Temat interpretacji

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 65) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, po rozpoznaniu zażalenia z dnia 12 maja 2005r. znak: SCZP/VIII/K/4/3051/2005 na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach z dnia 5 maja 2005r. nr PPI/443-32/05 stanowiące interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób, że uznaje stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2005r. za prawidłowe.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 4 lutego 2005r. podatnik zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Przedmiotem zapytania jest kwestia czy ww. podmiot (jako jednostka budżetowa) jest w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnikiem podatku od towarów i usług oraz czy jest obowiązany prowadzić rejestr sprzedaży i zakupów na potrzeby podatku VAT.

Strona wraz z dwoma innymi podmiotami zajmuje budynek w Katowicach. Jednocześnie podmioty te obciąża kosztami wspólnie zajmowanego budynku. Ponadto obciąża pracowników kosztami rozmów telefonicznych.

W Jej ocenie, nie jest podatnikiem podatku VAT, gdyż nie obejmuje ją definicja art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a w związku z tym nie jest zobowiązana do prowadzenia rejestru sprzedaży i zakupów na potrzeby podatku VAT.

Na wezwanie organu podatkowego podatniik w piśmie z dnia 15 marca 2005r. złożył dodatkowe wyjaśnienia. W piśmie tym zostały przedstawione zasady rozliczania wspólnie ponoszonych kosztów utrzymania i eksploatacji budynku w Katowicach. Natomiast w piśmie z dnia 14 kwietnia 2005r. podmiot ten wskazał symbol PKWiU dotyczący przedmiotu jego działalności.

Postanowieniem z dnia 5 maja 2005r. nr PPI/443-32/05 Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach uznał za nieprawidłowe stanowisko Podatnika w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Na powyższe postanowienie Strona złożyła zażalenie z dnia 12 maja 2005r. nr SCZP/VIII/K/4/3051/2005 zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego, a to:

• art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług
• art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT
• § 8 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 90, poz. 970 ze zm.).

W zażaleniu Strona wnioskuje o zmianę postanowienia poprzez uznanie, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zdaniem Strony czynności wykonywane przez nią, opisane w zapytaniu skierowanym do organu podatkowego, nie mogą być uznane za działalność usługodawców w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Nawet w razie uznania, że podatnik świadczy specyficzne usługi polegające na umożliwieniu korzystania ze świadczeń dostarczanych przez dostawców zewnętrznych, nie są to zdaniem Strony usługi odpłatne. Za "usługę" w postaci umożliwienia korzystania z mediów podatnik nie pobiera żadnego wynagrodzenia, a zatem nie świadczy odpłatnie usług.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdza co następuje:

Jak wynika ze stanu faktycznego sprawy, Strona jest jednostką budżetową, wykonującą zadania ustawowe i statutowe, jednocześnie obciąża inne podmioty kosztami utrzymania wspólnie zajmowanego budynku oraz obciąża pracowników kosztami rozmów telefonicznych.

Dla rozstrzygnięcia sprawy kluczowe znaczenie ma ustalenie czy podatnik świadczy usługi i czy z tego tytułu może być uznany za podatnika podatku VAT.

Przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ponadto wskazać należy przepis art. 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG).

Przepis ten stanowi, że w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Przepis ten reguluje zatem takie sytuacje, w których podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku gdy podatnik kupuje usługę, a następnie odprzedaje ją kontrahentowi w stanie tzw. nieprzetworzonym, uznaje się go jako podatnika, który usługę taką świadczy.

W świetle ww. przepisów, stwierdzić należy, że zakup usług (tzw. mediów) przez podatnika we własnym imieniu, jak również w dalszej kolejności ich odprzedaż na rzecz innych podmiotów wypełnia dyspozycję definicji określonej art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego sprawy należy stwierdzić, że ŚCZP zakupuje usługi we własnym imieniu, następnie dokonuje ich odprzedaży, należy zatem uznać, iż świadczy tym samym usługi zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże, aby stwierdzić, czy świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem VAT należy ustalić czy spełniony jest warunek odpłatności za jej wykonanie wynikający z cyt. wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z materiału dowodowego zawartego w aktach sprawy wynika, że cała nieruchomość położona w Katowicach, stanowiąca własność Skarbu Państwa znajduje się w trwałym zarządzie podatnika, które korzysta z tej nieruchomości razem z Wojewódzką Przychodnią Stomatologiczną i Gospodarstwem Pomocniczym.

Usługi nabywa podatnik, ponieważ ten podmiot posiada zawarte umowy z dostawcami energii cieplnej, wody oraz firmą świadczącą usługi wywozu śmieci.

Z zakupionych przez Stronę usług korzystają równocześnie dwie ww. jednostki. Wyżej wym. podmioty mają podpisane ze Stroną (pełniącym funkcję administratora) porozumienia o wspólnym ponoszeniu przez strony umowy kosztów utrzymania i eksploatacji budynku. Z zapisów tych porozumień wynika, że koszty korzystania z nieruchomości są rozliczane w oparciu o rachunki dotyczące ponoszonych opłat brutto za poszczególne media proporcjonalnie do zajmowanych powierzchni.

Natomiast w przypadku rozmów telefonicznych podatnik obciąża swoich pracowników kosztami tych rozmów.

Podatnik wskazał, że za możliwość korzystania z mediów przez pozostałe dwa podmioty nie pobiera żadnej marży ani innej opłaty o podobnym charakterze, a płatność wynika z rachunków wystawianych przez dostawców mediów i stanowi procentowy udział odpowiadający powierzchni zajmowanego budynku.

W ocenie tut. Organu przesłanka odpłatności określona w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w opisanych powyżej przypadkach nie występuje, skoro podatnik nie pobiera żadnego wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług.

Jak podkreślił podatnik, działalność jednostki budżetowej w myśl ustawy z dnia 26.11.1998r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2003r. nr 15, poz. 148 ze zm.) nie jest prowadzona w celach zarobkowych i nie może ona osiągać zysku. Powyższą zasadę potwierdza postępowanie podatnika, które dokonując odprzedaży uprzednio nabytych wyżej wym. usług, nie nalicza żadnej marży ani nie pobiera żadnego wynagrodzenia.

W świetle powyższego organ II instancji uznał za prawidłowe stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2005r., uzupełnione pismem z dnia 15 marca 2005r.

Postanowiono zatem orzec jak w sentencji decyzji.

Decyzja jest ostateczna w toku postępowania administracyjnego.

Na mocy art. 143 cyt. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, wydana została z upoważnienia Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Na decyzję służy skarga (w dwóch egzemplarzach) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach - Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a).