Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dniu 15.03.2012 r. (data wpływu 15.03.2012r.), uzupełnione pismem z dnia 21.06.2012 r. (data wpływu 21.06.2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 12.06.2012 r.) skutecznie doręczonym w dniu 20.06.2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.03.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej .

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21.06.2012 r. (data wpływu 21.06.2012 r.) będącym odpowiedzą na wezwanie Organu z dnia 12.05.2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca odzyskały decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11.02.2008r. działkę 147/26 oraz decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 13.11.2007r. działki 147/24 i 147/25.

Mapka sytuacyjna 1:1000 z 08.12.2008r. pokazuje działki 147/24, 147/25 i 147/26.

Fizyczne odzyskanie działek nie było możliwe są to działki na których stoją bloki mieszkalne nr 3 i nr 3/1 przy ul. Y. Co więcej Wnioskodawca zmuszony był pozbyć się części swoich działek aby wspólnoty mieszkaniowe tych dwóch budynków mogły funkcjonować normalnie. W porozumieniu z Wnioskodawcą Urząd Miasta dokonał podziału geodezyjnego wg mapki. W wyniku podziału działki poza 147/24 i 147/26 uległy podziałowi: działka 147/25 na 147/30, 147/31, 147/32 a działka 147/20 na 147/33, 147/34 i 147/35.

Urząd Miasta wystąpił do Wnioskodawcy o nabycie działek: 147/24, 147/26, 147/30, 147/31, 147/32, 147/33, 147/34 o łącznej powierzchni 1324 m2 za kwotę 321.666 zł pismo Urzędu Miasta z dnia 11.12.2009r.

Wnioskodawca zgodziły się na propozycję traktując sprzedaż jako nieformalne odszkodowanie działki wymienione w piśmie Urzędu Miasta były od 1991r. użytkowane przez Miasto. Aktem notarialnym Wnioskodawca dokonały sprzedaży na rzecz Urzędu Miasta za 321.666 zł. Wypis z rejestru gruntów określa przeznaczenie zakupionych przez Urząd Miasta działek jako teren zabudowy mieszkalnej. Od kwoty 321.666 zł odprowadzono do Urzędu Skarbowego podatek VAT w wysokości 60149 zł (23%).

W nadesłanym uzupełnieniu Spółka wskazała, iż przedmiotem wniosku są działki zabudowane i zurbanizowane niezabudowane.

Numery działek zabudowanych: 147/24, 147/26, 147/31, 147/32, 147/34. Pozostałe działki: 147/30 i 147/33 są działkami zurbanizowanymi niezabudowanymi.

Budynki wybudowano i zasiedlono: w 1957 r. Y 3/1 i w 1952 r. Y 3. Wnioskodawca nie wybudowały tych budynków.Budynki nie były własnością Wnioskodawcy dlatego też nie wykonywał ulepszeń i nie płacił jakichkolwiek podatków.

Miasto nie miało z Wnioskodawcą żadnej umowy czy też porozumienia dot. użytkowania przedmiotowych działek i nie płaciło żadnego wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odprowadzenie podatku VAT od sprzedanych działek jest zgodne z przepisami...

Stanowisko Wnioskodawcy

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działek była czynnością jedynie możliwą w tej sytuacji. Fizyczne odzyskanie działek nie było możliwe co więcej działki sprzedane były użytkowane przez Urząd Miasta od 1991r.

Sprzedaż była czynnością jedynie możliwą czynnością która nie była obliczona na zysk a więc można ją uznać za odszkodowanie. W tej sytuacji sprzedaż przez Wnioskodawcę powinna być zwolniona od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, że Wnioskodawca będący prawnym właścicielem nieruchomości gruntowych zabudowanych i niezabudowanych, dokonał, ich sprzedaży. Działki zabudowane budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi to: 147/24, 147/26, 147/31, 147/32, 147/34, zaś działki niezabudowane to: 147/30 i 147/33. Budynki zgodnie z informacją Wnioskodawcy przedstawioną w nadesłanym uzupełnieniu zostały wybudowane i zasiedlone odpowiednio w 1957 r. i 1952 r. Spółka nie wykonywała żadnych ulepszeń w stosunku do tych budynków oraz nie płaciła podatków z nimi związanych. Budynki były użytkowane przez Urząd Miasta, jednakże Wnioskodawca nie miał żadnej umowy czy też porozumienia dot. użytkowania przedmiotowych działek. Miasto nie płaciło żadnego wynagrodzenia. Wypis z rejestru gruntów określa przeznaczenie gruntów niezabudowanych jako teren zabudowy mieszkaniowej. Wnioskodawca odzyskał powyższe grunty na mocy decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Spółka wskazała w opisie sprawy, że fizyczne odzyskanie ww. działek było niemożliwe z uwagi na stojące na nich bloki mieszkalne, zatem sprzedaż tych nieruchomości była konieczna również z uwagi na właściwe funkcjonowanie wspólnoty mieszkaniowej. Z tego też względu Wnioskodawca dokonał sprzedaży działek na rzecz Urzędu Miasta, traktując tę transakcję jako nieformalne odszkodowanie.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy oraz przywołane wyżej przepisy prawa podatkowego należy wskazać, iż w omawianej sytuacji doszło do odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a Spółka z tytułu tej transakcji występuje w charakterze podatnika podatku VAT. W tym przypadku zapłacone przez Miasto odszkodowanie pełniło w istocie funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę odpłatną. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo przekazanie wynagrodzenia, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości gruntowej w zamian za wynagrodzenie. Reasumując stwierdzić należy, iż przeniesienie własności gruntu dokonane przez podatnika podatku od towarów i usług, stanowi odpłatną dostawę towarów i ze względu na przedmiot, czynność taka objęta jest podatkiem od towarów i usług.

Tym samym należy uznać, iż dokonana sprzedaż gruntów zabudowanych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział jednakże opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej ustawą o planowaniu.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, o klasyfikacji danego terenu decydują zapisy zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), zwanej dalej ustawą, ilekroć w ustawie jest mowa o ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) - rozumie się przez to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami.

Stosownie do art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Analizując powyższe przepisy w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy należy wskazać, iż dokonana sprzedaż działek niezabudowanych o nr 147/30 o 147/33, które zgodnie z wypisem z rejestru gruntów stanowią tereny zabudowy mieszkalnej nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego przepisem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zatem winna być opodatkowana podatkiem VAT według stawki podstawowej 23% stosownie do art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z kolei art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Oceniając wniosek Zainteresowanego w odniesieniu do dokonanej sprzedaży działek zabudowanych o nr 147/24, 147/26, 147/31, 147/32, 147/34, należy wskazać, iż w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustanawiającym zwolnienie od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, zostały wprowadzone dwa wyjątki od przysługującego zwolnienia, tzn. gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Należy więc stwierdzić, czy w przypadku dokonanej przez Wnioskodawcę sprzedaży działek zabudowanych nie wystąpi żaden ze wskazanych warunków, uprawniających do zastosowania zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności może to być czynność zwolniona od podatku.

Należy jednak zauważyć, iż definicja pierwszego zasiedlenia jest spełniona jedynie w przypadku czynności wymienionych w art. 5 obecnie obowiązującej ustawy i dokonywanych w okresie jej obowiązywania oraz dokonywanych pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).

Z analizy definicji pierwszego zasiedlenia wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć również wynajem, dzierżawę.

Zatem analizując powyższe przepisy prawa podatkowego należy uznać, iż dokonana sprzedaż nieruchomości zabudowanych o nr 147/24, 147/26, 147/31, 147/32, 147/34, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż w ramach ww. transakcji dochodzi do pierwszego zasiedlenia. Budynki znajdujące na ww. nieruchomościach nie zostały wybudowane i użytkowane przez Wnioskodawcę, lecz przez Urząd Miasta. Zaś pomiędzy Wnioskodawca a użytkownikiem nie było żadnej umowy czy porozumienia dot. użytkowania przedmiotowych nieruchomości. Spółka nie otrzymywała również żadnego wynagrodzenia od Miasta.

Zatem w zaistniałej sytuacji należy rozważyć, czy nie zajdą okoliczności uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. W myśl powyższego przepisu jeżeli dostawa odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia, tuż przed nim lub w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia podlega zwolnieniu, jeżeli spełnione zostaną łącznie dwa warunki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że dokonana transakcja sprzedaży działek zabudowanych o nr 147/24, 147/26, 147/31, 147/32, 147/34 dokonana była w ramach pierwszego zasiedlenia, ponadto przedmiotowe nieruchomości Spółka odzyskała decyzjami Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 11.02.2008r. oraz z dnia 13.11.2007r., gdyż dotychczas były w użytkowaniu Urzędu Miasta, zatem należy uznać, iż Wnioskodawcy przy nabyciu przedmiotowych nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Ponadto budynki znajdujące się na ww. nieruchomościach były w użytkowaniu Urzędu Miasta, zaś Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ich ulepszenie o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy. Zatem należy uznać, że dokonana dostawa przedmiotowej nieruchomości o nr 147/24, 147/26, 147/31, 147/32, 147/34, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Opodatkowanie dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zatem należy uznać, iż sprzedaż ww. nieruchomości zabudowanych o nr 147/24, 147/26, 147/31, 147/32, 147/34, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29 ust. 5 ustawy.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy oraz zaprezentowane w złożonym wniosku stanowisko Spółki należy wskazać, iż przedmiotowa transakcja nie stanowi odszkodowania niepodlegajacego opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz odpłatną dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w stosunku do gruntów zabudowanych o nr 147/24, 147/26, 147/31, 147/32, 147/34, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29 ust. 5 ustawy, natomiast w stosunku do gruntów niezabudowanych o nr 147/30 i 147/33 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki, zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 311 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie