Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm. wg stanu na dzień 31.12.2004r.) - po zweryfikowaniu informacji Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie zawartych w piśmie Nr PP.2-443/22/04 z dnia 3 czerwca 2004 r. na złożone zapytanie wyjaśniam, co następuje. Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 tej ustawy. Pojazdami, do których stosuje się powyższy przepis, są - zgodnie ze wspomnianym art. 86 ust. 3 i 5, samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wskazanego w ty przepisie wzoru. Parametry podane we wzorze (dopuszczalna ładowność oraz ilość siedzeń) określa się na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Ograniczeń, o których mowa wyżej nie stosuje się jednak do odliczenia kwot podatku zawartego w cenie paliw wykorzystywanych do napędu samochodów będących bezsprzecznie samochodami specjalistycznymi, ciężarowymi, autobusami. Należy ponadto stwierdzić, że z powołanych wyżej przepisów nie wynika aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji skutkował uznaniem pojazdu za samochód osobowy. Istotnym jest bowiem aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi ( czyli, że ładowność tego samochodu jest wyższa od określonej wg wzoru określonego w powołanego w przepisie). Obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono 1 stycznia 1984 roku zgodnie z art. 55 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Pierwsze świadectwa homologacji typu zostały wydane przez Ministerstwo Komunikacji z datą 31 stycznia 1984 roku. Zarówno w okresie wcześniejszym jak i obecnie świadectwa te wydaje minister właściwy ds. transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Świadectwa są przechowywane w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot (producenta, importera), dla którego zostało ono wydane. Europejskie świadectwa homologacji przechowują odpowiednie władze homologacyjne państw członkowskich, które te świadectwa wydały oraz producent danego typu pojazdu.