Temat interpretacji
Zwolnienie od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2011 r., sygn. akt I FSK 1167/10 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Bd 743/11 stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku 1 września 2009 r. (data wpływu do organu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 1 września 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Prowadzi Pani gospodarstwo rolne. W dniu 10 października 2006 r. dokonała Pani zakupu nieruchomości rolnej, niezabudowanej, o pow. 16,3 ha, celem powiększenia swojego gospodarstwa rolnego. W roku 2009 dokonała Pani podziału przedmiotowej nieruchomości na mniejsze działki w celu ich sprzedaży. Dla obszaru, na którym znajduje się nieruchomość nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w rejestrze gruntów nieruchomość figuruje jako grunty rolne. Rada gminy uchwaliła natomiast studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, wg którego teren, na którym znajduje się działka jest terenem zabudowy mieszkaniowo-usługowej z dopuszczeniem uzupełnień, przekształceń. Dla działki nie wydano decyzji o warunkach zabudowy. Przed sprzedażą nieruchomości nie zamierza Pani wykonywać żadnych czynności zmierzających do dostosowania działki do celów budowlanych. Działka została zakupiona od Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, przez którą wykorzystywana była do działalności rolniczej. Od momentu zakupu nieruchomość jest wykorzystywana do prowadzania przez Panią działalności rolniczej - uprawy rzepaku i pszenicy. W przeszłości dokonywała Pani zakupu nieruchomości rolnych oraz spodziewa się, że dokona podobnych zakupów w przyszłości. Decydującym kryterium nabywania kolejnych gruntów rolnych jest ich obszar, bliskość położenia oraz jakość gleb, generalnie przydatność dla gospodarstwa rolnego.
W związku z chęcią uzyskania korzystniejszej ceny zamierza Pani sprzedać tę nieruchomość w częściach wielu nabywcom. Dlatego dokonała Pani podziału tej nieruchomości a ofertę sprzedaży pozostawiła profesjonalnej agencji zajmującej się obrotem nieruchomościami, ponieważ nie ma doświadczenia i specjalistycznej wiedzy z zakresu obrotu nieruchomościami.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy sprzedaż gruntów będących przedmiotem interpretacji, ujętych w rejestrze gruntów jako użytki rolne, położonych na terenach, dla których nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a które w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przeznaczono do zabudowy mieszkaniowo-usługowej z dopuszczeniem uzupełnień, przekształceń podlega zwolnieniu od VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów usług...
Pani zdaniem określenie tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, użyte w art. 43 ust. 1 pkt 9 nie obejmuje przeznaczenia zaplanowanego w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Studium stanowi tylko ogólny plan zagospodarowania gminy i nie ma rangi aktu prawa miejscowego, nie może więc tworzyć jakichkolwiek praw i obowiązków dla obywatela - wiąże jedynie organy gminy w zakresie polityki przestrzennej. Dokument ten może zostać zmieniony przed uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dlatego ze względu na jego wstępny i szkicowy charakter, jego postanowienia nie mogą przesądzać o przeznaczeniu gruntu. Co więcej, Studium nie może być podstawą wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, zatem na działce nie ma prawnej możliwości budowy. Studium nie przesądza więc w żaden sposób o sytuacji prawnej właściciela gruntu, ani nie daje podstawy do zmiany sposobu jego użytkowania - jest jedynie zobowiązaniem władz lokalnych do określonego działania w przyszłości. Pani zdaniem, w sytuacji braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla danego obszaru decydująca powinna być kwalifikacja w rejestrze gruntów, zgodnie z którym grunty, które zamierza Pani sprzedać są użytkami rolnymi. Dlatego sprzedaż takich gruntów objęta jest zwolnieniem od podatku od towarów i usług bez względu na osobę sprzedającego.
W interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2009 r. znak ITPP1/443-809/09/BJ oceniono stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.
Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła Pani skargę.
Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 181/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił złożoną przez Panią skargę. Sąd w wyroku wskazał, że zaskarżona interpretacja została wydana w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, kryterium wyłączającym ze zwolnienia od podatku jest przeznaczenie terenu pod zabudowę.
Kwestionując stanowisko Sądu I instancji w dniu 22 czerwca 2010 r. złożyła Pani skargę kasacyjną.
W dniu 10 października 2011 r. do tut. organu wpłynął wyrok wydany przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 30 sierpnia 2011 r., sygn. akt I FSK 1167/10. W przedmiotowym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny uznał zarzuty skargi kasacyjnej za zasadne oraz uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy.
Wyrokiem z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Bd 743/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Sąd w wyroku tym, wskazał, iż problem, sprowadzający się do wyjaśnienia, czy w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług w celu klasyfikacji terenu niezabudowanego wobec braku planu zagospodarowania przestrzennego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, czy zapisy zawarte w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy był przedmiotem oceny składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r., sygn. akt I FPS 8/10. W wyroku tym stwierdzono, że w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Wobec braku ustawowej definicji terenów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, NSA sięgnął do dyrektywy interpretacyjnej związanej z wykładnią systemową zewnętrzną, w tym do art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, zgodnie z którym podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.
Przepis ten stanowi zatem, że podstawę m.in. wymiaru podatków i świadczeń stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.
Naczelny Sąd Administracyjny wskazał dodatkowo na wykładnię prokonstytucyjną, podnosząc, że z art. 217 Konstytucji RP wynika, iż nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Rezygnacja ustawodawcy z definicji pojęć terenu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę nie może być zatem wypełniana przy pomocy wykładni rozszerzającej przez powoływanie się na studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, które nie jest źródłem prawa, a więc nie spełnia wymogów konstytucyjnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wykonując orzeczenie NSA wskazał, iż dla podstawy wymiaru każdego podatku, w tym podatku od towarów i usług, wiążące są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.
Podkreślił, iż niniejszej sprawie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość gruntową, dla której nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w rejestrze gruntów nieruchomość figuruje jako grunty rolne. Zatem wobec braku aktu prawnego określającego przeznaczenie terenu czyli miejscowego planu zagospodarowania stwierdził, że decydujące znaczenie mają dane wynikające z ewidencji gruntów, skoro w ewidencji gruntów nieruchomość stanowi grunty rolne, to stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ich dostawa podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.
W dniu 29 lutego 2012 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy z dnia 1 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 743/11, uchylający zaskarżoną interpretację.
W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 2011 r. sygn. akt I FSK 1167/10 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Bd 743/11 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy