Temat interpretacji

Uznanie tygodnika lokalnego za czasopismo specjalistyczne podlegające opodatkowaniu 5% stawką podatku VAT, uznanie tygodnika lokalnego za czasopismo specjalistyczne podlegające opodatkowaniu 5% stawką podatku VAT w sytuacji dodania do niego bezpłatnego magazynu reklamowego i programu telewizyjnego oraz możliwość zastosowania stawki 8% podatku VAT przy sprzedaży tygodnika lokalnego w sytuacji, gdy powierzchnia reklam i ogłoszeń handlowych będzie zajmowała od 33% do 66% powierzchni oraz nakład przekroczy 15.000 egzemplarzy tygodniowo.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2018 r. (data wpływu 12 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 kwietnia 2018 r. (data wpływu 9 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania tygodnika lokalnego za czasopismo specjalistyczne podlegające opodatkowaniu 5% stawką podatku VAT,
• uznania tygodnika lokalnego za czasopismo specjalistyczne podlegające opodatkowaniu 5% stawką podatku VAT w sytuacji dodania do niego bezpłatnego magazynu reklamowego i programu telewizyjnego,
• możliwości zastosowania stawki 8% podatku VAT przy sprzedaży tygodnika lokalnego w sytuacji, gdy powierzchnia reklam i ogłoszeń handlowych będzie zajmowała od 33% do 66% powierzchni oraz nakład przekroczy 15.000 egzemplarzy tygodniowo

jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania tygodnika lokalnego za czasopismo specjalistyczne podlegające opodatkowaniu 5% stawką podatku VAT,
• uznania tygodnika lokalnego za czasopismo specjalistyczne podlegające opodatkowaniu 5% stawką podatku VAT w sytuacji dodania do niego bezpłatnego magazynu reklamowego i programu telewizyjnego,
• możliwości zastosowania stawki 8% podatku VAT przy sprzedaży tygodnika lokalnego w sytuacji, gdy powierzchnia reklam i ogłoszeń handlowych będzie zajmowała od 33% do 66% powierzchni oraz nakład przekroczy 15.000 egzemplarzy tygodniowo.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 kwietnia 2018 r. (data wpływu 9 kwietnia 2018 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz wyjaśnienie dotyczące pytania oznaczonego we wniosku nr 3 i stanowiska do tego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

1. Wnioskodawca jest wydawcą bezpłatnej gazety lokalnej o zasięgu lokalnym. W przyszłości zamierza sprzedawać powyższą gazetę za opłatą. Odpłatny tygodnik w początkowej fazie rozwoju, będzie posiadał łącznie następujące cechy:
   1. Tygodnik będzie publikowany w regularnych odstępach czasu, raz w tygodniu, zakończenia wydawania tygodnika nie przewiduje się;
   2. Tygodnik będzie miał charakter drukowany, w postaci odrębnych numerów objętych wspólnym tytułem;
   3. Nakład tygodnika nie będzie przekraczał 15.000 egzemplarzy;
   4. Tygodnik będzie oznaczony symbolem ISSN oraz objęty kodem PKWiU 58.14.1 i CN 4902;
   5. Tematyka tygodnika będzie odnosiła się do bieżących wydarzeń o zasięgu regionalnym, mających miejsce na terenie powiatu, w tym m.in. do wydarzeń z zakresu kultury, edukacji, nauki;
   6. Tygodnik nie będzie zawierał informacji o aktualnych wydarzeniach krajowych lub zagranicznych;
   7. Wysokość nakładu zostanie uwidoczniona na tygodniku;
   8. Tygodnik nie będzie zawierał publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne;
   9. Tygodnik nie będzie zawierał treści stanowiących kompletną powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie;
   10. Tygodnik nie będzie zawierał publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady, informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego;
   11. Nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, foldery lub katalogi reklamowe będą zajmowały mniej niż 33% powierzchni tygodnika;
   12. Krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunki będą zajmowały mniej niż 20% powierzchni tygodnika.
2. Po upływie czasu Zainteresowany zamierza umieścić w gazecie bezpłatny dodatek w postaci odrębnego od czasopisma magazynu i programu telewizyjnego.
3. Jeżeli zapotrzebowanie na wydawaną przez Wnioskodawcę gazetę wzrośnie, może dojść do sytuacji, że gazeta nie będzie spełniała definicji czasopisma specjalistycznego, ponieważ zwiększy się powierzchnia reklam i ogłoszeń. Przewidywana przez przedsiębiorstwo powierzchnia przeznaczona na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe będzie mieściła się w przedziale od 33% do 66% całej powierzchni wydawanego czasopisma. Zwiększeniu może też ulec nakład tygodnika, który wynosił będzie powyżej 15.000 egzemplarzy tygodniowo. Pozostałe warunki wymienione w punkcie pierwszym pozostaną bez zmian.

Ponadto z pisma z dnia 4 kwietnia 2018 r. stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, że:

1. W odniesieniu do mających być dołączanych do tygodnika: bezpłatnego magazynu reklamowego i programu telewizyjnego Wnioskodawca poniżej wskazuje i uzupełnia braki formalne ww. wniosku:
   1. w sprzedaży nie będą dostępne egzemplarze tygodnika bez dołączonego bezpłatnego magazynu reklamowego i programu telewizyjnego;
   2. magazyn reklamowy i program telewizyjny będą odrębnymi od tygodnika tytułami prasowymi, każdy z ww. dodatków będzie posiadał odrębny numer ISSN;
   3. magazyn reklamowy i program telewizyjny nie będą opatrzone ceną i nie będą również występowały w sprzedaży samodzielnie;
   4. magazyn reklamowy będzie odrębnym od gazety, opatrzonym oddzielnym numerem ISSN bezpłatnym dodatkiem. Jak sama nazwa wskazuje, będą w nim zamieszczone reklamy, drobne ogłoszenia, reklamy modułowe. Program telewizyjny, będzie to odrębny dodatek posiadający swój numer ISSN, będzie zawierał tygodniowy spis programów wyświetlanych w telewizji;
   5. wskazany we wniosku magazyn reklamowy i dodatek telewizyjny będą w myśl art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., z późn. zm.), prezentami o małej wartości. Jednostkowy koszt wytworzenia magazynu reklamowego w momencie przekazania towaru nie przekroczy 10 zł. Jednostkowy koszt wytworzenia programu telewizyjnego również nie przekroczy 10 zł. Podatnik nie będzie prowadził ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości obdarowanych osób.
2. W sytuacji objętej pytaniem nr 3 Zainteresowanego (kiedy zwiększy się powierzchnia reklam, ogłoszeń handlowych i ich powierzchnia będzie zajmowała od 33% do 66% i nakład przekroczy 15.000 egzemplarzy tygodniowo), na podstawie przepisów o statystyce publicznej sprzedawane przez Wnioskodawcę czasopismo jest klasyfikowane pod symbolem PKWiU 58.14.19.0.
3. Prawidłowe stanowisko Zainteresowanego jest takie, że zarówno w pytaniu, jak i w opisie sprawy powierzchnia przeznaczona na reklamy i ogłoszenia handlowe będzie wynosić od 33% do 66%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy tygodnik opisany w punkcie pierwszym niniejszego wniosku jest czasopismem specjalistycznym w rozumieniu art. 2 pkt 27f ustawy o VAT w związku z czym jego sprzedaż jest opodatkowana 5% podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 2 pkt 27f ustawy, przez czasopisma specjalistyczne rozumie się drukowane wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 58.14.1 i CN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej lub twórczej, edukacyjnej, naukowej lub popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej lub lokalnej, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia się nie przewiduje, ukazujące się w regularnych cotygodniowych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15.000 egzemplarzy z wyjątkiem:

• periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych lub zagranicznych, przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników,
• publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne,
• wydawnictw, w których co najmniej 33% powierzchni jest przeznaczone nieodpłatnie lub odpłatnie na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, w szczególności czasopism informacyjno-reklamowych reklamowych, folderów i katalogów reklamowych,
• wydawnictw, które zawierają głównie kompletną powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie,
• publikacji, w których więcej niż 20% powierzchni jest przeznaczone na krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe,
• publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady, informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego,
• czasopism, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu.

W ocenie Zainteresowanego, tygodnik spełnia przesłanki określone w art. 2 pkt 27f ustawy w szczególności należy zauważyć, że tematyka tygodnika będzie poświęcona wydarzeniom o charakterze lokalnym, które będą miały miejsce na terenie powiatu. Tygodnik nie będzie zawierał informacji o wydarzeniach o zasięgu krajowym lub zagranicznym.

W związku z powyższym zastosowanie powinna znaleźć 5% stawka podatku od towarów i usług.

Ad. 2

Dołączony magazyn nie stanowi części składowej czasopisma specjalistycznego, ponieważ celem jego dodania nie jest lepsze korzystanie z czasopisma specjalistycznego z uwagi na odrębność tematyki i zakresu przedmiotowego, które te publikacje prezentują. Załączony magazyn oraz program telewizyjny nie jest środkiem do lepszego wykorzystania i funkcjonalności czasopisma specjalistycznego.

Reasumując sprzedaż czasopisma specjalistycznego spełnia warunek do skorzystania z obniżonej stawki podatku VAT 5%, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy o VAT w związku z pozycją 34 załącznika nr 10 do tej ustawy.

Natomiast nieodpłatna dostawa magazynu i programu telewizyjnego ze względu na niski jednostkowy koszt wytworzenia tego towaru (poniżej 10 zł) jest klasyfikowana jako prezent o małej wartości, który w świetle art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 3 (doprecyzowane w uzupełnieniu z dnia 4 kwietnia 2018 r.)

W ocenie Wnioskodawcy, przy sprzedaży tygodnika (PKWiU 58.14.1), w którym powierzchnia przeznaczona na reklamy i ogłoszenia handlowe będzie zajmowała od 33% do 66% ogółu, powinna mieć zastosowanie stawka 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 73 i 74 załącznika nr 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) dalej: PKWiU, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku towarów) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary według art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

W świetle art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Wyjątkiem jest przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki.

Istotne jest zatem, że nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazania towaru, nie przekracza 10 zł. Nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Podkreślić w tym miejscu należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U., poz. 1676, z późn. zm.), do dnia 31 grudnia 2018 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje klasyfikacja wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Podkreślić należy, że prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT, jeśli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne zgodnie z cyt. art. 5a ustawy. Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych towarów i usług obniżone stawki podatku albo zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawką 8%), w poz. 73 wymieniono towary zgrupowane pod symbolem PKWiU ex 58.13.10.0 Gazety drukowane lub na nośnikach (dyskach, taśmach i innych) wyłącznie gazety drukowane oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN, wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: wydawnictw, w których nie mniej niż 67% powierzchni jest przeznaczone na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe.

Natomiast w poz. 74 ww. załącznika nr 3 wymieniono towary zgrupowane pod symbolem PKWiU ex 58.14.1 Czasopisma i pozostałe periodyki drukowane lub na nośnikach (dyskach, taśmach i innych) wyłącznie czasopisma i pozostałe periodyki oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN, wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: wydawnictw, w których nie mniej niż 67% powierzchni jest przeznaczone na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe.

Należy zauważyć, że w myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex, rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Zatem umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług).

Ponadto zgodnie z pkt 1) objaśnień do załącznika nr 3 do ustawy, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Zatem w odniesieniu do dostaw określonych kategorii książek oraz czasopism, dla których mocą ww. przepisów przewidziano różne stawki, stosuje się regulacje korzystniejsze dla podatnika.

W świetle art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W poz. 34 załącznika nr 10 do ustawy wymieniono bez względu na symbol PKWiU czasopisma specjalistyczne.

Stosownie do art. 2 pkt 27f ustawy, przez czasopisma specjalistyczne rozumie się drukowane wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 58.14.1 i CN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej lub twórczej, edukacyjnej, naukowej lub popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej lub lokalnej, a także przeznaczone dla osób niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15.000 egzemplarzy, z wyjątkiem:

1. periodyków o treści ogólnej, stanowiących podstawowe źródło informacji bieżącej o aktualnych wydarzeniach krajowych lub zagranicznych, przeznaczonych dla szerokiego kręgu czytelników,
2. publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne,
3. wydawnictw, w których co najmniej 33% powierzchni jest przeznaczone nieodpłatnie lub odpłatnie na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, w szczególności czasopism informacyjno-reklamowych, reklamowych, folderów i katalogów reklamowych,
4. wydawnictw, które zawierają głównie kompletną powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie, albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie,
5. publikacji, w których więcej niż 20% powierzchni jest przeznaczone na krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunkowe,
6. publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady, informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego,
7. czasopism, na których nie zostanie uwidoczniona wysokość nakładu.

Powołana powyżej definicja ustawowa zawarta w art. 2 pkt 27f ustawy precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem czasopism specjalistycznych, a także wskazuje klasyfikację PKWiU 58.14.1.

W okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca wskazał, że jest wydawcą bezpłatnej gazety lokalnej o zasięgu lokalnym. W przyszłości zamierza sprzedawać powyższą gazetę za opłatą. Odpłatny tygodnik w początkowej fazie rozwoju, będzie posiadał łącznie następujące cechy:

1. Tygodnik będzie publikowany w regularnych odstępach czasu, raz w tygodniu, zakończenia wydawania tygodnika nie przewiduje się;
2. Tygodnik będzie miał charakter drukowany, w postaci odrębnych numerów objętych wspólnym tytułem;
3. Nakład tygodnika nie będzie przekraczał 15.000 egzemplarzy;
4. Tygodnik będzie oznaczony symbolem ISSN oraz objęty kodem PKWiU 58.14.1 i CN 4902;
5. Tematyka tygodnika będzie odnosiła się do bieżących wydarzeń o zasięgu regionalnym, mających miejsce na terenie powiatu, w tym m.in. do wydarzeń z zakresu kultury, edukacji, nauki;
6. Tygodnik nie będzie zawierał informacji o aktualnych wydarzeniach krajowych lub zagranicznych;
7. Wysokość nakładu zostanie uwidoczniona na tygodniku;
8. Tygodnik nie będzie zawierał publikacji zawierających treści pornograficzne, publikacji zawierających treści nawołujące do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość lub znieważające z tych powodów grupę ludności lub poszczególne osoby oraz publikacji propagujących ustroje totalitarne;
9. Tygodnik nie będzie zawierał treści stanowiących kompletną powieść, opowiadanie lub inne dzieło w formie tekstu ilustrowanego lub nie albo w formie rysunków opatrzonych opisem lub nie;
10. Tygodnik nie będzie zawierał publikacji zawierających informacje popularne, w szczególności porady, informacje o znanych i sławnych postaciach z życia publicznego;
11. Nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, foldery lub katalogi reklamowe będą zajmowały mniej niż 33% powierzchni tygodnika;
12. Krzyżówki, kryptogramy, zagadki oraz inne gry słowne lub rysunki będą zajmowały mniej niż 20% powierzchni tygodnika.

Wątpliwości Zainteresowanego w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy tygodnik opisany w punkcie pierwszym jest czasopismem specjalistycznym w rozumieniu art. 2 pkt 27f ustawy w związku z czym jego sprzedaż jest opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 5%.

W odniesieniu do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że wskazane w pkt 1 czasopismo, oznaczone symbolem ISSN, mieszczące się zdaniem Wnioskodawcy wg obowiązujących klasyfikacji PKWiU w grupowaniu 58.14.1 i CN 4902 oraz spełniające łącznie wymienione cechy, będzie spełniało definicję czasopisma specjalistycznego, o którym mowa w art. 2 pkt 27f ustawy.

Ad. 1

Zatem tygodnik opisany we wniosku w pkt 1 będzie czasopismem specjalistycznym w rozumieniu art. 2 pkt 27f ustawy, w związku z czym jego dostawa będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 5%, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy w zw. z poz. 34 załącznika nr 10 do ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie z przedstawionego opisu sprawy wynika, że po upływie czasu Zainteresowany zamierza umieścić w gazecie bezpłatny dodatek w postaci odrębnego od czasopisma magazynu i programu telewizyjnego. W odniesieniu do mających być dołączanych do tygodnika bezpłatnego magazynu reklamowego i programu telewizyjnego Wnioskodawca wskazał, że:

1. w sprzedaży nie będą dostępne egzemplarze tygodnika bez dołączonego bezpłatnego magazynu reklamowego i programu telewizyjnego;
2. magazyn reklamowy i program telewizyjny będą odrębnymi od tygodnika tytułami prasowymi, każdy z ww. dodatków będzie posiadał odrębny numer ISSN;
3. magazyn reklamowy i program telewizyjny nie będą opatrzone ceną i nie będą również występowały w sprzedaży samodzielnie;
4. magazyn reklamowy będzie odrębnym od gazety, opatrzonym oddzielnym numerem ISSN bezpłatnym dodatkiem. Jak sama nazwa wskazuje, będą w nim zamieszczone reklamy, drobne ogłoszenia, reklamy modułowe. Program telewizyjny, będzie to odrębny dodatek posiadający swój numer ISSN, będzie zawierał tygodniowy spis programów wyświetlanych w telewizji;
5. wskazany we wniosku magazyn reklamowy i dodatek telewizyjny będą w myśl art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., z późn. zm.), prezentami o małej wartości. Jednostkowy koszt wytworzenia magazynu reklamowego w momencie przekazania towaru nie przekroczy 10 zł. Jednostkowy koszt wytworzenia programu telewizyjnego również nie przekroczy 10 zł. Podatnik nie będzie prowadził ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości obdarowanych osób.

W świetle powyższego Zainteresowany ma wątpliwości, czy w momencie, gdy do tygodnika opisanego w punkcie pierwszym zostanie umieszczony dodatek w postaci bezpłatnego magazynu reklamowego i programu telewizyjnego (opisany w punkcie 2), a pozostałe warunki wymienione w punkcie 1 pozostaną bez zmian, to czy Wnioskodawca ma prawo zastosować przy sprzedaży tygodnika stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 5%.

W tym miejscu należy odnieść się do koncepcji świadczenia złożonego. Zgodnie z tą koncepcją jeśli dane świadczenie obejmuje kilka elementów, których celem jest lepsze korzystanie tylko z jednej z tych czynności, to ta jedna czynność powinna być traktowana jako świadczenie zasadnicze, według którego należy określać zasady opodatkowania VAT wszystkich wykonywanych czynności, a pozostałe elementy świadczenia powinny zaś stanowić świadczenia pomocnicze. Innymi słowy, świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego (zasadniczego), jeśli nie stanowi ono dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania świadczenia głównego (zasadniczego). W efekcie, transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym (tj. świadczenia głównego oraz świadczeń komplementarnych w stosunku do świadczenia głównego), nie powinna być sztucznie rozdzielana, aby nie zaburzać funkcjonalności systemu podatku VAT.

Analiza opisanego zdarzenia przyszłego na tle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że dostawy czasopisma specjalistycznego wraz z bezpłatnym magazynem reklamowym i programem telewizyjnym nie należy traktować jako jednej transakcji. Dochodzi tutaj do odrębnej od czasopisma specjalistycznego nieodpłatnej dostawy magazynu reklamowego i programu telewizyjnego. Dołączone magazyn reklamowy i program telewizyjny nie stanowią części składowej czasopisma specjalistycznego, ponieważ celem ich dodania nie jest lepsze korzystanie z czasopisma specjalistycznego z uwagi na odrębność tematyki i zakresu przedmiotowego, które te publikacje prezentują. Załączony magazyn reklamowy i program telewizyjny nie jest środkiem do lepszego wykorzystania i funkcjonalności czasopisma specjalistycznego.

Ad. 2

Wobec powyższego, sprzedaż opisanego czasopisma specjalistycznego spełnia warunek do skorzystania z obniżonej 5% stawki podatku zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy w zw. z poz. 34 załącznika nr 10 do ustawy. Natomiast nieodpłatna dostawa magazynu reklamowego i programu telewizyjnego ze względu na niski jednostkowy koszt wytworzenia tych towarów (poniżej 10 zł) jest klasyfikowana jako dostawa prezentów o małej wartości, które w świetle art. 7 ust. 3 w zw. z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto Zainteresowany wskazał, że jeżeli zapotrzebowanie na wydawaną przez Wnioskodawcę gazetę wzrośnie, może dojść do sytuacji, że gazeta nie będzie spełniała definicji czasopisma specjalistycznego, ponieważ zwiększy się powierzchnia reklam i ogłoszeń. Przewidywana przez przedsiębiorstwo powierzchnia przeznaczona na ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe będzie mieściła się w przedziale od 33% do 66% całej powierzchni wydawanego czasopisma. Zwiększeniu może też ulec nakład tygodnika, który wynosił będzie powyżej 15.000 egzemplarzy tygodniowo. Pozostałe warunki wymienione w punkcie pierwszym pozostaną bez zmian. W sytuacji objętej pytaniem nr 3 Zainteresowanego (kiedy zwiększy się powierzchnia reklam, ogłoszeń handlowych i ich powierzchnia będzie zajmowała od 33% do 66% i nakład przekroczy 15.000 egzemplarzy tygodniowo), na podstawie przepisów o statystyce publicznej sprzedawane przez Wnioskodawcę czasopismo jest klasyfikowane pod symbolem PKWiU 58.14.19.0.

W związku z powyższym wątpliwości Zainteresowanego dotyczą stwierdzenia, czy w momencie, kiedy zwiększy się powierzchnia reklam, ogłoszeń handlowych i ich powierzchnia będzie zajmowała od 33% do 66%, a nakład przekroczy 15.000 egzemplarzy tygodniowo, Wnioskodawca ma prawo zastosować przy sprzedaży tygodnika stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro będące przedmiotem wniosku czasopismo mieścić się będzie w grupowaniu PKWiU 58.14.19.0 i jednocześnie, mniej niż 67% jego powierzchni, będzie przeznaczone na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe, to jego sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z poz. 74 załącznika nr 3 do ustawy.

Ad. 3

Podsumowując, w momencie, kiedy zwiększy się powierzchnia reklam i ogłoszeń handlowych i ich powierzchnia będzie zajmowała od 33% do 66% oraz nakład przekroczy 15.000 egzemplarzy tygodniowo, Wnioskodawca będzie miał prawo zastosować przy sprzedaży tygodnika, sklasyfikowanego pod symbolem PKWiU 58.14.19.0, stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z poz. 74 załącznika nr 3 do ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 3 również należało uznać za prawidłowe.

Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU), udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej