Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz możliwości uzyskania zwrotu podatku VAT od wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu na zadanie publiczne, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 pn.: Budowa ogólnodostępnego placu zabaw dla dzieci (...).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2017 r. (data wpływu 13 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz możliwości uzyskania zwrotu podatku VAT od wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu na zadanie publiczne, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 pn.: Budowa ogólnodostępnego placu zabaw dla dzieci (...) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz możliwości uzyskania zwrotu podatku VAT od wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu na zadanie publiczne, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 pn.: Budowa ogólnodostępnego placu zabaw dla dzieci (...).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stowarzyszenie Rozwoju Wsi B Inicjatywa (dalej Wnioskodawca) działa w oparciu o statut, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowane jako podatnik podatku VAT. Nie dokonuje również sprzedaży usług opodatkowanych podatkiem VAT.

W roku 20l6 Wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie pomocy do Urzędu Marszałkowskiego, na zadanie publiczne w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, realizacja operacji w ramach poddziałania Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność, w ramach działania Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER, objętego Programem w zakresie Budowa lub przebudowa ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej, rekreacyjnej, lub kulturalnej na zadanie pn.: Budowa ogólnodostępnego placu zabaw dla dzieci (...). Wniosek ten został rozpatrzony pozytywnie i w dniu 25 maja 2017 r. została podpisana umowa nr 00123-6935-UM 1210200/16 z Urzędem Marszałkowskim na dofinansowanie projektu. Celem projektu jest wzrost poziomu przedsiębiorczości lokalnej wykorzystującej walory i potencjał obszaru ziemi bielskiej dzięki wzroście dostępności infrastruktury i poziomu partnerstwa służących rozwijaniu usług turystycznych, usług czasu wolnego, produktów lokalnych i innowacji poprzez budowę infrastruktury rekreacyjnej, w postaci budowy ogólnodostępnego i niekomercyjnego placu zabaw dla dzieci. Realizacja celów operacji zostanie zapewniona poprzez poprawny, zgodny z przepisami krajowymi i wspólnotowymi wybór wykonawcy inwestycji, a także przez stały nadzór nad realizacją inwestycji przez Wnioskodawcę oraz inspektora nadzoru i nadzór projektowy. Poświadczeniem realizacji celu operacji będzie oddanie do użytku placu zabaw potwierdzone protokołem odbioru. Faktury VAT dokumentujące poniesione wydatki w ramach realizacji przedmiotowego projektu będą wystawione na Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, nie składa deklaracji VAT-7. Mienie powstałe z realizacji projektu nie będzie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, będzie ono ogólnodostępne i nieodpłatnie udostępniane wszystkim chętnym użytkownikom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w związku z realizacją projektu na zadanie publiczne, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 pn.: Budowa ogólnodostępnego placu zabaw dla dzieci (...) nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ani nie ma możliwości uzyskania zwrotu podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją projektu na zadanie publiczne w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 pn.: Budowa ogólnodostępnego placu zabaw dla dzieci (...), Wnioskodawca nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ani nie ma możliwości uzyskania zwrotu podatku VAT, jak również nie wykonuje czynności określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Mając powyższe na względzie według Wnioskodawcy brak jest podstaw do odzyskania podatku VAT z przedmiotowych faktur zakupu i usług. Podatek VAT zapłacony w związku z realizacją powyższego projektu staje się wydatkiem kwalifikowanym, podlegającym zwrotowi w części określonej umową z Urzędem Marszałkowskim.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast na mocy art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2017 r., poz. 210) stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.

Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności (art. 2 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 34 ustawy Prawo o stowarzyszeniach, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Zaznaczyć należy, że działalność statutowa stowarzyszenia to działalność zgodna z jego statutem, w którym wymienione są cele działalności stowarzyszenia i sposoby ich realizacji. Działalność statutowa nie jest nastawiona na zysk, czyli nie jest to działalność gospodarcza, która w organizacji pozarządowej jest tylko działalnością pomocniczą.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Stowarzyszenie Rozwoju Wsi B Inicjatywa działa w oparciu o statut, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowane jako podatnik podatku VAT. Nie dokonuje również sprzedaży usług opodatkowanych podatkiem VAT.

W roku 20l6 Wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie pomocy do Urzędu Marszałkowskiego, na zadanie publiczne w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, realizacja operacji w ramach poddziałania Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność, w ramach działania Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER, objętego Programem w zakresie Budowa lub przebudowa ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej, rekreacyjnej, lub kulturalnej na zadanie pn.: Budowa ogólnodostępnego placu zabaw dla dzieci (...). Celem projektu jest wzrost poziomu przedsiębiorczości lokalnej wykorzystującej walory i potencjał obszaru ziemi bielskiej dzięki wzroście dostępności infrastruktury i poziomu partnerstwa służących rozwijaniu usług turystycznych, usług czasu wolnego, produktów lokalnych i innowacji poprzez budowę infrastruktury rekreacyjnej w postaci budowy ogólnodostępnego i niekomercyjnego placu zabaw dla dzieci . Realizacja celów operacji zostanie zapewniona poprzez poprawny, zgodny z przepisami krajowymi i wspólnotowymi wybór wykonawcy inwestycji, a także przez stały nadzór nad realizacją inwestycji przez Wnioskodawcę oraz inspektora nadzoru i nadzór projektowy. Poświadczeniem realizacji celu operacji będzie oddanie do użytku placu zabaw potwierdzone protokołem odbioru. Faktury VAT dokumentujące poniesione wydatki w ramach realizacji przedmiotowego projektu będą wystawione na Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, nie składa deklaracji VAT-7. Mienie powstałe z realizacji projektu nie będzie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, będzie ono ogólnodostępne i nieodpłatnie udostępniane wszystkim chętnym użytkownikom.

Wątpliwości Wnioskodawcy, przy tak przedstawionym opisie stanu faktycznego dotyczą kwestii, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub możliwość uzyskania zwrotu podatku VAT od wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu na zadanie publiczne, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 pn.: Budowa ogólnodostępnego placu zabaw dla dzieci (...).

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Stowarzyszenie nie jest zarejestrowane jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, a nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Zatem Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

Tym samym, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu podatku naliczonego związanego z projektem, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowego działania Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego, pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w  § 8 ust. 3 i 4 cyt. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed 1 maja 2004 r. Ponieważ Stowarzyszenie nie spełnia tych warunków, nie będzie miało więc możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawca nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub uzyskania zwrotu podatku w związku z realizacją projektu pn. Budowa ogólnodostępnego placu zabaw dla dzieci (...). Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie są spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i wydatki związane z realizacją projektu nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, ze pojęcie kosztu kwalifikowalnego nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestie te rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej