Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie utraty zwolnienia przez Wnioskodawcę w związku z oddaniem pojazdu do stacji demontażu pojazdów w celu jego zezłomowania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2017 r. (data wpływu 6 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie utraty zwolnienia przez Wnioskodawcę w związku z oddaniem pojazdu do stacji demontażu pojazdów w celu jego zezłomowania jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie utraty zwolnienia przez Wnioskodawcę w związku z oddaniem pojazdu do stacji demontażu pojazdów w celu jego zezłomowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą świadcząc usługi porządkowe oraz specjalistyczne budowlane. Działalność opodatkowana jest ryczałtem ewidencjonowanym oraz podmiotowo zwolniona z VAT, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT ze względu na obroty roczne do 200 tys. zł. Od jedenastu lat Wnioskodawca użytkuje zarejestrowane na swoje nazwisko auto według wpisu dowodu rejestracyjnego: auto ciężarowe, 5 miejsc, z kratką. Pojazd ten nigdy nie był środkiem trwałym w działalności Wnioskodawcy oraz nie były dokonywane żadne odliczenia VAT od początku prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca jest zwolniony z VAT ze względu na obroty. Pojazd ten Wnioskodawca chciałby przekazać do stacji demontażu pojazdów, po prostu zezłomować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy oddając taki pojazd do stacji demontażu pojazdów zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, Wnioskodawca nie straci zwolnienia z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, podatnik który dokonuje sprzedaży towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej, wyrobów tytoniowych, także samochodów osobowych, innych niż nowe środki transportu zaliczane przez podatnika na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych podlegających amortyzacji, nie może stosować zwolnienia podmiotowego z VAT. Wnioskodawca przy swojej działalności takowego zwolnienia nie utraci, gdyż proces przekazania pojazdu do stacji demontażu nie posiada charakteru sprzedaży. Nie są z tym związane żadne gratyfikacje finansowe, a podstawę przekazania pojazdu stanowi zaświadczenie o demontażu pojazdu otrzymane po zezłomowaniu pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie dostawy towarów, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w art. 7 ust. 1 ustawy zwrot przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Rozumie się przez to przeniesienie prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel.

Ponadto jak wynika z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za nią.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą świadcząc usługi porządkowe oraz specjalistyczne budowlane. Działalność opodatkowana jest ryczałtem ewidencjonowanym oraz jest zwolniona od podatku, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy ze względu na obroty roczne do 200 tys. zł. Od jedenastu lat Wnioskodawca użytkuje zarejestrowane na swoje nazwisko auto (według wpisu dowodu rejestracyjnego: auto ciężarowe, 5 miejsc, z kratką). Pojazd ten nigdy nie był środkiem trwałym w działalności Wnioskodawcy oraz nie były dokonywane żadne odliczenia VAT od początku prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca jest zwolniony z VAT ze względu na obroty. Wnioskodawca zamierza zezłomować przedmiotowy samochód, przekazując go do stacji demontażu pojazdów. Z tytułu zezłomowania samochodu Wnioskodawca nie otrzyma żadnej gratyfikacji finansowej.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dostawa samochodu do stacji demontażu pojazdów w celu jego zezłomowania spowoduje utratę zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że pomimo, że samochód stanowi towar określony w art. 2 pkt 6 ustawy jego przekazanie do stacji demontażu pojazdów nie można uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Przedmiotowy samochód zostanie zezłomowany i nie dojdzie tu faktycznie do zmiany właściciela. W wyniku oddania samochodu do zezłomowania do stacji demontażu nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, ponieważ stacja demontażu będzie jedynie zobligowana do zezłomowania wycofanego pojazdu z eksploatacji. Natomiast Wnioskodawca z tytułu przekazania samochodu do zezłomowania nie odniesienie żadnych korzyści finansowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z powołanych przepisów wynika, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika na podstawie i według zasad określonych w przepisie art. 113 ustawy, pod warunkiem, że nie wykonuje on czynności wymienionych w ust. 13 tego przepisu, w którym ustawodawca przewidział pewne przypadki, kiedy podatnicy nie mogą korzystać ze zwolnienia podmiotowego. Wyłączenia te stosuje się do podatników, którzy już z chwilą wykonania danej czynności tracą możliwość korzystania ze zwolnienia w stosunku do całej sprzedaży opodatkowanej.

W przedmiotowej sprawie oddanie samochodu przez Wnioskodawcę do stacji demontażu w celu jego zezłomowania nie będzie stanowiło dostawy towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy. Zatem przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy, dotyczący dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, nie będzie miał w tym przypadku zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy ustawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca oddając przedmiotowy samochód do stacji demontażu pojazdów w celu jego zezłomowania nie straci zwolnienia od podatku (w związku z art. 113 ust. 13 ustawy), ponieważ nie dokona jego dostawy, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej