Temat interpretacji

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, Podatnik powołuje się na art. 31 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Jak wskazuje Spółka, podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów;
2) wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.
Podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie obejmuje natomiast:
1) rabatów za zapłatę z góry;
2) opustów i zwrotów kwot z tytułu dokonanego nabycia udzielonych podmiotowi dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia.
Podatnik przytacza także art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl którego, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.
W przypadku, gdy dostawca zagraniczny nie wystawia faktury korygującej pomimo udzielania Spółce rabatu, wówczas zgodnie z art. 31 ust. 3 ustawy, podstawą opodatkowania jest kwota, jaką nabywca jest obowiązany zapłacić, tj. kwota pomniejszona o ww. rabaty, opusty i zwrot kwot z tytułu dokonanego nabycia, udzielone podmiotowi dokonującemu wewnątrzwspólnotowego nabycia. Zatem podstawą opodatkowania jest faktyczne zobowiązanie nabywcy wobec sprzedawcy.
Na podstawie § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, przepis § 16 ust. 5 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym nabywca otrzymujący fakturę korygującą jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym tę fakturę otrzymał, a w przypadku nabywców, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy w rozliczeniu za kwartał, w którym tę fakturę otrzymali, stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zdaniem Podatnika, w razie uzyskania rabatu od dostawcy z kraju UE, Spółka powinna w miesiącu otrzymania faktury korygującej od takiego dostawcy wystawić fakturę korygującą do faktury wewnętrznej dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Skorygowana faktura wewnętrzna powinna następnie być ujęta w rozliczeniu za okres, w którym została wystawiona.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze. Przypadki, w których wystawiana jest faktura korygująca uregulowane zostały w § 16 i 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798). Stosownie do § 25 ust. 1 tego rozporządzenia, przepisy § 9, 13-17, 19, 20 i 23 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy (z zastrzeżeniami tam przewidzianymi). Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w przypadku otrzymania rabatu związanego z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, Podatnik powinien wystawić wewnętrzną fakturę korygującą (a jeżeli nie została jeszcze wystawiona wewnętrzna faktura pierwotna uwzględnić rabat w tej fakturze). Zgodnie bowiem z § 16 ust. 1 powołanego rozporządzenia (stosowanym odpowiednio do faktur wewnętrznych), w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Bez znaczenia jest przy tym okoliczność, kiedy (i czy w ogóle) Spółka otrzymała fakturę korygującą od kontrahenta zagranicznego. W konsekwencji, nieprawidłowym jest stanowisko Spółki, że wewnętrzną fakturę korygującą należy wystawić w miesiącu otrzymania faktury korygującej od podmiotu udzielającego rabatu. Otrzymanie od kontrahenta faktury korygującej nie jest bowiem okolicznością determinującą wystawienie przez Podatnika wewnętrznej faktury korygującej. Okolicznością tą jest udzielenie rabatu. Jednocześnie podkreślić należy, iż nie oznacza to, że okres, w którym Spółka otrzymuje od kontrahenta fakturę korygującą nie może być tożsamy z okresem, w którym udzielono rabatu. Podatnik powinien zatem wystawić wewnętrzną fakturę korygującą w miesiącu otrzymania faktury od podmiotu zagranicznego tylko w przypadku, gdy rabat został udzielony także w tym okresie.
Odnosząc się do okresu, w rozliczeniu za który powinna zostać ujęta wewnętrzna faktura korygująca dotycząca wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wskazać należy, że zgodnie z art. 29 ust. 4, w związku z art. 31 ust. 3 ustawy, podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż uwzględnienie rabatu powinno następować w rozliczeniu za okres, w którym rabat ten został udzielony. Moment wystawienia wewnętrznej faktury korygującej nie warunkuje okresu, w rozliczeniu za który rabat powinien zostać ujęty. Stanowisko Podatnika w tym zakresie jest zatem nieprawidłowe. Podatnik powinien uwzględnić rabat w rozliczeniu za okres, w którym wystawił wewnętrzną fakturę korygującą jedynie w sytuacji, gdy okres ten jest tożsamy z okresem, w którym udzielono rabatu. Natomiast w przypadku, gdyby z jakichkolwiek powodów wewnętrzna faktura korygująca została wystawiona w miesiącu innym niż miesiąc udzielenia rabatu nie powinna ona być ujmowana w rozliczeniu za okres jej wystawienia, lecz w rozliczeniu za okres, w którym udzielono rabatu.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.