Stanowisko Wnioskodawcy:

Transakcja zakupu urządzenia od podatnika VAT DE wg Wnioskodawcy nie podlega rozliczeniu (jest obojętna) dla potrzeb podatku VAT w Polsce.

Z uwagi na fakt, że urządzenie nigdy nie przyjechało do Polski, nie jest to dla podatnika PL, zgodnie z zapisem art. 9 ustawy o VAT wewnątrzunijne nabycie towarów.

Nie mieści się też w definicji transakcji trójstronnych zawartej w art. 135-138 ustawy o VAT bowiem powyższe urządzenie jest częścią składową linii technologicznej montowanej na terytorium Wielkiej Brytanii co też wyklucza możliwość zastosowania procedury uproszczonej na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Transakcja sprzedaży obejmuje kompleksowe świadczenie składające się z dostawy elementów linii wyprodukowanych przez Wnioskodawcę oraz zakupionego urządzenia od podatnika DE, dokonaniu specjalistycznego montażu i uruchomienia. Miejscem opodatkowania dla towarów które są instalowane lub montowane przez podmiot dokonujący dostawy jest miejsce w którym towary są instalowane lub montowane, wynika to z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy. Faktura sprzedaży będzie wystawiona na całe świadczenie bez podatku VAT, podatek VAT rozlicza nabywca unijny w Wielkiej Brytanii w ramach odwrotnego obciążenia. Transakcja zostanie ujęta w poz. 11 deklaracji VAT. Do omawianej transakcji na dokonane wpłaty były wystawiane faktury zaliczkowe bez podatku VAT, które ujęto w poz. 11 deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast w myśl art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z cytowanego przepisu art. 9 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy wynika, że za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, uznaje się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium Polski z terytorium innego państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast w świetle art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zatem z przepisu art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy wynika, że miejscem dostawy towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz, jest kraj w którym towary te są instalowane lub montowane (przy czym, nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z przeznaczeniem).

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęć montaż lub instalacja, niemniej jednak stosownie do cytowanego art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Jako proste czynności, zdaniem Organu należy rozumieć działania, umożliwiające funkcjonowanie danego towaru/sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie. Zatem, za montaż lub instalację należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu.

Jednocześnie, zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest producentem urządzeń i linii technologicznych wymagających specjalistycznego montażu oraz próbnego uruchomienia. Wnioskodawca zamówił i zakupił urządzenie od podatnika niemieckiego. Urządzenie zostało odebrane od podatnika niemieckiego i przetransportowane do podatnika brytyjskiego, z pominięciem terytorium Polski. Transport został zorganizowany na zlecenie Wnioskodawcy przez zewnętrzną firmę transportową. Powyższe urządzenie jest częścią składową linii technologicznej montowanej w Wielkiej Brytanii. Transakcja sprzedaży obejmuje kompleksowe świadczenie składające się z dostawy elementów linii zakupionych i wyprodukowanych przez Wnioskodawcę, montażu, uruchomienia oraz przeprowadzenia testów wydajnościowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii opodatkowania transakcji zakupu urządzenia od podatnika niemieckiego podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że transakcja zakupu urządzenia od podatnika niemieckiego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Jak wskazał Wnioskodawca urządzenie zostało odebrane od podatnika niemieckiego i przetransportowane do podatnika brytyjskiego, z pominięciem terytorium Polski. Zatem nabycie przez Wnioskodawcę urządzenia nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Nabycie przez Wnioskodawcę urządzenia nie wypełnia w opisanym przypadku dyspozycji art. 5 ustawy. W szczególności nie ma podstaw do rozpoznania na podstawie krajowych przepisów o podatku od towarów i usług nabycia towarów przez Wnioskodawcę jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zdefiniowanego w art. 9 ust. 1 ustawy, gdyż nie występuje jedna z niezbędnych przesłanek takiego nabycia, a mianowicie nie dochodzi do przemieszczenia urządzania na terytorium Polski.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zakup urządzenia od podatnika niemieckiego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży linii technologicznej dla podatnika brytyjskiego.

Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem transakcji jest linia technologiczna montowana w Wielkiej Brytanii. Jak wskazał Wnioskodawca transakcja sprzedaży obejmuje kompleksowe świadczenie składające się z dostawy elementów linii zakupionych i wyprodukowanych przez Wnioskodawcę, montażu, uruchomienia oraz przeprowadzenia testów wydajnościowych. Zatem mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że skoro montaż towarów nie stanowi prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie towaru zgodnie z przeznaczeniem zgodnie z cytowanym powyżej art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania przedmiotowej transakcji jest miejsce, w którym linia technologiczna jest montowana (instalowana), czyli terytorium Wielkiej Brytanii.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że przedmiotowa transakcja sprzedaży linii technologicznej dla podatnika brytyjskiego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym transakcja sprzedaży linii technologicznej dla podatnika brytyjskiego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski należało uznać za prawidłowe.

Organ podatkowy zauważa, że w ramach postępowania interpretacyjnego uregulowanego w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej związany jest zasadą terytorialności podatku od towarów i usług, tzn. jest zobowiązany do interpretowania tych przepisów prawa, z których wynika obowiązek zapłaty podatku na terytorium kraju. W związku z tym niniejsza interpretacja nie rozstrzyga, na jakich zasadach powinny być opodatkowane oraz udokumentowane transakcje, które ze względu na miejsce świadczenia (dostawy) - podlegają regulacjom innego państwa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej