Temat interpretacji

Obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego związanego z modernizacją budynku administracyjno-biurowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 08 listopada 2016 r. (data wpływu 17 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 02 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego związanego z modernizacją budynku administracyjno-biurowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania czynności wycofania budynku administracyjno-biurowego z działalności gospodarczej,

• obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego związanego z modernizacją budynku administracyjno-biurowego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 02 stycznia 2017 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Dnia 31 marca 2001 roku Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą. Przedmiotem wykonywanej działalności jest transport osobowo-towarowy, handel detaliczny i hurtowy artykułów przemysłowo-spożywczych, mała gastronomia oraz punkt przyjęć pralniczych. Miejsce prowadzenia działalności gospodarczej ul. , . 1 stycznia 2003 r. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia i jest podatnikiem od towarów i usług.

W dniu 19 lutego 2002 Wnioskodawca zakupił jako osoba prywatna nieruchomość położoną w (Gmina ) stanowiącą działkę gruntu niesklasyfikowanego nr 451 o powierzchni 29a 75 m². W dziale II jako właściciel wpisana była Gmina na podstawie decyzji . Częścią składową działki nr 451 jest budynek administracyjno-biurowy, parterowy, częściowo podpiwniczony, kryty papą, wybudowany w latach 60. W zaświadczeniu z dnia 14 listopada 2001 r. wydanym przez Burmistrza Miasta stwierdzono, że ww. działka znajduje się na terenie przeznaczonym pod usługi różne. Działkę Wnioskodawca kupił za fundusze odrębne nadmieniając, że z żoną umów małżeńskich majątkowych rozszerzających współwłasność ustawową Wnioskodawca nie zawierał.

W dniu 01 stycznia 2005 r. na podstawie operatu szacunkowego Wnioskodawca wprowadził budynek administracyjno-biurowy do działalności gospodarczej i wpisał ww. nieruchomość do ewidencji środków trwałych. W okresie od 01 lipca 2006 r. do 01 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca modernizował ww. budynek podwyższając jego wartość. Dokumentami nabycia materiałów budowlanych były faktury VAT, z których Wnioskodawca odliczał podatek naliczony. W wyniku modernizacji budynku w latach 2006-2008 jego wartość wzrosła o około 92% w stosunku do kwoty wykazanej w operacie szacunkowym. W dniu 31 marca 2015 r. Wnioskodawca wyprowadził budynek administracyjno-biurowy z działalności gospodarczej w celu przekształcenia na budynek jednorodzinny prywatny.

Firma , od 1 stycznia 2003 roku, jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Budynek administracyjno-biurowy Wnioskodawca zakupił od Gminy dnia 19 lutego 2002 r. jako osoba prywatna. Wnioskodawca nie był w tym okresie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z tytułu nabycia budynku administracyjno-biurowego nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Celem/zamiarem nabycia budynku administracyjno-biurowego było przeznaczenie go pod usługi.

Budynek/budowla w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego jest pod symbolem PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 122, klasa 1220. Budynek/budowla jest trwale związana z gruntem.

Budynek administracyjno-biurowy był wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Budynek administracyjno-biurowy wykorzystywany był do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Przedmiotowy budynek lub jego części nie były odpłatnie udostępniane osobom trzecim. W dniu 01 stycznia 2005 r. Wnioskodawca wprowadził budynek administracyjno-biurowy do środków trwałych i wpisał do ewidencji. Rozpoczął używanie budynku do celów administracyjno-biurowych.

Od pierwszego zajęcia/używania budynku administracyjno-biurowego, tj. 01 stycznia 2005 do momentu wycofania, tj. 31 marca 2015 upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Budynek był wykorzystywany do działalności gospodarczej.

W latach 2006-2008 budynek był modernizowany. Jego wartość wzrosła o około 92% w stosunku do kwoty początkowej. Ulepszony budynek był wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Budynek w stanie ulepszonym do 31 marca 2015 r. był wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Wartość nakładów poniesionych na ulepszenie budynku administracyjno-biurowego znacznie przekracza 15.000 zł.

Budynek administracyjno-biurowy wycofany z działalności gospodarczej jest przekazany do majątku osobistego i wykorzystywany wyłącznie na cele prywatne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(we wniosku wskazane jako nr 2) Czy jest konieczne dokonanie korekty podatku naliczonego odliczanego przy ponoszonych nakładach w związku z modernizacją ww. nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest konieczne dokonanie korekty podatku naliczonego odliczanego w związku z modernizacją ww. budynku, ponieważ od daty zakończenia modernizacji nieruchomości do dnia jej wyprowadzenia z działalności gospodarczej nie minęło 120 miesięcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady dotyczące sposobu oraz terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Przepisy zawarte w art. 91 ustawy wprowadzają regułę ostatecznego rozliczenia podatku naliczonego za dany rok podatkowy w sytuacji, gdy odliczenia dokonano na podstawie proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy, a ponadto regulują kwestię odliczenia podatku w przypadku, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub w przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej ale sytuacja ta uległa zmianie.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z kolei przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty art. 91 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż w dniu 19 lutego 2002 r. Wnioskodawca zakupił jako osoba prywatna nieruchomość stanowiącą działkę gruntu niesklasyfikowanego nr 451 o powierzchni 29a 75 m². Częścią składową działki nr 451 jest budynek administracyjno-biurowy. W dniu 01 stycznia 2005 r. na podstawie operatu szacunkowego Wnioskodawca wprowadził budynek administracyjno-biurowy do działalności gospodarczej i wpisał ww. nieruchomość do ewidencji środków trwałych. Rozpoczął używanie budynku do celów administracyjno-biurowych. W okresie od 01 lipca 2006 r. do 01 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca modernizował ww. budynek podwyższając jego wartość. Dokumentami nabycia materiałów budowlanych były faktury VAT, z których Wnioskodawca odliczał podatek naliczony. W wyniku modernizacji budynku w latach 2006-2008 jego wartość wzrosła o około 92% w stosunku do kwoty wykazanej w operacie szacunkowym. Z tytułu nabycia budynku administracyjno-biurowego nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek administracyjno-biurowy był wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Budynek administracyjno-biurowy wykorzystywany był do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Budynek był wykorzystywany do działalności gospodarczej. Ulepszony budynek był wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Budynek w stanie ulepszonym do 31 marca 2015 r. był wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Wartość nakładów poniesionych na ulepszenie budynku administracyjno-biurowego znacznie przekracza 15.000 zł. Budynek administracyjno-biurowy wycofany z działalności gospodarczej jest przekazany do majątku osobistego i wykorzystywany wyłącznie na cele prywatne.

Analiza powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. zarówno w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku wcześniej odliczonego. Jednakże obowiązek taki powstaje w przypadku, gdy zmiana przeznaczenia wystąpi w okresie korekty, która dla środków trwałych o wartości powyżej 15.000 zł wynosi 10 lat licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Wskazać należy, iż wobec braku regulacji, która wprost dotyczyłaby kwestii korekty podatku naliczonego w związku z nakładami poniesionymi na remont środków trwałych, nakłady na środek trwały należy traktować dla celów podatku VAT tak jak zakup odrębnego środka trwałego. W tej sytuacji korekta dotyczyć będzie nieruchomości (budynku administracyjno-biurowego).

W związku z powyższym, obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego związanego z ww. nakładami powinien być rozpatrywany z uwzględnieniem 10-letniego okresu, licząc od roku, w którym nakłady (traktowane jako odrębny środek trwały) zostały oddane do użytkowania, na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca okresie od 01 lipca 2006 r. do 01 sierpnia 2008 r. ponosił wydatki na ulepszenie ww. budynku, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wartość nakładów poniesionych na ulepszenie budynku administracyjno-biurowego znacznie przekracza 15.000 zł. Budynek w stanie ulepszonym do 31 marca 2015 r. (tj. do momentu wycofania go z działalności gospodarczej) był wykorzystywany do czynności opodatkowanych. W tym miejscu wskazać należy, iż w interpretacji indywidualnej nr 1061-IPTPP1.4512.621.2016.2.ŻR tut, Organ stwierdził, iż czynność polegająca na wycofaniu budynku administracyjno-biurowego z działalności gospodarczej i przekazanie go do majątku osobistego Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Jednakże czynność ta korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a ustawy. Zatem wycofanie budynku administracyjno-biurowego z działalności gospodarczej i przekazanie go do majątku osobistego Wnioskodawcy spowoduje zmianę przeznaczenia budynku z wykorzystywania do czynności opodatkowanych na czynności zwolnione z opodatkowania, a tym samym zmianę prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z jego modernizacją.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 91 ust. 5 w związku z art. 91 ust. 4 ustawy, który stanowi o konieczności dokonania jednorazowej korekty w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty w przypadku sprzedaży towaru. Zgodnie zatem z art. 91 ust. 6 pkt 2 ustawy, skoro wycofanie budynku administracyjno-biurowego z działalności gospodarczej i przekazanie go do majątku osobistego Wnioskodawcy korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, w celu dokonania korekty należy przyjąć, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż w związku z wycofaniem budynku administracyjno-biurowego, które będzie czynnością zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, przed końcem 10-letniego okresu korekty Wnioskodawca, jest zobowiązany do korekty podatku naliczonego związanego z modernizacją budynku administracyjno-biurowego. Korekty tej Wnioskodawca winien dokonać w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nieruchomość została przekazana na cele osobiste Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że jest konieczne dokonanie korekty podatku naliczonego odliczanego w związku z modernizacją ww. budynku, ponieważ od daty zakończenia modernizacji nieruchomości do dnia jej wyprowadzenia z działalności gospodarczej nie minęło 120 miesięcy, należy uznać za prawidłowe.

Nadto należy wskazać, iż podany przez Wnioskodawcę w poz. 74 wniosku ORD-IN przepis art. 90a ustawy nie ma zastosowania w rozpatrywanej sprawie, gdyż przepis ten dotyczy sytuacji, gdy w 120-miesięcznym okresie korekty dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) następuje zmiana stopnia wykorzystania nieruchomości do celów działalności gospodarczej. Sytuacja Wnioskodawcy dotyczy jednak innego przypadku, tj. wykorzystywania budynku wyłącznie w działalności gospodarczej a następnie całkowitego wycofania tego budynku z działalności na cele osobiste, ale w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego związanego z modernizacją budynku administracyjno-biurowego. Natomiast w pozostałym zakresie wniosek załatwiono odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi