Temat interpretacji

Zgodnie z art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 z 2004r., poz. 535 z późn.zm.) na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2 art. 87 ustawy o podatku od towarów i usług, w terminie 25 dni, a w przypadku kwoty, o której mowa w ust. 3 art. 87 ustawy - w terminie 60 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.Nr 173, poz.1807 i Nr 281, poz. 2777 oraz z 2005r. Nr 33, poz. 289).
W świetle art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:
1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
Treść art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług odnosi się do zapłaty w sensie cywilistycznym.
Zgodnie z art. 498 § 1 Kodeksu Cywilnego, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami lub wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelnościami są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (§ 2 art. 498 Kodeksu).
Dwa podmioty mające wobec siebie nawzajem wierzytelności nie otrzymują efektywnie należnych im świadczeń, lecz wskutek potrącenia każdy z nich zostaje zwolniony ze swego zobowiązania (całkowicie lub w części).
Potrącenie jest formą zapłaty, przy czym nie występuje tu w ogóle bezpośredni obrót gotówkowy, lecz wierzytelności obu stron wzajemnie się potrącają, do wysokości wierzytelności niższej.
W takiej sytuacji potrącenie wzajemnej wierzytelności podatnika z wierzytelnością, na którą została wystawiona faktura będąca podstawą ustalenia kwoty podatku naliczonego, powoduje, że uregulowanie tej należności jest zapłatą całkowitą i bezpośrednią, jako odpowiadające wymogom art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy zwrócić uwagę, czy faktury VAT: korygowaną i korygującą podatnik otrzymał w tym samym miesiącu.
Zgodnie z § 16 ust. 5 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 95 poz. 798) nabywca otrzymujący fakturę korygującą (wystawioną w wyniku m.in. udzielenia rabatu) jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę otrzymał.
W takim przypadku, w ocenie tutejszego organu podatkowego, zmniejszeniu ulegnie należna (wymagalna) kwota zobowiązania za dostawę towarów w miesiącu otrzymania faktury korygującej.

Ponadto wypełnione są warunki określone w art. 86 ust. 6 pkt 1 ustawy tylko wtedy, gdy kompensowane są należności w kwocie niższej niż 15.000 euro. Płatności powyższej tej kwoty muszą być realizowane za pośrednictwem rachunku bankowego.
Zatem, stanowisko podatniczki przedstawione we wniosku o udzielenie interpretacji jest prawidłowe jednakże z zastrzeżeniami o których mowa w uzasadnieniu
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Wiąże ona natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.