Temat interpretacji

Obowiązek określony w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2016 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.), uzupełnione pismem z dnia 24 lutego 2017 r. (data wpływu 2 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku określonego w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku określonego w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 lutego 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz kwestie związane z pełnomocnikiem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub ) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji szerokiej gamy kosmetyków, dezodorantów, odświeżaczy powietrza, repelentów, itp. Spółka nie produkuje kosmetyków pod własną marką lecz na zlecenie największych producentów kosmetyków i artykułów chemii gospodarczej na świecie.

W ramach wykonywanej działalności Spółka zużywa różne wyroby akcyzowe, których część nabywa wewnątrzwspólnotowo. Wśród wyrobów nabywanych wewnątrzwspólnotowo są również wyroby wymienione w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej. Przedmiotowe wyroby Spółka nie przeznacza do celów napędowych lub opałowych. Wyroby te nie są również w żaden sposób spalane. Wyroby akcyzowe są wykorzystywane w procesie produkcji i stanowią składnik kosmetyków.

Z dniem 1 sierpnia 2016 r. weszła w życie ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1052 dalej: pakiet paliwowy). Ustawa określa m.in. nowe warunki rozliczania podatku VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej, których wytwarzanie lub obrót wymaga uzyskania koncesji w rozumieniu ustawy Prawo energetyczne. Obowiązki dotyczą m.in. terminu dokonywania rozliczeń należnego podatku VAT, składania deklaracji oraz właściwości organu podatkowego do dokonywania wpłat.

Dotychczasowo, nabywane wewnątrzwspólnotowo przez Spółkę wyroby akcyzowe nie były objęte obowiązkami w zakresie rozliczania podatku VAT wprowadzonymi pakietem paliwowym.

Niemniej jednak z dniem 2 września 2016 r. weszła w życie ustawa o zmianie ustawy Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 1165 dalej: pakiet energetyczny), która m.in. szczegółowo reguluje w ustawie Prawo energetyczne paliwa ciekłe. Ponadto z dniem 16 grudnia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Energii, w którym zostały szczegółowo wskazane, stosownie do kodu Nomenklatury Scalonej, wyroby stanowiące paliwa ciekłe, których wytwarzanie lub obrót wymaga uzyskania koncesji.

Przedmiotowe rozporządzenie obejmuje swoim zakresem również wyroby nabywane wewnątrzwspólnotowo przez Spółkę. W konsekwencji wytwarzanie lub obrót nimi wymaga uzyskania koncesji w rozumieniu ustawy Prawo energetyczne.

Zatem biorąc powyższe pod uwagę, Spółka rozważa czy w przypadku gdy nabywane wewnątrzwspólnotowo przez Spółkę wyroby akcyzowe wymienione w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej zostały objęte regulacjami pakietu energetycznego, w efekcie ich wytwarzanie lub obrót wymaga uzyskania koncesji, to czy Spółka zostanie objęta obowiązkami wynikającymi z pakietu paliwowego w zakresie rozliczania podatku VAT, a szczególnie art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Jest podmiotem prowadzącym skład podatkowy w rozumieniu art. 2 pkt 35 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.). Jednocześnie Zainteresowany podał, iż Spółka nie jest zarejestrowanym odbiorcą w rozumieniu art. 2 pkt 36 ww. ustawy.

1. Przedmiotem pytania zadanego we wniosku o interpretację indywidualną na formularzu ORD-IN są wyroby energetyczne w rozumieniu ustawy akcyzowej Ustawa o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 43, dalej: ustawa akcyzowa), tj.:
   1. mieszaniny propanu i butanu klasyfikowane do pozycji CN 2711, oraz
   2. izopentan/izobutan klasyfikowany do kodu Nomenklatury Scalonej CN 2901 10 00.

Powyższe wyroby wykorzystywane są w toku działalności Spółki do produkcji dezodorantów i aerozoli jako czynnik nośny wypychający substancje zapachowe z pojemnika (puszki).

1. Spółka będzie dokonywała wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wskazanych we wniosku, z Niemiec w przypadku wyrobów o kodzie 2711 oraz Niemiec i Francji w przypadku wyrobów o kodzie CN 2901 10 00. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości zdecyduje się dokonywać WNT przedmiotowych wyrobów również z innych Państw Członkowskich UE.
2. Mieszaniny propanu i butanu klasyfikowane do kodu CN 2711 nabywane będą w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Natomiast izopentan/izobutan klasyfikowany do kodu CN 2901 10 00 nabywany będzie poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku podkreślił, że przy czym, jak Spółka wskazywała we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, przedmiotowe wyroby objęte są zerową stawką akcyzy ze względu na przeznaczenie ich do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych (art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, Spółka będzie związana obowiązkiem określonym w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, w przypadku gdy nabywane wewnątrzwspólnotowo wyroby wymienione w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z ustawą Prawo energetyczne zostaną przeznaczone do celów innych niż napędowe lub opałowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywając wewnątrzwspólnotowo wyroby akcyzowe wymienione w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z ustawą Prawo energetyczne, wykorzystywane do celów innych niż opałowe lub napędowe nie będzie związana obowiązkiem określonym w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

Wyroby nabywane przez Spółkę nie stanowią bowiem paliw silnikowych, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

1. Pakiet paliwowy obowiązki w zakresie VAT

Od 1 sierpnia 2016 r., w wyniku wejścia w życie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw zmienione zostały zasady rozliczania podatku VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych.

Zgodnie z nowododanym ust. 5a do art. 103 ustawy:

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1. w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
2. w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3. z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.

Podatnik jest zobowiązany również złożyć naczelnikowi urzędu celnego właściwemu w sprawie rozliczania podatku akcyzowego na właściwym formularzu deklarację o należnych kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek ich zapłaty.

1. Wyroby Spółki a pakiet paliwowy

(i)

Aby rozstrzygnąć, czy wyżej przedstawione obowiązki znajdą zastosowanie w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów wskazanych w zdarzeniu przyszłym należy ustalić, czy wyroby te są:

• paliwem silnikowym,

• zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym,

• jego wytwarzanie lub obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy Prawo energetyczne.

Dopiero łączne spełnienie trzech wskazanych warunków skutkuje objęciem Spółki regulacjami określonymi w pakiecie paliwowym.

Jednocześnie jak Spółka przedstawiła w opisie zdarzenia przyszłego, z uwagi na wejście w życie rozporządzenia Ministra Energii w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących nabywane wewnątrzwspólnotowo przez Spółkę wyroby zostały objęte obowiązkiem koncesjonowania w zakresie ich wytwarzania lub obrotu.

Poniżej Spółka przedstawia uzasadnienie własnego stanowiska.

(ii)

Spółka stoi na stanowisku, że wewnątrzwspólnotowe nabycie wyrobów wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, wykorzystywanych do celów innych niż napędowe lub opałowe nie zostanie objęte obowiązkami określonymi w pakiecie paliwowym w zakresie rozliczeń VAT.

Przedmiotowe wyroby wprawdzie zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym niemniej jednak wyroby te nie są paliwami silnikowymi.

Należy zauważyć, że ustawa o VAT w art. 2 stanowiącym ustawowy słownik pojęć nie zawiera własnej definicji paliw silnikowych. W załączniku 13 ustawy stanowiącym Wykaz towarów, o których mowa w art. 99 ust. 3a oraz art. 105a ust. 1 ustawy w części II Paliwa pod pozycją 10 i 11 wskazane jest jednakże, że paliwami są:

• benzyny silnikowe, oleje napędowe, gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym (pkt 10), oraz

• oleje opałowe oraz oleje smarowe w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym (pkt 11).

Powyższe odesłania do ustawy akcyzowej jak również sam fakt, że treść art. 103 ust. 5a ustawy o VAT bezpośrednio odwołuje się do tej ustawy poprzez zwrot paliwa silnikowe wymienione w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym jednoznacznie potwierdza, że obowiązek wskazany w tym przepisie dotyczy paliw silnikowych definiowanych w ustawie akcyzowej. Należy zatem ustalić, jakie wyroby na gruncie ustawy akcyzowej są paliwami silnikowymi.

Ustawa o podatku akcyzowym w art. 86 ust. 2 zawiera definicję paliw silnikowych o następującej treści: Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na kod CN.

Paliwami silnikowymi są więc wyroby, które:

• są wyrobami energetycznymi,

• mają odpowiednie przeznaczenie wskazane w ww. przepisie.

Odnosząc się do pierwszego warunku należy wskazać, iż nabywane przez Spółkę wyroby są wyrobami energetycznymi. Zostały bowiem wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy akcyzowej określającym wyroby energetyczne.

W przedmiocie drugiego warunku Spółka zaznacza, że ustawowa definicja paliw silnikowych jasno również wskazuje, że konieczne jest dla uznania danego wyrobu energetycznego za paliwo silnikowe ich faktyczne przeznaczenie, faktyczne oferowanie na sprzedaż lub faktyczne użycie do napędu silników spalinowych.

Ustawa akcyzowa nie definiuje terminu przeznaczenie w związku z czym niezbędne jest sięgnięcie do języka powszechnego. Internetowy Słownik Języka Polskiego PWN definiuje to słowo jako praktyczny cel, do którego coś jest przeznaczone, zakwalifikowane, któremu dana rzecz służy. Ten sam słownik definiuje czasownik przeznaczyć jako określić z góry cel, któremu coś ma służyć. Z kolei Wielki Słownik Języka Polskiego definiuje termin przeznaczenie jako konkretny cel, w którym coś ma zostać wykorzystane.

Przedstawione definicje nie pozostawiają żadnej wątpliwości. Przeznaczenie to konieczność wystąpienia określonego z góry konkretnego celu związanego z danym przedmiotem.

Ponadto w ocenie Spółki należy wykluczyć przyjęcie, że pod pojęciem przeznaczenia należy również rozumieć cele zastosowania, czy zamiar wykorzystania o charakterze hipotetycznym, potencjalnym, możliwym czy teoretycznym.

(iii)

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionego we wniosku o interpretację indywidualną zdarzenia przyszłego należy bezspornie przyznać, że wyroby nabywane przez Spółkę nie są paliwem silnikowym.

Jak Spółka wskazała, wyroby energetyczne wymienione w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej wykorzystywane są do celów innych niż napędowe lub opałowe tj. do produkcji kosmetyków. Tym samym oczywiste jest, że wyroby te nie są przeznaczone do napędu silników spalinowych.

Spółka zaznacza również, że na gruncie regulacji akcyzowych zastosowanie właściwej stawki akcyzy co do zasady uzależnione jest od przeznaczenia wyrobu energetycznego. Ustawa akcyzowa przewiduje odmienną stawkę dla tego samego wyrobu jeżeli jest on przeznaczony do napędu silników, jako paliwo opałowe bądź do innych celów.

Spółka właśnie z uwagi na przeznaczenie, nabywa wewnątrzwspólnotowo omawiane wyroby z zastosowaniem zerowej stawki akcyzy, o której mowa w art. 89 ust. 2 ustawy akcyzowej. Zgodnie z tym przepisem, stawka akcyzy na wyroby energetyczne wymienione w załączniku nr 2 do ustawy inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Stawka ta stosowana jest zatem dla wyrobów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwowe lub opałowe a więc dla wyrobów niebędących paliwami silnikowymi. Spółka podkreśla również, że w toku działalności zastosowanie zerowej stawki dla tych wyrobów, a więc dla wyrobów niebędących paliwami silnikowymi nigdy nie było kwestionowane przez organy podatkowe.

1. Podsumowanie

Reasumując, pomimo tego że nabywane wewnątrzwspólnotowo wyroby zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej, a ich wytwarzanie lub obrót zgodnie z wydanym przez Ministra Energii rozporządzeniem wymagać będzie uzyskania koncesji w rozumieniu ustawy Prawo energetyczne, to nie mogą one zostać uznane za paliwo silnikowe, ponieważ nie są wykorzystywane do napędu silników spalinowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, wewnątrzwspólnotowe nabycie wyrobów opisanych w zdarzeniu przyszłym nie będzie podlegało obowiązkom wprowadzonym pakietem paliwowym, a szczególnie obowiązkowi określonemu w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z dniem 1 sierpnia 2016 r. nastąpiły zmiany w rozliczaniu podatku od towarów i usług z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 220). Zmiany te wprowadzone zostały ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1052, z późn. zm.).

I tak, stosownie do obowiązującego od dnia 1 sierpnia 2016 r. art. 2 pkt 35 ustawy, przez podmiot prowadzący skład podatkowy rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.).

Skład podatkowy to zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym, w brzmieniu obowiązującym od 1 marca 2017 r. miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Za podmiot prowadzący skład podatkowy uznaje się podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego (art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku akcyzowym).

Z kolei przez zarejestrowanego odbiorcę zgodnie z art. 2 pkt 36 ustawy rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku akcyzowym.

Stosownie do art. 103 ust. 5a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 marca 2017 r., w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1. w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
2. w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3. z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.

Według art. 103 ust. 5b ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 marca 2017 r., w przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika (art. 103 ust. 5c ustawy).

Zgodnie z art. 103 ust. 5d ustawy, organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, przez nabycie wewnątrzwspólnotowe rozumie się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
2. objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
4. oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
5. objęte pozycją CN 3403;
6. objęte pozycją CN 3811;
7. objęte pozycją CN 3817;
8. oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na kod CN;
10. pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych bez względu na kod CN.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

W myśl art. 89 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku akcyzowym, stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych:

1. gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901:
2. skroplonych 695,00 zł/1000 kilogramów,
3. w stanie gazowym 11,04 zł/l gigadżul (GJ),

1. wyprodukowanych w składzie podatkowym i spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach:
1. biogazu, bez względu na kod CN - 0 zł,
2. wodoru i biowodoru o kodzie CN 2804 10 00 - 0 zł,

1. pozostałych 14,72 zł/l GJ.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku akcyzowym, stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych 1,28 zł/l gigadżul (GJ).

W świetle art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, stawka akcyzy na wyroby energetyczne wymienione w załączniku nr 2 do ustawy, inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł ().

W załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym zawierającym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE. L 1992 Nr 76, str. 1):

• pod pozycją 21 ujęto wyroby sklasyfikowane według kodu Nomenklatury Scalonej CN ex 2711 gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe, z wyłączeniem objętych pozycjami 2711 11 00, 2711 21 00 oraz 2711 29 00;

• pod pozycją 22 ujęto wyroby sklasyfikowane według kodu Nomenklatury Scalonej CN 2901 10 00 węglowodory alifatyczne nasycone.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej WIA, stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L Nr 256 z 7.09.1987 r., str. 1, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy Prawo energetyczne, uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:

• wytwarzania paliw lub energii, z wyłączeniem wytwarzania:
  1. paliw stałych lub paliw gazowych,
  2. energii elektrycznej w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nieprzekraczającej 50 MW niezaliczanych do instalacji odnawialnego źródła energii lub do jednostek kogeneracji,
  3. energii elektrycznej w mikroinstalacji lub w małej instalacji,
  4. energii elektrycznej:
     1. z biogazu rolniczego,
     2. wyłącznie z biogazu rolniczego w kogeneracji,
     3. wyłącznie z biopłynów w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii,
  5. ciepła w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej nieprzekraczającej 5 MW;

• obrotu paliwami lub energią, z wyłączeniem:
  1. obrotu paliwami stałymi, obrotu energią elektryczną za pomocą instalacji o napięciu poniżej 1 kV będącej własnością odbiorcy, obrotu skroplonym gazem ziemnym dostarczonym z zagranicy dokonanego w punkcie dostawy do terminalu w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1731 i 2260), obrotu paliwami gazowymi, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 100 000 euro, obrotu gazem płynnym, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 10 000 euro oraz obrotu ciepłem, jeżeli moc zamówiona przez odbiorców nie przekracza 5 MW;
  2. obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną dokonywanego na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi przez towarowe domy maklerskie lub domy maklerskie prowadzące działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi oraz przez spółkę prowadzącą giełdę towarową, giełdową izbę rozrachunkową, Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
  3. obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną innego, niż określony w lit. b, dokonywanego przez giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające lub zbywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w lit. b.

Przez paliwa w myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo energetyczne rozumie się paliwa stałe, ciekłe i gazowe będące nośnikami energii chemicznej. Stosownie do art. 3 pkt 3a ww. ustawy Prawo energetyczne, paliwa gazowe oznaczają gaz ziemny wysokometanowy lub zaazotowany, w tym skroplony gaz ziemny oraz propan-butan lub inne rodzaje gazu palnego, dostarczane za pomocą sieci gazowej, a także biogaz rolniczy, niezależnie od ich przeznaczenia.

Natomiast zgodnie z pkt 3b art. 3 ww. ustawy Prawo energetyczne, paliwa ciekłe to ciekłe nośniki energii, w tym zawierające dodatki:

1. półprodukty rafineryjne,
2. gaz płynny LPG,
3. benzyny pirolityczne,
4. benzyny silnikowe,
5. benzyny lotnicze,
6. paliwa typu benzyny do silników odrzutowych,
7. paliwa typu nafty do silników odrzutowych,
8. inne nafty,
9. oleje napędowe,
10. lekkie oleje opałowe i pozostałe oleje napędowe,
11. ciężkie oleje opałowe,
12. benzyny lakowe i przemysłowe,
13. biopaliwa płynne (ciekłe)

- określone w załączniku B rozdziały 4 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r. w sprawie statystyki energii (Dz. Urz. UE L 304 z 14.11.2008, str. 1, z późn. zm.), których szczegółowy wykaz ustanawiają przepisy wydane na podstawie art. 32 ust. 6.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim podkreślić, iż zgodnie z cytowanym powyżej art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Wśród paliw silnikowych znajdują się zatem wyroby energetyczne przystosowane do napędu silników spalinowych, które spełniają określone w odrębnych przepisach wymagania jakościowe określone dla paliw, dla których w ustawie o podatku akcyzowym została określona stawka akcyzy. Przystosowanie tych wyrobów do napędu silników spalinowych decyduje o ich przeznaczeniu do użycia do napędu silników spalinowych. Są to wyroby co do zasady oferowane na sprzedaż i używane do napędu silników spalinowych. Wyroby te bez względu na to do czego zostaną wykorzystane są paliwami silnikowymi.

Wśród paliw silnikowych są również wyroby energetyczne, które nie są przystosowane do napędu silników spalinowych, ponieważ nie spełniają określonych w odrębnych przepisach wymagań jakościowych. Wyroby te pomimo, że nie powinny, są niekiedy oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych. Wyroby te są paliwami silnikowymi tylko w przypadku oferowania ich na sprzedaż lub używania do napędu silników spalinowych.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wskazane we wniosku takie towary jak: mieszanina propanu i butanu klasyfikowana do pozycji CN 2711 oraz izopentan/izobutan klasyfikowany do kodu Nomenklatury Scalonej CN 2901 10 00 wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca stanowią wyroby energetyczne przystosowane do napędu silników spalinowych, gdyż spełniają określone w odrębnych przepisach wymagania jakościowe określone dla paliw, dla których w ustawie o podatku akcyzowym została określona stawka akcyzy. A zatem ww. towary stanowią paliwa silnikowe w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

Przy czym należy podkreślić, że powstanie obowiązku zapłaty podatku, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy, uzależnione jest od samego faktu dokonania przez podatnika wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy Prawo energetyczne. Zatem decydująca jest w tym przypadku kwalifikacja towarów, które są przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego w momencie powstania obowiązku zapłaty podatku (np. wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego), nie zaś faktyczne przeznaczenie mieszaniny propanu i butanu oraz izopentanu/izobutanu nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia.

A zatem powoływanie się przez Wnioskodawcę na okoliczność, iż przedmiotowych wyrobów, tj. mieszaniny propanu i butanu oraz izopentanu/izobutanu, Spółka nie przeznacza do celów napędowych lub opałowych, nie może stanowić przesłanki do wyłączenia stosowania art. 103 ust. 5a ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego towarów takich jak: mieszanina propanu i butanu sklasyfikowana według kodu Nomenklatury Scalonej jako CN 2711 oraz izopentan/izobutan sklasyfikowany jako CN 2901 10 00, które jak wskazał Wnioskodawca stanowią towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym oraz ich wytwarzanie lub obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami Prawa energetycznego, a ponadto jak wyżej stwierdzono towary te stanowią paliwa silnikowe, to w okolicznościach niniejszej sprawy zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 103 ust. 5a ustawy.

W konsekwencji w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem ww. towarów Wnioskodawca będzie obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek urzędu skarbowego właściwego w zakresie wpłat podatku akcyzowego.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy zakresu zadanego pytania, w którym kwestia obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy została przez Wnioskodawcę odniesiona do okoliczności wewnątrzwspólnotowego nabycia mieszaniny propanu i butanu oraz izopentanu/izobutanu. Zatem należy zauważyć, że okoliczność ta nie była przedmiotem oceny tut. Organu.

Należy wskazać, że organ podatkowy dokonując interpretacji podatkowej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie może wskazywać dla wyrobów objętych wnioskiem prawidłowych kodów CN zgodnych z Nomenklaturą Scaloną. Należy bowiem podkreślić, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym tut. Organ przyjął jako element stanu faktycznego kody CN podane przez Zainteresowanego we wniosku.

Jednocześnie należy podkreślić, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej