Temat interpretacji

Stawka podatku VAT dla termomodernizacji obiektu Domu Pomocy Społecznej w ., Stawka podatku VAT dla bieżących remontów w budynkach A, B, C i D. Stawka podatku VAT dla prac remontowo-budowlanych w budynku D tylko w pomieszczeniach administracyjnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14s ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu 6 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 listopada 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• stawki podatku VAT dla termomodernizacji obiektu Domu Pomocy Społecznej w ,

• stawki podatku VAT dla bieżących remontów w budynkach A, B, C i D,

• stawki podatku VAT dla prac remontowo-budowlanych w budynku D tylko w pomieszczeniach administracyjnych

jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• stawki podatku VAT dla termomodernizacji obiektu Domu Pomocy Społecznej w ,

• stawki podatku VAT dla bieżących remontów w budynkach A, B, C i D,

• stawki podatku VAT dla prac remontowo-budowlanych w budynku D tylko w pomieszczeniach administracyjnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 listopada 2017 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z przepisami art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. 2016, poz. 814 ze zm.) - powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie pomocy społecznej. Do zadań własnych powiatu zaliczono obowiązek prowadzenia i rozwój infrastruktury domów pomocy społecznej o zasięgu ponadgminnym oraz umieszczenie w nich skierowanych osób - art. 19 pkt 10 ustawy z dnia 14 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. 2016, poz. 930 ze zm.). Jedną z jednostek organizacyjnych Powiatu realizujących zadania Powiatu jest Dom Pomocy Społecznej w (DPS). Jest to dom dla osób przewlekle psychicznie chorych. Jest placówką stacjonarną stałego pobytu.

Stosownie do zapisu § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz.U. 2012 poz. 964), dom funkcjonuje w sposób zapewniający właściwy zakres usług, zgodny ze standardami określonymi dla danego typu domu, w oparciu o indywidualne potrzeby mieszkańców domu. Do zadań DPS (wynikających wprost z ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej - Dz. U. z 2016 r., poz. 930) należy świadczenie usług bytowych, opiekuńczych i wspomagających na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających. DPS posiada zezwolenie Wojewody na jego prowadzenie zapewniając całodobową opiekę dla osób dorosłych przewlekle psychicznie chorych. Działalność statutowa jednostki ukierunkowana i wyspecjalizowana jest w całodobowej opiece osób, które z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności nie mogą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, i którym nie można zapewnić niezbędnej pomocy i opieki w miejscu zamieszkania.

Dom Pomocy Społecznej prowadzi działalność wg PKD 8720Z - Pomoc społeczna z zakwaterowaniem dla osób z zaburzeniami psychicznymi oraz 8531B - Pomoc społeczna pozostała z zakwaterowaniem.

Należy zaznaczyć, iż dom opieki społecznej jest sklasyfikowany w klasie 1130 - Budynki zbiorowego zamieszkania zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. 1999, Nr 112. poz. 1316 ze zm.).

Dom posiada 4 budynki A, B, C i D połączone ze sobą w jeden kompleks. W pomieszczeniach A, B, C znajdują się w szczególności: pokoje mieszkalne, łazienki dla mieszkańców, stołówki, kuchnia, magazyn kuchni, pralnia, dyżurka pielęgniarska, pokój lekarski, pokój odwiedzin, kawiarenka, pomieszczenia rehabilitacji, brudowniki, pomieszczenia do prania i suszenia, pomieszczenia gospodarcze, szatnia pracownicza, świetlica, kaplica, kuchenki pomocnicze. W budynku D poza pokojami mieszkalnymi, łazienkami i pomieszczeniami terapii zajęciowej takimi jak: sala komputerowa, sale dydaktyczne, sala muzyczna czy pokój psychologa, znajdują się również pomieszczenia administracyjne.

Powierzchnia budynku D wynosi 548,30 m², z czego na pomieszczenia administracyjne przypada 177,90 m² co stanowi ok. 33% całkowitej powierzchni budynku.

Dom Pomocy Społecznej zamierza przeprowadzić termomodernizację obiektu DPS polegającą na:

• wymianie stolarki okiennej (budynek A);

• wymianie drzwi wejściowych (budynek A);

• dociepleniu stropów (budynek A);

• dociepleniu ścian zewnętrznych i fundamentowych (budynek A);

• wymianie systemu wentylacyjnego (budynek A);

• zamontowaniu na dachu paneli fotowoltaicznych (budynek A);

• zamontowaniu pompy ciepła (budynek A);

• wymianie oświetlenia na ledowe z czujnikami ruchu w łazienkach (budynek A, B, C. D).

W myśl ustawy o podatku od towarów i usług dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja czy przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym opodatkowana jest podatkiem VAT w wysokości 8% (art. 41 ust. 12 ustawy VAT).

Obiekty budownictwa mieszkaniowego zostały zdefiniowane w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT jako budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się: obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Jak wynika z powyższej definicji, do obiektów budownictwa mieszkaniowego kwalifikuje się wszystkie budynki z działu 11 PKOB. Zgodnie z rozporządzeniem PKOB. budynki są zdefiniowane jako zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Zgodnie z systematyką przyjętą na gruncie rozporządzenia PKOB, budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne.

Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to natomiast obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Jak wynika z powyższych definicji, o zakwalifikowaniu budynku jako mieszkalnego lub niemieszkalnego decyduje wielkość całkowitej powierzchni użytkowej zajmowanej na cele mieszkalne lub niemieszkalne. Zgodnie z objaśnieniami znajdującymi się w rozporządzeniu PKOB, całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem: powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów, powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych; powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

W związku z tym również budynek D DPS należy zakwalifikować jako mieszkalny. Warunkiem zastosowania 8% stawki podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy (tj. do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), jest spełnienie przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji obiektów budowlanych lub ich dostawy. Po drugie budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej 8% stawki podatku.

W przypadku świadczenia usługi remontowej na podstawie jednej kompleksowej umowy na termomodernizację odnoszącej się do budynku jako całości bez wyodrębniania prac dotyczących poszczególnych części kompleksu budynków - do wszystkich wykonanych prac znajdzie zastosowanie jednolita 8% stawka VAT.

W uzupełnieniu wskazano, że w zakresie zadania termomodernizacji Domu Pomocy Społecznej w , beneficjentem środków pozyskanych na ten cel z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w ramach programu priorytetowego pod nazwą . może być wyłącznie powiat. Wobec powyższego Zamawiającym, w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo Zamówień Publicznych (Dz.U. 2017, poz. 1579) może być Powiat lub Dom Pomocy Społecznej w , na podstawie upoważnienia Zarządu Powiatu do przygotowania i przeprowadzenia postępowania. Natomiast w przypadku prac remontowo-budowlanych prowadzonych w przyszłości przez Dom Pomocy Społecznej w , ale nie objętych dofinansowaniem z różnych projektów/programów, których beneficjentem może być wyłącznie jednostka samorządu terytorialnego, Zamawiającym będzie Dom Pomocy Społecznej w .

Budynki A, B, C i D, w którym będzie wykonywany przedmiotowy projekt inwestycyjny zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Prace związane z termomodernizacją będą wykonywane wyłącznie w obrębie brył budynków A, B, C i D. Natomiast przyszłe prace remontowo-budowlane DPS w wykonywane będą w zależności od potrzeb, odpowiednio w budynku A, B, C, D w obrębie brył budynków oraz poza nimi.

Budynki A, B i C są budynkami stałego zamieszkania. Budynek D jest w części budynkiem stałego zamieszkania. Cała powierzchnia użytkowa budynku D wynosi 548,30 m², w tym:

• powierzchnia przeznaczona do celów administracyjno-biurowych wynosi 177,90 m²,

• powierzchnia użytkowa pokoi mieszkalnych wynosi 65,90 m²,

• pozostała powierzchnia (304,50 m²), którą zajmują ciągi komunikacyjne, pomieszczenia terapii zajęciowej oraz pokój psychologa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przypadku realizacji projektu inwestycyjnego - termomodernizacji obiektu Domu Pomocy Społecznej w , należy zastosować obniżoną 8% stawkę podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, stawkę podatku VAT w wysokości 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się: obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Natomiast, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne lub stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11. Domy pomocy na gruncie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zaliczane są do budynków zbiorowego zamieszkania (PKOB 113). W konsekwencji, domy opieki społecznej zaliczają się zarówno do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, jak i do obiektów budownictwa mieszkaniowego.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że Wykonawca termomodernizacji DPS w powinien zastosować obniżoną stawkę podatku VAT 8% na całość inwestycji. W związku z tym, że Dom kupuje kompleksową usługę wykonania termomodernizacji budynków DPS w nie rozdzielając jej na poszczególne budynki i zadania w przypadku wymiany oświetlenia ledowego również w budynku D (kwalifikowanym jako mieszkalny) można zastosować stawkę 8%.

Stanowisko takie znajduje odzwierciedlenie w wydanych interpretacjach indywidualnych (ILPP2/443-873/10-4/ISN 2010.09.07 Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, IPPP3/443-488/09-2/CS 2009.09.07 Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie).

W przypadku wykonywania remontów polegających w szczególności na malowaniu ścian, wymianie glazury, wymianie poszycia dachowego na budynkach A, B, C, D Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wykonawcy ww. robót powinni zastosować stawkę 8% podatku VAT.

W przypadku remontów wykonywanych tylko w budynku D, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że można zastosować obniżoną 8% stawkę podatku VAT w przypadku gdy ww. remonty dotyczą całego budynku. Natomiast dla prac remontowo-budowlanych wykonywanych tylko w pomieszczeniach administracyjnych budynku D należy zastosować 23% stawkę podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że Wnioskodawca został uznany za podmiot zainteresowany uzyskaniem interpretacji w zakresie opodatkowania nabywanych usług z uwagi na przesłanki wynikające z art. 14s ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu 41, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się w myśl art. 41 ust. 12 ustawy - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się w myśl art. 41 ust. 12a ustawy obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,

• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z ww. przepisu, ustawa o podatku od towarów i usług poprzez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, ze zm.).

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

• Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

• Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

• Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

W tym klasa 1130 - Budynki zbiorowego zamieszkania - obejmuje m. in.: budynki zbiorowego zamieszkania w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np.: domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, itp.

Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 i pkt 2).

Z powołanych przepisów wynika, że w celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje mieszkalne czy użytkowe. Należy przy tym podkreślić, że z preferencyjnej stawki podatku w oparciu o powołany wyżej art. 41 ust. 12 ustawy korzystać mogą tylko czynności wymienione w tym przepisie, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma zatem fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), a także zaklasyfikowanie obiektu, którego dotyczą te prace, do obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, Wnioskodawca winien uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Nadto w celu ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla usług montażu instalacji, w skład których będą wchodziły kolektory słoneczne, instalacje fotowoltaiczne i kotły na biomasę, należy ustalić czy dokonywane są one w ramach remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wskazać przy tym należy, że przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów Prawa budowlanego oraz powszechnego rozumienia.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 z późn. zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 7 ww. ustawy, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Przez przebudowę, zgodnie z pkt 7a tego artykułu, należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Z kolei definicja remontu została zawarta w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych, niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja w rozumieniu przyjętym w języku polskim powszechnie oznacza ulepszenie, podwyższenie wartości technicznej, czy też użytkowej, podwyższenie standardu, unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części.

Natomiast w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2017 r., poz. 130), znajduje się określenie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (art. 2 pkt 2), którym jest między innymi ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych.

Co prawda, ustawa o wspieraniu termomodernizacji i remontów ma inny kontekst normatywny niż ustawa o podatku od towarów i usług, ale skoro ustawodawca zdefiniował dane pojęcie w systemie prawnym, to nie ma podstaw do tego, aby odrzucać istniejącą definicję i tworzyć nową. Należy więc zaznaczyć, że definiując pojęcie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego ustawodawca kierował się wyłącznie skutkiem, jaki ma zostać osiągnięty w wyniku tego przedsięwzięcia; zaniechał nawet przykładowego wymienienia rodzajów prac, jakie mieszczą się w pojęciu tego przedsięwzięcia. Definicja określająca przedsięwzięcie termomodernizacyjne wyłącznie na podstawie celu, jaki ma zostać osiągnięty, jest usprawiedliwiona zarówno na gruncie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, jak i na gruncie prawa podatkowego.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Nadmienić należy, że w ww. definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że ze stawki preferencyjnej korzystają wyłącznie usługi w zakresie budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi.

Z opisu sprawy wynika, że jedną z jednostek organizacyjnych Powiatu realizujących zadania Powiatu jest Dom Pomocy Społecznej w . Jest to dom dla osób przewlekle psychicznie chorych. Jest placówką stacjonarną stałego pobytu. Dom opieki społecznej jest sklasyfikowany w klasie 1130 - Budynki zbiorowego zamieszkania zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskie Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Dom posiada 4 budynki A, B, C i D połączone ze sobą w jeden kompleks. W pomieszczeniach A, B, C znajdują się w szczególności: pokoje mieszkalne, łazienki dla mieszkańców, stołówki, kuchnia, magazyn kuchni, pralnia, dyżurka pielęgniarska, pokój lekarski, pokój odwiedzin, kawiarenka, pomieszczenia rehabilitacji, brudowniki, pomieszczenia do prania i suszenia, pomieszczenia gospodarcze, szatnia pracownicza, świetlica, kaplica, kuchenki pomocnicze. W budynku D poza pokojami mieszkalnymi, łazienkami i pomieszczeniami terapii zajęciowej takimi jak: sala komputerowa, sale dydaktyczne, sala muzyczna czy pokój psychologa, znajdują się również pomieszczenia administracyjne. Powierzchnia budynku D wynosi 548,30 m², z czego na pomieszczenia administracyjne przypada 177,90 m² co stanowi ok. 33% całkowitej powierzchni budynku. Dom Pomocy Społecznej zamierza przeprowadzić termomodernizację obiektu DPS polegającą na:

• wymianie stolarki okiennej (budynek A);

• wymianie drzwi wejściowych (budynek A);

• dociepleniu stropów (budynek A);

• dociepleniu ścian zewnętrznych i fundamentowych (budynek A);

• wymianie systemu wentylacyjnego (budynek A);

• zamontowaniu na dachu paneli fotowoltaicznych (budynek A);

• zamontowaniu pompy ciepła (budynek A);

• wymianie oświetlenia na ledowe z czujnikami ruchu w łazienkach (budynek A, B, C. D).

Budynki A, B, C i D zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Prace związane z termomodernizacją będą wykonywane wyłącznie w obrębie brył budynków A, B, C i D.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro wymiana stolarki okiennej i drzwi wejściowych, docieplenie stropów, ścian zewnętrznych i fundamentowych, wymiana systemu wentylacyjnego, montaż paneli fotowoltaicznych oraz pompy ciepła w budynku A oraz wymiana oświetlenia w budynkach A, B, C, D zostaną wykonane w obrębie budynków, które dla celów klasyfikacyjnych mieszczą się w dziale 11 w grupie 113, klasa 1130 Budynki zbiorowego zamieszkania w ramach ich termomodernizacji, tj. czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, i budynki te zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to ww. czynności będą opodatkowane 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że prace remontowo-budowlane DPS (malowanie, remont łazienek z wymianą glazury, remont dachu) wykonywane będą w zależności od potrzeb, odpowiednio w budynku A, B, C, D w obrębie brył budynków oraz poza nimi.

Należy wskazać, iż w przypadku wykonywania w przyszłości prac remontowo-budowlanych w budynkach A, B, C i D, które zostaną wykonane w obrębie budynków zbiorowego zamieszkania w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to ww. prace remontowo-budowlane będą opodatkowane 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy. Natomiast w przypadku wykonywania ww. prac remontowo-budowlanych poza obrębem przedmiotowych budynków czynności te będą opodatkowane według 23% stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również stawki podatku VAT dla prac remontowo-budowlanych wykonywanych w budynku D tylko w pomieszczeniach administracyjnych.

W kwestii definicji lokalu użytkowego należy stwierdzić, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają takiej definicji. W związku z tym należy posłużyć się definicją zawartą w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1422).

Zgodnie z § 3 pkt 14 ww. rozporządzenia lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, niebędących mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Z kolei, przez pomieszczenie techniczne (§ 3 pkt 12) należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z jego brzmieniem samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. A contrario nie jest lokalem mieszkalnym wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb nie przeznaczona na stały pobyt ludzi i nie służąca zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto ustawa o własności lokali w ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi. W kontekście rozpatrywanego zagadnienia na uwagę zasługuje fakt, iż powołana wyżej ustawa o własności lokali, obok pojęcia samodzielnego lokalu mieszkalnego posługuje się również pojęciem pomieszczenia przynależnego do lokalu, co wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały ludzi w sposób funkcjonalny polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część składową lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi. Wynika z powyższego, że garaż, strych lub komórka stanowią pomieszczenia przynależne do lokalu mieszkalnego.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż pomieszczenia administracyjne powinny być traktowane jak lokale użytkowe, gdyż nie stanowią one lokali mieszkalnych ani pomieszczeń pomocniczych służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Zatem w odniesieniu do prac remontowo-budowlanych wykonywanych w budynku D tylko w pomieszczeniach administracyjnych należy wskazać, iż prace te podlegać będą opodatkowaniu ze stawką podstawową w wysokości 23%.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej