Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT odpłatnego udostępniania kanałów technologicznych; w zakresie opodatkowania podatk... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 08.03.2018, sygn. 0112-KDIL2-1.4012.635.2017.2.MK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT odpłatnego udostępniania kanałów technologicznych; w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłat pobieranych za korzystanie z przystanków komunikacyjnych; w zakresie podatkowania podatkiem VAT opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania; w zakresie wyłączenia od zapisów ustawy o podatku VAT nieodpłatnego udostępnienia miejsc parkingowych na parkingu Park & Ride oraz opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania pilotów do () Informacji Pasażerskiej na rzecz pasażerów oraz w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT wynikającego z faktur dotyczących realizacji projektu pn. Budowa węzłów przesiadkowych ().

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2017 r. (data wpływu 29 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2018 r. (data wpływu 27 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT odpłatnego udostępniania kanałów technologicznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
opodatkowania podatkiem VAT opłat pobieranych za korzystanie z przystanków komunikacyjnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);
opodatkowania podatkiem VAT opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania (pytanie oznaczone we wniosku nr 3);
wyłączenia od zapisów ustawy o podatku VAT nieodpłatnego udostępnienia miejsc parkingowych na parkingu Park & Ride oraz opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania pilotów do () Informacji Pasażerskiej na rzecz pasażerów (pytania oznaczone we wniosku nr 4 i nr 6);
prawa do odliczenia kwoty podatku VAT wynikającego z faktur dotyczących realizacji projektu pn. Budowa węzłów przesiadkowych () (pytanie oznaczone we wniosku nr 5);

jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT: odpłatnego udostępniania kanałów technologicznych, opłat pobieranych za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania; wyłączenia od zapisów ustawy o podatku VAT nieodpłatnego udostępnienia miejsc parkingowych na parkingu Park & Ride; opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania pilotów do () Informacji Pasażerskiej na rzecz pasażerów; prawa do odliczenia kwoty podatku VAT wynikającego z faktur dotyczących realizacji projektu pn. Budowa węzłów przesiadkowych () oraz. Dnia 27 lutego 2018 r. wniosek doprecyzowano o elementy stanu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasto () zamierza zrealizować zadanie pn. Budowa węzłów przesiadkowych (..). W wyniku realizacji zadania zostanie wytworzona nieruchomość. Ponadto, w celu pozyskania dodatkowych środków Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie przedmiotowej inwestycji w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa () na lata 2014-2020.

Jednostką realizującą zadanie jest Miejski Zarząd Dróg i Transportu () (zwanym dalej MZDiT). MZDiT jest jednostką organizacyjną Gminy Miasto () działającą w formie jednostki budżetowej, której zgodnie ze statutem stanowiącym załącznik do uchwały z dnia 26 kwietnia 2010 r. przedmiotem działalności jest zarząd nad drogami publicznymi znajdującymi się w granicach miasta, w tym m.in.: opracowanie projektów planów rozwoju sieci drogowej, opracowanie projektów planów finansowania budowy, utrzymania ochrony dróg oraz obiektów mostowych, pełnienie funkcji Inwestora, utrzymanie nawierzchni jezdni, chodników, obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch innych urządzeń związanych z drogą oraz realizacją zadań w zakresie inżynierii ruchu.

Do dnia 31 grudnia 2016 r. MZDiT posiadał status czynnego podatnika VAT.

W związku z przeprowadzoną centralizacją od dnia 1 stycznia 2017 r. tylko Gmina Miasto () posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Natomiast MZDiT jako jednostka organizacyjna Gminy Miasto () jest jednym z podmiotów objętych centralizacją składającą deklaracje cząstkowe.

W ramach planowanej do realizacji inwestycji pn.: Budowa węzłów przesiadkowych () zostały zrealizowane lub będą wykonywane następujące usługi, roboty budowlane dotyczące:

Zaistniałego stanu faktycznego, w tym:
1. Wykonano zakupy dotyczące:
  &− koncepcji przebudowy węzłów przesiadkowych (zakup dotyczy roku 2014) zawiera ogólny opis rozwiązań projektowych stanowiących podstawę wykonania dokumentacji projektowo kosztorysowej;
  Przedmiotowy zakup związany jest wyłącznie z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− analizy zachowań transportowych (zakup dotyczy roku 2016) badania dotyczyły preferencji i zachowań mieszkańców, jako jednego z elementów Planu Mobilności.
  Przedmiotowy zakup związany jest wyłącznie z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− dokumentacji technicznej () Informacji Pasażerskiej (zwanej dalej: ()IP - zakup dotyczy roku 2016) - projekt montażu tablic zmiennej treści na 50 przystankach autobusowych i tramwajowych służących do przekazywania informacji o rzeczywistym czasie przyjazdu pojazdów komunikacji miejskiej wraz z systemem informatycznym.
  Przedmiotowy zakup związany jest wyłącznie z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− analizy finansowo-ekonomicznej wraz z analizami specyficznymi (zakup dotyczy roku 2017) analizy służą prawidłowemu przygotowaniu wniosku o dofinansowanie i tym samym pozyskaniu środków o dofinansowanie, które umożliwią realizację zadania, w tym budowę m.in.: kanałów technologicznych. Brak możliwości wyodrębnienia kosztu związanego z analizami dotyczącymi kanału technologicznego, zakup dokonany w oparciu o umowę, w której przewidziano wynagrodzenie ryczałtowe.
  Dokonany zakup związany jest zarówno z wykonywaniem czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− dokumentacji projektowo-kosztorysowej dla węzłów przesiadkowych (zakup dotyczy roku 2017) zawiera szczegółowe, techniczne opisanie zadania dla celów przygotowania postępowania o udzielenie zamówienia publicznego na roboty budowlane i jego realizacji. Przedmiotowa dokumentacja dotyczy zakresu związanego z planowaną budową kanału technologicznego. Wynagrodzenie miało charakter ryczałtowy.
  Dokonany zakup związany jest zarówno z wykonywaniem czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
Zdarzeń przyszłych.
1. Zakup dotyczący robót budowlanych.
  W ramach planowanych do wykonania robót budowlanych powstaną 3 zintegrowane węzły przesiadkowe (Centrum, X, Y) umożliwiające integrację wszystkich dostępnych w mieście środków transportu zbiorowego z transportem indywidualnym. Każdy z węzłów może istnieć samodzielnie, niezależnie od pozostałych.
  W ramach przedmiotowej inwestycji zbudowana zostanie infrastruktura na potrzeby sprawnego funkcjonowania każdego z węzłów przesiadkowych, w tym m.in.:
  &− miejsca przystankowe dla komunikacji zbiorowej wraz z peronami oraz jezdnią manewrową.
  Pobierane będą opłaty na podstawie jednostronnie ustalonych przez MZDiT zasad korzystania z przystanków autobusowych przekazanych przewoźnikom (zatrzymywanie się przewoźników na przystankach), których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina. Przy wykonywaniu tych czynności Gmina występuje w roli organu władzy publicznej, a pobierane opłaty mieszczą się w sferze publicznoprawnej.
  Tym samym, Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek miejsca przystankowe dla komunikacji zbiorowej wraz z peronami oraz jezdnią manewrową wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− miejsca postojowe dla TAXI.
  Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek miejsca postojowe dla TAXI wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− parking Park & Ride z systemem monitoringu wizyjnego.
  System będzie się składał m.in. z kamer wjazdowych i wyjazdowych rozpoznających tablice rejestracyjne pojazdów (kamery ANPR), terminal wjazdowych i wyjazdowych, pętli indukcyjnych wykrywających pojazdy, zlokalizowanych przy wjazdach i wyjazdach, barier automatycznych (szlabanów) wjazdowych i wyjazdowych, kas parkingowych do pobierania biletów zerowych, tablic informacyjnych o ilości wolnych miejsc na parkingach, serwera lokalnego, sterującego urządzeniami parkingowymi, serwera centralnego, przetwarzającego dane dotyczące wjazdów i wyjazdów z parkingów, systemu informatycznego do obsługi parkingów, monitoring wizyjny. Parkingi Park & Ride będą udostępniane wyłącznie dla osób korzystających z komunikacji zbiorowej. W celu łatwiejszej obsługi i informacji dla użytkowników Park & Ride zostaną objęte systemem obsługi umożliwiającej pobieranie biletu zerowego przez wjeżdżającego i zadeklarowania się o korzystaniu z komunikacji publicznej. Bilet zerowy będzie okazywany przy wyjeździe.
  Zasady funkcjonowania parkingu Park & Ride będzie określać regulamin parkowania przyjęty Uchwałą Rady Miasta. Zgodnie z projektem regulaminu, parking przeznaczony będzie wyłącznie dla osób korzystających z transportu zbiorowego, w tym lokalnych przewoźników miejskich i podmiejskich oraz osób korzystających z przewoźników kolejowych. Parking będzie parkingiem publicznym i niestrzeżonym. Parking przeznaczony będzie wyłącznie dla pojazdów:
  &− samochodowych oraz
  &− jednośladowych lub dwuśladowych dwa, trzy lub cztery koła jezdne.
  Użytkownikiem parkingu będzie osoba fizyczna faktycznie korzystająca z parkingu (osoba kierująca pojazdem lub właściciel pojazdu). W przypadku braku możliwości ustalenia tożsamości kierującego pojazdem, za użytkownika będzie się uważać, w szczególności osobę kierującą pojazdem w chwili wyjazdu z parkingu. Parking czynny będzie 7 dni w tygodniu całodobowo. Przy wjeździe na parking, użytkownik zobowiązany będzie do pobrania jednorazowego biletu parkingowego z urządzenia wydającego bilety (terminalu wjazdowego) lub do odczytu elektronicznej karty abonamentowej, Jednorazowy bilet parkingowy należy umieścić na podszybiu lub w innym miejscu widocznym dla kontrolera i przodu pojazdu. Wyjazd z parkingu użytkownika korzystającego z jednorazowego biletu parkingowego będzie możliwy jedynie po uprzednim rozliczeniu biletu w Kasie parkingowej. Elektroniczne karty abonamentowe nie będą podlegać rozliczeniom w Kasie parkingowej, a użytkownik wyjeżdżający z parkingu zobowiązany będzie do odczytu elektronicznej karty abonamentowej na urządzeniu wyjazdowym (terminalu wyjazdowym), W przypadku zagubienia lub zniszczenia jednorazowego biletu parkingowego lub elektronicznej karty abonamentowej wyjazd z parkingu będzie możliwy jedynie po pobraniu z terminalu jednorazowego biletu parkingowego. Dystrybucją elektronicznej karty abonamentowej zajmować się będzie zarządca parkingu MZDiT.
  W przypadku rażącego naruszenia przez użytkownika postanowień regulaminu zarządca parkingu będzie mógł zastosować środki niezbędne dla przywrócenia stanu zgodnego z Regulaminem, w tym również poprzez usunięcie pojazdu z parkingu. Użytkownik zobowiązany będzie do pokrycia kosztów związanych z usunięciem pojazdu z parkingu oraz jego zabezpieczeniem i przechowywaniem do czasu odbioru pojazdu przez użytkownika.
  Nigdy nie będą pobierane jakiekolwiek opłaty, kary lub dodatkowe wynagrodzenie.
  Tym samym, Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek parking Park & Ride z systemem monitoringu wizyjnego wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− parking Bike & Ride system parkingów dla rowerów, który umożliwi bezpieczne pozostawienie swojego roweru i kontynuowanie dalszej podróży przy użyciu transportu publicznego.
  Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek parking Bike & Ride, wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− drogi dla rowerów.
  Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek, wybudowane drogi dla rowerów wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− miejsca Kiss & Ride (w pasie drogowym ul. P) miejsca do krótkotrwałego zatrzymywania się i wysadzania osób, które udają się w celu skorzystania z transportu publicznego:
  Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek miejsca Kiss & Ride (w pasie drogowym ul. P) wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− parking dla samochodów osobowych nieobjęty systemem Park & Ride (parking posadowiony w pasie drogowym ul. P w Strefie Płatnego Parkowania oraz przy węźle Y).
  Na wybudowanym parkingu w ciągu ul. P będą pobierane opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania na podstawie Uchwały Rady Miasta (..).
  Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek, parking dla samochodów osobowych nieobjęty systemem Park & Ride, wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− przebudowany zostanie układ drogowy na węźle wraz z kanałami kablowymi.
  Niezbędnym elementem do prawidłowego funkcjonowania węzłów jest sprawny i bezpieczny układ komunikacyjny zapewniający dojazd. Bez przebudowy fragmentów dróg bezpośrednio obsługujących węzły nie osiągnie się kompleksowego charakteru projektu. Przedmiotowa przebudowa ma za zadanie usprawnić dojazd komunikacji publicznej, w tym bezpieczne włączenie się do ruchu. Dla użytkowników Park & Ride mają stworzyć warunki bezpiecznego wjazdu na parkingi.
  Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek, układ drogowy na węźle wraz z kanałami kablowymi wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− przebudowany zostanie układ drogowy poza węzłami wraz z kanałami technologicznymi.
  Niezbędnym elementem do prawidłowego funkcjonowania węzłów jest sprawny i bezpieczny układ komunikacyjny zapewniający dojazd.
  W ramach powyższego zakresu wybudowane zostaną m.in.: kanały technologiczne, które zgodnie z art. 39 ust. 7 ustawy o drogach publicznych, zarządca drogi udostępnia na pisemny wniosek podmiotu w drodze decyzji, w której określi warunki jego udostępnienia. Za udostępnienie kanału lub jego części zarząd dróg będzie pobierał opłatę ustaloną w drodze decyzji administracyjnej oraz udokumentowaną fakturą VAT. Wybudowane kanały zostaną udostępnione dla celów wykonywania czynności opodatkowanych w 50%. W zakresie planowanego zakupu związanego z budową kanałów technologicznych na etapie postępowania o zamówienia publiczne oraz składania ofert przez wykonawców zostanie dokonana alokacja bezpośrednia, tj. wyodrębnienie kosztu ich wybudowania. Tym samym, Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek układ drogowy (poza węzłami) wraz z kanałami technologicznymi zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− () Informacji Pasażerskiej system obejmie 50 przystanków komunikacji publicznej z niezbędnym wyposażeniem umożliwiającym jego funkcjonowanie m.in. tablice, niezbędne zasilanie, oprogramowanie, urządzenia obsługujące system (m.in. serwer, stacja robocza operatora, ściana wizyjna, monitor, transmisja danych GSM).
  Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek () Informacji Pasażerskiej wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
2. Zakup dotyczący zarządzania projektem.
  &− Inżynier kontraktu zostanie wyłoniony w drodze przetargu publicznego i będzie sprawował nadzór nad robotami budowlanymi od momentu ich rozpoczęcia do ich zakończenia, w tym budowę kanałów technologicznych. W zakresie planowanego zakupu związanego z przedmiotową usługą na etapie postępowania o zamówienia publiczne oraz składania ofert przez wykonawców zostanie dokonana alokacja bezpośrednia, tj. wyodrębnienie kosztu ich nadzoru.
  Tym samym, Wnioskodawca będzie dokonywał zakupów związanych zarówno z wykonywaniem czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− Nadzór nad prawidłowym wykonaniem dokumentacji dotyczy sprawowania nadzoru autorskiego w trakcie realizacji robót budowlanych, w tym dotyczącej budowy kanałów technologicznych. Zadanie będzie realizowane w ramach zawartej już umowy. Obowiązującym wynagrodzeniem będzie wynagrodzenie ryczałtowe za cały zakres sprawowanego nadzoru.
  Tym samym, Wnioskodawca będzie dokonywał zakupów związanych zarówno z wykonywaniem czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
3. Zakup dotyczący promocji projektu.
  &− Promocja projektu obejmuje działania związane z wykonaniem i zamontowaniem tablic informacyjnych i pamiątkowych.
  W momencie rozpoczęcia robót budowlanych (po podpisaniu umowy o dofinansowanie) na placu budowy zostaną zamieszczone tablice informacyjne. Po zakończeniu robót umieszczone zostaną tablice pamiątkowe.
  Zakup usług związanych z promocją stanowi koszt pośredni realizacji zadania związany z planowanymi do pozyskania środkami pomocowymi, które swoim zakresem obejmuje zarówno koszty kwalifikowane, jak i niekwalifikowane. Wszystkie poniesione koszty będą stanowić wartość zadania. Ponadto, dopiero pozyskanie środków pomocowych umożliwi rozpoczęcie realizacji zadania w zakresie robót budowlanych i zlecania usług związanych z zarządzaniem. Tym samym, Wnioskodawca będzie dokonywał zakupów związanych zarówno z wykonywaniem czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.
  &− W ramach promocji zostanie zakupionych 1000 szt. pilotów do () Informacji Pasażerskiej z przeznaczeniem dla pasażerów niewidzących i niedowidzących. Piloty będą służyć do uruchamiania funkcji głosowej tablic informacyjnych w rejonie przystanku i odsłuchaniu informacji o rzeczywistym czasie odjazdu pojazdów komunikacji miejskiej. Piloty będą oznakowane logo zadania Budowa węzłów przesiadkowych () i logo jednostki realizującej zadanie MZDiT w (..). Piloty zostaną przekazane osobom niewidzącym i niedowidzącym w ramach promocji zadania. Kilka pilotów zostanie wręczone osobom niewidzącym przy uroczystym otwarciu węzłów w ramach działań promocyjnych. Pozostała część zostanie przekazana do Polskiego Związku Niewidomych i Niedowidzących (), do rozdania wśród swoich członków.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W piśmie z dnia 27 lutego 2019 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca w odpowiedzi na pytania sformułowane przez tut. Organ doprecyzował opisany stan sprawy o następujące informacje:

Pytanie:

Czy wysokość opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych ustalana jest na podstawie indywidualnych umów cywilnoprawnych, czy na podstawie administracyjnych aktów prawa miejscowego, np. uchwały organów samorządu terytorialnego?
Odp.
Wysokość opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych jest ustalana na podstawie uchwały Rady Miasta.

Pytanie:

Czy pobierana przez Wnioskoda2cę kwota za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, to opłata, o której mowa w art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 2136, z późn. zm.)?
Odp.
Pobierana przez Gminę kwota za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, to opłata, o której mowa w art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym.

Pytanie:

Czy opłaty pobierane za postój pojazdów dotyczą dróg publicznych, o których mowa w art. 13 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2222, z późn. zm.)?
Odp.
Opłaty pobierane za postój pojazdów dotyczą dróg publicznych, o których mowa w art. 13 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

Pytanie:

Czy efekty zrealizowanego projektu pn. Budowa węzłów przesiadkowych () wykorzystywane będą do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od podatku VAT, czy niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem?
Odp.
Efekt przedmiotowego projektu będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT (realizacja zadań własnych JST) oraz do odpłatnego udostępniania podmiotom trzecim poszczególnych elementów projektu, tj. kanałów technologicznych, przystanków komunikacyjnych, stref płatnego parkowania, parkingów typu Park8Ride. Określenie czy efekt inwestycji będzie wykorzystywany również do czynności opodatkowanych VAT lub zwolnionych z VAT zależy od stanowiska Organu w odniesieniu do pytań nr od 1 do 4 zadanych we wniosku o interpretację.

Pytanie:

Czy towary i usługi zakupione w ramach realizacji projektu pn. Budowa węzłów przesiadkowych () są/będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę zarówno do celów wykonywanej przez Gminę działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza? Jeżeli tak, to czy będzie możliwe przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej Wnioskodawcy?
Odp.
Część towarów i usług zakupionych w ramach realizacji przedmiotowego projektu będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do celów innych niż działalność gospodarcza (zadania własne JST), ale o tym, czy przedmiotowe towary i usługi będą wykorzystywane również do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej zależy od stanowiska Organu w odniesieniu do pytań nr od 1 do 4 zadanych we wniosku o interpretację. Tym samym, Wnioskodawca nie ma na chwilę obecną możliwości przypisania tych towarów i usług w całości do swojej działalności gospodarczej.

Pytanie:

Czy towary i usługi zakupione na potrzeby realizacji projektu będą wykorzystywane zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i czynności zwolnionych od podatku? Jeżeli tak, to czy Wnioskodawca będzie miał możliwość bezpośredniego przyporządkowania poniesionych wydatków do czynności opodatkowanych?
Odp.
Odpowiedź na przedmiotowe pytanie jest uzależniona od stanowiska Organu w odniesieniu do pytań nr od 1 do 4 zadanych we wniosku o interpretację.

Pytanie:

Czy z tytułu nabycia w ramach () Informacji Pasażerskiej pilotów następnie przekazywanych nieodpłatnie, Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku od towarów i usług?
Odp.
Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia w ramach () Informacji Pasażerskiej pilotów, które następnie zostaną nieodpłatnie przekazane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy odpłatne udostępnianie kanałów technologicznych na podstawie decyzji administracyjnej wydanej przez zarząd dróg, w oparciu o art. 39 ust. 7 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440, z późn. zmianami), jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT?

Czy pobieranie opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych na podstawie art. 16 ust. 1 i ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT?

Czy pobieranie opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania na podstawie Uchwały Rady Miasta () z dnia 9 czerwca 2011 r. w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania na terenie miasta () zmienionej Uchwałą Rady Miasta () z dnia 23 czerwca 2016 r. stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT?

Czy brak odpłatności za udostępnianie miejsc parkingowych na parkingu Park & Ride skutkuje wyłączeniem tej czynności spod zakresu obowiązywania ustawy o VAT?

Czy Gminie jako czynnemu podatnikowi VAT, przysługuje lub będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów towarów i usług dokonywanych w związku z realizacją projektu pn.: Budowa węzłów przesiadkowych ()?

Czy nieodpłatne przekazanie pilotów do () Informacji Pasażerskiej z przeznaczeniem dla pasażerów niewidzących i niedowidzących zakupionych w ramach środków na promocje stanowić będzie sprzedaż opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Odpłatne udostępnianie kanałów technologicznych na podstawie decyzji administracyjnej jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

W powyższej sprawie w odniesieniu do opłaty za udostępnienie kanału technologicznego mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie (np. udostępnienie wolnych zasobów w kanale technologicznym), które jest wykonywane z nakazu organu władzy (decyzja administracyjna) pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności.

Zarządca drogi zobowiązuje się wykonać określone decyzją administracyjną czynności na rzecz konkretnego podmiotu (który zgłosił zainteresowanie udostępnieniem kanału technologicznego), a podmiot ten za te czynności dokonuje opłaty w określonej wysokości. Skoro jest możliwe zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez zarządcę drogi na rzecz określonego podmiotu (nabywcy świadczenia), należy uznać je za świadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Zatem, działanie zarządcy drogi obejmujące wydanie decyzji administracyjnej rozstrzygającej w zakresie określonym w art. 39 ust. 7a i b ustawy o drogach publicznych, jest czym innym niż sama realizacja tego świadczenia, która stanowi niewątpliwie czynność cywilnoprawną, bowiem czynności wykonywane w oparciu o tą decyzję są usługami wykonywanymi na podstawie czynności cywilnoprawnych.

Tym samym, świadczenie przez Wnioskodawcę usług za odpłatnością stanowi zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, czynność podlegająca opodatkowaniu.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, pobieranie opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina jest czynnością, przy wykonywaniu której występuje ona w roli organu władzy publicznej i zarazem mieszczącą się w sferze publicznoprawnej. Tym samym, czynności udostępnienia zatok autobusowych, za które pobierana jest opłata nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe wynika z faktu, iż w przypadku pobierania opłat za korzystanie z przystanków autobusowych Wnioskodawca spełnia obie przesłanki wynikające z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT wyłączające ten rodzaj czynności z opodatkowania. Pobieranie opłat (daniny publicznej) za korzystanie z przystanków komunikacyjnych jest bez wątpienia przejawem wykonywania władztwa publicznego. Podmiot sprawujący zarząd i organizowanie lokalnego transportu zbiorowego przy wykonywaniu tych czynności działa na ustawowo uregulowanych zasadach, a zatem nie jest w stanie dokonywać modyfikacji, dopuszczalnych w stosunkach cywilnoprawnych w ramach swobody zawierania umów. Organ taki, co istotne, pobiera należność o charakterze daniny publicznej, zaś dochód uzyskany z jej poboru służy celom publicznym.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, pobieranie opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania jest czynnością, przy wykonywaniu której Gmina występuje w roli organu władzy publicznej i zarazem mieszczącą się w sferze publicznoprawnej.

Tym samym, czynność pobierania opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe wynika z faktu, iż w przypadku pobierania opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych, w strefie płatnego parkowania, Wnioskodawca spełnia obie przesłanki wynikające z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, wyłączające ten rodzaj czynności z opodatkowania.

Pobieranie opłat (daniny publicznej) za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania jest bez wątpienia przejawem wykonywania władztwa publicznego wynikającego z ustawy o drogach publicznych. Zgodnie z art. 13b ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1440, z późn. zmianami), rada gminy (rada miasta) na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zaopiniowanego przez organy zarządzające drogami i ruchem na drogach, może ustalić strefę płatnego parkowania. Podejmując stosowną uchwałę w sprawie rada miasta opiera się na wytycznych zawartych w art. 13b ust. 4 wskazanej wyżej ustawy, określających m.in.: maksymalną wysokość opłat, sposób ich ustalania, podmiot uprawniony do ich pobierania.

Podmiot sprawujący zarząd i organizowanie lokalnego transportu zbiorowego przy wykonywaniu tych czynności działa na ustawowo uregulowanych zasadach, a zatem nie jest w stanie dokonywać modyfikacji, dopuszczalnych w stosunkach cywilnoprawnych w ramach swobody zawierania umów. Organ taki, co istotne, pobiera należność o charakterze daniny publicznej, zaś dochód uzyskany z jej poboru służy celom publicznym.

Ad. 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnianie miejsc parkingowych na parkingu Park & Ride, za które nie będą pobierane opłaty jest wyłączona spod obowiązywania ustawy o VAT.

Ad. 5.

Gminie Miasto () po dniu 1 stycznia 2017 r. (a do dnia 31 grudnia 2016 r. Miejskiemu Zarządowi Dróg i Transportu ()) jako czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje i będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do nabycia towarów i usług dotyczących budowy kanałów technologicznych w zakresie w jakim będą one wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, w tym dla:

Zaistniałego stanu faktycznego wg. poniższego:
- Dokumentacji projektowo-kosztorysowej dla węzłów przesiadkowych na podstawie proporcji ustalonej w oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193);
- Analizy finansowo-ekonomicznej wraz z analizami specyficznymi na podstawie proporcji ustalonej w oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193).
Zdarzeń przyszłych wg. poniższego:
- Budowy kanałów technologicznych (roboty budowlane) przy zastosowaniu proporcji ustalonej w oparciu o art. 86 ust. 2a do 2h ustawy o VAT;
- Inżynier kontraktu przy zastosowaniu proporcji ustalonej w oparciu o art. 86 ust. 2a do 2h ustawy o VAT;
- Nadzór nad prawidłowym wykonaniem dokumentacji na podstawie proporcji ustalonej w oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193);
- Promocja projektu (za wyjątkiem zakupionych 1000 szt. pilotów do () Informacji Pasażerskiej) na podstawie proporcji ustalonej w oparciu o rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U.2015 r., poz. 2193).

W pozostałym zakresie roboty i usługi opisane w omówieniu stanu faktycznego i przyszłego służą (będą służyć) do realizacji celu publicznego na poziomie samorządowym. Stanowią zadanie własne jednostki samorządu terytorialnego mające na celu zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Roboty i usługi (poza wskazanymi wyżej) nie będą wykorzystywane bezpośrednio lub pośrednio do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, tym samym nie będą generować podatku należnego, a co za tym idzie Wnioskodawca nie będzie mógł dokonać odliczenia podatku naliczonego przy zakupach.

Ad. 6.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie pilotów nie będzie stanowić sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT odpłatnego udostępniania kanałów technologicznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1);
opodatkowania podatkiem VAT opłat pobieranych za korzystanie z przystanków komunikacyjnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2);
opodatkowania podatkiem VAT opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania (pytanie oznaczone we wniosku nr 3);
wyłączenia od zapisów ustawy o podatku VAT nieodpłatnego udostępnienia miejsc parkingowych na parkingu Park & Ride oraz opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania pilotów do () Informacji Pasażerskiej na rzecz pasażerów (pytania oznaczone we wniosku nr 4 i nr 6);
prawa do odliczenia kwoty podatku VAT wynikającego z faktur dotyczących realizacji projektu pn. Budowa węzłów przesiadkowych () (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyżej przedstawionego stanu prawnego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.) - zwana dalej również ustawą o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego a także transportu zbiorowego i dróg publicznych (art. 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1868, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o samorządzie powiatowym, powiat jako osoba prawna wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Gmina na prawach powiatu, której działanie określa art. 91 i art. 92 ustawy o samorządzie powiatowym jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 91 ustawy o samorządzie powiatowym, prawa powiatu przysługują miastu, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców, a także miastom, które z tym dniem przestały być siedzibami wojewodów, chyba że na wniosek właściwej rady miejskiej odstąpiono od nadania miastu praw powiatu, oraz tym, którym nadano status miasta na prawach powiatu, przy dokonywaniu pierwszego podziału administracyjnego kraju na powiaty.

Stosownie do art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje:

rada miasta;
prezydent miasta.

Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie (art. 92 ust. 2 cyt. ustawy). Ustrój i działanie organów miasta na prawach powiatu, w tym nazwę, skład, liczebność oraz ich powoływanie i odwoływanie, a także zasady sprawowania nadzoru określa ustawa o samorządzie gminnym (art. 92 ust. 3 ww. ustawy).

W celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami (art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym).

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zrealizować zadanie pn. Budowa węzłów przesiadkowych (). W wyniku realizacji zadania zostanie wytworzona nieruchomość. Jednostką realizującą zadanie jest MZDiT. MZDIT jest jednostką organizacyjną Gminy działającą w formie jednostki budżetowej, której przedmiotem działalności jest zarząd nad drogami publicznymi znajdującymi się w granicach miasta, w tym m.in.: opracowanie projektów planów rozwoju sieci drogowej, opracowanie projektów planów finansowania budowy, utrzymania ochrony dróg oraz obiektów mostowych, pełnienie funkcji Inwestora, utrzymanie nawierzchni jezdni, chodników, obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch innych urządzeń związanych z drogą oraz realizacją zadań w zakresie inżynierii ruchu.

W związku z przeprowadzoną centralizacją od dnia 1 stycznia 2017 r. tylko Gmina posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Natomiast MZDiT jako jednostka organizacyjna Gminy jest jednym z podmiotów objętych centralizacją składającą deklaracje cząstkowe.

W ramach planowanej do realizacji inwestycji zostały zrealizowane lub będą wykonywane usługi i roboty budowlane, tj. m.in.:

przebudowany zostanie układ drogowy na węźle wraz z kanałami kablowymi - niezbędnym elementem do prawidłowego funkcjonowania węzłów jest sprawny i bezpieczny układ komunikacyjny zapewniający dojazd. Bez przebudowy fragmentów dróg bezpośrednio obsługujących węzły nie osiągnie się kompleksowego charakteru projektu. Przedmiotowa przebudowa ma za zadanie usprawnić dojazd komunikacji publicznej, w tym bezpieczne włączenie się do ruchu. Dla użytkowników Park & Ride mają stworzyć warunki bezpiecznego wjazdu na parkingi.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek, układ drogowy na węźle wraz z kanałami kablowymi wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.

przebudowany zostanie układ drogowy poza węzłami wraz z kanałami technologicznymi - niezbędnym elementem do prawidłowego funkcjonowania węzłów jest sprawny i bezpieczny układ komunikacyjny zapewniający dojazd.

W ramach powyższego zakresu wybudowane zostaną m.in.: kanały technologiczne, które zgodnie z art. 39 ust. 7 ustawy o drogach publicznych, zarządca drogi udostępnia na pisemny wniosek podmiotu w drodze decyzji, w której określi warunki jego udostępnienia. Za udostępnienie kanału lub jego części zarząd dróg będzie pobierał opłatę ustaloną w drodze decyzji administracyjnej oraz udokumentowaną fakturą VAT. Wybudowane kanały zostaną udostępnione dla celów wykonywania czynności opodatkowanych w 50%. W zakresie planowanego zakupu związanego z budową kanałów technologicznych na etapie postępowania o zamówienia publiczne oraz składania ofert przez wykonawców zostanie dokonana alokacja bezpośrednia, tj. wyodrębnienie kosztu ich wybudowania. Tym samym, Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek układ drogowy (poza węzłami) wraz z kanałami technologicznymi zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, opodatkowania podatkiem VAT opłat za udostępnianie kanału technologicznego pobieranych w drodze decyzji administracyjnej.

W myśl art. 2a ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2222, z późn. zm.), drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl art. 19 ust. 2 tej ustawy, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

krajowych Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
wojewódzkich zarząd województwa;
powiatowych zarząd powiatu;
gminnych wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 cyt. ustawy, zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2 4 i ust. 5, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca.

Ponadto zgodnie z art. 39 ust. 7 ww. ustawy, zarządca drogi udostępnia kanał technologiczny na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji, w której określa warunki udostępnienia tego kanału.

Na podstawie art. 39 ust. 7a ww. ustawy, w przypadku gdy funkcję zarządcy autostrady płatnej pełni spółka, o której mowa w art. 19 ust. 3, albo funkcję zarządcy drogi pełni drogowa spółka specjalnego przeznaczenia, o której mowa w ustawie z dnia 12 stycznia 2007 r. o drogowych spółkach specjalnego przeznaczenia, kanały technologiczne udostępnia się za opłatą, w drodze umowy dzierżawy lub najmu. Przepisy ust. 7h i 7i stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 39 ust. 7aa ustawy o drogach publicznych, w przypadku niezawarcia umowy, o której mowa w ust. 7a, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o udostępnienie kanału technologicznego każda ze stron może zwrócić się do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie udostępnienia tego kanału. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 880, 1045, 1777 i 2281 oraz z 2016 r., poz. 903) stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 39 ust. 7g wskazanej ustawy, za udostępnienie kanału technologicznego lub jego części pobiera się opłatę.

Przepis art. 39 ust. 7i cyt. ustawy zawiera stawki opłat za udostepnienie 1mb kanału technologicznego. Przy czym podkreślenia wymaga, że przepis ten znajduje zastosowanie zarówno w przypadku udostępniania kanałów technologicznych na podstawie umów dzierżawy, jak i na podstawie decyzji.

W przedmiotowej sprawie w odniesieniu do opłaty za udostępnienie kanału technologicznego mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie (np. udostępnienie wolnych zasobów w kanale technologicznym), które jest wykonywane z nakazu organu władzy (decyzja administracyjna) pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności.

Zatem, działanie zarządcy drogi obejmujące wydanie decyzji administracyjnej rozstrzygającej w zakresie określonym w art. 39 ust. 7ab ustawy o drogach publicznych, jest czym innym niż sama realizacja tego świadczenia, która stanowi niewątpliwie czynność cywilnoprawną, bowiem czynności wykonywane w oparciu o tę decyzję są usługami wykonywanymi na podstawie czynności cywilnoprawnych.

Fakt, że Miasto będzie udostępniać kanały technologiczne na podstawie decyzji administracyjnych nie jest jednoznaczny z tym, że automatycznie zostaje wyłączony z zakresu podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, bowiem w przedmiotowej sprawie zachodzi związek pomiędzy otrzymywanymi opłatami a zobowiązaniem się zarządcy drogi do wykonania określonych czynności. Tym samym, uiszczane opłaty będą niczym innym jak wynagrodzeniem wnoszonym na poczet świadczenia usług dokonywanych przez Miasto. Tak więc, świadczenie przez Wnioskodawcę usług za odpłatnością będzie stanowić, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu, wykonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla opłat za udostępnienie kanału technologicznego pobieranych w drodze decyzji administracyjnej, w związku z czym, usługi te będą opodatkowane według właściwej stawki podatku VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że odpłatne udostępnianie kanałów technologicznych na podstawie decyzji administracyjnej, w oparciu o art. 39 ust. 7 ustawy o drogach publicznych, jest/będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii, czy pobieranie opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych na podstawie art. 16 ust. 1 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina, stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Zatem rozstrzygnięcie powyższego problemu również wymaga ustalenia, czy Wnioskodawca w zakresie ww. czynności poboru opłat za korzystanie z przystanków działa jako organ władzy publicznej, a w konsekwencji, czy w tej sytuacji znajdzie tu zastosowanie przepis art. 15 ust. 6 ustawy.

Odnosząc się do powyższego należy jeszcze raz wskazać, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

W rozpatrywanej sprawie należy przywołać również przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 2136, z późn. zm.).

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej organizatorem, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest powiat:

na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w powiatowych przewozach pasażerskich,
któremu powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między powiatami na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w powiatowych przewozach pasażerskich, na obszarze powiatów, które zawarły porozumienie;

Na mocy art. 8 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, do zadań organizatora należy:

planowanie rozwoju transportu,
organizowanie publicznego transportu zbiorowego,
zarządzanie publicznym transportem zbiorowym.

W myśl art. 15 ust. 1 pkt 3 i pkt 6 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega, w szczególności na:

zapewnieniu odpowiednich warunków funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego, w szczególności w zakresie:
1. standardów dotyczących przystanków komunikacyjnych oraz dworców,
2. korzystania z przystanków komunikacyjnych oraz dworców,
3. funkcjonowania zintegrowanych węzłów przesiadkowych,
4. funkcjonowania zintegrowanego systemu taryfowo-biletowego,
5. systemu informacji dla pasażera (pkt 3),
określeniu przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, udostępnianych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z tych obiektów (pkt 6).

Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stanowi, że określenie przystanków komunikacyjnych i dworców oraz warunków i zasad korzystania, o których mowa w ust. 1 pkt 6, następuje w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego.

Przepisy ww. ustawy o publicznym transporcie zbiorowym wprowadzają pojęcie operatora publicznego transportu zbiorowego, przez którego w świetle art. 4 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy rozumie się samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, w transporcie drogowym za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców mogą być pobierane opłaty.

Stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców oraz standardy, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 3 lit. a, są ustalane w drodze negocjacji między gminą, na obszarze której jest usytuowany przystanek komunikacyjny lub dworzec, i właścicielem albo zarządzającym przystankiem komunikacyjnym lub dworcem (art. 16 ust. 2 ww. ustawy).

W przepisie art. 16 ust. 4 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, przewidziano również możliwość pobierania przez jednostkę samorządu terytorialnego opłat za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których jest właścicielem albo zarządzającym, z tym, że stawka opłaty jest ustalana w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad.

W myśl art. 16 ust. 7 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, opłaty, o których mowa w ust. 4, stanowią dochód właściwej jednostki samorządu terytorialnego, z przeznaczeniem na:

utrzymanie przystanków komunikacyjnych oraz dworców, o których mowa w ust. 4, oraz
realizację zadań określonych w art. 18 w przypadku gdy organizatorem jest gmina.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że w przypadku więc, gdy właściwa jednostka samorządowa ustanowi w drodze uchwały wydanej na podstawie art. 16 ust. 4 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym opłatę za korzystanie z przystanków, jednym z warunków korzystania z tych obiektów, określonych uchwałą wydaną na podstawie art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, powinien być obowiązek ponoszenia przez podmioty świadczące usługi przewozowe tej opłaty.

W kwestii wyłączenia organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników wielokrotnie wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości akcentując, że dla takiego wyłączenia konieczne jest spełnienie równocześnie dwóch przesłanek: działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi być wykonywana w celu sprawowania władzy publicznej (wyroki C-408/97, C-4/89, C-288/07). Zatem wyłączenie, o którym mowa jest wyłączeniem o charakterze podmiotowo-przedmiotowym; następuje wówczas, gdy spełniona jest przesłanka podmiotowa czynności dokonuje organ władzy publicznej i przedmiotowa czynność mieści się w zakresie władztwa publicznego.

Pojęcie organu władzy publicznej (ani urzędu obsługującego ten organ) nie zostało zdefiniowane w ustawie. Poszukując cech identyfikujących takie podmioty, w odróżnieniu od innych uczestników obrotu gospodarczego będących podatnikami w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, zasadne jest odwołanie się do postanowień art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), zwanej dalej Konstytucją RP, samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Z art. 163 Konstytucji RP wynika z kolei, że samorząd wykonuje zadania publiczne niezastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Przepisy te pozwalają na usytuowanie jednostek samorządu terytorialnego obok innych organów władzy publicznej, co w istocie czyni je takimi organami, przy spełnieniu przesłanek przedmiotowych. Samorząd terytorialny wykonuje zadania administracji publicznej niezastrzeżone do kompetencji innych organów władzy państwowej. W tych działaniach organy samorządu mogą korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, które są właściwe dla władzy państwowej.

Za stanowiskiem tym przemawia też analiza treści art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE. Wynika z niej bowiem, że trzeba rozróżnić sferę imperium, która jest wyłączona z opodatkowania od sfery dominium, w której organy powinny być traktowane jak podatnicy VAT. Generalną zasadą regulacji wspólnotowych jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych.

W kontekście omawianej sprawy należy również zwrócić uwagę na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, który np. w wyroku z dnia 6 listopada 2014 r. o sygn. akt I FSK 1644/13, odwołując się do art. 15 ust 6 ustawy o VAT oraz art. 4 ust. 5 Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L z 13 czerwca 1977 r., dalej: VI Dyrektywa), jednoznacznie stwierdził, że organy władzy o charakterze krajowym, regionalnym i lokalnym i inne instytucje prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują i transakcjami, które zawierają jako władze publiczne, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub inne płatności w związku z taką działalnością lub transakcjami. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał również, że regulowanie zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych lub dworców należy do sfery władztwa publicznego (imperium), w które wyposażono gminę w celu zaspokajania potrzeb wspólnoty. Stronami tego stosunku są bowiem: gmina, która działa w charakterze organu władzy publicznej oraz podmiot, któremu przepisy prawa umożliwiają korzystanie z mienia komunalnego w ramach zasad określonych w przepisach regulujących organizację publicznego transportu zbiorowego. Ponadto tryb ustalania wysokości opłaty wskazuje, że mamy tu do czynienia z opłatą zbliżoną do daniny publicznej, a nie z ceną ustalaną w realiach rynkowych.

Dodatkowo należy zauważyć, że Miasto nie ma swobody wydatkowania dochodów uzyskanych z opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których właścicielem albo zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego. Środki uzyskane w ww. sposób mogą być wydatkowane wyłącznie na cele wskazane w ustawie o publicznym transporcie drogowym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach planowanych do wykonania robót budowlanych powstaną 3 zintegrowane węzły przesiadkowe, umożliwiające integrację wszystkich dostępnych w mieście środków transportu zbiorowego z transportem indywidualnym. Każdy z węzłów może istnieć samodzielnie, niezależnie od pozostałych. W ramach przedmiotowej inwestycji zbudowana zostanie infrastruktura na potrzeby sprawnego funkcjonowania każdego z węzłów przesiadkowych w tym m.in.: miejsca przystankowe dla komunikacji zbiorowej wraz z peronami oraz jezdnią manewrową. Pobierane będą opłaty na podstawie jednostronnie ustalonych przez MZDiT zasad korzystania z przystanków autobusowych przekazanych przewoźnikom (zatrzymywanie się przewoźników na przystankach), których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina. Przy wykonywaniu tych czynności Gmina występuje w roli organu władzy publicznej, a pobierane opłaty mieszczą się w sferze publicznoprawnej. Pobierana przez Gminę kwota za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, to opłata, o której mowa w art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że czynności prawne polegające na udostępnianiu przystanków autobusowych/miejsc przystankowych komunikacji zbiorowej na rzecz przewoźników należą do imperium uprawnionego organu zarządzającego daną drogą publiczną i infrastrukturą jej towarzyszącą, który wyposażony w kompetencje do orzekania w tych sprawach, realizuje zadania publiczne, wynikające z ustawowego powołania do pełnienia funkcji zarządcy dróg.

W konsekwencji należy wskazać, że Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego spełnia obie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 6 ustawy. Zatem, pobieranie przez Miasto opłat (daniny publicznej) za korzystanie przez operatorów publicznego transportu zbiorowego i przewoźników drogowych z przystanków komunikacyjnych jest bez wątpienia przejawem wykonywania władztwa publicznego. Podmiot sprawujący zarząd nad lokalnym transportem zbiorowym przy wykonywaniu tych czynności działa na ustawowo uregulowanych zasadach, a zatem nie jest w stanie dokonywać modyfikacji, dopuszczalnych w stosunkach cywilnoprawnych w ramach swobody zawierania umów. Organ taki, co istotne, pobiera należność o charakterze daniny publicznej, zaś dochód uzyskany z jej poboru służy celom publicznym. Tak więc, w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, Miasto nie jest w tym przypadku podatnikiem podatku od towarów i usług i w konsekwencji pobierane opłaty od przewoźników za korzystanie z przystanków nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, pobieranie opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, na podstawie art. 16 ust. 1 i ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, których właścicielem lub zarządzającym jest Gmina nie stanowi/nie będzie stanowiła czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Stąd stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy pobieranie opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych, w strefie płatnego parkowania, na podstawie Uchwały Rady Miasta w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania na terenie miasta stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Jak już wyjaśniono wyżej zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego oraz lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym).

Analogicznie na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym Powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Z kolei zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Jak stanowi art. 19 ust. 2 ww. ustawy zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

krajowych Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
wojewódzkich zarząd województwa;
powiatowych zarząd powiatu;
gminnych wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 4 wspomnianej wyżej ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają:

pas drogowy wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą (art. 4 pkt 1);
droga budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym (art. 4 pkt 2);
ulica drogę na terenie zabudowy lub przeznaczonym do zabudowy zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w której ciągu może być zlokalizowane torowisko tramwajowe (art. 4 pkt 3).

Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera się za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych.

Natomiast art. 13b ust. 3 ustawy o drogach publicznych rada gminy (rada miasta) na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zaopiniowany przez organy zarządzające drogami i ruchem na drogach, może ustalić strefę płatnego parkowania.

W myśl art. 13b ust. 4 rada gminy (rada miasta), ustalając strefę płatnego parkowania:

ustala wysokość opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, z tym że opłata za pierwszą godzinę postoju pojazdu samochodowego nie może przekraczać 3 zł;
może wprowadzić opłaty abonamentowe lub zryczałtowane oraz zerową stawkę opłaty dla niektórych użytkowników drogi;
określa sposób pobierania opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1.

Z powyższego wynika, że pobór opłat, w strefach płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, jest zadaniem Gminy/Powiatu nałożonym przez ustawę o drogach publicznych. Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera zarząd drogi, a w przypadku jego braku zarządca drogi (art. 13b ust. 7 ustawy o drogach publicznych).

Jak wynika z podanego wyżej przepisu art. 13b ust. 3 ustawy o drogach publicznych, wyznaczenie strefy płatnego parkowania i ustalenie wysokości opłat należy do kompetencji rady gminy/rady miasta. Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.

Opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych stanowi dochód gminy i mieści się w dochodach własnych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2077, z późn. zm.). Dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Zatem, pobierane przez Miasto opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania znajdującej się w pasie dróg publicznych mieszczą się w zakresie wykonywania zadań własnych gminy/powiatu. W konsekwencji, pobierane ww. opłaty za parkowanie, jako daniny publiczne nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, iż przepisy cytowanej ustawy o drogach publicznych dotyczą wyłącznie stref płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, tj. zlokalizowanych w pasie drogowym.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina, realizuje inwestycję polegającą m.in. na budowie parkingu dla samochodów osobowych nieobjętego systemem Park & Ride (parking posadowiony w pasie drogowym w Strefie Płatnego Parkowania oraz przy węźle). Na wybudowanym parkingu w ciągu ulicy P będą pobierane opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania na podstawie Uchwały Rady Miasta. Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek, parking dla samochodów osobowych nieobjęty systemem Park & Ride, wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty. Opłaty pobierane za postój pojazdów dotyczą dróg publicznych, o których mowa w art. 13 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że pobieranie przez Wnioskodawcę na podstawie Uchwały Rady Miasta opłat za parkowanie na drogach publicznych, tzn. w strefie płatnego parkowania przy ulicy P stanowi czynność związaną z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (przepisami ustawy o drogach publicznych). W konsekwencji, pobierane ww. opłaty, jako daniny publiczne nie podlegają/nie będą podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w analizowanym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii uznania czynności nieodpłatnego udostępniania miejsc parkingowych Park & Ride za wyłączone spod ustawy o podatku od towarów i usług oraz opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania pilotów do () Informacji Pasażerskiej z przeznaczeniem dla pasażerów niewidzących i niedowidzących zakupionych w ramach środków na promocje.

Jak wyjaśniono wyżej przywołując art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to co do zasady niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem, opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Definicję podatnika podatku od towarów i usług zawarto jak wskazano wyżej w art. 15 ust. 1 ustawy. Jednocześnie w obowiązującej ustawie o podatku VAT znajduje się regulacja art. 15 ust. 6 ustawy wyłączająca w określonych sytuacjach jednostki samorządu terytorialnego z kręgu podatników podatku od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dokonując wykładni powołanych wyżej przepisów art. 15 ust. 6 ustawy i art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE należy rozgraniczyć sferę imperium, która jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług od sfery dominium, w której stosownie do wskazanych wyżej przepisów, organy powinny być traktowane jak podatnicy tego podatku. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Powyższy przepis nie jest samodzielną podstawą do określenia, kiedy organ władzy publicznej bądź obsługujący ten organ urząd jest podatnikiem VAT. Nie można go bowiem interpretować w oderwaniu od wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy definicji podatnika jako podmiotu wykonującego działalność gospodarczą w rozumieniu ust. 2 tego artykułu, przy czym działalność ta musi być wykonywana samodzielnie we własnym imieniu i na własny rachunek.

W tym miejscu wskazać należy, że w wyroku C-515/07 z dnia 12 lutego 2009 r., dotyczącym Stowarzyszenia, które prowadziło działalność opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu, w pkt 34-35, Trybunał zauważył, że: Bezsporny jest fakt, że taka działalność, jak działalność polegająca na tym, że dane stowarzyszenie broni ogólnych interesów swoich członków, nie stanowi działalności opodatkowanej podatkiem (VAT) w rozumieniu art. 2 pkt 1 Dyrektywy, jeżeli nie polega ona na odpłatnym dostarczaniu towarów lub świadczeniu usług (zob. podobnie wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawach połączonych C-354/03, C-355/03 i C-484/03 Optigen i in., Zb. Orz. s. I 483, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo). Jeśli chodzi o to, czy taką działalność można uznać za wykonywaną w innych celach w rozumieniu art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy, należy stwierdzić, że w sprawie C-437/06 Securenta, w której wyrok zapadł w dniu 13 marca 2008 r., Zb.Orz. s. 1 1597, został ogłoszony po złożeniu wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie, Trybunał rozpoznawał między innymi pytanie, w jaki sposób, w przypadku podatnika wykonującego jednocześnie działalność gospodarczą i niemającą charakteru gospodarczego, należy ustalać prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT.

W tym względzie Trybunał zwrócił uwagę, w pkt 26 tego wyroku, że działalność niemająca charakteru gospodarczego nie należy do zakresu przedmiotowego dyrektywy, wskazując jednocześnie w pkt 28 tego wyroku, że system odliczeń ustanowiony przez dyrektywę dotyczy całej działalności gospodarczej podatnika, niezależnie od jej celów i wyników, pod warunkiem że te ostatnie co do zasady same podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (pkt 36).

W pkt 38 TSUE wskazał, że: Z rozważań tych wynika, że, jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2 lit. a) dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane w celach innych niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy.

Ponadto w pkt 40 uzasadnienia wyroku stwierdzono, że: W związku z tym na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć w ten sposób, że art. 6 ust. 2 lit. a) i art. 17 ust. 2 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie mają one zastosowania do wykorzystywania towarów i usług zaliczonych do aktywów przedsiębiorstwa do celów realizacji czynności innych niż podlegające opodatkowaniu czynności podatnika, a VAT podlegający zapłaceniu z tytułu nabycia towarów i usług dotyczących takich czynności nie podlega odliczeniu.

Powiat, w rozumieniu ustawy jest jednostką samorządu terytorialnego, która posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest właścicielem mienia i innych praw majątkowych oraz samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową na podstawie budżetu powiatu.

Przy czym jak już wyjaśniono do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym).

Analogicznie do zakresu ustawowego działania Powiatu należą na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 5 i pkt 6 ustawy o samorządzie powiatowym zadania dotyczące wspierania osób niepełnosprawnych, a także transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca realizuje inwestycję mającą za przedmiot parking Park & Ride z systemem monitoringu wizyjnego. W celu łatwiejszej obsługi i informacji dla użytkowników Park & Ride zostaną objęte systemem obsługi umożliwiającej pobieranie biletu zerowego przez wjeżdżającego i zadeklarowania się o korzystaniu z komunikacji publicznej. Bilet zerowy będzie okazywany przy wyjeździe. Zgodnie z projektem regulaminu, parking przeznaczony będzie wyłącznie dla osób korzystających z transportu zbiorowego, w tym lokalnych przewoźników miejskich i podmiejskich oraz osób korzystających z przewoźników kolejowych. Parking będzie parkingiem publicznym i niestrzeżonym. Parking przeznaczony będzie wyłącznie dla pojazdów:

samochodowych oraz
jednośladowych lub dwuśladowych dwa, trzy lub cztery kola jezdne.

Użytkownikiem parkingu będzie osoba fizyczna faktycznie korzystająca z parkingu (osoba kierująca pojazdem lub właściciel pojazdu). Parking czynny będzie 7 dni w tygodniu całodobowo. Przy wjeździe na parking, użytkownik zobowiązany będzie do pobrania jednorazowego biletu parkingowego z urządzenia wydającego bilety (terminalu wjazdowego) lub do odczytu elektronicznej karty abonamentowej. Wyjazd z parkingu użytkownika korzystającego z jednorazowego biletu parkingowego będzie możliwy jedynie po uprzednim rozliczeniu biletu w Kasie parkingowej. Elektroniczne karty abonamentowe nie będą podlegać rozliczeniom w Kasie parkingowej, a użytkownik wyjeżdżający z parkingu zobowiązany będzie do odczytu elektronicznej karty abonamentowej na urządzeniu wyjazdowym (terminalu wyjazdowym). Nigdy nie będą pobierane jakiekolwiek opłaty, kary lub dodatkowe wynagrodzenie. Tym samym, Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek parking Park & Ride z systemem monitoringu wizyjnego wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Ponadto, z przedstawionego we wniosku stanu sprawy wynika, że w ramach promocji zostanie zakupionych 1000 sztuk pilotów do () Informacji Pasażerskiej z przeznaczeniem dla pasażerów niewidzących i niedowidzących. Piloty będą służyć do uruchamiania funkcji głosowej tablic informacyjnych w rejonie przystanku i odsłuchaniu informacji o rzeczywistym czasie odjazdu pojazdów komunikacji miejskiej. Kilka pilotów zostanie wręczone osobom niewidzącym przy uroczystym otwarciu węzłów w ramach działań promocyjnych. Pozostała część zostanie przekazana do Polskiego Związku Niewidomych i Niedowidzących (), do rozdania wśród swoich członków. Wnioskodawca będzie wykorzystywał powstały majątek wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty. Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia w ramach () Informacji Pasażerskiej pilotów, które następnie zostaną nieodpłatnie przekazane.

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj., że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tut. Organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia Gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem, czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których Gmina nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez Gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy należy zauważyć, że bezpłatne udostępnienie miejsc parkingowych na rzecz osób fizycznych zostawiających na parkingu publicznym swój pojazd, by skorzystać z transportu zbiorowego lokalnych przewoźników miejskich i podmiejskich oraz przewoźników kolejowych oraz nieodpłatne przekazanie pilotów dla osób niepełnosprawnych odbywać się będzie w związku z prowadzoną przez Miasto działalnością, tj. w ramach zadań własnych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego i wspierania osób niepełnosprawnych. W okolicznościach niniejszej sprawy, czynności te są ściśle związane z działalnością Wnioskodawcy prowadzoną za pośrednictwem jednostki organizacyjnej jaką jest MZDiT, wynikającą z ustawy regulującej aktywność statutową.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy podatkowe należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę ww. czynności, tj. nieodpłatne udostępnienie parkingu Park & Ride oraz nieodpłatne przekazanie pilotów osobom niepełnosprawnym, realizowane będzie poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Miasto realizując te czynności nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Zatem nieodpłatne udostępnienie miejsc parkingowych w systemie Park & Ride celem korzystania z komunikacji zbiorowej oraz nieodpłatne przekazanie pilotów do () Informacji Pasażerskiej z przeznaczeniem dla osób niewidzących i niedowidzących, nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie mają do nich zastosowania regulacje ustawy ze względu na realizację zadań statutowych, w związku z którymi Miasto nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w omawianym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Jednocześni wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii, czy Gminie jako czynnemu podatnikowi VAT, przysługuje lub będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów towarów i usług dokonywanych w związku z realizacją projektu pn.: Budowa węzłów przesiadkowych ().

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą, np. dalszej odprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Jak już wcześniej wspomniano, z art. 86 ust. 2a ustawy wynika, że w sytuacji nabycia towarów i usług wykorzystywanych do prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, w sytuacji, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego należy obliczyć zgodnie ze sposobem określenia proporcji, który powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny, bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 86 ust. 2h ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zrealizować zadanie pn.: Budowa węzłów przesiadkowych (). W ramach realizacji opisanego zadania będą wykonywane następujące usługi, roboty budowlane oraz zakupy:

koncepcje przebudowy węzłów przesiadkowych, które związane są wyłączenie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokojeniem zbiorowych potrzeb wspólnoty;
analiza zachowań transportowych, która związana jest wyłącznie z realizacją czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. zaspokojeniem zbiorowych potrzeb wspólnoty;
dokumentacja techniczna () Informacji Pasażerskiej (()iP), która związana jest wyłącznie z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokojeniem zbiorowych potrzeb wspólnoty;
analiza finansowo-ekonomiczna wraz z analizami specyficznymi, których zakup związany jest z czynnościami opodatkowanymi VAT, jak i niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
dokumentacja projektowo-kosztorysowa dla węzłów przesiadkowych, której zakup dotyczy wykonywania czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
miejsca parkingowe dla komunikacji zbiorowej wraz z peronami oraz jezdnią manewrową, których zakup związany jest wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty;
miejsca postojowe dla TAXI, których budowa związana jest wyłącznie z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT;
parking Park & Ride z systemem monitoringu wizyjnego, którego nieodpłatne charakter skutkuje wykorzystywaniem wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
parking Bike & Ride służący wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
drogi do rowerów, służące do wykonywania wyłącznie czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT;
miejsca Kiss & Ride, służące wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
parking dla samochodów osobowych nieobjęty systemem Park & Ride służący wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT;
przebudowa układu drogowego na węźle wraz z kanałami kablowymi, na skutek czego powstanie majątek wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty;
przebudowa układu drogowego poza węzłami wraz z kanałami technologicznymi, wykorzystywana zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty;
() Informacji Pasażerskiej wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty;
zakup usług Inżynier kontraktu, związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty;
zakup usług Nadzoru nad prawidłowym wykonaniem dokumentacji (dotyczy sprawowania nadzoru autorskiego w trakcie realizacji robót budowlanych, w tym dotyczącej budowy kanałów technologicznych), związanych zarówno z wykonywaniem czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty;
Zakupy dotyczące promocji projektu związane zarówno z wykonywaniem czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty;
zakup 1000 szt. pilotów do () Informacji Pasażerskiej z przeznaczeniem dla pasażerów niewidzących i niedowidzących, związany wykonywaniem wyłącznie czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Jednocześnie wskazać należy, że Wnioskodawca nie ma na chwilę obecną możliwości przypisania tych towarów i usług w całości do swojej działalności gospodarczej.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Z przedstawionych wyżej okoliczności wynika, że zakupy towarów i usług dotyczące:

koncepcji przebudowy węzłów przesiadkowych,
analizy zachowań transportowych,
dokumentacji technicznej () Informacji Pasażerskiej,
miejsc parkingowych dla komunikacji zbiorowej wraz z peronami oraz jezdnią manewrową,
miejsc postojowych dla TAXI,
parkingu Park & Ride z systemem monitoringu wizyjnego,
parkingu Bike & Ride
drogi do rowerów,
miejsc Kiss & Ride,
parkingu dla samochodów osobowych nieobjętych systemem Park & Ride,
przebudowy układu drogowego na węźle wraz z kanałami kablowymi,
() Informacji Pasażerskiej,
zakupu 1000 szt. pilotów do () Informacji Pasażerskiej z przeznaczeniem dla pasażerów niewidzących i niedowidzących,

związane są wyłącznie z wykonywaniem czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W konsekwencji powyższego, podatek od towarów i usług zawarty na fakturach dokumentujących wszelkie wydatki poniesione w związku z opisanymi wyżej kosztami, nie może zostać przez Wnioskodawcę odliczony. Brak powyższego uprawnienia wynika z braku związku poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Zatem, względem opisanych wyżej nabyć nie zostały spełnione przesłanki zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy, stanowiące podstawę w odliczeniu podatku od towarów i usług.

Z kolei, nabycia towarów i usług dotyczących:

analizy finansowo-ekonomicznej wraz z analizami specyficznymi,
dokumentacji projektowo-kosztorysowej dla węzłów przesiadkowych,
przebudowy układu drogowego poza węzłami wraz z kanałami technologicznymi,
zakupu usług Inżynier kontraktu,
zakupu usług Nadzoru nad prawidłowym wykonaniem dokumentacji;
Zakupy dotyczące promocji projektu;

związane są z czynnościami opodatkowanymi VAT, jak i niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jak wynika z opisu sprawy, ww. nabycia będą służyły Wnioskodawcy zarówno czynnościom wykonywanym w ramach innej niż działalność gospodarcza Miasta, jak i czynnościom wykonywanym w ramach działalności gospodarczej, a więc, jak wskazano powyżej, czynnościom opodatkowanym.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że w realiach niniejszej sprawy wskazane wyżej zakupione usługi, roboty budowlane oraz towary będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w części do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz jak wynika z opisu sprawy jednocześnie będą służyły realizacji zadań własnych, które nie podlegają przepisom ustawy. W konsekwencji powyższego, Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia części podatku VAT z zastosowaniem art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku braku możliwości dokonania alokacji, tj. jednoznacznego, obiektywnego przypisania, wszystkich rodzajów zakupów, wyłącznie związanych z działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca w związku z realizacją projektu pn. Budowa węzłów przesiadkowych (..), w ramach którego poniósł wydatki na nabycie towarów i usług dotyczących: analizy finansowo-ekonomicznej wraz z analizami specyficznymi, dokumentacji projektowo-kosztorysowej dla węzłów przesiadkowych, przebudowy układu drogowego poza węzłami wraz z kanałami technologicznymi, zakupu usług Inżynier kontraktu, zakupu usług Nadzoru nad prawidłowym wykonaniem dokumentacji oraz Zakupy dotyczące promocji projektu; będzie miał, na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy, możliwość częściowego odliczenia podatku naliczonego. W pozostałym zakresie, realizowanego przez Miasto przedmiotowego projektu, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odliczenia zarówno całości, jak i części podatku VAT naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w rozpatrywanym przypadku, nie będą spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją pozostałych zadań nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Skutkiem powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie