Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku Sp. z o.o.z dnia 24.03.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, tj. czy świadczona na rzecz podmiotu zagranicznego usługa polegająca na ściąganiu wierzytelności winna być opodatkowana w państwie siedziby usługobiorcy oraz czy usługa sekurytyzacyjna będąca importem usług, z którą jest związane przeniesienie wierzytelności, traktowana jako usługa pośrednictwa finansowego jest zwolniona z podatku, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż Strona dokonuje sekurytyzacji swoich wierzytelności z umów leasingowych zawartych z polskimi podmiotami prowadzącymi działalności gospodarczą. W ramach sekurytyzacji niewymagalne wierzytelności wynikające z umów leasingowych przenoszone są przez Stronę na rzecz podmiotu zagranicznego (Nabywcę) w transzach miesięcznych. Nabywca płaci Stronie odpowiednio zdyskontowane wynagrodzenie. Płatności wynikające z umów leasingowych ściągane są od leasingobiorców przez Stronę na podstawie faktur wystawionych zgodnie z postanowieniami umów leasingowych. Uzyskane kwoty Strona przekazuje Nabywcy i z tego tytułu pobiera stosowne wynagrodzenie.

W związku z tym Strona zwróciła się o potwierdzenie stanowiska, iż
1)świadczona przez Nią na rzecz podmiotu zagranicznego usługa polegająca na ściąganiu wierzytelności winna być opodatkowana w państwie usługobiorcy,
2)usługa sekurytyzacyjna, będąca dla Strony importem usług, z którą jest związane przeniesienie wierzytelności z umów leasingowych, stanowi usługę pośrednictwa finansowego (nie będąca ściąganiem długów ani faktoringiem) zwolnioną od podatku na podstawie poz. 3 zał. Nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 27 ust. 3 pkt 2 w zw. z ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) w przypadku usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki, gdy są one są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Cytowany przepis, co należy podkreślić, wprowadza odstępstwo od uregulowanej w ust. 1 art. 27 ustawy zasady, zgodnie z którą w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę (...). Jako lex specialis powinien w związku z tym być interpretowany ściśle, zgodnie z jego literalnym brzmieniem.

Wskazać jednocześnie należy, iż stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych. A zatem zgodnie z przedstawionym opisem świadczona przez Stronę na rzecz zagranicznego kontrahenta usługa finansowa (pośrednictwa finansowego) polegająca na ściąganiu wierzytelności (długów) pozostaje, z uwagi na miejsce świadczenia ustalone zgodnie z w/w przepisami ustawy wg miejsca siedziby (stałego prowadzenia działalności) nabywcy, poza terytorialnym zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tym samym podzielić należy stanowisko, iż usługi te winny być opodatkowane VAT w państwie siedziby usługobiorcy.

Równocześnie mając na uwadze w/w przepisy, jak również art. 2 pkt 9 oraz art. 17 ust. 1 pkt 4 (w zw. z ust. 2 i 3) ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którymi:przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytuły wykonania których podatnikiem jest usługobiorca usług, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt. 4 (art. 2 pkt 9),podatnikami podatku od towarów i usług są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawne oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4),świadczona przez zagranicznego kontrahenta na rzecz Strony usługa sekurytyzacyjna, kwalifikowana jako usługa pośrednictwa finansowego, której miejscem świadczenia jest miejsce siedziby usługobiorcy, tj. Strony, a więc terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, stanowi u Strony import usług, z tytułu którego jest Ona podatnikiem podatku od towarów i usług obowiązanym do rozliczenia podatku należnego. Jednocześnie w/w usługa, nie będąca zgodnie z przedstawionym opisem ściąganiem długów lub faktoringiem, ani też nie objęta jednym z pozostałych wyłączeń wymienionym w poz. 3 zał. nr 4 do ustawy, jako usługa pośrednictwa finansowego objęta jest na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 1 ustawy zwolnieniem od podatku. A zatem również w tym zakresie potwierdzić należy stanowisko Strony.

Naczelnik Urzędu Skarbowego zauważa, iż nie jest uprawniony ani obowiązany w ramach interpretacji prawa podatkowego udzielanej w trybie art. 14a i nast. Ustawy - Ordynacja podatkowa do oceny poprawności zaklasyfikowania towarów lub usług do właściwego grupowania PKWiU.

Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych do zaklasyfikowania usług lub wyrobów (wg PKWiU) zobowiązany jest odpowiednio usługodawca lub producent (importer) danego wyrobu. W przypadku trudności z zaklasyfikowaniem przedmiotowych usług Strona winna zatem zwrócić się o opinię klasyfikacyjną do właściwego urzędu statystycznego.

W tym kontekście Naczelnik Urzędu Skarbowego zwraca uwagę, iż w przypadku gdy istota sekurytyzacji sprowadza się do przeniesienia (cesji) na kontrahenta wierzytelności z umów leasingowych - Strona nie przedstawiła we wniosku metody ich transferu - wówczas rozważyć uznać należy, czy nie dochodzi do świadczenia przez Stronę usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony #8722; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy-Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy-Ordynacja podatkowa).