Temat interpretacji

Zatem Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia faktury i rozliczenia przedmiotowych czynności oraz będzie mógł zastosować stawkę podatku dla tej czynności w wysokości 0%, pod warunkiem posiadania dowodów potwierdzających wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenia do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, wymienionych w art. 42 ustawy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2012 r. (data wpływu 1 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów w ramach umowy komisu do innego państwa Unii Europejskiej oraz udokumentowania zwrotu towarów przez komisanta jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów w ramach umowy komisu do innego państwa Unii Europejskiej oraz udokumentowania zwrotu towarów przez komisanta.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednym z największych polskich przedsiębiorców działającym na rynku tytoniu do palenia (w tym papierosów), gilz i akcesoriów. Wnioskodawca (jako komitent) zamierza podpisać z kontrahentem zagranicznym (Hiszpania) umowę komisu. Na podstawie umowy komisu komisant zobowiąże się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży produktów Zainteresowanego w imieniu własnym, lecz na rachunek i ekonomiczne ryzyko Wnioskodawcy.

Z umowy komisu wynikać będzie, iż towar nie sprzedany przez komisanta w określonym okresie czasu podlegać będzie zwrotowi do komitenta. Komisant, na mocy umowy komisu, będzie pośrednikiem w umowach sprzedaży towarów pomiędzy Komitentem a osobami trzecimi. Na mocy umowy komisu produkty Wnioskodawcy będą transportowane bezpośrednio do komisanta, który wydawać będzie towary osobom trzecim. Zarówno komitent jak i komisant są podmiotami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnicy VAT-UE.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług transgraniczne przemieszczenie towarów w wykonywaniu umowy komisu z Polski do Hiszpanii powinno być dokumentowane fakturą VAT ze stawką 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1) Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, czynności wykonywane przez komisanta na rzecz komitenta - Wnioskodawcy na podstawie umowy komisu nie są traktowane jako świadczenie usług, lecz jako dostawa towarów. Wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem kwalifikuje się jako dostawę towarów podlegającą podatkowi od towarów i usług (zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT).

Zgodnie jednak z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się również wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 tej ustawy, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Przepis art. 7 ww. ustawy obejmuje między innymi wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że transgraniczna dostawa towarów w wykonaniu umowy komisu z Polski do innego kraju Unii Europejskiej powinna być kwalifikowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i opodatkowana stawką 0% podatku VAT, przy spełnieniu warunków określonych w art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że transgraniczną dostawę towarów w wykonaniu umowy komisu z Polski do innego kraju Unii Europejskiej, należy kwalifikować na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Z uwagi na kompleksową regulację dotyczącą opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w tym także w zakresie podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego), wykluczone jest w rozważanym przypadku stosowanie regulacji szczególnej, dotyczącej opodatkowania umowy komisu. Dla opodatkowania transgranicznej dostawy towarów dokonywanej w wykonaniu umowy komisu należy w ocenie zainteresowanego stosować regulację dotyczącą podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego właściwą dla opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca uważa, że obowiązek podatkowy powstanie - w myśl art. 20 ust. 2 ustawy o VAT - 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, natomiast podstawa opodatkowania będzie ustalona stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT który stanowi, iż podstawę opodatkowania czynności wynikających z umowy komisu stanowi dla komitenta - kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów dla komisanta.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Biorąc pod uwagę przepis art. 106 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury potwierdzającej dostawę towaru w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. W tym przypadku obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano przemieszczenia towarów w wykonaniu umowy komisu - art. 20 ust. 2 ustawy. Podstawą opodatkowania będzie kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta (nastąpi tutaj zgodność z art. 30 ustawy o VAT).

Ad. 2) Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zwrot towarów przez komisanta winien zostać udokumentowany poprzez korektę pierwotnej faktury VAT, która została wystawiona w sposób i na zasadach, opisanych w pkt 1 wniosku.

Zwrot towarów stanowiących przedmiot wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stanowi podstawę do obniżenia wartości tej dostawy. Dokonując rozliczenia zwrotu towarów, podatnik ma obowiązek wystawienia faktury korygującej.

Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy VAT w sytuacji gdy po dokonaniu dostawy dokonany zostanie zwrot towarów podstawę opodatkowania zmniejsza się o wartość dokonanego zwrotu, a na powyższą okoliczność wystawiana jest faktura korygująca.

Zgodnie z § 13 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) - § 13 ust. 1 i 2 tegoż rozporządzenia stosuje się odpowiednio do faktur korygujących wystawionych w związku ze zwrotem towarów.

Mając na uwadze specyfikę związaną z przemieszczaniem towarów pomiędzy krajami Unii Europejskiej w ramach umowy komisu i wykazaniem tegoż przemieszczenia jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zdaniem Wnioskodawcy przemieszczenie towarów od komisanta (podmiot zagraniczny) do komitenta (podmiot krajowy) winno stanowić zwrot towarów do którego stosuje się § 13 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przypadku zaistnienia okoliczności wskazanych w zapytaniu obowiązany będzie do wystawienia faktury korygującej i wykazania tej korekty w informacji podsumowującej VAT-UE w miesiącu wystawienia przedmiotowej faktury korygującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dowodami o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Ponadto, stosownie do art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z kolei w świetle art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Ponadto, stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy, podstawę opodatkowania czynności wynikających z umowy komisu stanowi dla komitenta kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku w przypadku dostawy towarów dla komisanta.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy ().

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT oraz faktur korygujących, w tym w transakcjach wewnątrzwspólnotowych, określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Przepis § 13 ust. 2 stanowi, iż w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Z kolei ust. 5 ww. § 13 rozporządzenia stanowi, iż przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (jako komitent) zamierza podpisać z kontrahentem zagranicznym (Hiszpania) umowę komisu. Na podstawie umowy komisu komisant zobowiąże się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży produktów Zainteresowanego w imieniu własnym, lecz na rachunek i ekonomiczne ryzyko Wnioskodawcy. Z umowy komisu wynikać będzie, iż towar nie sprzedany przez komisanta w określonym okresie czasu podlegać będzie zwrotowi do komitenta. Komisant, na mocy umowy komisu, będzie pośrednikiem w umowach sprzedaży towarów pomiędzy Komitentem a osobami trzecimi. Na mocy umowy komisu produkty Wnioskodawcy będą transportowane bezpośrednio do komisanta. Zarówno komisant, jak i komitent są podmiotami zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnicy VAT-UE.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy należy uznać, iż pomimo braku przejścia prawa własności do towarów w rozumieniu cywilistycznym, w momencie ich przemieszczenia wywozu z Polski do Hiszpanii, Wnioskodawca będzie dokonywał wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług na rzecz hiszpańskiego kontrahenta. Wydanie towarów na rzecz komisanta będzie jednoznaczne z przekazaniem mu w sensie ekonomicznym prawa do dysponowania tymi towarami jak właściciel. Powyższe związane jest z faktem zrównania dla celów podatku VAT wydania towarów komisantowi przez komitenta z faktyczną dostawą towarów (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Zatem Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia faktury i rozliczenia przedmiotowych czynności oraz będzie mógł zastosować stawkę podatku dla tej czynności w wysokości 0%, pod warunkiem posiadania dowodów potwierdzających wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenia do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, wymienionych w art. 42 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, iż w przypadku zwrotu towarów przez komisanta tj. przemieszczenia towarów w wykonywaniu umowy komisu z Hiszpanii do Polski w ramach zwrotu niesprzedanego przez komisanta towaru, Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia faktury korygującej do uprzednio wystawionej faktury.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wskazane we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 112 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi