Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług związanych z wykonaniem instalacji teletechnicznych w budynku wielomieszkalnym.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2018 r. (data wpływu 14 lutego 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 lutego 2018 r. (data wpływu 2 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług związanych z wykonaniem instalacji teletechnicznych w budynku wielomieszkalnym jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług związanych z wykonaniem instalacji teletechnicznych w budynku wielomieszkalnym. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 lutego 2018 r. (data wpływu 2 marca 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi samodzielną działalność gospodarczą pod nazwą: (), zwaną dalej działalnością gospodarczą. Wnioskodawca jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. Głównym przedmiotem działalności jest wykonywanie usług w zakresie wykonywania instalacji elektrycznych w budynkach mieszkalnych oraz w budynkach niemieszkalnych.

Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Statystycznego, zwanego dalej organem klasyfikacyjnym, o sklasyfikowanie wykonywanych usług. Urząd Statystyczny pismem z dnia 24 października 2017 r. poinformował Wnioskodawcę, iż wykonywane przez stronę usługi należy sklasyfikować następująco:

Usługi związane z wykonywaniem:

• kablowych instalacji elektrycznych oraz teletechnicznych w budynkach monitoringu (bez późniejszego monitorowania), domofonowych, telewizyjnych, internetowych, służących do zasilania i sterowania instalacją oddymiania,
• kablowych instalacji oświetlenia placu,
• wewnętrznych światłowodowych instalacji teletechnicznych w rurach ochronnych (np. internetowych, telewizyjnych)

mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 43.21.10.2 Roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych, zwane dalej w skrócie także robotami budowlanymi, usługami teletechnicznymi lub usługami elektrycznymi.

Jednocześnie Ośrodek poinformował Wnioskodawcę, iż kwestie wartości materiałów powierzonych lub zakupionych przez Wnioskodawcę i zużytych dla potrzeb wykonywanej ww. działalności usługowej nie są regulowane przez zasady metodyczne PKWiU.

Wnioskodawca świadczył opisane we wniosku usługi miedzy innymi na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (), zwanej dalej w skrócie Spółką, Zleceniodawcą lub Nabywcą usług, z którą to Spółką Wnioskodawca w dniu 27 marca 2017 r. podpisał umowę na wykonanie instalacji teletechnicznych w budynku wielomieszkalnym. Ww. Spółka jest dla Wnioskodawcy na podstawie zawartej ww. umowy Generalnym Wykonawcą. Powyżej opisana Spółka (Zleceniodawca) jest podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym to podatniku mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług oraz Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Na podstawie umowy z dnia 27 marca 2017 r. Wnioskodawca jest zobowiązany do wykonania na rzecz Zleceniodawcy (Nabywcy usług) powyżej opisanych instalacji teletechnicznych w budynku wielomieszkalnym, tj. instalacji telefonicznych, internetowych, telewizyjnych, światłowodowych mieszczących się w grupowaniu: PKWiU 43.21.10.2 Roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych wraz z materiałami nabytymi we własnym imieniu oraz na własny rachunek.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. 1

Wnioskodawca świadczy opisane we wniosku usługi na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zwanej dalej w skrócie Zleceniodawcą, Generalnym Wykonawcą lub Nabywcą usług, z którą to Spółką Wnioskodawca w dniu 27 marca 2017 r. podpisał umowę na wykonanie instalacji teletechnicznych w budynku wielomieszkalnym. Ww. Spółka jest dla Wnioskodawcy na podstawie zawartej ww. umowy Generalnym Wykonawcą, który to Nabywca wykonuje na podstawie ww. umowy na rzecz swojego zleceniodawcy roboty budowlane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków wielomieszkalnych), sklasyfikowane według obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z dnia l stycznia 2011 r. wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, pod symbolem PKWiU 41.00.30.0.

Ad. 2

W ramach wykonywanej przez Wnioskodawcę usługi o nazwie wykonanie instalacji teletechnicznych w budynku wielomieszkalnym, towar (materiał) jest nieodzownym elementem wykonania ww. usługi. Dlatego też w przedmiotowej sprawie nie możliwe jest rozdzielenie wartości zużytych materiałów od pozostałych elementów ceny sprzedaży usługi, gdyż są one niezbędnym elementem wykonywanej usługi, a sprawę powyższą należy rozpatrywać kompleksowo.

Ad. 3

Wskazać należy, iż wykonanie tzw. instalacji teletechnicznych w budynku wielomieszkalnym obejmuje wykonanie prac instalacyjnych, montaż osprzętu, pomiary po wykonaniu instalacji oraz objęcie gwarancją wykonanych prac instalacyjnych na okres 5 lat. Każde zlecenie na wykonanie tzw. instalacji teletechnicznych, w tym też objęte złożonym wnioskiem, opiera się na indywidualnym kosztorysie, w którym to kosztorysie zawarte są następujące informacje: wartość zużytych materiałów (towarów), wartość należnego wynagrodzenia za wykonanie usługi (robocizna bezpośrednia), koszty wynagrodzenia (robocizny bezpośredniej z tytułu pracy sprzętu przy wykonaniu instalacji), wynagrodzenie za koszty zakupu materiałów (towarów), koszty wynagrodzenia z tytułu poniesionych kosztów pośrednich, kalkulowane wynagrodzenie z tytułu zysku za wykonane prace instalacyjne. Jak wskazano powyżej materiały (towary) są wkalkulowane w wartość ceny usługi za wykonanie tzw. instalacji teletechnicznej. W stosunku dla zlecenia dla Generalnego Wykonawcy cenę usługi netto skalkulowano na kwotę 133.091,30 zł, z czego jak przedstawia załączona kalkulacja usługi, w której to kalkulacji koszty materiałów (towarów) określono na kwotę 76.530,053 zł, a koszty robocizny bezpośredniej ustalono na kwotę 3.3971,19 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo od dnia 27 marca 2017 r. nie wskazywania w fakturach, iż sprzedaż przez niego dla Spółki (Nabywcy usług) wykonanych na terenie kraju po dniu 27 marca 2017 r. robót budowlanych (robót związanych z wykonywaniem instalacji teletechnicznych) łącznie z materiałami wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawek podatkowych określonych w art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko jest i będzie opodatkowana po dniu 27 marca 2017 r. przez Spółkę (Nabywcę usług) w ramach odwrotnego obciążenia, co skutkuje, iż na Wnioskodawcy po dniu 27 marca 2017 r. nie będzie spoczywał obowiązek deklarowania podatku należnego z tytułu sprzedaży ww. robót budowlanych wraz z materiałami, tj. robót związanych z wykonywaniem instalacji elektrycznych na rzecz Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca w znowelizowanych przepisach ustawy o podatku od towarów i usług nie wskazuje dla kogo od dnia 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca jest podwykonawcą usług budowlanych, o którym to podwykonawcy mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 podatku od towarów i usług, których sprzedaż będzie opodatkowana w ramach odwrotnego obciążenia podatkiem od towarów i usług przez Zleceniodawcę (Nabywcę) gdzie dla zasady podatnikiem podatku od towarów i usług będzie Zleceniodawca (Nabywca) robót budowlanych. Do zasady należy więc przyjąć, iż są to w przypadku Wnioskodawcy roboty budowalne wymienione w załączniku nr 14 do ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazać należy w przedmiotowej sprawie, iż w celu ustalenia momentu wykonania robót budowlanych Wnioskodawca będzie zobowiązany nadal do stosowania od dnia 27 marca 2017 r., art. 19a ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W celu natomiast ustalenia, czy sprzedaż przez niego robót budowlanych po dniu 27 marca 2017 r. będzie opodatkowana w ramach odwrotnego obciążenia, Wnioskodawca będzie zobowiązany do ustalenia:

1. Czy Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, o których to podatniku mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług,
2. Czy Spółka (Nabywca) robót budowlanych jest właścicielem lub użytkownikiem nieruchomości, na której będą wykonywane przez Wnioskodawcę roboty budowlane w budynku wielomieszkalnym,
3. Czy Wnioskodawca jest dla Spółki (Nabywcy usług) podwykonawcą robót budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 ustawy o podatku od towarów i usług, o którym to zleceniodawcy (Nabywcy) mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 p.t.u.

Reasumując powyższe należy uznać, iż Wnioskodawca ma prawo od dnia 27 marca 2017 r. nie wskazywania w fakturach, iż sprzedaż przez niego dla Spółki usług budowlanych wykonanych na terenie kraju po dniu 27 marca 2017 r., tj. robót związanych z wykonywaniem instalacji teletechnicznych i elektrycznych łącznie z materiałami, wymienionych w załączniku numer 14 do ustawy o podatku od towarów i usług nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawek określonych w art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko jest i będzie opodatkowana po dniu 27 marca 2017 r. przez Spółkę (Nabywcę usług) w ramach odwrotnego obciążenia, co skutkuje, iż na Wnioskodawcy po dniu 27 marca 2017 r. nie będzie spoczywał obowiązek odrębnego deklarowania podatku należnego z tytułu sprzedaży dla Spółki w ramach wykonywanych ww. robót budowlanych, tj. materiałów jakie zostały zużyte w związku z wykonaniem instalacji elektrycznych. Natomiast bez znaczenia w niniejszej sprawie jest fakt, czy właściciel lub użytkownik budynku wielomieszkalnego sam będzie wykorzystywał ww. budynek do celów związanych z działalnością czy też zostanie ww. budynek po dniu wykonania robót budowlanych przez Spółkę, odsprzedany konsumentom lub też podmiotom gospodarczym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że dla prawidłowości opodatkowania danej czynności istotne jest właściwe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na podanych przez Wnioskodawcę klasyfikacjach.

Zauważyć należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania czynności, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do prawidłowego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W myśl art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Jednocześnie zauważyć należy, że przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

W świetle powyższego nabywca usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu podwykonawca wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Podwykonawca to zatem dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem, podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Po to, aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca główny wykonawca.

Zatem aby stwierdzić, że w realizacji danej inwestycji uczestniczy podwykonawca muszą wystąpić dwa rodzaje zleceń: pierwotne zlecenie na usługi budowlane udzielone głównemu wykonawcy oraz zlecenie na usługi budowlane udzielone przez głównego wykonawcę na rzecz kolejnego podmiotu, który pełni właśnie funkcję podwykonawcy.

W tym miejscu należy wskazać, że co do zasady na gruncie ustawy każde świadczenie jest traktowane jako odrębne i niezależne. Jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia dla celów podatku od towarów i usług stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

O tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C 349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa, nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie jej elementy (materiały).

Z powołanych przepisów ustawy wynika, że mechanizm odwrotnego obciążenia znajduje zastosowanie wówczas gdy spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
• usługobiorcą usługi jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
• dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz
• usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

Przy czym dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia wszystkie wymienione powyżej warunki muszą być spełnione łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wykonywanie usług w zakresie wykonywania instalacji elektrycznych w budynkach mieszkalnych oraz w budynkach niemieszkalnych.

Usługi związane z wykonywaniem:

• kablowych instalacji elektrycznych oraz teletechnicznych w budynkach monitoringu (bez późniejszego monitorowania), domofonowych, telewizyjnych, internetowych, służących do zasilania i sterowania instalacją oddymiania,
• kablowych instalacji oświetlenia placu,
• wewnętrznych światłowodowych instalacji teletechnicznych w rurach ochronnych (np. internetowych, telewizyjnych)

zostały zaklasyfikowane przez Wnioskodawcę pod symbolem PKWiU 43.21.10.2 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych.

Wnioskodawca świadczył ww. usługi Sp. z o.o. Spółka jest dla Wnioskodawcy Generalnym Wykonawcą i czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca wskazał, że czynności jakie wykonuje Generalny Wykonawca na rzecz zamawiającego sklasyfikowane są pod symbolem PKWiU 41.00.30.0 czyli mieszczą się w grupowaniach PKWiU wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że na ww. usługi składają się następujące czynności: utworzenie indywidualnego kosztorysu, w którym to kosztorysie zawarte są wartości zużytych materiałów (towarów), wartości należnego wynagrodzenia za wykonanie usługi (robocizna bezpośrednia), koszty wynagrodzenia (robocizny bezpośredniej) z tytułu pracy sprzętu przy wykonaniu instalacji, wynagrodzenie za koszty zakupu materiałów (towarów), koszty wynagrodzenia z tytułu poniesionych kosztów pośrednich, kalkulowane wynagrodzenie z tytułu zysku za wykonane prace instalacyjne. Materiały (towary) wkalkulowane są w wartość ceny usługi za wykonanie tzw. instalacji teletechnicznej.

Zatem w ramach wykonywanej przez Wnioskodawcę usługi o nazwie wykonanie instalacji teletechnicznych w budynku wielomieszkalnym, towar (materiał) jest nieodzownym elementem wykonania ww. usługi. W przedmiotowej sprawie niemożliwe jest rozdzielenie wartości zużytych materiałów od pozostałych elementów ceny sprzedaży usługi, gdyż są one niezbędnym elementem wykonywanej usługi.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić, że elementem dominującym w ramach wykonywanej przez Wnioskodawcę czynności jest świadczenie usługi. Usługa ta determinuje zatem sposób opodatkowania całości wykonanego świadczenia.

Wobec powyższego, Wnioskodawca świadcząc usługę sklasyfikowaną pod symbolem PKWiU 43.21.10.2 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych, która jest wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, na rzecz głównego wykonawcy jako podwykonawca, dla ww. usługi powinien zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia wynikający z art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy, co oznacza że Wnioskodawca nie jest podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu jej wykonania.

Zgodnie z art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy faktura nie zawiera, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

W związku z powyższym wystawiona przez Wnioskodawcę faktura na rzecz Spółki (Generalnego Wykonawcy) nie powinna zawierać danych określonych w art. 106 ust. 1 pkt 12-14, tj. stawki podatku (pkt 12), sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku (pkt 13), kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku (pkt 14). Ponadto, w art. 106 ust. 1 pkt 18 ustawy wskazano, że w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, faktura powinna zawierać wyrazy odwrotne obciążenie.

Zatem w przedmiotowej sprawie, wystawiona przez Wnioskodawcę faktura nie powinna uwzględniać stawki i kwoty podatku oraz sumy sprzedaży netto, powinna być jednak opatrzona adnotacją odwrotne obciążenie.

Reasumując, Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie jako podwykonawca świadczy usługę na rzecz Generalnego Wykonawcy, sklasyfikowaną przez niego w PKWiU 43.21.10.2, czyli wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy. W związku z tym, na Wnioskodawcy nie spoczywa obowiązek deklarowania podatku należnego z tytułu sprzedaży ww. usługi (roboty budowlanej wraz z materiałami), a wystawiona przez niego faktura VAT nie powinna zawierać stawki podatku od towarów i usług, lecz adnotację odwrotne obciążenie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające ze stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. W szczególności dotyczy to ustalenia momentu wykonania robót budowlanych przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej