Temat interpretacji

zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT dostawy towarów i świadczonych usług, brak obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT,

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 01 grudnia 2017 r. (data wpływu 05 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 stycznia 2018 r. (data wpływu 29 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy towarów i świadczonych usług,

• braku obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT,

jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy towarów i świadczonych usług,

• braku obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT,

Wniosek uzupełniono w dniu 29 stycznia 2018 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego, o przeformułowanie pytania nr 1 oraz przedstawienie własnego stanowiska do nowo postawionego pytania/pytań.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Parafia w prowadzi w budynku stanowiącym własność Parafii sklep z dewocjonaliami oraz książkami religijnymi. Wskazany sklep nie prowadzi sprzedaży innych oprócz wymienionych powyżej artykułów.

Parafia ponadto, odpłatnie wynajmuje nieruchomości stanowiące jej własność, tj. powierzchnie parkingowe oraz pomieszczenia na rzecz wykonawcy realizującego na rzecz Parafii roboty budowlane w postaci remontu oraz renowacji budynków należących do Parafii. Wynajmowane przez wykonawcę powierzchnie parkingowe i pomieszczenia są wykorzystywane wyłącznie w celu realizacji ww. robót budowlanych.

Dochód osiągany za pośrednictwem ww. sklepu z tytułu sprzedaży, jak również z tytułu odpłatnego wynajmowania nieruchomości na rzecz wykonawcy przeznaczany jest na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, konserwację obiektów zabytkowych należących do Parafii oraz inwestycje sakralne, tj. wyłącznie na cele obejmujące interes parafian.

Zarówno prowadzenie sklepu, jak i odpłatny najem nieruchomości nie są nastawione na osiąganie zysków, a mają służyć wyłącznie parafianom (w zakresie sklepu, poprzez dostarczanie literatury religijnej oraz przedmiotów kultu, zaś w zakresie wynajmu nieruchomości, poprzez umożliwienie wykonawcy prowadzenia remontu oraz renowacji budynków służących Parafii i parafianom).

Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług. Oprócz handlu książkami i dewocjonaliami oraz najmu nieruchomości Wnioskodawca nie prowadzi innej działalności gospodarczej. Wartość sprzedaży opodatkowanej w roku 2015 wyniosła zero zł. Wartość sprzedaży opodatkowanej w roku 2016 nie przekroczyła kwoty 200.000 zł.,

Podstawy prawne działania Wnioskodawcy: art. 7 ust. 1 pkt 5 oraz art. 55 ust. 1-3 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, art. 43 ust. l pkt 31 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa towarów oraz usługi są świadczone przez Wnioskodawcę w zakresie interesu zbiorowego swoich członków.

Dostawa towarów oraz usługi nie są świadczone przez Wnioskodawcę w zamian za składki, usługa podstawowa art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku od towarów i usług: sprzedaż książek i dewocjonaliów. Dostawa towarów i świadczenie usług objętych zakresem pytań są ściśle związane z usługą podstawową - sprzedaż książek i dewocjonaliów w sklepiku przyparafialnym. Dostawa towarów i świadczenie usług objętych zakresem pytań są niezbędne do świadczenia usługi podstawowej, działalność statutowa Parafii, środki pozyskane są przeznaczane na utrzymanie i remont zabytkowych obiektów Parafii, działalność charytatywna.

Głównym celem usług ściśle związanych z usługą podstawową nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez Wnioskodawcę przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia. Wnioskodawca nie jest podmiotem nastawionym na osiąganie zysków w związku ze świadczeniem usług i dostawą towarów będących przedmiotem wniosku.

Klasyfikacja statystyczna usług i towarów objętych zakresem wniosku:

• 58.11.11.0 - książki,

• 13.99.19.0 - ornaty liturgiczne,

• różańce, bryloczki, figurki świętych - brak PKWIU- nie ma na fakturach umieszczonego symbolu, gdyż jest stawka 23%

Uzupełniając opis stanu faktycznego, Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, że wszelkie dochody osiągane przez Parafię z tytułu odpłatnego wynajmu nieruchomości oraz sprzedaży dewocjonaliów, o których mowa w pytaniach przeznaczane są na cele statutowe Parafii, w tym na utrzymanie i remont zabytkowych obiektów Parafii, działalność charytatywną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

(sformułowane w uzupełnieniu wniosku) Czy Parafia zamierzając dokonywania sprzedaży książek i dewocjonaliów za pośrednictwem sklepu prowadzonego w budynku należącym do Parafii, jest zobowiązana do zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT, na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy u podatku od towarów i usług, a jeśli nie, czy taki obowiązek nastąpi w przypadku, gdy opodatkowana sprzedaż przekroczy wartość 200.000 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku):

Parafia nie jest zobowiązana do rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie dokonywania sprzedaży książek i dewocjonaliów za pośrednictwem sklepu prowadzonego w budynku należącym do Parafii.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT: Podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z kolei art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi: 1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. 2. Działalność gospodarcza obejmuje wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych."

Zdaniem Wnioskodawcy, Parafia dokonując sprzedaży książek i dewocjonaliów za pośrednictwem sklepu prowadzonego w budynku nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a zatem nie podlega obowiązkowi rejestracji jako czynny podatnik VAT. W ocenie Wnioskodawcy, skoro sprzedaż prowadzona przez sklep z dewocjonaliami nie służy celom zarobkowym, jej celem jest bowiem przede wszystkim dostarczanie literatury religijnej oraz dewocjonaliów parafianom, to nie może być mowy o traktowaniu Wnioskodawcy, w tym zakresie jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Prowadzenie wskazanego sklepu nie ma bowiem charakteru ciągłego i zarobkowego. Brak jest zatem obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku VAT, również w przypadku, gdy wartość opodatkowanej sprzedaży przekroczy 200.000 zł.

Ad. 2 (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku):

Zdaniem Wnioskodawcy, Parafia nie jest zobowiązana do rejestracji jako czynny podatnik podatku od towarów i usług na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie wynajmu nieruchomości Parafii na rzeczy wykonawcy realizującego roboty w postaci remontu i renowacji budynków Parafii.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT: Podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z kolei art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi: 1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. 2. Działalność gospodarcza obejmuje wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych."

Odpłatny wynajem wykonawcy powierzchni parkingowej i pomieszczeń należących do Parafii nie może być traktowane jako działalność nastawiona na zarobkowanie. Należy bowiem wskazać, że udostępnienie ww. nieruchomości służy wyłącznie na potrzeby realizowanych przez wskazanego wykonawcę robót budowlanych na rzecz Parafii. Najem nie jest zatem nastawiony na zarobkowanie, a służyć ma wyłącznie prawidłowej realizacji przez wykonawcę przedmiotowych robót budowlanych.

Mając powyższe na uwadze, również w tym zakresie Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a zatem nie jest podatnikiem czynnym podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlega obowiązkowi rejestracji jako czynny podatnik VAT, również w przypadku, gdy wartość opodatkowanej sprzedaży przekroczy 200.000 zł.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż przez Parafię Rzymskokatolicką książek i dewocjonaliów za pośrednictwem sklepu prowadzonego w budynku należącym do Parafii jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 31 lit. a ustaw o VAT: Zwalnia się od podatku: usługi oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną realizowane przez: a) kościoły i związki wyznaniowe, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przepisach o stosunku Państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych. - w zakresie interesu zbiorowego swoich członków, wykonywane na rzecz ich członków w zamian za składki, których wysokość i zasady ustalania wynikają z przepisów statutowych tych podmiotów, pod warunkiem że podmioty te nie są nastawione na osiąganie zysków, jeżeli zwolnienie nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji."

Sprzedaż książek i dewocjonaliów nie jest nastawiona na osiąganie zysków, służy bowiem przede wszystkim parafianom w zakresie dostarczania im literatury religijnej oraz przedmiotów kultu religijnego. W tych okolicznościach dochodzi zatem do zwolnienia sprzedaży na warunkach opisanych powyżej od podatku od towarów i usług.

Ad. 4

W ocenie Wnioskodawcy odpłatny najem nieruchomości Parafii na rzeczy wykonawcy realizującego roboty w postaci remontu i renowacji budynków parafii jest zwolniony od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 31 lit. a ustaw o VAT: Zwalnia się od podatku: usługi oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, realizowane przez: a) kościoły i związki wyznaniowe, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przepisach o stosunku Państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych. - w zakresie interesu zbiorowego swoich członków, wykonywane na rzecz ich członków w zamian za składki, których wysokość i zasady ustalania wynikają z przepisów statutowych tych podmiotów, pod warunkiem że podmioty te nie są nastawione na osiąganie zysków, jeżeli zwolnienie nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji."

Wynajem przedmiotowych nieruchomości nie jest nastawiony na osiąganie zysków, służy bowiem wyłącznie prawidłowej realizacji robót budowlanych w zakresie remontu i renowacji budynków Parafii. Przedmiotowy najem jest zatem nastawiony wyłącznie na potrzeby Parafii i parafian. W tych okolicznościach dochodzi zatem do zwolnienia najmu na warunkach opisanych powyżej od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Takie ujęcie działalności gospodarczej wskazuje, że podatnikami VAT są podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem gospodarczym.

Natomiast podstawową grupą podatników VAT, określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą (zdefiniowaną w cyt. wyżej ust. 2 art. 15 ustawy), bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Zdaniem tut. Organu użycie przez ustawodawcę określenia bez względu na cel i rezultat oznacza, że działalność gospodarcza podatnika VAT może, lecz wcale nie musi być nakierowana na osiągnięcie zysku, gdyż w jej ramach podatnik może dążyć do osiągnięcia celów innych niż zarobkowe. Tym samym podatnikiem VAT mogą być również podmioty typu non profit, realizując np. zadania oświatowe, zdrowotne, kulturalne, charytatywne itp., przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności tych podatników, działających w tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą. W myśl tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zgodnie z akapitem pierwszym artykułu 9 (1) podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Artykuł 10 stwierdza, że warunek określony w art. 9 (1) przewidujący, że działalność gospodarcza prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Dyrektywa VAT zapewnia bardzo szeroki zakres działalności gospodarczej, obejmujący wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług. To, że działalność gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną okazjonalnie, nie oznacza, że działalność ta, aby mieścić się w zakresie podatku VAT, musi osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziomu dochodu. Decydującym elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy jest to, że osoba, w celu wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu dyrektywy w sprawie VAT będzie miała miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.

Należy zauważyć, że ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1169, z późn. zm.) stanowi w art. 55 ust. 1, że majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2-6, tj.:

• ust. 2 - Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych.

• ust. 3 - Dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne, o których mowa w art. 41 ust. 2, i te inwestycje kościelne, o których mowa w art. 41 ust. 3, których przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.

• ust. 4 - Kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania i od świadczeń na fundusz gminny i fundusz miejski, od nieruchomości lub ich części, stanowiących własność tych osób lub używanych przez nie na podstawie innego tytułu prawnego na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części zajmowanej na wykonywanie działalności gospodarczej.

• ust. 5 - Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości oraz od świadczeń na fundusz gminny i fundusz miejski obejmuje nieruchomości lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i członków zakonu, jeżeli:
  1. są one wpisane do rejestru zabytków;
  2. służą jako internaty przy szkołach i seminariach duchownych, domy zakonów kontemplacyjnych, domy formacyjne zakonów i domy księży emerytów (sióstr emerytek);
  3. znajdują się w budynkach kurii diecezjalnych i biskupich, zakonnych zarządów generalnych i prowincjalnych w Sekretariacie Prymasa Polski i w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski.
• ust. 6 - Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez kościelne osoby prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione od podatku od spadków i darowizn oraz opłaty skarbowej, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy i prawa nie przeznaczone do działalności gospodarczej;
2. sprowadzane z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier.

Tak więc na podstawie art. 55 powołanej powyżej wyżej ustawy, majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi w budynku stanowiącym własność Parafii sklep z dewocjonaliami oraz książkami religijnymi. Wskazany sklep nie prowadzi sprzedaży innych oprócz wymienionych powyżej artykułów. Parafia ponadto odpłatnie wynajmuje nieruchomości stanowiące jej własność, tj. powierzchnie parkingowe oraz pomieszczenia na rzecz wykonawcy realizującego na rzecz Parafii roboty budowlane w postaci remontu oraz renowacji budynków należących do Parafii. Wynajmowane przez wykonawcę powierzchnie parkingowe i pomieszczenia są wykorzystywane wyłącznie w celu realizacji ww. robót budowlanych. Dochód osiągany za pośrednictwem ww. sklepu z tytułu sprzedaży, jak również z tytułu odpłatnego wynajmowania nieruchomości na rzecz wykonawcy przeznaczany jest na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, konserwację obiektów zabytkowych należących do Parafii oraz inwestycje sakralne, tj. wyłącznie na cele obejmujące interes parafian. Oprócz handlu książkami i dewocjonaliami oraz najmu nieruchomości Wnioskodawca nie prowadzi innej działalności gospodarczej. Wartość sprzedaży opodatkowanej w roku 2015 wyniosła zero zł. Wartość sprzedaży opodatkowanej w roku 2016 nie przekroczyła kwoty 200.000 zł.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca - będący kościelną osobą prawną - dokonując sprzedaży książek i dewocjonaliów oraz świadcząc usługę najmu nieruchomości, prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazać należy, iż podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosowanie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 31 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, realizowane przez:

1. kościoły i związki wyznaniowe, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przepisach o stosunku Państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych,
2. organizacje powołane do realizacji celów o charakterze politycznym, związkowym, patriotycznym, filozoficznym, filantropijnym lub obywatelskim

-w zakresie interesu zbiorowego swoich członków, wykonywane na rzecz ich członków w zamian za składki, których wysokość i zasady ustalania wynikają z przepisów statutowych tych podmiotów, pod warunkiem że podmioty te nie są nastawione na osiąganie zysków, jeżeli zwolnienie nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji;

W myśl art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Zapis art. 43 ust. 1 pkt 31 ww. ustawy jest odzwierciedleniem art. 132 ust. 1 lit. l) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym Państwa członkowskie zwalniają od podatku VAT świadczenie usług, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, w zakresie zbiorowego interesu swoich członków w zamian za składkę ustaloną zgodnie ze statutem, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku mające cele natury politycznej, związkowej, religijnej, patriotycznej, filozoficznej, filantropijnej lub obywatelskiej, pod warunkiem że to zwolnienie podatkowe nie spowoduje zakłóceń konkurencji.

Natomiast art. 134 ww. Dyrektywy stanowi, iż dostawa towarów ani świadczenie usług nie korzystają ze zwolnienia przewidzianego m.in. w art. 132 ust. 1 lit. l), w następujących przypadkach:

1. gdy nie są one niezbędne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu;
2. gdy ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu dla danego podmiotu poprzez dokonywanie transakcji będących w bezpośredniej konkurencji z działalnością przedsiębiorstw komercyjnych podlegających VAT.

Zwolnienie przewidziane w ww. artykule 132 ust. 1 lit. l) Dyrektywy, odnoszące się do przedmiotowej sprawy, dotyczy usług wykonywanych przez kościoły i związki wyznaniowe, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przepisach o stosunku Państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych w zakresie zbiorowego interesu swoich członków.

Jak wynika z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy, warunkiem zastosowania zwolnienia wynikającego z tej regulacji jest spełnienie zarówno przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy oraz przesłanki przedmiotowej dotyczącej rodzaju świadczonych usług.

Ponadto wskazać należy, iż wszystkie powyższe warunki powinny być spełnione łącznie. Niespełnienie choćby jednego z nich wyklucza zwolnienie od podatku.

Aby skorzystać ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 31 lit. a) ustawy, Wnioskodawca winien posiadać status: kościoła lub związku wyznaniowego, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przepisach o stosunku Państwa do kościołów lub innego związku wyznaniowego. Nadto, winny być spełnione przesłanki przedmiotowe, tj. usługi świadczone przez ww. podmioty muszą być:

• wykonywane na rzecz ich członków w zamian za składki, których wysokość i zasady ustalania wynikają z przepisów statutowych tych podmiotów,

• realizowane w zakresie interesu zbiorowego swoich członków.

Nadto, podmioty świadczące ww. usługi nie mogą być nastawione na osiąganie zysków, a zastosowanie zwolnienia nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji.

Wnioskodawca w opisie spawy wskazał, iż podstawą prawną działania Wnioskodawcy jest art. 7 ust. 1 pkt 5 oraz art. 55 ust. 1-3 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Wobec tego, pierwszy warunek wynikający z cytowanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 31 lit a) ustawy został spełniony.

Natomiast w rozpatrywanej sprawie nie będą spełnione przesłanki przedmiotowe do zwolnienia czynności Wnioskodawcy na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 31 lit a) ustawy.

Z opisu sprawy wynika bowiem iż dostawa towarów oraz usługi nie są świadczone przez Wnioskodawcę w zamian za składki, których wysokość i zasady ustalania wynikają z przepisów statutowych.

Kolejnym warunkiem zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest również wymóg świadczenia usług w interesie zbiorowym swoich członków.

Pojęcie interesu zbiorowego nie zostało zdefiniowane w ustawie, dlatego też posłużyć się trzeba wykładnią językową. Słowo interes oznacza: pożytek, korzyść lub przedsięwzięcie przynoszące korzyść materialną, słowo zbiorowy natomiast oznacza: odnoszący się do pewnej grupy ludzi lub zbioru rzeczy (Słownik PWN, http://sjp.pwn.pl).

Natomiast czynności opisane we wniosku: zarówno prowadzenie sklepu, jak i odpłatny najem nieruchomości są wykonywane w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów i wiążą się z konkretnym zindywidualizowanym świadczeniem, a zatem nie można przyjąć, iż dokonywane są w interesie zbiorowym członków.

Wobec tego czynności objęte zakresem pytania nie są wykonywane w interesie zbiorowym członków kościoła.

Nadto jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 31 podmioty świadczące ww. usługi nie mogą być nastawione na osiąganie zysków, a zastosowanie zwolnienia nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji.

W świetle powyższego, w opinii tut. Organu, w przedmiotowej sprawie istnieje realne ryzyko wystąpienia naruszenia zasad konkurencji. Zwolnienie z opodatkowania Wnioskodawcy w zakresie dostawy towarów (sprzedaż książek religijnych i dewocjonaliów) i świadczenia usług (najem nieruchomości), stawiałoby Wnioskodawcę w uprzywilejowanej sytuacji na rynku w stosunku do innych podmiotów wykonujących takie same czynności. Bowiem ww. towary i usługi mogą być (i w praktyce są) oferowane przez inne podmioty.

Po dokonaniu analizy warunków umożliwiających skorzystanie ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy, tut. Organ stwierdza, że w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione łącznie wszystkie warunki, o którym mowa w tym przepisie wskazane wyżej.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż dostawa towarów i świadczenie usług będące przedmiotem wniosku nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 31 lit. a ustawy.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,

• charakter mieszkalny nieruchomości,

• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23%, gdyż najem, jako usługa wypełnia określoną w art. 8 ustawy definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

O ile identyfikacja istnienia pozostałych elementów nie stanowi problemu, o tyle zwrócić uwagę należy na cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Tym samym zasadniczą kwestią dla opodatkowania czy zwolnienia od podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi. W przypadku kiedy najemca jest osobą fizyczną, osobą prawną, bądź jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, prowadzącą działalność gospodarczą, wykorzystującą mieszkalny lokal w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, cel zawsze będzie finansowy (gospodarczy).

Zatem w takim przypadku, podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu lub dzierżawy nieruchomości mieszkalnej na cele gospodarcze najemcy nie korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Tym samym należy świadczoną usługę opodatkować według stawki 23%.

Ponadto wskazać trzeba, że cel realizowany przez ostatecznego konsumenta, który podnajmuje lokal, nie ma wpływu na opodatkowanie usługi najmu świadczonej przez wynajmującego na rzecz najemcy podnajmującego tenże lokal. Ma natomiast bezpośredni wpływ na sposób opodatkowania usługi świadczonej przez najemcę na rzecz ostatecznego konsumenta. W ocenie tut. Organu cel każdego stosunku prawnego powinien być analizowany w oderwaniu od celów realizowanych przez pozostałe podmioty nie będące stroną danego stosunku prawnego.

W wyroku z dnia 18 listopada 2010 r. w sprawie Finanzamt Leverkusen przeciwko Verigen Transplantation Service International AG, C-156/09 TSUE stwierdził, że: z utrwalonego orzecznictwa wynika również, że pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Jednakże interpretacja tych pojęć musi być zgodna z celami, jakim służą owe zwolnienia, oraz musi spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wynajmuje nieruchomości powierzchnie parkingowe i pomieszczenia na rzecz wykonawcy realizującego na rzecz Parafii roboty budowlane. Wynajmowane przez wykonawcę ww. nieruchomości są wykorzystywane wyłącznie w celu realizacji ww. robót budowlanych.

Jak wskazano wyżej, zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub ich części, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Odnosząc powyższe okoliczności sprawy do ww. przepisu należy stwierdzić, że nieruchomości w postaci powierzchni parkingowych nie mają charakteru mieszkalnego, natomiast świadczona usługa najmu pomieszczeń na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, nie jest dokonywany na cele mieszkaniowe, gdyż ww. podmiot nie ma potrzeb mieszkaniowych z uwagi na cel wykorzystywania przedmiotowych pomieszczeń w związku z prowadzona działalnością usługami remontowymi.

W konsekwencji powyższego, odpłatny najem nieruchomości Parafii na rzecz wykonawcy realizującego roboty budowlane, również nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. 3 i 4, należało uznać je za nieprawidłowe.

Natomiast przechodząc do kwestii obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT, należy wskazać, iż zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatne dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami, ,li>usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
2. usług ubezpieczeniowych

jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

1. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast, kwestie związane z rejestracją podatników zostały uregulowane w art. 96 ustawy.

Na mocy art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako podatnika VAT czynnego, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 jako podatnika VAT zwolnionego, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Stosownie do art. 96 ust. 5 ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1. przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 2a i 4-41 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;
2. przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;
3. przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia, z zastrzeżeniem pkt 4;
4. przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9, od pierwszej wykonanej czynności.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Wobec powyższego, mając na uwadze powołane przepisy prawa, jak również przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, Parafia po przekroczeniu limitu sprzedaży opodatkowanej, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, ma obowiązek złożyć zgłoszenie rejestracyjne dla celów podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pyt. 1, 2 należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej