Temat interpretacji

możliwość wystawienia faktury korygującej i zmiany kwoty netto na fakturach

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury korygującej i zmiany kwoty netto na fakturach jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia faktury korygującej i zmiany kwoty netto na fakturach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W miesiącach październik, listopad 2016 r. Firma X realizowała, jako podwykonawca firmy Y, remont leśniczówki zlokalizowanej w miejscowości (woj. ). Wynagrodzenie za wykonane usługi ustalono na kwotę 100 tys. zł brutto plus kwota za usługi (roboty budowlane) dodatkowe.

2 listopada 2016 r. Firma X wystawiła pierwszą fakturę, za wykonane usługi, na kwotę 50 tys. zł brutto (VAT 23%) z terminem płatności 14 dni. Na konto firmy X, w umówionym terminie wpłynęła kwota 26 tys. zł, natomiast 15 tys. zł firma Y przekazała w gotówce.

Roboty zakończone zostały w drugiej połowie listopada 2016 r. Po zakończeniu prac firma X wystawiła jeszcze trzy faktury na łączną kwotę 53.029,99 zł brutto (VAT 23%), w tym faktura końcowa na kwotę 50 tys. zł oraz dwie faktury na usługi budowlane dodatkowe na kwoty 1230 zł brutto i 1799,99 zł brutto. Faktury wystawione zostały z 14-dniowym terminem płatności.

W okolicach 23 grudnia księgowa firmy Y, w rozmowie telefonicznej, poprosiła firmę X o wysławienie faktur korygujących, ponieważ firma Y jako główny wykonawca wystawiła dla Zamawiającego (Nadleśnictwo) faktury ze stawką VAT 8%. Firma X wystawiła faktury korygujące. W fakturach korygujących firma X oprócz zmiany stawki VAT (z 23% na 8%) zmieniła także kwotę netto. Ustalenie z głównym wykonawcą brzmiało 100 tys. zł brutto plus wynagrodzenie należne za usługi dodatkowe. Właściciel firmy X dostarczył faktury korygujące osobiście do firmy Y w dniu 28 grudnia 2016 r. W tym samym dniu właściciel firmy Y złożył właścicielowi firmy X oświadczenie na piśmie o zobowiązaniu do uregulowania zobowiązania na kwotę 63.030,00 zł (co z wcześniej przekazanymi środkami miało stanowić umówione 103.030,00 zł) kopia oświadczenia w załączeniu.

W związku z nieuiszczeniem zaległości doszło do kontaktu telefonicznego, w którym właściciel firmy Y proponował właścicielowi firmy X dwa rozwiązania: pierwsze polegające na zmianie na fakturach korygujących jedynie stawki podatku (bez zmiany kwoty netto), drugie na podmianie już istniejących faktur i zmianę tytułu usługi na remont (na wystawionych wcześniej fakturach widnieje tytuł usługi remont leśniczówki zmiana tytułu powodować miała wystawienie faktur z VAT 23%), na co właściciel firmy X, w związku ze świadomością, że byłoby to umyślne złamanie prawa, nie przystał.

19 stycznia 2017 r. właściciel firmy X otrzymał listem poleconym informację z firmy Y, w której właściciel firmy pisze, że faktury korygujące dostarczone do firmy Y winny korygować tylko i wyłącznie stawkę VAT, a kwota netto ma pozostać bez zmian kopia pisma w załączeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wystawiając faktury korygujące, Wnioskodawca w opisanym przypadku, może oprócz zmiany stawki VAT z 23% na 8%, skorygować kwotę netto na fakturach?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli kwotą umowną była kwota 100 tys. zł brutto kwota 3.030 zł brutto za usługi dodatkowe, a właściciel dodatkowo zobowiązuje się w oświadczeniu do uregulowania tej kwoty, to w fakturach korygujących, oprócz zmiany stawki VAT z 23% na 8% skorygować należy także kwotę netto wykonanej usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 106e ustawy faktura powinna zawierać m.in.:

• datę wystawienia;
• kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
• imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
• nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
• miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
• cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
• wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
• stawkę podatku;
• sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
• kwotę należności ogółem.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie (art. 2 pkt 31 ustawy).

Jak stanowi art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Według art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

podatnik wystawia fakturę korygującą.

Jak wynika z art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA albo wyraz KOREKTA;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 prawidłową treść korygowanych pozycji.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Ponadto w myśl art. 29 ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W świetle art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Według art. 29a ust. 14 ustawy przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Z treści art. 29a ust. 15 ustawy wynika, że warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

Stosownie do art. 29a ust. 16 ustawy w przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4.

Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, a nabywca musi potwierdzić jej otrzymanie, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z jej wystawieniem. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Przytoczone regulacje stanowią, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatek należny muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca realizował w październiku i listopadzie 2016 r. jako podwykonawca firmy Y, remont leśniczówki. Wynagrodzenie za wykonane usługi ustalono na kwotę 100 tys. zł brutto plus kwota za usługi (roboty budowlane) dodatkowe. W dniu 2 listopada 2016 r. Zainteresowany wystawił pierwszą fakturę, za wykonane usługi, na kwotę 50 tys. zł brutto (VAT 23%) z terminem płatności 14 dni. Na konto Wnioskodawcy, w umówionym terminie wpłynęła kwota 26 tys. zł, natomiast 15 tys. zł firma Y przekazała w gotówce. Roboty zakończone zostały w drugiej połowie listopada 2016 r. Po zakończeniu prac Wnioskodawca wystawił jeszcze trzy faktury na łączną kwotę 53.029,99 zł brutto (VAT 23%), w tym faktura końcowa na kwotę 50 tys. zł. oraz dwie faktury na usługi budowlane dodatkowe na kwoty 1230 zł brutto i 1799,99 zł brutto. Faktury wystawione zostały z 14-dniowym terminem płatności. Około 23 grudnia księgowa firmy Y, w rozmowie telefonicznej, poprosiła Wnioskodawcę o wystawienie faktur korygujących, ponieważ firma Y jako główny wykonawca wystawiła dla Zamawiającego (Nadleśnictwo) faktury ze stawką VAT 8%. Zainteresowany wystawił faktury korygujące. W fakturach korygujących Wnioskodawca oprócz zmiany stawki VAT (z 23% na 8%) zmienił także kwotę netto. Ustalenie z głównym wykonawcą brzmiało 100 tys. zł brutto plus wynagrodzenie należne za usługi dodatkowe. Zainteresowany dostarczył faktury korygujące osobiście do firmy Y w dniu 28 grudnia 2016 r. W tym samym dniu właściciel firmy Y złożył Wnioskodawcy oświadczenie na piśmie o zobowiązaniu do uregulowania na kwotę 63.030,00 (co z wcześniej przekazanymi środkami miało stanowić umówione 103.030,00 zł). W związku z nieuiszczeniem zaległości doszło do kontaktu telefonicznego, w którym właściciel firmy Y proponował Zainteresowanemu dwa rozwiązania: pierwsze polegające na zmianie na fakturach korygujących jedynie stawki podatku (bez zmiany kwoty netto), drugie na podmianie już istniejących faktur i zmianę tytułu usługi na remont (na wystawionych wcześniej fakturach widnieje tytuł usługi remont leśniczówki zmiana tytułu powodować miała wystawienie faktur z VAT 23%), na co Wnioskodawca, w związku ze świadomością, że byłoby to umyślne złamanie prawa, nie przystał. 19 stycznia 2017 r. Zainteresowany otrzymał listem poleconym informację z firmy Y, w której właściciel firmy wskazuje, że faktury korygujące dostarczone do firmy Y winny korygować tylko i wyłącznie stawkę VAT, a kwota netto ma pozostać bez zmian.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stwierdzenia, czy wystawiając faktury korygujące, Zainteresowany może oprócz zmiany stawki VAT z 23% na 8% skorygować również kwotę netto.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub wykonanie usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez Wnioskodawcę faktury korygującej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca umówił się z kontrahentem (firmą Y), że wynagrodzenie za wykonane usługi wynosić będzie 100 tys. zł brutto plus wynagrodzenie za usługi dodatkowe (roboty budowlane). Wnioskodawca wystawił faktury dokumentujące sprzedaż na łączną kwotę 103.029,99 zł. w tym, podatek VAT w stawce 23%. Kontrahent zakwestionował zastosowaną przez Wnioskodawcę stawkę VAT dla wykonanych robót i strony ustaliły, że prawidłowa dla transakcji stawka VAT winna wynosić 8%. Wnioskodawca do pierwotnych faktur wystawił faktury korekty korygując stawkę VAT oraz kwotę netto. Co istotne, kontrahent zobowiązał się zapłacić Wnioskodawcy cenę za wykonaną usługę w wysokości 103.030,00 zł.

Jak wynika z powyższego w analizowanym przypadku podstawą opodatkowania VAT zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy. Tak ustaloną kwotę zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy pomniejsza się o kwotę podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym na podstawie art. 106j ustawy, w przypadku zastosowania błędnej stawki podatku VAT dla wykonanych usług Wnioskodawca miał obowiązek błąd ten skorygować poprzez wystawienie faktury korygującej. Wobec powyższego w sytuacji, w której strony transakcji nie uzgodniły zmiany kwoty należnej z tytułu sprzedaży, a Wnioskodawca dokonał obniżenia stawki podatku VAT z 23% na 8% powinien także dokonać stosownego obniżenia kwot netto na fakturach korygujących, tak żeby przedmiotowa faktura odzwierciedlała właściwe, prawidłowe i zgodne z rzeczywistością kwoty i inne dane, decydujące o rzetelności wystawionego dokumentu. W tym miejscu jeszcze raz należy podkreślić, że celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. W związku z tym, w analizowanym przypadku skoro zapłata umówiona została na kwotę 103.030,00 zł Wnioskodawca oprócz zmiany stawki VAT z 23% na 8% był zobowiązany dokonać także zmiany kwot netto na fakturach.

Podsumowując, Wnioskodawca wystawiając faktury korygujące, oprócz zmiany stawki VAT z 23% na 8% powinien skorygować także kwotę netto.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku, tj. kwestii obniżenia na fakturach korygujących stawki VAT z 23% na 8% oraz skorygowania kwoty netto na fakturach. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem w tym kwestia poprawności opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług 8% stawką VAT nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

W tym miejscu należy również zauważyć, że przywołany wyżej przepis art. 29a ust. 1 ustawy, reguluje wyłącznie kwestię podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wysokości kwoty należnej od nabywcy, czyli ceny sprzedaży, powyższy przepis, ani inne przepisy prawa podatkowego nie regulują. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, które regulują konsekwencje publiczno-prawne dokonania sprzedaży towaru nie mogą mieć wpływu na wysokość ceny ustalonej przez strony umowy cywilnej lub określonej w drodze decyzji. Regulują bowiem, co stanowi podstawę opodatkowania, ale nie mają i nie mogą mieć wpływu na sposób jej ustalenia.

Zgodnie z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Przepisy Kodeksu cywilnego regulują warunki stosunku cywilnoprawnego łączącego sprzedawcę z kupującym. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, że należność z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług (wartość transakcji) generalnie wyrażana jest w formie ceny. Definicję ceny zawiera art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r., poz. 915, z późn. zm.), który stanowi, że cena to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową (art. 3 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej