Czy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe - sprzedaż nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską na rzecz firmy, z którą Wnioskodawczyni podpi... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 21.04.2017, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.14.2017.2.ISZ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe - sprzedaż nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską na rzecz firmy, z którą Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną - będzie stanowiło dla Zainteresowanej czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 31 marca 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 21 marca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 27 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w działkach ewidencyjnych nr 1/33 i 1/41 jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w działkach ewidencyjnych nr 1/33 i 1/41.

Wniosek uzupełniony został w dniu 31 marca 2017 r., (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 27 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Małżeństwo są właścicielami wraz z innymi dwoma małżeństwami, dwóch nieruchomości gruntowych (dalej: Nieruchomości), w równych częściach, tj. każde z małżeństw posiada po 1/3 udziału w nieruchomościach. Nabycie nieruchomości nastąpiło w drodze umowy sprzedaży w 2004 r. w celu lokaty własnego kapitału. Wtedy działka ta posiadała nr 1/11 w ewidencji gruntów. Powierzchnia nieruchomości gruntowej została przez Wnioskodawczynię nabyta do majątku osobistego. Ponadto, Wnioskodawczyni z pozostałymi współwłaścicielami nie łączą jakiekolwiek inne stosunki współwłaścicielskie, w szczególności umowa spółki cywilnej. Mając na uwadze możliwe niedogodności w związku z zarządzaniem nieruchomością przez wielu współwłaścicieli a także racjonalność zarządzania własnym majątkiem, podjęto decyzję o sprzedaży Nieruchomości. W 2010 r. pojawił się potencjalny kupiec, zainteresowany zakupem tylko części Nieruchomości, na jego prośbę działkę podzielono w rezultacie czego powstały dwie Nieruchomości o nr 1/33 o powierzchni 5095 m. kw oraz 1/34 o powierzchni 23660 m kw (w drodze decyzji burmistrza z dnia 27 stycznia 2010 r.). W 2010 r. do sprzedaży ostatecznie nie doszło. Obecnie ponownie nadarzyła się okazja sprzedaży oraz podpisano przedwstępną umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego. Klient zdecydował się zakupić działkę 1/33 oraz część działki 1/34. Ponownie zgodnie z prośbą Klienta współwłaściciele zamierzają zwrócić się o geodezyjny podział nieruchomości, działka 1/34 zostanie podzielona na 3 części: 1/40 (przeznaczona na drogę dojazdową do działki 1/42), 1/41 (przeznaczona do sprzedaży na rzecz Klienta) oraz działka 1/42 (wciąż pozostanie współwłasnością 3 małżeństw).

Nieruchomości przeznaczone na sprzedaż nie są zabudowane, w planie zagospodarowania przestrzennego, wskazane działki przeznaczone są pod zabudowę administracyjno-usługową.

Co prawda Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, który w przeszłości w sposób incydentalny dokonywał transakcji sprzedaży nieruchomości, jednak wskazane w niniejszym wniosku nieruchomości nie były w żaden sposób związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działki nie były wykorzystywane wcześniej do celów działalności gospodarczej, na samej działce również nie była prowadzona działalność gospodarcza, w tym rolnicza. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni nie zajmuje się obrotem nieruchomościami, pośrednictwem czy handlem gruntami. Wnioskodawczyni nie podejmowała działań mających na celu uzbrojenie działki. Nie prowadziła działań marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Na nieruchomości zamieszczono jedynie tablicę informacyjną: na sprzedaż. Wnioskodawczyni nie ogłaszała się w mediach, Internecie, prasie z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Powyższa Nieruchomość nie jest obciążona żadnymi ograniczonymi prawami rzeczowymi, długami, czy roszczeniami ze strony osób trzecich. Nieruchomość nie jest także przedmiotem dzierżawy, najmu ani używania oraz w stosunku do niej nie toczą się żadne postępowania sądowe ani administracyjno-egzekucyjne. Sprzedaż Nieruchomości nie będzie miała miejsca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Jedynie ze względu na wynajmowanie lokali biurowych Wnioskodawczyni zarejestrowała się jako podatnik VAT - czynny.

Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnych prac związanych z przygotowaniem nieruchomości, dz. 1/33, 1/34 do sprzedaży, a jedynie okazjonalne prace polegające na porządkowaniu terenu, z czym związane było także usuwanie młodych drzew samosiejek i krzewów oraz sezonowe koszenie traw.

Wnioskodawca sprzedawał w przeszłości nieruchomości budowlane i z tego tytułu odprowadzał podatek VAT.

Na przestrzeni ostatnich pięciu lat Wnioskodawczyni sprzedała udziały w działce budowlanej (udział 1/6), na której przedsiębiorstwo budowlane, które miało także udziały w tym gruncie w 1/3, wybudowało własnymi nakładami na własny koszt 14 budynków jednorodzinnych z 30 lokalami mieszkalnymi. Wnioskodawczyni wybudowała i sprzedała 1 budynek czterolokalowy , w drugim budynku czterolokalowym w sprzedała jeden lokal mieszkalny, sprzedała także działkę budowlaną o powierzchni 500 m2 i nieruchomość rolną - ta nieruchomość była zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegać podatkowi VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. 2016 poz. 380 ze zm.; dalej: Kodeks cywilny), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Uwzględniając powyższe, planowana sprzedaż Nieruchomości będzie stanowiła na gruncie VAT dostawę towarów.

Jednocześnie, dostawa towarów podlega opodatkowaniu, jeżeli jest dokonywana przez podmiot mający status podatnika VAT, który to podmiot działa w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami VAT są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego, elementarnym warunkiem podlegania VAT sprzedaży nieruchomości jest zweryfikowanie, czy czynność tę można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły dla celów zarobkowych oraz czy zbywany majątek został nabyty i faktycznie wykorzystywany na potrzeby własne, czy w celu działalności gospodarczej.

W sprawie opodatkowania VAT sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 TSUE, w którym wskazał m.in.: Z orzecznictwa wynika w tej mierze, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C 155/94 Wellcome Trust, Rec, s, I 3013, pkt 32). Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego, inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zatem, zdaniem Wnioskodawczyni podatnikiem VAT nie jest osoba fizyczna dokonująca jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna, ściśle określona zapłata, oraz nie prowadząca zarejestrowanej i zorganizowanej działalności gospodarczej. Co istotne, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza strefą prowadzonej działalności gospodarczej, uniemożliwia uznanie danej osoby fizycznej za podatnika VAT.

W świetle powyższego, Współwłaściciele nie podjęli ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (tj. nabycie z zamiarem odsprzedaży, ogrodzenie działek czy ich uzbrojenie). Ponadto, Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Przedmiotowa Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, ani też nie była udostępniana odpłatnie osobom trzecim. W związku z niedogodnościami związanym z zarządem Nieruchomością przez kilku współwłaścicieli, podjęto decyzję o sprzedaży Nieruchomości. Wnioskodawczyni w celu znalezienia nabywcy, nie informowała o ofercie sprzedaży w prasie, Internecie ani także nie korzystała z usług pośrednika nieruchomości. Jedynym ogłoszeniem dotyczącym sprzedaży działki jest tablica ogłoszeniowa umieszczona na terenie działki z napisem na sprzedaż.

Zatem, dokonując sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawczyni będzie realizować przysługujące jej prawo rozporządzania majątkiem osobistym, czego nie można uznać za wykonywanie działalności gospodarczej, zatem sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawczyni nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Z kolei zgodnie z art. 196 § 1 ww. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 ww. Kodeksu definiuje rzeczy jako przedmioty materialne. Zatem w zakresie pojęcia towarów jako rzeczy oraz ich części mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. W konsekwencji, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT zbycie nieruchomości, jak również udziału w prawie własności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w ozeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wnioskodawczyni we wniosku wskazała, że jest właścicielem udziału dwóch nieruchomościach gruntowych. Nabycie nieruchomości nr 1/11 w ewidencji gruntów, nastąpiło w drodze umowy sprzedaży w 2004 r. w celu lokaty własnego kapitału. Wnioskodawczynię z pozostałymi współwłaścicielami nie łączą jakiekolwiek inne stosunki współwłaścicielskie, w szczególności umowa spółki cywilnej. W 2010 r. na prośbę kupca działkę nr 1/11 podzielono w rezultacie czego powstały dwie Nieruchomości o nr 1/33 oraz 1/34. W 2010 r. do sprzedaży ostatecznie nie doszło. Obecnie podpisano przedwstępna umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego. Klient zdecydował się zakupić działkę 1/33 oraz część działki 1/34. Zgodnie z prośbą Klienta współwłaściciele zamierzają zwrócić się o geodezyjny podział nieruchomości, działka 1/34 zostanie podzielona na 3 części: 1/40 (przeznaczona na drogę dojazdową do działki 1/42), 1/41 (przeznaczona do sprzedaży na rzecz Klienta) oraz działka 1/42 (wciąż pozostanie współwłasnością 3 małżeństw). Nieruchomości przeznaczone na sprzedaż nie są zabudowane, w planie zagospodarowania przestrzennego, wskazane działki przeznaczone są pod zabudowę administracyjno-usługową. Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Wskazane w niniejszym wniosku nieruchomości nie były w żaden sposób związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działki nie były wykorzystywane wcześniej do celów działalności gospodarczej, na samej działce również nie była prowadzona działalność gospodarcza, w tym rolnicza. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni nie zajmuje się obrotem nieruchomościami, pośrednictwem czy handlem gruntami. Wnioskodawczyni nie podejmowała działań mających na celu uzbrojenie działki. Nie prowadziła działań marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Na nieruchomości zamieszczono jedynie tablicę informacyjną: na sprzedaż. Wnioskodawczyni nie ogłaszała się w mediach, Internecie, prasie z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Powyższa Nieruchomość nie jest obciążona żadnymi ograniczonymi prawami rzeczowymi, długami, czy roszczeniami ze strony osób trzecich. Nieruchomość nie jest także przedmiotem dzierżawy, najmu ani używania. Sprzedaż Nieruchomości nie będzie miała miejsca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że działka od momentu zakupu w 2004 roku nie była wykorzystywana w żaden sposób. Działka nie służyła do prowadzenia działalności rolniczej, pozarolniczej lub jakiejkolwiek innej zarobkowej działalności gospodarczej. Działka nie była też przedmiotem najmu ani dzierżawy, ani nie była wykorzystywana na podstawie umowy w jakikolwiek sposób przez osoby trzecie. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Jedynie ze względu na wynajmowanie lokali biurowych zarejestrował się jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnych prac związanych z przygotowaniem dz. 1/33, 1/34 do sprzedaży, a jedynie okazjonalne prace polegające na porządkowaniu terenu, z czym związane było także usuwanie młodych drzew samosiejek i krzewów oraz sezonowe koszenie traw. Wnioskodawczyni sprzedawała w przeszłości nieruchomości budowlane i z tego tytułu odprowadzała podatek VAT. Na przestrzeni ostatnich pięciu lat Wnioskodawczyni sprzedała udziały w działce budowlanej na której przedsiębiorstwo budowlane wybudowało własnymi nakładami na własny koszt 14 budynków jednorodzinnych z 30 lokalami mieszkalnymi. Wnioskodawczyni wybudowała i sprzedała 1 budynek czterolokalowy, w drugim budynku czterolokalowym sprzedała jeden lokal mieszkalny, sprzedała także działkę budowlaną i nieruchomość rolną.

Wątpliwości Wnioskującej dotyczą określenia, czy sprzedaż nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską na rzecz firmy, z którą Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną - będzie stanowiło dla Zainteresowanej czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż udziałów w działkach o numerach 1/33 i 1/41 stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawczyni wskazała, że udział w nieruchomości, z której wydzielono działki ewidencyjne nr 1/33 i 1/41, nabyła w celu lokalu własnego kapitału. Nieruchomości przeznaczone na sprzedaż nie są zabudowane, a w planie zagospodarowania przestrzennego, wskazane działki przeznaczone są pod zabudowę administracyjno-usługową.

Zatem, charakter poczynionej czynności, tj. zakup udziału w nieruchomości, który nie jest przeznaczony na potrzeby osobiste wskazuje, że nabycie przedmiotowego udziału dokonano z zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowych poprzez inwestycję środków pieniężnych, tj. z zamiarem odzyskania zainwestowanych środków w przyszłości (np. poprzez sprzedaż, dzierżawę nieruchomości lub inwestycje). Z powyższego wynika, że zamiar wykorzystania przedmiotowego udziału w nieruchomości dla celów zarobkowych Wnioskodawczyni podjęła już w momencie jego zakupu.

Wnioskodawczyni wskazała we wniosku, że działka od momentu zakupu w 2004 r. nie była wykorzystywana w żaden sposób. Jednakże Wnioskodawczyni dbając o zachowanie wartości przedmiotowej nieruchomości prowadziła prace polegające na porządkowaniu terenu, z czym związane było także usuwanie młodych drzew samosiejek i krzewów oraz sezonowe koszenie traw. Ponadto, w związku z planowaną transakcją zbycia posiadanego udziału nieruchomości, Wnioskodawczyni wspólnie z pozostałymi współudziałowcami, dokonała dwukrotnie podziału działki ewidencyjnej nr 1/11. W obu przypadkach podział nastąpił na prośbę osoby zainteresowanej zakupieniem jedynie części tej nieruchomości. W 2010 r. z działki ewidencyjnej nr 1/11 wydzielono 2 odrębne nieruchomości, tj. działkę ewidencyjną nr 1/33 i 1/34, natomiast obecnie, zgodnie z prośbą Klienta współwłaściciele zamierzają zwrócić się o geodezyjny podział działki nr 1/34 na 3 części: 1/40 (przeznaczona na drogę dojazdową do działki 1/42), 1/41 (przeznaczona do sprzedaży na rzecz Klienta) oraz działka 1/42 (wciąż pozostanie współwłasnością Wnioskodawczyni). Jednocześnie, jak wskazała Wnioskodawczyni we wniosku, w przeszłości sprzedawała nieruchomości budowlane i z tego tytułu odprowadzała podatek VAT. Na przestrzeni ostatnich pięciu lat Wnioskodawczyni sprzedała udziały w działce budowlanej, wybudowała i sprzedała 1 budynek czterolokalowy, w drugim budynku czterolokalowym sprzedała jeden lokal mieszkalny, sprzedała także działkę budowlaną i nieruchomość rolną.

Wobec tego, w związku z przedstawionymi okolicznościami sprawy, uznać należy, że rodzaj podjętych przez Wnioskodawczynię działań, świadczy o zorganizowanym charakterze sprzedaży i powoduje, że planowana sprzedaż udziału w działkach ewidencyjnych nr 1/33 i 1/41, przybiera formę zawodową (profesjonalną) w zakresie obrotu nieruchomościami. Działania te wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i należy je uznać za działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawczyni w złożonym wniosku wskazała też, że nie podejmowała działań mających na celu uzbrojenie działki, a na nieruchomości zamieszczono jedynie tablicę informacyjną: na sprzedaż. Wnioskodawczyni nie ogłaszała się w mediach, Internecie, prasie z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Jednakże zaangażowanie Wnioskodawczyni w czynności związane z planowaną transakcją zbycia udziału w działkach ewidencyjnych nr 1/33 i 1/41 (tj. zakup w celu lokaty kapitału, utrzymywanie wartości nieruchomości poprzez wskazane we wniosku prace porządkowe, podział nieruchomości zgodnie z zapotrzebowaniem nabywców oraz przeprowadzenie innych sprzedaży nieruchomości w tym wybudowanie i sprzedanie lokali w budynkach), jest zbliżone do działań typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Powyższe okoliczności powodują, że opisanych czynności wykonywanych przez Wnioskodawczynię w związku ze sprzedażą działki ewidencyjnej nr 1/33 i 1/41, nie można interpretować jako rozporządzanie majątkiem prywatnym, lecz jako świadome działania, zmierzające do osiągnięcia korzyści materialnych z tytułu jego sprzedaży.

Tym samym sprzedaż udziału w działkach ewidencyjnych nr 1/33 i 1/41, nie będzie stanowiła zwykłego wykonywania prawa własności, a Wnioskodawczyni będzie działała w tym zakresie jak handlowiec. Wnioskodawczyni z tytułu tej transakcji, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, tj. sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału w działkach ewidencyjnych nr 1/33 i 1/41 na rzecz firmy, z którą Wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną, będzie stanowiło dla Zainteresowanej czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy.

Wobec tego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Komentarz

467681, 497004, 486410, 475974

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie