Temat interpretacji
8% stawka podatku.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla kompleksowej usługi betoniarskiej świadczonej w obiektach mieszkaniowych jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 27 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla kompleksowej usługi betoniarskiej świadczonej w obiektach mieszkaniowych.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Spółka jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka zajmuje się między innymi produkcją betonu. W przyszłości Spółka planuje dokonać sprzedaży usługi betoniarskiej w ramach czynności wskazanych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług do budowy, nadbudowy, remontu, modernizacji lub przebudowy budynków mieszkalnych (o powierzchni użytkowej do 300 m2) lub lokali mieszkalnych (o powierzchni użytkowej do 150 m2). Symbol PKWiU dla świadczonych usług to 43.99.40.0 roboty betoniarskie. Powyższa usługa będzie obejmowała cały zakres usługi począwszy od obejrzenia miejsca budowy przez pracownika Spółki w celu dostosowania odpowiedniego sprzętu do realizacji usługi, doradztwo w sprawie wyboru odpowiedniego rodzaju i klasy betonu, obmiar potrzebnej ilości betonu do wyprodukowania i wylania na budowie, wyprodukowanie określonej ilości betonu o określonych parametrach, przewóz betonu, wylanie betonu przez specjalistyczną pompę lub pompo-gruszkę do ław, szalunków, stropów itp., ewentualnie jego zawibrowanie i wyrównanie (nie w każdym przypadku). Opisane usługi będą wykonywane wyłącznie w obiektach budowlanych, w rozumieniu art. 41 ust. 12 i 12a-c ustawy o podatku od towarów i usług. Nabywcami przedmiotowych usług betoniarskich będą najprawdopodobniej zarówno osoby fizyczne niebędące zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT, jak i podmioty gospodarcze będące takimi podatnikami bez względu na formę prowadzonej działalności (osoby prawne, przedsiębiorcy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą itp.). Spółka będzie głównym wykonawcą kompleksowej usługi budowanej. Powyższa usługa realizowana będzie przy użyciu własnych środków transportu i specjalistycznego sprzętu lub przy wykorzystaniu podmiotów dysponujących specjalistycznymi pompo-gruszkami. Podmiot, od którego Spółka będzie wynajmowała pompo-gruszki w celu wykonania przez Spółkę kompleksowej usługi budowlanej będzie wystawiała fakturę w ramach odwrotnego obciążenia i będzie rozliczała się bezpośrednio ze Spółką.
Rozliczenie wykonanej usługi betoniarskiej z klientem następować będzie na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury VAT zawierającej w jednej pozycji cenę za całą usługę (na która składać będzie się cena za beton, cena za transport, cena za wykonanie wypompowania i wylania betonu oraz zawibrowania) z przywołaniem odpowiedniego symbolu PKOB/111, 112 budynki mieszkaniowe lub na podstawie paragonu z kasy rejestrującej w przypadku sprzedaży usługi betoniarskiej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.
Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej będą najczęściej zamawiały usługę betoniarską telefonicznie ze wskazaniem miejsca dostawy (z osobami tymi najprawdopodobniej nie będą zawierane umowy pisemne, ponieważ w miejscu rozładunku usługi betoniarskiej może być nieobecny inwestor, tylko budująca na jego rzecz firma).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
Czy opisana we wniosku kompleksowa usługa betoniarska jest usługą opodatkowaną preferencyjną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8% ze względu na cele objęte społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też jest dostawą towarów opodatkowaną stawką VAT 23%?
Zdaniem Wnioskodawcy
1.
Świadczoną usługę betoniarską należy rozliczyć jako kompleksową usługę wykonaną na rzecz konkretnego klienta i opodatkować preferencyjną stawką VAT 8% na cele objęte społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, a nie dostawą towaru, co potwierdzają też inne interpretacje podatkowe, ni.in.: Dyrektora Izby Skarbowej w ... z dnia 6 lutego2017 roku, numer systemowy ...
2.
Przy wykonaniu usługi betoniarskiej wystarczające będzie zawarcie z klientem umowy ustnej (zawartej np. telefonicznie), a przy sporządzaniu umów pisemnych z klientami należy wskazać powierzchnię budynku, powierzchnię lokalu, cenę za usługę, miejsce wykonania usługi itp.
3.
Brak podpisanych pisemnych umów z klientami nie będzie pozbawiał Spółki - zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%, ponieważ znaczenie będzie miał rodzaj wykonanej usługi budowlanej i wykonanie tej usługi w ramach czynności wskazanych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).
Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Na podstawie natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114ust. 1.
Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:
- stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
- stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.
Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:
- budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
- lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.
Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.
Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).
Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.
Należy zauważyć, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy, w tym pojęcie remontu i budowy, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.
Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2) przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...).
Natomiast budować to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.
Pojęcie modernizacja - według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.
Z kolei montaż - według powyższego słownika - to składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie montaż odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.
Przebudowa zaś, to zgodnie z ww. słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.
Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia roboty budowlane należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w Uniwersalnym słowniku języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN, określenie robota oznacza zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś".
Zdaniem tut. Organu budowa, remont, przebudowa, podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, aby mogły korzystać z preferencyjnej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy.
Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.
Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca zajmuje się między innymi produkcją betonu. Spółka planuje dokonać sprzedaży usługi betoniarskiej w ramach czynności wskazanych w art. 41ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług do budowy, nadbudowy, remontu, modernizacji lub przebudowy budynków mieszkalnych (o powierzchni użytkowej do 300 m2) lub lokali mieszkalnych (o powierzchni użytkowej do 150 m2). Symbol PKWiU dla świadczonych usług to - roboty betoniarskie. Powyższa usługa będzie obejmowała cały zakres usługi począwszy od obejrzenia miejsca budowy przez pracownika Spółki w celu dostosowania odpowiedniego sprzętu do realizacji usługi, doradztwo w sprawie wyboru odpowiedniego rodzaju i klasy betonu, obmiar potrzebnej ilości betonu do wyprodukowania i wylania na budowie, wyprodukowanie określonej ilości betonu o określonych parametrach, przewóz betonu, wylanie betonu przez specjalistyczną pompę lub pompo-gruszkę do ław, szalunków, stropów itp., ewentualnie jego zawibrowanie i wyrównanie (nie w każdym przypadku).
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy kompleksowa usługa betoniarska jest usługą opodatkowaną preferencyjną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8% ze względu na cele objęte społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też jest dostawą towarów opodatkowaną stawką VAT 23%.
Należy zauważyć, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę, oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).
W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym - świadczeniem dwóch lub więcej usług, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter świadczonej usługi, a tym samym zidentyfikować dominujące składniki danego świadczenia.
Strony w umowach cywilnoprawnych określają, co jest przedmiotem sprzedaży. Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę, czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, oraz czy budynek mieszkalny zaliczony jest do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).
Świadczenie kompleksowe (złożone), to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.
Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Gelting Linien;z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.
Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa, nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie elementy (koszty).
Jak stanowi art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.
W przypadku świadczenia usług opisanych we wniosku, mamy do czynienia, jak oświadczył również Wnioskodawca, z jedną kompleksową usługą, która obejmuje świadczenie podstawowe, tj. produkcję betonu, a co za nią idzie, również usługa będzie obejmowała: obejrzenie miejsca budowy przez pracownika Spółki w celu dostosowania odpowiedniego sprzętu do realizacji usługi, doradztwo w sprawie wyboru odpowiedniego rodzaju i klasy betonu, obmiar potrzebnej ilości betonu do wyprodukowania i wylania na budowie, wyprodukowanie określonej ilości betonu o określonych parametrach, przewóz betonu, wylanie betonu przez specjalistyczną pompę lub pompo-gruszkę do ław, szalunków, stropów itp., ewentualnie jego zawibrowanie i wyrównanie. Usługi te, jak wskazał Wnioskodawca, mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, i będą wykonywane wyłącznie w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego pozwala zatem stwierdzić, że przedmiotem opodatkowania w przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego sytuacji, jest skategoryzowana usługa, nie zaś dostawa towaru czy też zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług.
Ponadto podkreślić należy, że z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, powinny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym.
Biorąc pod uwagę powołany stan prawny oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie wykonywał czynności polegające na obejrzeniu miejsca budowy przez pracownika Spółki w celu dostosowania odpowiedniego sprzętu do realizacji usługi, doradztwie w sprawie wyboru odpowiedniego rodzaju i klasy betonu, obmiar potrzebnej ilości betonu do wyprodukowania i wylania na budowie, wyprodukowanie określonej ilości betonu o określonych parametrach, przewóz betonu, wylanie betonu przez specjalistyczną pompę lub pompo-gruszkę do ław, szalunków, stropów itp., ewentualnie jego zawibrowanie i wyrównanie, zgodnie z zamówieniem złożonym przez klienta, i czynności te będą wykonane w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. budowy, remontu lub przebudowy budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c ustawy, czynności te traktować należy jako świadczenie jednej kompleksowej usługi budowlanej i do całej wartości usługi zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 2, w związku z art. 146a pkt 2 ustawy, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.
W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca, świadcząc usługę betoniarską w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym, wykonanej w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. budowy, remontu lub przebudowy budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym, jest uprawniony do zastosowania stawki 8% VAT.
Ponadto, przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również kwestia, czy brak podpisanych pisemnych umów z klientami będzie pozbawiał Spółkę do zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% oraz czy wystarczające będzie zawarcie z klientem tylko umowy ustnej (zawartej np. telefonicznie), a przy sporządzaniu umów pisemnych z klientami należy wskazać powierzchnię budynku, powierzchnię lokalu, cenę za usługę, miejsce wykonania usługi itp.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że umowa jest czynnością prawną, którą zawiera się poprzez zgodne oświadczenia woli dwóch stron. Oświadczenie woli może być złożone w dowolnej formie, przez każde zachowanie się składającego oświadczenie woli, które ujawnia jego wolę w sposób dostateczny. Dozwolone są umowy ustne. Należy wskazać, że umowy ustne to umowy ważne prawnie. Wyjątkiem od tej reguły są umowy, dla których przepisy prawa cywilnego przewidują formę szczególną (np. akt notarialny lub umowę z podpisem notarialnie poświadczonym) albo formę pisemną z zastrzeżeniem rygoru nieważności.
Z wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje wykonanie usługi betoniarskiej w budynkach mieszkalnych (o powierzchni użytkowej do 300 m2) lub lokalach mieszkalnych (o powierzchni użytkowej do 150 m2). Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej będą najczęściej zamawiały usługę betoniarską telefonicznie ze wskazaniem miejsca dostawy (z osobami tymi najprawdopodobniej nie będą zawierane umowy pisemne, ponieważ w miejscu rozładunku usługi betoniarskiej może być nieobecny inwestor, tylko budująca na jego rzecz firma).
W ocenie tut. Organu w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje zgodne oświadczenia woli dwóch stron co do sposobu wykonywania ww. usługi będącej przedmiotem wniosku - zawartej telefonicznie. Oświadczenie woli zostało złożone w formie ustnej za obopólną zgodą.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 2. ustawy, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.
Tym samym, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem przez Wnioskodawcę przedmiotowych usług betoniarskich, które jest zobowiązany wykonać w ramach umowy ustnej zawartej z danym Zleceniodawcą (osobą fizyczna nieprowadzającą działalności gospodarczej). W konsekwencji należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że brak zawartych pisemnych umów z klientami nie ma wpływu na zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%, gdyż wynika to z charakteru usług wykonywanych przez Wnioskodawcę oraz spełnienia wymogów określonych w art. 41 ust. 12 ustawy dla czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. budowy, remontu lub przebudowy budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a-12c ustawy. Zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% dla przedmiotowych usług betoniarskich wymienionych we wniosku.
Natomiast w odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących wskazania w pisemnych umowach z klientami powierzchni budynku czy powierzchni lokalu, należy zaznaczyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz akty wykonawcze do niej - celem zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów usług, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a ustawy - nie nakładają obowiązku na świadczącego usługi, o których mowa ww. art. 41 ust. 12, uzyskania od nabywcy (klientów) jakiegokolwiek oświadczenia, potwierdzającego, że czynności te związane są z obiektami objętymi społecznym programem mieszkaniowym, ani nie reguluje jakimi dokumentami w tym przypadku należy dysponować.
Należy jednak podkreślić, że to podatnik podlega na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu, rozumianemu jako nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego, w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach - art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa. Zatem ewentualne niezgodności pomiędzy prowadzoną dokumentacją, a mającym nastąpić zdarzeniem mogą spowodować dla niego ujemne konsekwencje w zakresie obciążeń podatkowych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, w szczególności związane z mechanizmem odwrotnego obciążenia, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.
Jednocześnie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowisko Wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej