zauważyć, że ustawodawca nie uzależnił wysokości stawki podatku dla usług wynajmu, klasyfikowanych wg PKWiU 2008 do grupowania 68.20.12.0, od tego czy wynajem ten występuje na rzecz osób fizycznych wynajmujących salę dla celów rekreacyjnych, czy też osób wynajmujących sale dla celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, wyrażoną w niniejszej interpretacji ocenę prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy podjęto przy założeniu, że wskazana we wniosku w opisie stanu faktycznego klasyfikacja statystyczna według PKWiU 2008 usług wynajmu świadczonych przez Wnioskodawcę jest prawidłowa.

Organ wydający interpretację indywidualną nie jest właściwy do dokonywania klasyfikacji statystycznej towarów bądź usług, ani do oceny poprawności klasyfikacji, według PKWiU. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Należy jednocześnie wskazać, że zawarta w stanowisku Wnioskodawcy kwestia poprawności zaklasyfikowania według PKWiU przez Wnioskodawcę wskazanych we wniosku usług najmu pomieszczeń jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej