Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, w odniesieniu do lokalu będzie miała zastosowanie roczna korekta podatku naliczonego in minus w wysokości 1/10 kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od tego lokalu. Korekta ta powinna być dokonana za każdy rok podatkowy, w którym lokal będzie wykorzystywany do świadczenia usług najmu zwolnionych z VAT. Przy czym korekta ta nie będzie obejmowała tego roku podatkowego, w którym dojdzie do ponownej zmiany przeznaczenia lokalu i jego wykorzystania wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn.zm.). Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wynika z konstrukcji cytowanych wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży (opodatkowanej lub zwolnionej) realizowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego co oznacza, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług winien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ww. ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ustawy.

W myśl art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Według art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Treść art. 91 ust. 7 ustawy, wskazuje, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Przepis art. 91 ust. 7a ustawy, stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Na podstawie art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Na mocy art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Jak stanowi art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Na mocy art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Z powyższego wynika, że korekta, o której mowa w art. 91 ustawy, odnosi się do takich towarów, które stanowią u podatnika środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Ponadto z powyższych przepisów wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca kupił lokal mieszkalny w stanie deweloperskim (umowa wstępna w formie aktu notarialnego), który nabył w celu wykorzystania wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z nabyciem, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego.

W sierpniu 2017 została wpłacona zaliczka na zakup lokalu i została wystawiona faktura zaliczkowa. We wrześniu 2017 została wystawiona faktura VAT. We wrześniu 2017 lokal mieszkalny został przekazany protokołem zdawczo-odbiorczym. W październiku 2017 został wykończony oraz stał się kompletny i został przekazany do użytkowania. Do chwili obecnej nie został podpisany akt notarialny nieruchomości, przewidywana data podpisania aktu notarialnego to czerwiec 2018.

W międzyczasie następowały poszukiwania najemcy lokalu. Z powodu braku zainteresowania przez okoliczne firmy wynajmem lokalu, w listopadzie 2017 nastąpiła zmiana przeznaczenia lokalu na cele wynajmu długoterminowego na cele mieszkaniowe, czyli zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Wnioskodawca przewiduje jednak, iż w następnych latach kalendarzowych może dojść do zmiany sposobu wykorzystywania lokalu i zostanie wynajęty wyłącznie na cele usługowe lub najmu krótkoterminowego, czyli czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wartość początkowa środka trwałego przekracza 15.000 zł. Środek trwały, ze względu na brak podpisania przez strony umowy kupna-sprzedaży w formie aktu notarialnego, zostanie ujawniony w ewidencji środków trwałych w chwili podpisania aktu notarialnego.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego przy nabyciu lokalu.

Zauważyć należy, że jak już uprzednio stwierdzono podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca nabył lokal w celu wykorzystywania wyłącznie do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, przysługiwało Mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Jednocześnie z wniosku wynika, że poszukiwania najemcy były trudne i sytuacja rynkowa wymusiła zmianę planów - ostatecznie Wnioskodawca zmienił przeznaczenie lokalu na cele wynajmu długoterminowego na cele mieszkaniowe, czyli zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy przeznaczył lokal do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że zmiana przeznaczenia lokalu nastąpiła w listopadzie 2017 r., natomiast przedmiotowy lokal zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych w momencie podpisania aktu notarialnego, czyli w czerwcu 2018 r., zatem po zmianie przeznaczenia ww. lokalu. W związku z tym, należy zauważyć, że przedmiotowy lokal w momencie zmiany jego przeznaczenia, tj. w listopadzie 2017 r. nie był środkiem trwałym o którym mowa w art. 91 ust. 1 i ust. 2 ustawy, tym samym do korekty podatku naliczonego w związku z jego nabyciem nie należy stosować zasad wynikających z art. 91 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W związku z dokonaną w listopadzie 2017 r., zmianą koncepcji wykorzystania lokalu Wnioskodawca jest obowiązany dokonać korekty całego podatku odliczonego związanego z wydatkami na ten lokal poniesionymi do momentu zmiany koncepcji wykorzystania tego lokalu. Zatem, wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, korekta ta powinna być dokonana zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy jednorazowo w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia lokalu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również rozliczania podatku VAT w związku z kolejnymi zmianami przeznaczenia lokalu.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy stwierdzić należy, że w przypadku kolejnych zmian przeznaczenia lokalu mieszkalnego po oddaniu go do użytkowania, Wnioskodawca winien dokonywać korekty podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 91 ust. 2 ustawy, tj. w ciągu 10 lat licząc od roku, w którym lokal został oddany do użytkowania. Korekty tej Wnioskodawca winien dokonać w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

Wnioskodawca twierdzi, że korekta podatku powinna być dokonywana za każdy rok podatkowy, w którym lokal będzie wykorzystywany do świadczenia usług najmu zwolnionych z opodatkowania oraz, że korekta nie będzie obejmowała tego roku podatkowego, w którym dojdzie do ponownej zmiany przeznaczenia lokalu i jego wykorzystywania wyłącznie do czynności opodatkowanych. Tut. Organ nie może Wnioskodawcy przyznać racji w tej kwestii, bowiem jak wskazano powyżej, Wnioskodawca w związku ze zmianą przeznaczenia lokalu będzie zobligowany do dokonania korekty podatku naliczonego jednorazowo, w deklaracji składanej za okres, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia lokalu z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na czynności zwolnione z opodatkowania podatkiem. Tym samym, Wnioskodawca jest zobowiązany do korekty całego podatku naliczonego przy nabyciu wskazanej nieruchomości. W związku z tym, wskazany lokal jest przez Wnioskodawcę wykorzystywany do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, tym samym Wnioskodawca będzie zobligowany do dokonania korekty, zgodnie z zasadami zawartymi w art. 91 ust. 7a ustawy, przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W odniesieniu do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy, należy wskazać, że w sytuacji gdy Wnioskodawca rozpocznie wykorzystywanie danego lokalu wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego z uwzględnieniem 10-letniego okresu, licząc od roku, w którym lokal został oddany do użytkowania, na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca winien dokonać korekty w wysokości 1/10 kwoty podatku naliczonego przy nabyciu lokalu, w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym za który będzie dokonywał korekty. Przy czym, korekta obejmować będzie również rok, w którym dojdzie do zmiany przeznaczenia.

Ponadto, należy wyraźnie podkreślić, że każdorazowa zmiana przeznaczenia w wykorzystaniu nabytego lokalu powoduje zmianę w zakresie prawa do odliczenia i w konsekwencji nakłada na Wnioskodawcę obowiązek skorygowania odliczonego podatku z odpowiednim zastosowaniem przepisów art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że w związku ze zmianą przeznaczenia lokalu na wykorzystywanie do wykonywania czynności zwolnionych powinien dokonać korekty podatku naliczonego in minus w wysokości 1/10 kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od tego lokalu. Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące sposobu dokonania korekty podatku naliczonego przy nabyciu lokalu, w sytuacji gdy ponownie rozpocznie wykorzystywanie ww. nieruchomości do czynności opodatkowanych podatkiem również należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn.zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej