Temat interpretacji

Uznanie Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek oraz zwolnienie z VAT dostawy działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.), uzupełniony pismem z 7 czerwca 2019 r. (data wpływu 11 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek jest prawidłowe,
• kwestii uiszczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży działek przez Wnioskodawcę jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek oraz kwestii uiszczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży działek przez Wnioskodawcę.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 czerwca 2019 r. (data wpływu 11 czerwca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 31 maja 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.252.2019.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą E od 1 stycznie 1994 roku i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dnia 10 listopada 1993 roku nabył na podstawie umowy sprzedaży od () prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w G wraz z posadowionymi na niej budynkami, objętej księgą wieczystą nr 1, składającej się z działek gruntu oznaczonych obecnie numerami ewidencyjnymi 364 - przy (). Nieruchomość zabudowana jest trzykondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym, jednokondygnacyjnymi budynkami niemieszkalnymi, częścią dwukondygnacyjnego budynku transportu i łączności, jednokondygnacyjnym budynkiem biurowym, jednokondygnacyjnymi budynkami transportu i łączności, jednokondygnacyjnymi budynkami oznaczonymi jako zbiorniki, silosy i budynki magazynowe, częścią jednokondygnacyjnego budynku przemysłowego, trzykondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym. Wszelkie zabudowy powstały przed nabyciem nieruchomości przez Wnioskodawcę. Decyzją Wojewody dnia 8 czerwca 1999 r. dokonane zostało przekształcenie użytkowania wieczystego tej nieruchomości w prawo własności. Transakcja zakupu pomimo wprowadzenia ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług zwolniona była z opodatkowania.

Dnia 14 grudnia 1994 roku Wnioskodawca nabył na podstawie umowy sprzedaży od () prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w G wraz z posadowionymi na niej budynkami, objętej księgą wieczystą nr ... składającej się z działki gruntu oznaczonej obecnie numerem ewidencyjnym 341 (wcześniej 144). Decyzją Wojewody z dnia 8 czerwca 1999 r. dokonane zostało przekształcenie użytkowania wieczystego tej nieruchomości w prawo własności. Dodatkowo dnia 24 lutego 2009 r. wnioskodawca nabył od M działającej jako przedstawiciel Gminy własność nieruchomości gruntowych położonych w () na północ od ulicy P, dla których prowadzone były księgi wieczyste: nr 6 - obejmująca nieruchomość stanowiącą działkę nr 346 oraz nr 8 - obejmującą nieruchomość stanowiącą działkę nr 347. Następnie nieruchomości objęte księgami wieczystymi nr 6 i 8 zostały przyłączone go nieruchomości objętej księgą wieczysta nr ... . Nieruchomość zabudowana jest pozostałymi jednokondygnacyjnymi budynkami mieszkalnymi, częścią dwukondygnacyjnego budynku transportu i łączności, jednokondygnacyjnym budynkiem oznaczonym jako zbiorniki, silosy i budynki magazynowe, częścią jednokondygnacyjnego budynku przemysłowego. Wszelkie zabudowy powstały przed nabyciem nieruchomości przez wnioskodawcę. Transakcje zakupu opodatkowane zostały podatkiem od towarów i usług.

Posadowione na działkach nr 350/2, 347, 346, 341 i 364 obiekty są budynkami lub budowlami w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane oraz budynkami lub budowlami w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r., i tak:

1. Na działce nr 350/2 znajduje się:
   • Budynek mieszkalny, murowany, dwukondygnacyjny z podpiwniczeniem, wybudowany w roku 1930, symbol PKOB: sekcja 1, dział 11, grupa 112, powierzchnia usługowa i socjalna;
   • Budowla handlowo - usługowo - magazynowo - garażowa, wybudowana w roku 1930, symbol PKOB; sekcja 1, dział 12 grupa 123 powierzchnia usługowa.
   • Budowla usługowo - magazynowa, użytkowana jako warsztat samochodowy, wybudowana w roku 1930, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 125, klasa 1252, powierzchnia usługowa;
   • Budowla - garaże, wybudowana w roku 1930, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 124, klasa 1242, powierzchnia usługowa;
   • Budowla socjalno - biurowa, wybudowana w 1930 roku, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 122, klasa 1220, powierzchnia administracyjna i socjalna;
   • Budynek myjni i sprzętu mechanicznego z garażem, wybudowany z roku 1930, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 125, klasa 1242, powierzchnia usługowa;
   • Budowla - wiata, wybudowana w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 125, klasa 1242, powierzchnia usługowa;
   • Budynek biurowo - handlowy, użytkowany jako sklep narzędzi, wybudowany w roku 1930, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 123, powierzchnia usługowa,
   • Budowla - magazyny, wybudowany w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 125, powierzchnia magazynowa;
   • Budynek handlowo - usługowy, wybudowany w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 123, powierzchnia usługowa;
   • Budynek handlowo - usługowy, wybudowany w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 123, powierzchnia usługowa.
2. Na działce nr 347 znajduje się:
   • Budynek stacji obsługi samochodów, wybudowany w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa powierzchnia gospodarcza;
   • Budowla magazynowa, wybudowana w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 125, powierzchnia usługowa.
3. Na działce nr 346 i 341 znajduje się:
   • Budowla magazynowa, wybudowana w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 125, powierzchnia usługowa.
4. Na działce nr 341 znajduje się:
   • Budowla hali magazynowo - usługowej, wybudowana w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 125, klasa 1252, powierzchnia magazynowo - usługowa;
   • Budynek hali przemysłowej, wybudowany w 1930 roku, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 123, klasa 1230, powierzchnia produkcyjna.
5. Na działce nr 364 znajduje się:
   • Budynek przemysłowo gospodarczy, wybudowany w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 127, powierzchnia gospodarcza;
   • Budynek administracyjno - socjalny, wybudowany w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 127, powierzchnia administracyjna i socjalna;
   • Budynek warsztatowo - magazynowy, wybudowany w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 125 powierzchnia gospodarcza;
   • Budynek administracyjno - biurowy, wybudowany w roku 1930, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 122, klasa 1220, powierzchnia administracyjna i socjalna;
   • Budowla hala obrabiarek do obróbki metali, wybudowana w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 125, powierzchnia produkcyjna;
   • Budowla wiata, wybudowana w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grup 125, powierzchnia produkcyjna;
   • Budowla wiata magazynowa, wybudowana w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 125, powierzchnia gospodarcza;
   • Budowla garażowa, wybudowana w roku 1950, symbol PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 125, klasa 1242, powierzchnia gospodarcza.

Przedmiotem sprzedaży są wszystkie w/w działki tj. działka nr 350/2, działka numer 347, działka numer 346, działka numer 341 oraz działka numer 364. Każda z działek jest działką zabudowaną w sposób szczegółowo określony powyżej. Na dzień sprzedaży obiekty posadowione na działkach będą budynkami lub budowlami w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane oraz budynkami lub budowlami w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), symbole pozostaną zgodne z wyszczególnionymi powyżej symbolami. Podnieść należy, iż budynki i budowle znajdujące się na działkach zabudowanych są trwale związane z gruntem.

Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków na ulepszenia czy modernizacje budynków i budowli znajdujących się na działkach, dokonał jedynie niezbędnych, drobnych napraw dachowych. Wszelkie w/w budynki i budowle pierwotnie użytkowane były przez (), natomiast od stycznia 1994 r. użytkowane były przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca na przedmiotowych nieruchomościach prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca dokonywał zakupu wskazanych nieruchomości w celu prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej, a przedmiotem tej działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi (PKD 68.20 Z). Działalność jest opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży zakupionych nieruchomości celem zakończenia prowadzenia na tych nieruchomościach działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w dacie nabycia w/w nieruchomości był rozwiedziony na mocy wyroku Sądu Rejonowego z dnia 18 kwietnia 1983 r., sygn. akt 83.

Nieruchomości nie stanowią nieruchomości rolnych, a położone są na terenie dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Teren położony w G, obejmujący działki nr 341, 346, 347 część 350/2 i 364 obręb oznaczony jest symbolem 6 UM, co oznacza tereny zabudowy usługowo - mieszkaniowej o wysokiej intensywności zabudowy. Teren położony w G, obejmujący pozostałą część działki nr 350/2 obręb, oznaczony jest symbolem: 05 K/4, co oznacza tereny ulic głównych-istniejących.

Wnioskodawca zamierza sprzedać w/w nieruchomości po uzyskaniu przez kupującego sp. z o.o. z siedzibą w P w imieniu którego działa G prawomocnej ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę zespołu mieszkalno-usługowego, nadto prawomocnej, ostatecznej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę drugiego, niezależnego od dotychczasowego wjazdu z ulicy oraz po uzyskaniu przez spółkę wyników badań na zanieczyszczenia, nie stwierdzających ponadnormatywnego zanieczyszczenia zbywanych nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji. Strony zawarły umowę przedwstępną sprzedaży z dnia 30 sierpnia 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przyszła sprzedaż nieruchomości oznaczonej działką nr 364, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr () podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a od uzyskanej ceny sprzedaży wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione pismem z 7 czerwca 2019 r.):

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Sprzedażą jest zgodnie z przepisem art. 2 pkt 22 ustawy - odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie zatem z w/w przepisami nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z przepisu art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Nadto dostawa nieruchomości - co do zasady - jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę - w rozumieniu przepisu art. 7 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Należy zatem stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W myśl przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jeżeli nieruchomość była wykorzystywana przez przedsiębiorcę w jego działalności gospodarczej, jej sprzedaż podlega VAT. Założenie to może także odnosić się do sprzedaży nieruchomości, które były przed sprzedażą wynajmowane; najem jest bowiem działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 u.p.t.u. Stanowisko to potwierdza orzecznictwo WSA i NSA. Przykładowo WSA w Krakowie w wyroku z dnia 21 października 2014 r. (I SA/Kr 1225/14) uznał, że: Działalnością gospodarczą jest każda czynność najmu czy dzierżawy niezależnie od tego, czy wynajmujący działalność tę zarejestrował czy nie i niezależnie od tego czy przedmiot najmu (dzierżawy) stanowi środek trwały w jego zarejestrowanej działalności czy nie. Skoro od 1991 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT polegającą na wynajmowaniu nieruchomości, to ich sprzedaż podlega VAT. Podobne stanowisko zajmuje NSA (wyroki z dnia 3 marca 2015 r., I FSK 601/14; z dnia 1 października 2013 r., I FSK 1414/12).

W świetle powyższego, mając na uwadze, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, będąc podatnikiem podatku od towarów i usług, a dokonywana sprzedaż nastąpi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej:

1. Przyszła sprzedaż nieruchomości oznaczonej działką nr 364, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr () podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a od uzyskanej ceny sprzedaży Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia podatku VAT.
2. Przyszła sprzedaż nieruchomości oznaczonej działką nr 350/2, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr () podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a od uzyskanej ceny sprzedaży Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia podatku VAT.
3. Przyszła sprzedaż nieruchomości oznaczonej działką nr 341, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr () podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a od uzyskanej ceny sprzedaży Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia podatku VAT.
4. Przyszła sprzedaż nieruchomości oznaczonej działką nr 346, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr () podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a od uzyskanej ceny sprzedaży Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia podatku VAT.
5. Przyszła sprzedaż nieruchomości oznaczonej działką nr 347, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr () podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a od uzyskanej ceny sprzedaży Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek jest prawidłowe,
• kwestii uiszczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży działek przez Wnioskodawcę jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości podejmował/będzie podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s.1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

W konsekwencji dla rozstrzygnięcia, czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 stycznie 1994 roku i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dnia 10 listopada 1993 roku nabył na podstawie umowy sprzedaży od prawo użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej budynkami i budowlami składającej się z działek gruntu oznaczonych obecnie numerami ewidencyjnymi 364 oraz 350/2. Dnia 14 grudnia 1994 roku Wnioskodawca nabył na podstawie umowy sprzedaży prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej wraz z posadowionymi na niej budynkami, składającej się z działki gruntu oznaczonej obecnie numerem ewidencyjnym 341 (wcześniej 144). Dodatkowo dnia 24 lutego 2009 r. Wnioskodawca nabył własność nieruchomości gruntowych stanowiącą działkę nr 346 i nr 347. Wszelkie zabudowy powstały przed nabyciem nieruchomości przez Wnioskodawcę. Transakcje zakupu opodatkowane zostały podatkiem od towarów i usług. Posadowione na działkach nr 350/2, 347, 346, 341 i 364 obiekty są budynkami lub budowlami w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane oraz budynkami lub budowlami w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Przedmiotem sprzedaży są wszystkie w/w działki tj. działka nr 350/2, działka numer 347, działka numer 346, działka numer 341 oraz działka numer 364.

Wnioskodawca na przedmiotowych nieruchomościach prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca dokonywał zakupu wskazanych nieruchomości w celu prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej, a przedmiotem tej działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi (PKD 68.20 Z). Działalność jest opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży zakupionych nieruchomości celem zakończenia prowadzenia na tych nieruchomościach działalności gospodarczej.

Zatem mając powyższe na uwadze, skoro jak wskazał Wnioskodawca, że na przedmiotowych działkach zabudowanych budynkami i budowlami nr 350/2, 347, 346, 341 i 364 Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, występuje on zatem w charakterze podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ zgodnie z definicją zawartą w tym przepisie, dokonuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

A zatem wykorzystywanie przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej działek zabudowanych nr 350/2, 347, 346, 341 i 364 budynkami i budowlami mających być przedmiotem sprzedaży stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym czynności te wypełniają określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, a Wnioskodawca w związku z ich realizacją działa w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym sprzedaż ww. działek zabudowanych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w kwestii uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży działek nr 350/2, 347, 346, 341 i 364 jest prawidłowe.

W odniesieniu do kwestii uiszczenia podatku VAT z tyt. sprzedaży działek nr 350/2, 347, 346, 341 i 364 zabudowanych budynkami i budowlami należy zauważyć co następuje:

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych budynkami i budowlami spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie natomiast do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie gruntu związanego z budynkiem. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku ulepszenia istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie ulepszenia jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie przebudowy zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.

Podsumowując ww. orzeczenie z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 należy wskazać, iż TSUE uznał, że pierwsze zasiedlenie nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. TSUE wyjaśnił w szczególności, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią ww. orzeczenia TSUE art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy VAT sprzeciwia się uregulowaniom krajowym, które uzależniają zwolnienie z podatku VAT w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zatem w ślad za TSUE należałoby uznać, że użytkowanie budynku przez właściciela przez co najmniej dwa lata powinno być zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż powinna być zwolniona z VAT.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystania ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, w świetle art. 43 ust. 7a, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać.

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom po spełnieniu określonych warunków możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać działki zabudowane nr 350/2, 347, 346, 341 i 364. Na dzień sprzedaży obiekty posadowione na działkach będą budynkami lub budowlami w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane oraz budynkami lub budowlami w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Podnieść należy, iż budynki i budowle znajdujące się na działkach zabudowanych są trwale związane z gruntem. Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków na ulepszenia czy modernizacje budynków i budowli znajdujących się na działkach, dokonał jedynie niezbędnych, drobnych napraw dachowych. Wszelkie w/w budynki i budowle pierwotnie użytkowane były przez Ośrodek, natomiast od stycznia 1994 r. użytkowane były przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa budynków i budowli znajdujących się na działkach nr 350/2, 347, 346, 341 i 364 nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż jak wskazał Wnioskodawca w/w budynki i budowle pierwotnie użytkowane były przez Ośrodek, natomiast od stycznia 1994 r. użytkowane były przez Wnioskodawcę. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie przedmiotowych budynków i budowli.

Tym samym spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie ww. budynków i budowli znajdujących się na działkach nr 350/2, 347, 346, 341 i 364 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynków i budowli minął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym dostawa działek nr 350/2, 347, 346, 341 i 364 zabudowanych budynkami i budowlami będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Odpowiednio zwolnieniem tym objęta będzie także dostawa gruntu na którym budynki i budowle są posadowione (art. 29a ust. 8 ustawy).

Tak więc, Wnioskodawca od uzyskanej ceny sprzedaży działek nr 350/2, 347, 346, 341 i 364 zabudowanych budynkami i budowlami nie będzie zobowiązany do uiszczenia podatku VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że Wnioskodawca od uzyskanej ceny sprzedaży będzie zobowiązany do uiszczenia podatku VAT jest nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej