Temat interpretacji

D E C Y Z JA
Na podstawie art. 14b § 2 oraz § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 05.04.2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław Stare Miasto z dnia 29.03.2005 r. Nr PP/443/1/11/913/05 wydanego dla Syndyka masy upadłości sp. z o. o. X o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.)- Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu zmienia zaskarżone postanowienie i stwierdza, że stanowisko Syndyka Masy Upadłości w sprawie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przedsiębiorstwa jest prawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
W dniu 11 stycznia 2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław Stare Miasto wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Pismem z dnia 26 stycznia 2005 r. oraz pismem z dnia 16.02.2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku, które w dniu 09.02.2005 r. oraz 25.02.2005 r. zostały uzupełnione.
W przedmiotowym wniosku, podatnik przedstawiając stan faktyczny sprawy, dotyczący zawartej pomiędzy spółką X a spółką Y umowy sprzedaży przedsiębiorstwa spółki X w rozumieniu art. 55(1) i 55 (2) k.c., zwrócił się z zapytaniem:
czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, nowo powołany Zarząd prawidłowo interpretował zapis art. 6 ust. 1 ustawy, wystawiając nabywcy fakturę z zaznaczeniem, iż czynność nie podlega opodatkowaniu,
czy też czynność sprzedaży przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
jeżeli jest to czynność opodatkowana to kiedy powstaje obowiązek odprowadzenia podatku VAT do urzędu skarbowego.
Zdaniem podatnika przedmiotem sprzedaży było przedsiębiorstwo i jest to czynność nie podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Naczelnik Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu ww. wniosku Strony postanowieniem z dnia 29.03.2005 r. Nr PP/443/1/11/913/05 stwierdził, iż stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.
W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia, organ podatkowy przedstawił wykładnię przepisu art. 6 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) wskazując równocześnie jakie składniki majątku muszą być objęte umową sprzedaży, aby można je było uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego.
Zgodnie z przedstawionym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław Stare Miasto stanowiskiem, opartym na regulacji prawnej wynikającej z art. 55(1) Kodeksu cywilnego oraz na podstawie opisanego przez podatnika stanu faktycznego, oceniono, iż przedmiotem sprzedaży nie było "przedsiębiorstwo", bowiem na pytanie organu podatkowego "na czym polegała działalność gospodarcza "przedsiębiorstwa" Zespół Parkingowo - Usługowy, podatnik wskazał, iż przedmiot działalności gospodarczej przedsiębiorstwa spółki X, określony jest w umowie spółki i faktycznie polegał na wybudowaniu i zbyciu, bądź innego odpłatnego zagospodarowania wskazanego Zespołu. Powyższe uzasadnia pogląd, iż to nie Zespół Parkingowo - Usługowy prowadził działalność gospodarczą, a przedsiębiorca - spółka X.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, organ podatkowy I instancji szczegółowo opisał dlaczego wskazane przez podatnika "przedsiębiorstwo" nie realizuje żadnych celów gospodarczych, nie prowadzi działalności usługowej, wytwórczej ani też żadnej innej działalności, która nadałaby ekonomiczny sens funkcjonowaniu przedmiotu sprzedaży - wskazując, iż zgodnie z opisanym stanem faktycznym, przedmiotem sprzedaży był obiekt w trakcie budowy, zaś zgodnie z przepisem art. 55(1) Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo winno stanowić zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W ocenie organu I instancji, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w przedmiotowej sprawie działalność przedsiębiorcy polegała na prowadzeniu inwestycji, która do dnia sprzedaży nie została zakończona.
Biorąc powyższe pod uwagę, organ podatkowy I instancji stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie - obiekt budowlany sprzedawany jako inwestycja w toku, jakim jest centrum usługowo - parkingowe, jest towarem i jego sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Na powyższe postanowienie Syndyk masy upadłości spółki X złożył zażalenie, w którym wniósł o zmianę postanowienia i uznanie stanowiska Syndyka w tej sprawie za prawidłowe.
Przedmiotowemu postanowieniu Syndyk zarzucił, iż organ podatkowy I instancji w podjętym rozstrzygnięciu wprowadził nowe pojęcie przedsiębiorstwa -"przedsiębiorstwo w stanie niepełnym surowym". Powyższa definicja w ocenie strony, zakładać może, iż mogą istnieć przedsiębiorstwa w innych stanach odmiennych i przejściowych.
Ponadto Syndyk zarzucił, iż urząd błędnie przyjął, że aby być przedsiębiorstwem w polskim porządku prawnym, zorganizowana struktura majątkowa, zwana przedsiębiorstwem, może i musi prowadzić działalność gospodarczą, a nie może tego czynić tylko i wyłącznie przedsiębiorca jako osoba fizyczna lub prawna przy pomocy tegoż właśnie przedsiębiorstwa. Również w ocenie skarżącego, nie można oczekiwać od przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55#185; k. c. by realizowało one cele gospodarcze, prowadziło działalność usługową, wytwórczą lub też inną - a więc dokonywało czynności wolicjonalnych, charakterystycznych dla osób, więc przedsiębiorstw.
Rozpatrując zebrany w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy, Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu odnosząc się do przedstawionych w zażaleniu zarzutów uznał co następuje:
Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa - stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Zgodnie natomiast z art. 14a § 2 ww. ustawy - podatnik zobowiązany jest to wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie we wniosku o interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Stan faktyczny przedstawiony we wniosku powinien być konkretny i wyczerpujący. W sytuacji, kiedy poszczególne elementy stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę wzajemnie się wykluczają, opis stanu faktycznego jest nie jasny, organ podatkowy powinien wystąpić do wnioskodawcy o wyraźne określenie stanu faktycznego. W przypadku braku przedstawienia wyczerpującego stanu faktycznego sprawy, organ podatkowy winien wezwać wnoszącego wniosek do usunięcia braków formalnych.
W niniejszej sprawie kwestią sporną było ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisów art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o PTU opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. I tak:
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,
przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.
Podkreślić przy tym należy, że Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania czynności (również w zakresie klasyfikacji statystycznej).
W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o PTU, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.
Organ II instancji zwraca uwagę, iż Ustawa o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 nie zawiera definicji pojęcia "przedsiębiorstwo" oraz pojęcia "transakcji zbycia". Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel - art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Zatem oznacza to, iż nie jest istotna forma, a samo zadysponowanie przedsiębiorstwem w taki sposób, że dochodzi do jego zbycia. Zbycie należy rozumieć jako jakąkolwiek czynność prowadzącą do przeniesienia własności. Termin ten w swoim znaczeniu zbliżony jest do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, iż zbycie przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel, na przykład sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu). Pojęcie "przedsiębiorstwo" lub "zakład (oddział) samodzielnie sporządzający bilans" nie zostało zdefiniowane dla celów podatku od towarów i usług.
Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, iż podatnik umową dokonał sprzedaży przedsiębiorstwa. Powyższa czynność prawna sprzedaży objęła składniki "przedsiębiorstwa" wymienione w umowie, w tym prawo użytkowania wieczystego działki Nr oraz dokumentację projektową i wykonawczą projektu budowlanego i wykonawczego Zespołu Parkingowo - Usługowego. Na nieruchomości opisanej powyżej wybudowany został budynek ośmiokondygnacyjny parkingowo - usługowy, na dzień sporządzenia umowy - w stanie niepełnym surowym. Strony w zawartej umowie oznaczyły cenę zbywanego przedsiębiorstwa, w tym kwota z tytułu podatku VAT.
Ponadto z opisanego stanu faktycznego wynika również, iż Podatnik dokonał protokolarnego przekazania nabywcy nieruchomość, co jak wskazuje podatnik zostało potwierdzone protokołem zdawczo - odbiorczym.
Nabywcy "przedsiębiorstwa przekazane zostały istotne dokumenty (m. in. akty notarialne, dokumentacja projektowa i wykonawcza), a także wydano nieruchomość. W myśl § 1 zawartej umowy sprzedaży "przedsiębiorstwa", w skład "przedsiębiorstwa" weszły także księgi i dokumenty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (przedsiębiorcy). Ponadto zgodnie z opisanym stanem faktycznym - księgi rachunkowe przedsiębiorcy - spółki X znajdują się w posiadaniu Spółki, zaś ich wydanie łączy się utratą podstaw do sporządzania sprawozdania rachunkowego i dalszego funkcjonowania przedsiębiorstwa.
Podatnik w przedstawionym stanie faktycznym wskazał również, iż spółka X powstała jako spółka celowa, powołana do realizacji centrum parkingowo - usługowego - faktycznie cel spółki zmierzał do wybudowania i zbycia bądź innego odpłatnego zagospodarowania wskazanego Zespołu, przy czym spółka nie miała innych celów i przedmiotów działalności.
Pytający określając przedmiot sprzedaży odwoływał się do postanowień umowy, wskazując odpowiednie jej zapisy.
Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu mając na uwadze powyższe zauważa, iż na pisemny wniosek podatników, stosownie do swojej właściwości, naczelnik urzędu skarbowego ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, natomiast podatnicy zobowiązani są do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie we wniosku o interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Zgodnie z definicją ze "Słownika języka polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1996), słowo "faktyczny" oznacza "zgodny z faktami, oparty na faktach, będący faktem, rzeczywisty, realny istotny". Jeżeli zatem we wniosku opisany jest dokładnie stan faktyczny (poszczególne elementy stanu faktycznego są spójne), bez zastosowania trybu warunkowego, organ podatkowy udziela stosownej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Organ II instancji zwraca uwagę, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, udzielił odpowiedzi - "wychodząc" poza dyspozycję wynikającą z treści art. 14 § 1 i 2 ustawy ordynacja podatkowa. Jak wynika z zaskarżonego postanowienia, organ I instancji ocenił oraz badał czy sprzedawany towar, nazwany przez podatnika "przedsiębiorstwem" prowadził jakąkolwiek działalność gospodarczą, lub był do tego przystosowany. Dyrektor Izby Skarbowej zwraca uwagę, iż powyższe może być brane pod uwagę przy prowadzeniu postępowania podatkowego, a nie przy udzielaniu odpowiedzi na przedstawiony we wniosku podatnika - stan faktyczny. W udzielanej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego - organy podatkowe potwierdzają lub uznają za błędne stanowisko podatnika, dlatego też koniecznym jest aby stanowisko zostało wskazane wyraźnie i jednoznacznie. Niedopuszczalne jest przy tym odwoływanie się do postanowień wynikających z umów cywilno-prawnych, w zakresie w jakim organ podatkowy zobowiązany byłby do badania czy opisany stan faktyczny jest adekwatny do czynności prawnej leżącej u jego podstaw.
W przedmiotowej sprawie, Syndyk uzupełniając braki wniosku, pismem z dnia 06.02.2005 r. wskazał, iż przedmiotem sprzedaży było przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) i 55(2) k. c. Zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 ustawy o PTU, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.
Mając powyższe na uwadze, organ II instancji stwierdza, iż stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław Stare Miasto jest błędne, bowiem zgodnie z przedstawionym przez stronę stanem faktycznym - doszło do sprzedaży przedsiębiorstwa. Zgodnie zaś z powołanym wyżej przepisem - sprzedaż taka nie podlega ustawie o PTU.
Powyższa interpretacja wydana została na podstawie opisanego przez podatnika we wniosku stanu faktycznego. Ocena natomiast materiału dowodowego w postaci przekazanych umów sprzedaży, czy zestawień dokumentów przekazanych nabywcy może być dokonywana w trakcie prowadzonego postępowania kontrolnego bądź postępowania podatkowego, a nie w trakcie dokonywanej interpretacji przepisów.
Jednakże mając na uwadze fakt, iż przedmiotem sprzedaży zgodnie z udzielonym wyjaśnieniem Spółki, jest inwestycja w toku, należy w ślad za organem I instancji wyrazić, wątpliwość, czy dokonana przez stronę transakcja sprzedaży obejmuje przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisu art. 55 (1) kc, czyli zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, czy też nastąpiła sprzedaż składnika majątku "przedsiębiorstwa", które nie realizuje żadnych celów gospodarczych, bowiem nie wykorzystywano go do działalności usługowej, wytwórczej ani też żadnej innej, która nadałaby ekonomiczny sens funkcjonowaniu przedmiotu sprzedaży.
Powyższe jednak ustalić można, na podstawie materiałów źródłowych, które jednoznacznie pozwoliłyby stwierdzić co było przedmiotem sprzedaży, natomiast przy udzielaniu pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie można ocenić rzeczywistego charakteru prawnego dokonanej transakcji sprzedaży.
Przepis art. 14 § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa nie pozwala organom podatkowym na prowadzenie postępowania podatkowego mającego na celu ustalenie rzeczywistego stanu faktycznego. To podatnik składając wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, ma obowiązek wyczerpująco przedstawić stan faktyczny, zaś organ podatkowy udzielający odpowiedzi, ma obowiązek potwierdzić lub uznać za błędne stanowisko podatnika.
Skoro zatem podatnik stwierdza, że przedmiotem sprzedaży jest przedsiębiorstwo i do tej czynności przepisów ustawy VAT nie stosuje się, to należy uznać stanowisko przedstawione za prawidłowe.
Mając na uwadze powyższe organ podatkowy II instancji stwierdza, iż zgodnie z opisanym przez stronę stanem faktycznym, stanowisko podatnika jest prawidłowe.
Decyzja niniejsza jest ostateczna.
Na decyzję służy stronie prawo wniesienia skargi (wraz z odpisem) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79 za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 30 dni od daty jej doręczenia.