Podatek od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania środków uzyskanych z tytułu przyjęcia i archiwizowania dokumentacji przebiegu studi... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 23.11.2017, sygn. 0112-KDIL2-2.4012.427.2017.1.AP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania środków uzyskanych z tytułu przyjęcia i archiwizowania dokumentacji przebiegu studiów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2017 r. (data wpływu 3 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania środków uzyskanych z tytułu przyjęcia i archiwizowania dokumentacji przebiegu studiów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania środków uzyskanych z tytułu przyjęcia i archiwizowania dokumentacji przebiegu studiów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Archiwum działa na mocy przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2016 r., poz. 1506, z późn. zm.) oraz statutu Archiwum, nadanego decyzją Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych z dnia 8 kwietnia 2016 r. (z późniejszymi zmianami).

Zgodnie z art. 23 cyt. ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. działalność archiwalna obejmuje gromadzenie, ewidencjonowanie, przechowywanie, opracowywanie, zabezpieczenie i udostępnianie materiałów archiwalnych oraz prowadzenie działalności informacyjnej. Szczegółowe zadania i zakres działania Archiwum określa § 5 Statutu z dnia 8 kwietnia 2016 roku. Zgodnie z nim do zadań Archiwum należy:

Kształtowanie i nadzór nad państwowym zasobem archiwalnym;
Gromadzenie, przechowywanie i zabezpieczanie materiałów archiwalnych;
Ewidencjonowanie i opracowywanie materiałów archiwalnych;
Udostępnianie materiałów archiwalnych;
Urzędowe potwierdzanie treści przechowywanych materiałów archiwalnych;
Prowadzenie działalności naukowej i wydawniczej;
Prowadzenie działalności informacyjnej i popularyzacyjnej na temat materiałów archiwalnych i Archiwum;
Prowadzenie spraw dotyczących przechowywania dokumentacji o czasowym okresie przechowywania w zakresie ustalonym ustawą.

Centralnym organem administracji rządowej w sprawach państwowego zasobu archiwalnego jest Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych (art. 18 ust. l ustawy z dnia 14 lipca 1983 r.), który koordynuje działalność archiwalną na terenie Państwa (art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Działalność archiwalną w zakresie państwowego zasobu archiwalnego prowadzi państwowa sieć archiwalna, którą tworzą archiwa państwowe (art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Archiwum jest jednostką organizacyjną sektora finansów publicznych nie posiadającą osobowości prawnej, działającą jako jednostka budżetowa, rozliczająca się z budżetem Państwa metodą brutto.

Ustawą z dnia 27 lipca 2005 r. art. 192a Prawo o szkolnictwie wyższym likwidowane uczelnie zostały zobowiązane do przekazania, a archiwa zostały zobowiązane do przejęcia dokumentacji przebiegu studiów.

Archiwum realizuje w powyższym zakresie zadania publiczne, a pozyskane środki przekazuje na centralny rachunek dochodów państwa. Archiwum jest związane nakazem ustawowym, a nie dobrowolnym zleceniem-usługą. W przypadku zatem przejmowania dokumentacji z przebiegu studiów archiwum nie zawiera umowy przechowywania a jedynie potwierdza odpłatne przejęcie dokumentacji przebiegu studiów. Zadania realizowane przez archiwa w następstwie przejęcia dokumentacji zlikwidowanych szkół wyższych nie polegają na świadczeniu usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy środki uzyskane z tytułu przyjęcia i archiwizowania dokumentacji przebiegu studiów likwidowanej uczelni w całości odprowadzane na dochody budżetowe podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki uzyskane z tytułu przyjęcia i archiwizacji dokumentacji likwidowanej uczelni odprowadzane w całości na dochody budżetowe nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a to z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe sytuowane w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, o czym poniżej (dodatkowo zadania realizowane w następstwie przejęcia dokumentacji uczelni nie stanowią świadczenia usług). Archiwum jest bowiem urzędem obsługującym organ władzy publicznej realizującym zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało ono powołane. Przy czym zważyć należy, iż czynność przechowywania dokumentacji likwidowanej uczelni wyższej realizowana przez Archiwum nie jest czynnością wykonywaną na podstawie umowy cywilnoprawnej, tym samym wyłączenie zawarte w art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie aktualizuje się na gruncie przedmiotowej sprawy. W tym miejscu przywołać należy treść art. 192a ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, zgodnie to z którym w przypadku likwidacji uczelni jej likwidator przekazuje dokumentację przebiegu studiów do właściwego miejscowo archiwum państwowego. Koszty przechowywania dokumentacji pokrywa się z majątku likwidowanej uczelni. Zasługuje na uwagę, iż powołany przepis nie określa sposobu pokrywania kosztów, a w szczególności przepływu środków finansowych (tu: do Archiwum), a tylko wskazuje źródło finansowania oraz co istotne wprost określa podmiot mający pełnić funkcję przechowawcy. W żadnym razie nie upoważnia on jednak archiwów państwowych do bezpośredniego dysponowania środkami pochodzącymi z majątku likwidowanej uczelni. Źródłem zobowiązań ciążących zarówno na uczelni, jak i na Archiwum jest zatem ustawa. Nie miałby więc podstaw pogląd, jakoby uczelnia udzielała zlecenia przechowywania dokumentacji, zaś Archiwum je przyjmowało. Archiwum realizuje bowiem w powyższym zakresie zadanie publiczne. Powyższe twierdzenie rzutuje również negatywnie na ocenę dopuszczalności gromadzenia środków finansowych na realizację przedmiotowego zadania na rachunku sum na zlecenie. Wprawdzie można by dopatrzyć się sytuacyjnych analogii w definicji sum na zlecenie § 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2010 r. w sprawie rodzajów i trybu dokonywania operacji na rachunkach bankowych prowadzonych dla obsługi budżetu państwa w zakresie krajowych środków finansowych oraz zakresu i terminów udostępniania informacji o stanach środków na tych rachunkach ale przywołana definicja zakłada zaistnienie zlecenia między dwiema jednostkami, podczas gdy w omawianej sytuacji zarówno uczelnia, jak i Archiwum realizują nakaz ustawy. Zlecenie i prawny obowiązek są pojęciami wzajemnie konkurencyjnymi tj. jeśli zachodzi jedno z nich, wyklucza wystąpienie drugiego. Z powyższego ubocznie wynika również, że zadania realizowane przez Archiwum w następstwie przejęcia dokumentacji zlikwidowanych szkół wyższych nie polegają na świadczeniu usług, w szczególności odpłatnych, a więc w żadnym wypadku na Archiwum nie może ciążyć zobowiązanie podatkowe na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 in fine ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Dodatkowo nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego w stosunku do Wnioskodawcy zastosowanie znajduje ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, która w art. 11 ust. 1 stanowi, że jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. W tym kontekście odczytywać należy § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie szczegółowego sposobu wykonywania budżetu państwa: dochody są gromadzone odpowiednio na rachunkach bieżących urzędów obsługujących organy podatkowe lub na rachunkach bieżących dochodów państwowych jednostek budżetowych i przekazywane na centralny rachunek bieżący budżetu państwa, którego dysponentem jest Minister Finansów, z zastrzeżeniem ust. 3. Biorąc powyższe pod uwagę należy przyjąć, że środki na pokrycie kosztów przechowania dokumentacji przebiegu studiów, pobrane od likwidowanych uczelni, Archiwum winne jest bezzwłocznie przekazywać na rachunek dochodów Skarbu Państwa, a swoje wydatki z tego tytułu pokrywać w ramach odpowiednio powiększonych planów finansowych. Przytoczone zasady rozliczania się jednostek budżetowych archiwów państwowych z budżetem, Najwyższa Izba Kontroli odniosła niedawno do przychodów z usług przechowalniczych w rozumieniu art. 51a ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach. Wynikły z tego nakaz zwrotu środków finansowych, pozyskanych na podstawie umów cywilnoprawnych, budzi wątpliwości bo archiwa zostały ustawowo upoważnione do działania w tym zakresie w charakterze podmiotów gospodarczych, uczestników gry rynkowej. Ich usługi przechowywania dokumentacji osobowej i płacowej pracodawców uległy zdaniem Naczelnego Dyrektora Archiwów wyjęciu, na zasadzie wyjątku, z sektora finansów publicznych. Były to zarazem jedyne argumenty na rzecz gromadzenia odnośnych środków na rachunkach sum na zlecenie. Przechowywanie dokumentacji przebiegu studiów nie może jednak z nich korzystać, gdyż nie ma tu elementu rynkowego. W tych sprawach mogą być zawierane między uczelniami i archiwami tylko porozumienia techniczne, bo nieumowne zobowiązania ustalił z góry ustawodawca. Wyzwalaczem obustronnych zobowiązań jest w zakreślonej sytuacji określone zdarzenie likwidacja uczelni. Nie ma tu zatem żadnych znamion stosunku cywilnoprawnego.

Jak sygnalizowano już powyżej wystąpienie czynności świadczenia usług (której wystąpienie na gruncie niniejszej sprawy jest wątpliwe) samo w sobie nie rodzi jeszcze obowiązku podatkowego. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu jej podmiotem musi być bowiem podatnik w rozumieniu ustawy. Zgodnie z art. 15 ust. i ust. 2 ustawy o podatków od towarów i usług podatnikiem jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2 przywołanego przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Niemniej jednak ustawodawca w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług przewidział wyjątek od powyższej zasady za podatnika nie uznaje się bowiem organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych i właśnie przedmiotowy przepis znajduje zastosowanie na kanwie niniejszej sprawy. Doszło bowiem do wypełnienia zarówno komponentu podmiotowego, jak i przedmiotowego aktualizującego wyłączenie danego podmiotu spod pojęcia podatnika. Archiwum nie posiada zatem przymiotu podatnika i jako takie nie może być zobowiązane do ponoszenia ciężaru podatkowego w odniesieniu do środków będących przedmiotem wniosku. Rozważania odnośnie wypełnienia przesłanki przedmiotowej wyłączenia zarysowane zostały już powyżej, w tym miejscu należy zatem poczynić ustalenia co do wypełnienia przesłanki podmiotowej.

Nadzór nad narodowym zasobem archiwalnym sprawuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego za pośrednictwem Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych (art. 4 ust. 1 ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach). Archiwa państwowe tworzy i likwiduje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w drodze rozporządzenia, na wniosek Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych. Archiwa państwowe podlegają Naczelnemu Dyrektorowi Archiwów Państwowych (art. 24 ust. 1-3 ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach). Działalność archiwalna obejmuje gromadzenie, ewidencję, przechowywanie, opracowywanie, zabezpieczenie i udostępnianie materiałów archiwalnych oraz prowadzenie działalności informacyjnej (art. 23 ustawy o zasobie archiwalnym i archiwach). W świetle powyższych rozważań stwierdzić należy, iż organem władzy publicznej jest Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych, natomiast Archiwum Państwowe jest urzędem obsługującym ww. organ władzy publicznej, podlega ono bowiem Naczelnemu Dyrektorowi Archiwów Państwowych. Archiwum, jak sygnalizowano już powyżej, jest jednostką organizacyjną sektora finansów publicznych, nieposiadającą osobowości prawnej, działającą jako jednostka budżetowa. Zgodnie z przepisami ustawy o finansach publicznych, jednostki budżetowe pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Archiwum w przypadku świadczonych usług archiwalnych, opisanych we wniosku, jest urzędem obsługującym organ władzy publicznej, który realizuje zadanie nałożone odrębnymi przepisami prawa (tu: ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym), dla realizacji których został powołany (ustawa o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach). Przy czym zastrzec należy, iż Archiwum nie wykonuje przedmiotowych usług archiwalnych na postawie umowy cywilnoprawnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustaw, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Należy wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy oraz świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

podmiot musi być organem władzy publicznej lub urzędem obsługującym ten organ,
podmiot ten został powołany do czynności związanych z realizacją zadań nałożonych na niego przepisami prawa i takie czynności wykonuje.

A zatem, wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, iż organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Generalnie zatem wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie zawierają pojęcia organów władzy publicznej, wobec czego należy posiłkować się definicją zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077).

Jak wynika z art. 9 pkt 1 i pkt 3 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m. in. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały, a także jednostki budżetowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności art. 11 ust. 2 powołanej ustawy.

W oparciu natomiast o art. 11 ust. 3 tej ustawy, podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany planem finansowym jednostki budżetowej.

Z opisu sprawy wynika, że Archiwum działa na mocy przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach oraz statutu Archiwum, nadanego decyzją Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych z dnia 8 kwietnia 2016 r. Zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. działalność archiwalna obejmuje gromadzenie, ewidencjonowanie, przechowywanie, opracowywanie, zabezpieczenie i udostępnianie materiałów archiwalnych oraz prowadzenie działalności informacyjnej. Szczegółowe zadania i zakres działania Archiwum określa § 5 Statutu z dnia 8 kwietnia 2016 roku. Zgodnie z nim do zadań Archiwum należy:

Kształtowanie i nadzór nad państwowym zasobem archiwalnym;
Gromadzenie, przechowywanie i zabezpieczanie materiałów archiwalnych;
Ewidencjonowanie i opracowywanie materiałów archiwalnych;
Udostępnianie materiałów archiwalnych;
Urzędowe potwierdzanie treści przechowywanych materiałów archiwalnych;
Prowadzenie działalności naukowej i wydawniczej;
Prowadzenie działalności informacyjnej i popularyzacyjnej na temat materiałów archiwalnych i Archiwum;
Prowadzenie spraw dotyczących przechowywania dokumentacji o czasowym okresie przechowywania w zakresie ustalonym ustawą.

Archiwum realizuje w powyższym zakresie zadania publiczne a pozyskane środki przekazuje na centralny rachunek dochodów państwa. Archiwum jest związane nakazem ustawowym a nie dobrowolnym zleceniem-usługą. W przypadku zatem przejmowania dokumentacji z przebiegu studiów archiwum nie zawiera umowy przechowywania a jedynie potwierdza odpłatne przejęcie dokumentacji przebiegu studiów. Zadania realizowane przez archiwa w następstwie przejęcia dokumentacji zlikwidowanych szkół wyższych nie polegają na świadczeniu usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy środki uzyskane z tytułu przyjęcia i archiwizowania dokumentacji przebiegu studiów likwidowanej uczelni w całości odprowadzane na dochody budżetowe podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2016 r., poz. 1506, z późn. zm.), narodowy zasób archiwalny służy nauce, kulturze, gospodarce narodowej oraz potrzebom obywateli.

Na mocy ust. 2 ww. przepisu, narodowy zasób archiwalny, w zależności od stosunku własności materiałów archiwalnych, dzieli się na:

państwowy zasób archiwalny;
niepaństwowy zasób archiwalny.

Na podstawie art. 18 ust. 1 ww. ustawy, centralnym organem administracji rządowej w sprawach państwowego zasobu archiwalnego jest Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych.

Działalność archiwalną w zakresie państwowego zasobu archiwalnego prowadzi państwowa sieć archiwalna, którą tworzą m. in. archiwa państwowe art. 22 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy.

Stosownie do art. 23 tej ustawy, działalność archiwalna obejmuje gromadzenie, ewidencjonowanie, przechowywanie, opracowanie, zabezpieczenie i udostępnianie materiałów archiwalnych oraz prowadzenie działalności informacyjnej.

Art. 24 ust. 2 powołanej ustawy stanowi, iż archiwa państwowe podlegają Naczelnemu Dyrektorowi Archiwów Państwowych.

Działalnością archiwów państwowych kierują dyrektorzy powoływani przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych (art. 24 ust. 3 ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach).

W świetle art. 28 ust. 1 wskazanej ustawy, do zakresu działania archiwów państwowych należy w szczególności:

kształtowanie państwowego zasobu archiwalnego;
gromadzenie, ewidencjonowanie, przechowywanie, opracowanie, zabezpieczenie i udostępnianie materiałów archiwalnych należących do ich zasobu archiwalnego;
kontrola postępowania z materiałami archiwalnymi wchodzącymi do państwowego zasobu archiwalnego i dokumentacją niearchiwalną powstałą i zgromadzoną w organach i jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 5 ust. 1, bez względu na miejsce i tytuł prawny przechowywania tych materiałów lub dokumentacji, z wyłączeniem organów posiadających archiwa wyodrębnione;
wydawanie uwierzytelnionych odpisów, wypisów, wyciągów i reprodukcji przechowywanych materiałów, a także wydawanie zaświadczeń na podstawie tych materiałów;
prowadzenie prac naukowych oraz wydawniczych w dziedzinie archiwistyki i dziedzin pokrewnych;
popularyzacja wiedzy o materiałach archiwalnych i archiwach oraz prowadzenie działalności informacyjnej;
wykonywanie zadań określonych w przepisach o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach.

W świetle powołanych wcześniej przepisów zasadnicze znaczenie ma ustalenie, czy Archiwum jest organem władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Zgodnie z cytowanymi przepisami ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, Archiwum podlega Naczelnemu Dyrektorowi Archiwów Państwowych, który jest centralnym organem administracji rządowej w sprawach państwowego zasobu archiwalnego. Archiwa państwowe tworzą państwową sieć archiwalną, która prowadzi działalność archiwalną w zakresie państwowego zasobu archiwalnego.

Archiwum jest jednostką organizacyjną sektora finansów publicznych, nieposiadającą osobowości prawnej, działającą jako jednostka budżetowa. Zgodnie z przepisami ustawy o finansach publicznych, jednostki budżetowe pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Z powyższego wynika, iż organem władzy publicznej jest Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych, natomiast Archiwum jest urzędem obsługującym ww. organ władzy publicznej. Żeby jednak Zainteresowany nie był uznany za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, musi również spełniać warunek dotyczący realizowania zadań nałożonych odrębnymi przepisami, dla realizacji których został powołany.

Archiwum wykonuje usługi archiwalne w zakresie archiwizowania dokumentacji przebiegu studiów. Opisane zadanie wynika ze statutu Archiwum (§ 5 ust. 2), na podstawie którego działa jednostka budżetowa, o czym stanowi art. 11 ust. 2 ustawy o finansach publicznych. Wskazane usługi wchodzą w zakres usług archiwalnych, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach. Archiwum, w świetle przepisów wskazanej ustawy, zostało powołane do realizacji tych zadań. Ponadto, pobierając opłaty w związku ze świadczeniem usług archiwalnych Wnioskodawca odprowadza je w całości na rachunek dochodów budżetu państwa.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że wykonywane przez Wnioskodawcę jako urząd obsługujący organ władzy publicznej czynności, polegające na archiwizowaniu dokumentacji przebiegu studiów likwidowanej uczelni, należą do kategorii spraw z zakresu administracji państwowej.

Urząd obsługujący organ władzy publicznej, w zakresie w jakim realizuje zadania z zakresu administracji państwowej, nałożone odrębnymi przepisami prawa, objęty jest regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy. Wprawdzie art. 15 ust. 6 ustawy stanowi, że organy oraz urzędy obsługujące te organy są podatnikami w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, jednak w analizowanym przypadku taka sytuacja nie występuje. Czynności, o których mowa, mają bowiem charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Zainteresowany działając jako urząd obsługujący organ władzy publicznej w zakresie wykonywania czynności określonych w przepisach ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach oraz Statucie nadanym decyzją Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. Tym samym, opłaty z tytułu przyjęcia i archiwizowania dokumentacji przebiegu studiów likwidowanej uczelni nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidulanej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowego tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie