Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1:

Obecnie, po analizie obowiązującego stanu prawnego, Kierownictwo Wnioskodawcy powzięło wątpliwości, co do słuszności opodatkowania podatkiem od towarów i usług zadań nałożonych cytowaną ustawą o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich. Wnioskodawca w zakresie prowadzenia ksiąg hodowlanych i pobierania opłat za wpis do ksiąg hodowlanych działa jako organ władzy publicznej. W związku z tym na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) nie powinien być podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Należy przyjąć, że Wnioskodawca, który został uznany przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w drodze decyzji administracyjnych za podmiot upoważniony do prowadzenia ksiąg hodowlanych, i pobierania z tego tytułu opłat, określonych rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w tym zakresie działa jako organ publiczny. Wnioskodawca realizuje tu zadania nałożone bezpośrednio przepisami prawa. Wysokość opłat pobieranych przez Wnioskodawcę za dokonanie wpisu do ksiąg hodowlanych jest określona w przepisach prawa. Istotne jest także to, że opłaty za ww. czynności nie mogą być pobierane na podstawie umów cywilnoprawnych, gdyż ich wysokość określono w przepisach prawa.

W związku z tym na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) Wnioskodawca nie powinien być w ww. zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług, a w konsekwencji opłaty za czynności dotyczące prowadzenia ksiąg hodowlanych, nie powinny podlegać opodatkowaniu.

Powyższe stanowisko potwierdza szereg interpretacji prawa podatkowego m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 9 kwietnia 2008 r., sygn. IPPP1/443-161/08-5/JF Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że w zakresie prowadzenia ksiąg koniowatych oraz rejestrów organizacja działa jak organ władzy publicznej i związku z tym na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z tym czynności dotyczące prowadzenia ksiąg hodowlanych, korzystać będą z wyłączenia z opodatkowania zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Podobnie uznał: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 23 maja 2011 r. sygn. IPPP2/443-284/11-3/MM; Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 27 lutego 2009 r. o sygn. IPPP1/443-2201/08-5/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 21 listopada 2008 r. o sygn. IBPP4/443-1328/08/AZ oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 6 maja 2016 r. IPPP2/4512-94/16-5/DG.

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2:

Obecnie, po analizie obowiązującego stanu prawnego, Kierownictwo Wnioskodawcy powzięło wątpliwości, co do słuszności opodatkowania podatkiem od towarów i usług zadań ustawowych nałożonych na Wnioskodawcę w zakresie prowadzenia rejestrów koniowatych. Wnioskodawca działa w ww. zakresie jako organ władzy publicznej, w związku z tym na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) nie powinien być podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, że Wnioskodawca, który został uprawniony do prowadzenia rejestrów koniowatych, dla których prowadzi księgi hodowlane i pobierania z tego tytułu opłat, określonych rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w tym zakresie działa jako organ publiczny. Wnioskodawca realizuje tu zadania nałożone bezpośrednio przepisami prawa. Wysokość opłat pobieranych przez Wnioskodawcę za wykonywanie czynności ustawowych jest określona w przepisach prawa. Istotne jest, także to, że opłaty za ww. czynności nie mogą być pobierane na podstawie umów cywilnoprawnych, gdyż ich wysokość określono w przepisach prawa.

W związku z powyższym - zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie czynności dot. prowadzenia rejestrów koniowatych, w tym zidentyfikowania konia (w przypadku koni pełnej krwi angielskiej, koni czystej krwi arabskiej), wydawania dokumentu identyfikacyjnego (paszportu konia), ich duplikatów oraz doręczenia dokumentu identyfikacyjnego lub jego duplikatu - Wnioskodawca działa jako organ władzy publicznej. Na podstawie więc art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) Wnioskodawca nie powinien być podatnikiem podatku od towarów i usług, a w konsekwencji opłaty za powyższe czynności nie powinny podlegać opodatkowaniu.

Powyższe stanowisko potwierdza szereg interpretacji prawa podatkowego m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 21 listopada 2008 r. sygn. IBPP4/443-1328/08/AZ, w której uznał, m.in. że: mając na uwadze przywołane przepisy należy uznać, iż związek hodowców lub inny podmiot, które zostały uznane przez ministra właściwego do spraw rolnictwa drogą decyzji i uprawnione do prowadzenia m.in. odpowiednich rejestrów i pobierania z tego tytułu opłat, określonych rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, występuje jako jednostka organizacyjna spełniająca funkcje pomocnicze w stosunku do organu władzy publicznej (ministra rolnictwa i rozwoju wsi). Podmiotom tym bowiem szczególne przepisy prawa przyznają uprawnienia władcze wobec innych podmiotów.

Zatem związek hodowców w zakresie w jakim realizuje zadania nałożone przepisami ustawy objęty jest regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a czynności realizowane w ramach zadań ustawowych nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług. Jak wskazano powyżej art. 15 ust. 6 stanowi, że wspomniane organy (czy urzędy je obsługujące) są podatnikami w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, jednak w przedmiotowym przypadku taka sytuacja nie występuje. Czynności prowadzenia ksiąg, rejestrów oraz wydawania paszportów dla koni, mają bowiem charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny. Opłaty pobierane przez związek za wykonywanie tych czynności stanowią de facto daninę publiczną, a ich wysokość jest ściśle określona w przepisach. W kontekście powyższego należy uznać, że Wnioskodawca w zakresie prowadzenia ksiąg, rejestrów oraz wydawania paszportów dla koni, nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. Tym samym opłaty pobierane za ww. czynności, w wysokości określonej cyt. rozporządzeniem, nie są również objęte podatkiem od towarów i usług.

Podobnie uznali: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 29 października 2008 r. sygn. ILPP2/443-714/08-2/GZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 13 stycznia 2009 r. sygn. (ITPP2/443-920a/08/AD i ITPP2/443-920b/08/AD), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 20 listopada 2007 r. sygn. IBPP2/443-60/07/RSz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl powołanych wyżej regulacji, przez pojęcie usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 cyt. ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Tym samym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia organu władzy publicznej jak i urzędów obsługujących te organy odwołując się jedynie do odrębnych przepisów nakładających obowiązek realizacji zadań o charakterze publicznym na te organy.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001 r. sygn. akt SK 18/00 pojęcie władzy publicznej w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Należy podkreślić, że pojęcia organ państwa oraz organ władzy publicznej nie są tożsame. W pojęciu władzy publicznej mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

Z treści powołanego przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że wyłączenie z kategorii podatników VAT organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy ma miejsce wówczas, gdy spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:

• podmiotem dokonującym czynności jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ oraz

• czynność mieści się w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami na ten podmiot, dla realizacji których został on powołany i jednocześnie czynność ta nie jest wykonywana na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest państwową osobą prawną powołaną w celu wykonywania zadań publicznych, działającą na podstawie ustawy oraz Statutu nadanego - w drodze rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Wnioskodawca jest w sektorze jednostek finansów publicznych, zgodnie z art. 9 pkt 14 ustawy o finansach publicznych.

Wnioskodawca w drodze decyzji administracyjnej wydanej na podstawie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich z dnia 9 lutego 2002 r. oraz decyzji administracyjnej z dnia 9 lutego 2002 r. przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi - został uznany za podmiot do prowadzenia ksiąg hodowlanych dla koniowatych, tj. dla Koni Pełnej Krwi Angielskiej oraz dla Koni Arabskich Czystej Krwi.

Wnioskodawca za czynności związane z dokonaniem wpisu do ksiąg hodowlanych pobiera opłaty w wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 grudnia 2007 r. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik od towarów i usług i ww. opłaty traktuje jako kwoty brutto, w których zawarty jest 8 % podatek od towarów i usług.

Ad 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy opłaty za czynności związane z dokonaniem wpisu do ksiąg hodowlanych koniowatych pobierane przez Wnioskodawcę w zakresie realizacji zadań ustawowych podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że prowadzenie ksiąg i rejestrów zwierząt hodowlanych uregulowane zostało w rozdziale trzecim ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2017 r., poz. 2132) pt. Księgi i rejestry zwierząt hodowlanych

Jak stanowi art. 13 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy księgi prowadzi się odrębnie dla poddawanych ocenie wartości użytkowej ras, linii hodowlanych albo odmian w obrębie rasy oraz płci koni, bydła, świń, owiec i kóz.

Z art. 14 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że księgi bydła, świń, owiec, kóz i koniowatych są prowadzone na podstawie przepisów Unii Europejskiej dotyczących prowadzenia ksiąg hodowlanych.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 ww. ustawy księgi bydła, świń, owiec, kóz i koniowatych są prowadzone przez związek hodowców lub inny podmiot, które zostały uznane przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.

Minister właściwy do spraw rolnictwa dokonuje uznania, o którym mowa w ust. 1, w drodze decyzji administracyjnej, na wniosek związku hodowców lub innego podmiotu, jeżeli ten związek lub podmiot spełniają wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej dotyczących uznawania organizacji prowadzących lub zakładających księgi hodowlane (art. 17 ust. 2).

Stosownie do art. 22 ust. 1 cyt. ustawy rejestry zwierząt gospodarskich, innych niż świnie, są prowadzone przez związki hodowców lub inne podmioty, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw rolnictwa na ich prowadzenie.

Minister właściwy do spraw rolnictwa wydaje zgodę, o której mowa w ust. 1, w drodze decyzji administracyjnej, na wniosek związku hodowców lub innego podmiotu, jeżeli założenia programu krzyżowania zwierząt mogą być zrealizowane przez ten związek lub podmiot, a liczba zwierząt objętych oceną wartości użytkowej, które znajdują się w rejestrze, jest wystarczająca do realizacji tego programu (ust. 2 ww. art.).

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy za dokonanie wpisu zwierząt gospodarskich do ksiąg i rejestrów związek hodowców lub inny podmiot, prowadzące księgę lub rejestr, mogą pobierać opłatę w wysokości nieprzekraczającej maksymalnej kwoty określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 27. Do opłaty przepis art. 7 ust. 6 stosuje się odpowiednio.

Opłata, o której mowa w ust. 2, stanowi przychód podmiotu prowadzącego księgę lub rejestr (ust. 3 ww. art.).

Stosownie natomiast do art. 26 ust. 1 cyt. ustawy zwierzęta hodowlane z gatunków bydło, owce, kozy i świnie oraz ich materiał biologiczny, a także materiał biologiczny koniowatych, mogą być przedmiotem handlu, jeżeli są zaopatrzone w świadectwo potwierdzające ich pochodzenie, o którym mowa w przepisach Unii Europejskiej dotyczących świadectw obowiązujących w handlu.

Za wydanie świadectwa podmiot uprawniony do jego wydawania może pobierać opłatę w wysokości nieprzekraczającej maksymalnej kwoty określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 27. Do opłaty przepis art. 7 ust. 6 stosuje się odpowiednio (ust. 5).

Opłata, o której mowa w ust. 5, stanowi przychód podmiotu wydającego świadectwo (ust. 6).

Na podstawie art. 27 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydał dnia 21 grudnia 2007 r. rozporządzenie w sprawie maksymalnej wysokości opłat pobieranych za dokonanie wpisu do księgi hodowlanej i rejestru, wydanie zaświadczenia potwierdzającego dokonanie wpisu do księgi hodowlanej lub rejestru oraz wydanie świadectwa potwierdzającego pochodzenie zwierząt hodowlanych i materiału biologicznego będącego przedmiotem handlu (Dz.U. z 2016 r., poz. 466).

Ww. rozporządzenie reguluje maksymalną wysokość opłat pobieranych za:

1. dokonanie wpisu zwierząt gospodarskich do księgi hodowlanej lub rejestru;
2. wydanie zaświadczenia potwierdzającego dokonanie wpisu zwierząt gospodarskich do księgi hodowlanej lub rejestru;
3. wydanie świadectwa potwierdzającego pochodzenie:
   1. zwierząt hodowlanych z gatunków bydło, owce, kozy, świnie,
   2. materiału biologicznego zwierząt hodowlanych z gatunków bydło, owce, kozy, świnie, a także materiału biologicznego koniowatych

będących przedmiotem handlu.

Tak więc za prowadzenie ksiąg hodowlanych ustawa wprost przewiduje, że uprawniony podmiot może pobierać opłatę, która nie musi być pobierana na podstawie umowy cywilnoprawnej, gdyż ich wysokość określono w przepisach wykonawczych. Zatem należy uznać, że Wnioskodawca, który został upoważniony przez ministra właściwego do spraw rolnictwa do prowadzenia ksiąg hodowlanych, w tym zakresie działa praktycznie jak organ państwowy. Wnioskodawca realizuje w tym zakresie działania nałożone bezpośrednio przepisami prawa.

Czynności w zakresie prowadzenia ksiąg hodowlanych mają charakter publicznoprawny. Czynności te należą do kategorii spraw z zakresu administracji państwowej i w tym zakresie Wnioskodawca działa jak organ władzy publicznej. Wysokość opłat pobieranych przez Wnioskodawcę za wykonywanie tych czynności jest określona w przepisach prawa. Dlatego też w zakresie prowadzenia ksiąg hodowlanych Wnioskodawca nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z tym należy wskazać, że Wnioskodawca realizuje zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, a jego działanie w tym zakresie należy uznać za działanie organu władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Tym samym w zakresie działań wykonywanych na podstawie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy, tj. w ramach prowadzenia ksiąg hodowlanych koniowatych oraz wykonywanie czynności na podstawie danych zawartych w księgach, Wnioskodawca objęty jest regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ww. ustawy o VAT, co oznacza, że nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ad 2

Wnioskodawca oczekuje także wyjaśnienia, czy opłaty za czynności związane z prowadzeniem rejestrów koniowatych, zidentyfikowaniem konia (w przypadku koni pełnej krwi angielskiej, koni czystej krwi arabskiej), zarejestrowaniem koniowatego, wydaniem i doręczeniem dokumentu identyfikacyjnego (dawniej paszportu konia), w tym jego duplikatu pobierane przez Wnioskodawcę w zakresie realizacji zadań ustawowych podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, jest państwową osobą prawną powołaną w celu wykonywania zadań publicznych, działającą na podstawie ustawy oraz Statutu nadanego - w drodze rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 31 sierpnia 2001 r. Wnioskodawca jest w sektorze jednostek finansów publicznych, zgodnie z art. 9 pkt 14 ustawy o finansach publicznych.

Wnioskodawca w drodze decyzji administracyjnej wydanej na podstawie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich z dnia 9 lutego 2002 r. oraz decyzji administracyjnej z dnia 9 lutego 2002 r. przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi - został uznany za podmiot do prowadzenia ksiąg hodowlanych dla koniowatych, tj. dla Koni Pełnej Krwi Angielskiej oraz dla Koni Arabskich Czystej Krwi.

Za wykonywanie czynności związanych ze zidentyfikowaniem konia (w przypadku koni pełnej krwi angielskiej, koni czystej krwi arabskiej), zarejestrowaniem koniowatego, wydaniem i doręczeniem dokumentu identyfikacyjnego (paszportu konia), w tym jego duplikatu Wnioskodawca pobiera opłaty wynikające z rozporządzenia w sprawie opłat za czynności związane z identyfikacją i rejestracją koniowatych.

Wnioskodawca jako czynny podatnik od towarów i usług ww. opłaty traktuje jako kwoty brutto, w których zawarty jest 8 % podatek od towarów i usług.

Kwestie prowadzenia rejestrów koniowatych regulują przepisy ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. z 2017 r. poz. 546).

Zgodnie z art. 5 cyt. ustawy rejestry koniowatych prowadzą podmioty, o których mowa w art. 14 ust. 2, oraz, w przypadku określonym w art. 14a ust. 3, podmiot prowadzący centralną bazę danych, o której mowa w art. 39 ust. 1 rozporządzenia 2015/262, lub podmiot upoważniony przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.

Rozdział 3 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt obejmuje kwestie rejestracji i identyfikacji koniowatych.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ww. ustawy koniowate są identyfikowane i zaopatrywane w dokument identyfikacyjny, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia 2015/262, zwany dalej dokumentem identyfikacyjnym, zgodnie z rozporządzeniem 2015/262.

Z treści art. 14 ust. 2 ww. ustawy m.in. wynika, że dokument identyfikacyjny jest wydawany przez właściwy podmiot prowadzący księgę lub rejestr, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich.

Zgodnie z art. 15 ust. 1. cyt. ustawy za m.in.: zidentyfikowanie konia w przypadku koni pełnej krwi angielskiej, koni czystej krwi arabskiej, zarejestrowanie koniowatego, wydanie i doręczenie dokumentu identyfikacyjnego, w tym także duplikatu tego dokumentu podmioty, o których mowa w art. 5, pobierają opłaty.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 15 ust. 6 cyt. ustawy Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydał dnia 19 maja 2016 r. rozporządzenie w sprawie opłat za czynności związane z identyfikacją i rejestracją koniowatych (Dz.U. z 2016 r., poz. 748).

W wydanym rozporządzeniu określono katalog opłat, jakie uprawniony podmiot ma pobierać za m.in.: dokonanie zidentyfikowania konia w przypadku koni pełnej krwi angielskiej, czystej krwi arabskiej, zarejestrowanie koniowatego, wydanie dokumentu identyfikacyjnego, a także wydanie duplikatu dokumentu identyfikacyjnego i ich doręczenie, dokonanie zmian w rejestrze koniowatych.

W rozpatrywanej sprawie w kontekście opisu stanu faktycznego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego tut. Organ stwierdza, że Wnioskodawca realizując zadania określone w ustawie o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt działa jako organ władzy publicznej, a wykonywane przez niego czynności należą do kategorii spraw z zakresu administracji państwowej.

Organ władzy publicznej, w zakresie w jakim realizuje zadania z zakresu administracji państwowej, nałożone odrębnymi przepisami prawa, objęty jest regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Wprawdzie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, że wspomniane organy są podatnikami w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, jednak w analizowanym przypadku taka sytuacja nie występuje. Czynności, o których mowa, mają bowiem charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny, a za ich wykonanie opłata jest ściśle określona w przepisach prawa.

W kontekście powyższego należy uznać, że Wnioskodawca, działając jako organ władzy publicznej w zakresie wykonywania czynności określonych w przepisach ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług.

W konsekwencji opłaty pobierane za ww. czynności, w wysokościach określonych rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia dnia 19 maja 2016 r. w sprawie opłat za czynności związane z identyfikacją i rejestracją koniowatych nie są objęte podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Ponadto, tut. Organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej