Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2008 r. (data wpływu 15 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynków wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynków wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 12 lutego 2004 r. spółka jawna, w której Wnioskodawca posiada 50% udziałów, nabyła prawo wieczystego użytkowania gruntów oraz własność położonych na tym gruncie budynków wybudowanych 100 lat temu.

Zbywca nieruchomości wykazał, iż przedmiot transakcji stanowi towar używany w świetle ówczesnych przepisów o podatku od towarów i usług i zastosował z tego tytułu zwolnienie od podatku VAT. Spółka zatem nie odliczyła podatku naliczonego od zakupu prawa użytkowania wieczystego gruntu i prawa własności budynków.

Nieruchomość została przyjęta do użytkowania i ujęta w ewidencji środków trwałych w czerwcu 2004 r.

Przed wprowadzeniem nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz w trakcie jej użytkowania przez spółkę nie ponoszono wydatków na ulepszenie tego obiektu (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym), których wartość przekraczałaby 30% wartości początkowej nieruchomości. Wykonano jedynie drobne prace remontowe.

W dniu 29 lutego 2008 r. spółka jawna została zlikwidowana. W wyniku podziału majątku likwidowanej spółki (w formie aktu notarialnego) przedmiotowa nieruchomość stała się własnością Wnioskodawcy. Jest ona wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie nieruchomości, aktualnie zamierza ją sprzedać.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż:

  - przy nabyciu budynków oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

  - od wybudowania budynków znajdujących się na nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży minęło więcej niż 5 lat,

  - przed ich wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz w trakcie ich użytkowania Podatnik nie ponosił żadnych wydatków na ich ulepszenie,

budynki te spełniają definicję towarów używanych, a tym samym sprzedaż tych budynków wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntów będzie stanowiła dostawę zwolnioną od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane, w myśl ust. 2 pkt 1 powołanego artykułu, rozumie się budynki i budowle lub ich części jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Ponadto, stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, od podatku zwalnia się dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Art. 43 ust. 6 ww. ustawy stanowi, iż zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, iż aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 miał zastosowanie, to wszystkie warunki określone w tym przepisie muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza możliwość zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Użycie w tym przepisie sformułowania użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie o okres od zakończenia modernizacji, czy też okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT. Na podstawie tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów. Zatem, co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są sprzedawane budynki, budowle lub ich części na nim posadowione.

Ponadto, stosownie do przepisu § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Reasumując, przedmiotowy budynek spełnia zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy definicję towaru używanego, ponieważ od końca roku w którym zakończono budowę opisanego we wniosku budynku upłynęło 5 lat, a przy jego nabyciu Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W przedmiotowej sytuacji nie będzie miało również zastosowania wyłączenie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 6 cyt. ustawy, ponieważ nie zostały spełnione łącznie przesłanki zawarte w tym przepisie. Wnioskodawca nie ponosił wydatków związanych z ulepszeniem przedmiotowego budynku w kwocie powyżej 30% wartości początkowej budynku.

W konsekwencji zwolnienia od podatku dostawy przedmiotowej nieruchomości, również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, z którym budynek jest trwale związany, będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę budynków wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy oraz w § 8 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia Ministra Finansów.

Jednocześnie zwraca się uwagę, iż w przypadku gdyby przedmiotem dostawy był obiekt budownictwa mieszkalnego, spełniający przesłanki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym budynek ten jest posadowiony, czynność ta również byłaby zwolniona od podatku, lecz podstawę prawną tego zwolnienia stanowiłyby powołane wyżej przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy oraz § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.