Opodatkowanie usług zarządzania nieruchomościami. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 21.08.2012, sygn. ILPP2/443-470/12-7/MN, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Opodatkowanie usług zarządzania nieruchomościami.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2012 r. (data wpływu 8 maja 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 sierpnia 2012 r. (data wpływu 7 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

jest prawidłowe w zakresie opodatkowania usług zarządzania nieruchomościami nie będącymi lokalami mieszkalnymi,
jest nieprawidłowe w zakresie opodatkowania usług zarządzania nieruchomościami będącymi lokalami mieszkalnymi.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług zarządzania nieruchomościami. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 sierpnia 2012 r. (data wpływu 7 sierpnia 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz potwierdzenie uiszczenia należnej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca aktualnie studiuje Pośrednictwo i Zarządzanie Nieruchomościami. Po otrzymaniu wymaganych licencji (pośrednika i zarządcy) zamierza otworzyć własną działalność gospodarczą dalej zwaną biuro. Jako biuro pośrednictwa i zarządcy nieruchomościami Zainteresowany zamierza również zarządzać wynajmem nieruchomości w imieniu właścicieli nieruchomości. Klientami będą głównie właściciele lokali mieszkalnych, będącymi osobami fizycznymi, którzy chcą aby Wnioskodawca zajął się wynajmem ich mieszkań.

Procedura obsługi klienta:

Właściciel podpisuje umowę z biurem na wynajem swojej nieruchomości. Biuro kojarzy kontrahenta znajduje najemcę. Za tę usługę właściciel płaci kwotę jednomiesięcznego czynszu powiększonego o podatek VAT. Biuro rozlicza się z pobranego podatku VAT oraz z podatku dochodowego 19%. Właściciel podpisuje z biurem osobną umowę o zarządzanie wynajmem nieruchomości, polegającą w szczególności na kontrolowaniu (stan lokalu wewnątrz) i rozliczaniu (koszty) najemcy. Właściciel nieruchomości pod wynajem wydaje pełnomocnictwo pracownikowi biura na wykonywanie czynności zwykłego zarządu, tj.: zawieranie w jego imieniu umów najmu i reprezentowanie go przed dostawcami mediów (zakład gazowniczy, energetyczny, TV, Internet itp.), urzędami i zarządcami nieruchomości. Biuro nie będzie mogło zbyć powierzonej nieruchomości (czynność wykraczająca poza zwykły zarząd). Będzie to produkt/usługa dla tych właścicieli nieruchomości, którzy chcą czerpać zyski w postaci czynszu najmu, ale albo nie chcą sami zajmować się całą obsługą wynajmu lub ze względu na odległość jest to dla nich osobiście niewykonalne (osoby przebywające poza granicami RP). Dla m.in. takich właścicieli, biuro będzie wykonywać czynności.

Przypadki:

Najemca płaci czynsz najmu, koszty eksploatacyjne (związane z utrzymaniem nieruchomości), za zużyte media (gaz, energia elektryczna, woda) na konto bankowe biura. Biuro, z wpływu od najemcy, pobiera wynagrodzenie za usługę rozliczania najemcy. Kolejno biuro przelewa odpowiednie kwoty do dostawców za wykorzystane media oraz wysyła kwotę czynszu, pomniejszoną o swoje wynagrodzenie, na konto właściciela nieruchomości.
Przykładowe rozliczenie: Czynsz najmu 1.000 zł. Miesięczne koszty: zarządcy nieruchomości (budynku-eksploatacyjne) 100 zł, gaz 100 zł, prąd 100 zł, woda 100 zł. Razem: 1.400 zł. Najemca przelewa 1.400 zł na konto biura. Biuro przelewa do gazowni 100 zł, zakładu energetycznego 100 zł, zarządcy budynku 100 zł, za wodę 100 zł. Odciąga 200 zł wynagrodzenia z czynszu najmu, jako swoje wynagrodzenie. Przelewa właścicielowi nieruchomości 800 zł tytułem czynszu.
Najemca płaci czynsz najmu, koszty eksploatacyjne (związane z utrzymaniem nieruchomości), za zużyte media (gaz, energia elektryczna, woda) oraz wynagrodzenie biura na konto bankowe biura. Biuro zatrzymuje dla siebie wynagrodzenie za usługę rozliczania najemcy. Kolejno biuro przelewa odpowiednie kwoty do dostawców za wykorzystane media oraz wysyła kwotę czynszu na konto właścicielowi nieruchomości.
Przykładowe rozliczenie: Czynsz najmu 800 zł. Miesięczne koszty: zarządcy nieruchomości (budynku-eksploatacyjne) 100 zł, gaz 100 zł, prąd 100 zł, woda 100 zł, koszt (wynagrodzenie) biura 200 zł. Razem: 1.400 zł. Najemca przelewa 1.400 zł na konto biura. Biuro przelewa do gazowni 100 zł, do zakładu energetycznego 100 zł, dla zarządcy budynku 100 zł, płaci za wodę 100 zł. Biuro zatrzymuje 200 zł wynagrodzenia. Przelewa właścicielowi nieruchomości 800 zł tytułem czynszu.

W przypadku nr 1, zapisy umowy najmu rozdzielają koszty obciążające najemcę na osobne płatności: czynsz najmu, koszt zarządcy budynku, koszty za zużyte media. W przypadku nr 2, zapisy umowy najmu również rozdzielają koszty obciążające najemcę (jak wyżej) oraz dodatkowo wydzielają koszt dla biura za zarządzanie wynajmem, który ponosi najemca.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał klasyfikację statystyczną przedmiotowych usług 68.32.1 Usługi zarządzania nieruchomościami świadczone na zlecenie (PKWiU). Wnioskodawca zamierza zarejestrować się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Usługi zarządzania wynajmem będzie przede wszystkim wykonywał na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ale może również wykonywać dla zainteresowanych rolników ryczałtowych, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i spółek kapitałowych.

W sytuacji, kiedy konieczne będzie wykonanie naprawy lub ulepszenia wewnątrz wynajmowanej nieruchomości, którą Wnioskodawca będzie zarządzał, będzie on pośredniczył w wynajęciu specjalisty (np. cieknący kran wynajmie hydraulika, wymiana bezpieczników wynajmie elektryka itd.). Jako zarządca wynajmowaną nieruchomością nie będzie pobierał wynagrodzenia za pośredniczenie przy znalezieniu danego specjalisty będzie to pokrywać wynagrodzenie za zarządzanie. Rachunek/faktura za wykonanie prac związanych z ewentualnymi naprawami lub ulepszeniami będzie wystawiony na właściciela nieruchomości bądź na najemcę uzależnione będzie to od zapisów umowy najmu, która będzie regulować pokrywanie kosztów związanych z naprawami szkód lub ulepszeniami. Ogólnie zostanie przyjęta zasada, że wszystkie naprawy zawinione przez najemcę, pokrywa najemca (np. zbita przez najemcę szyba lub wymiana zniszczonego, pociętego blatu); wszystkie naprawy nie będące wynikiem umyślnego działania najemcy (np. wymiana pękniętej rury wodnej) oraz ulepszenia, które właściciel chce lub musi zrobić aby utrzymać najem pokrywa właściciel nieruchomości.

Jako pośrednik w obrocie nieruchomościami Wnioskodawca będzie dokumentował czynności zmierzające do skojarzenia strony wynajmującej z potencjalnym najemcą na własne przedsiębiorstwo (nazwisko). Jako pośrednik przyjmie od właściciela nieruchomości zlecenie umowa pośrednictwa znalezienia klienta (najemcy) na daną nieruchomość. Za tę czynność, jako biuro pośrednictwa, Zainteresowany będzie pobierał wynagrodzenie i wystawiał fakturę właścicielowi nieruchomości, jak również i potencjalnemu klientowi zainteresowanemu najmem za każdym razem, gdy będzie kojarzył strony transakcji najmu.

Właściciel nieruchomości będzie udzielał Wnioskodawcy jako osobie fizycznej pełnomocnictwa w zakresie wykonywania usług zwykłego zarządu nad nieruchomością (m.in. miesięczne rozliczanie najemcy, sprawdzanie stanu wewnątrz nieruchomości, zlecanie specjalistom zajmującym się naprawami/ulepszaniem różnych prac wewnątrz nieruchomości, itp.). Na podstawie pełnomocnictwa Zainteresowany będzie reprezentował właściciela, podpisując w jego imieniu m.in.: umowy najmu, aneksy do tych umów, wypowiedzenia najmu, rachunki i faktury, umowy z dostawcami mediów, składał deklaracje do US. Będzie posługiwał się danymi właściciela również w przypadku wystawiania rachunków/faktur za miesięczny najem w stosunku do najemcy najemca otrzyma rachunki lub faktury z danymi właściciela.

Jako przedsiębiorca Wnioskodawca będzie miesięcznie wystawiał faktury właścicielowi nieruchomości za zarządzanie wynajmem.

Właściciele nieruchomości będą przeważnie osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, ale mogą się również zdarzyć firmy, które będą zarejestrowane jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy biuro musi naliczyć podatek VAT od swojego wynagrodzenia za zarządzanie wynajmem...

Zdaniem Wnioskodawcy, biura nieruchomości naliczają podatek VAT do swoich usług. Zainteresowany nie wie, czy zarządca nieruchomości dolicza podatek VAT do swoich usług, jednak zarządzanie wynajmem nie polega na zarządzaniu nieruchomościami według ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz ustawy o własności lokali.

W uzupełnieniu własnego stanowiska w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż jego zdaniem, będzie konieczność naliczenia VAT do wynagrodzenia, ponieważ zarządzanie wynajmem będzie usługą wykonywaną przez biuro, które będzie czynnym podatnikiem tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

prawidłowe w zakresie opodatkowania usług zarządzania nieruchomościami nie będącymi lokalami mieszkalnymi,
nieprawidłowe w zakresie opodatkowania usług zarządzania nieruchomościami będącymi lokalami mieszkalnymi.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), zarządzanie nieruchomościami jest działalnością zawodową wykonywaną przez zarządców nieruchomości na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W myśl art. 184 ust. 2 ww. ustawy, zarządcą nieruchomości jest osoba fizyczna posiadająca licencję zawodową nadaną w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

Prowadzenie działalności w zakresie zarządzania nieruchomościami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest możliwe, w przypadku gdy czynności z zakresu zarządzania nieruchomościami będą wykonywane przez zarządców nieruchomości (art. 184 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Według art. 184 ust. 4 cyt. ustawy, z dniem wpisu do centralnego rejestru zarządców nieruchomości osoba, o której mowa w ust. 2, nabywa prawo wykonywania zawodu oraz używania tytułu zawodowego zarządca nieruchomości. Tytuł zawodowy zarządca nieruchomości podlega ochronie prawnej.

Stosownie do art. 185 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, zarządzanie nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu w szczególności:

zapewnienie właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości;
zapewnienie bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomości;
zapewnienie właściwej gospodarki energetycznej w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego;
bieżące administrowanie nieruchomością;
utrzymanie nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem;
uzasadnione inwestowanie w nieruchomość.

Na mocy art. 185 ust. 2 cyt. ustawy, zarządca nieruchomości lub podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 184 ust. 3, działa na podstawie umowy o zarządzanie nieruchomością, zawartej z jej właścicielem, wspólnotą mieszkaniową albo inną osobą lub jednostką organizacyjną, której przysługuje prawo do nieruchomości, ze skutkiem prawnym bezpośrednio dla tej osoby lub jednostki organizacyjnej. Umowa wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. W umowie wskazuje się w szczególności zarządcę nieruchomości odpowiedzialnego zawodowo za jej wykonanie, numer jego licencji zawodowej oraz oświadczenie o posiadanym ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem czynności zarządzania nieruchomościami.

Zakres uprawnień i obowiązków zarządcy wynika z przepisów ustawy, z przepisów odrębnych ustaw oraz z umowy o zarządzanie nieruchomością (art. 185 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Sposób ustalenia lub wysokość wynagrodzenia za zarządzanie nieruchomością określa umowa o zarządzanie nieruchomością (art. 185 ust. 4 ww. ustawy).

Według art. 185 ust. 5 cyt. ustawy, zarządca nieruchomości lub podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 184 ust. 3, nie może czerpać korzyści z zarządzania nieruchomością oprócz pobierania wynagrodzenia, chyba że umowa o zarządzanie stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel () art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług do czynności, których przedmiotem są poszczególne towary i usługi, ustawodawca odsyła częstokroć do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Zaznaczyć należy, iż zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Oznacza to, że wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa o VAT, jak też rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie, z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych (PKWiU ex 68.32.11.0 i PKWiU ex 68.32.12.0).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Zatem umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce nazwa usługi.

Tak więc, wynikająca z konkretnego przepisu stawka VAT dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Z powyższego wynika, iż zwolnieniem od podatku od towarów i usług objęte są jedynie te usługi zarządzania nieruchomościami, które mieszczą się w grupowaniach PKWiU 2008 wymienionych w przywołanym wyżej przepisie § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, dotyczą nieruchomości mieszkalnych i są świadczone na zlecenie, a jednocześnie nie są usługami w zakresie wyceny nieruchomości mieszkalnych.

Tym samym, zastosowanie zwolnienia od podatku na mocy § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, uzależnione jest od mieszkalnego charakteru całej zarządzanej nieruchomości, nie zaś od przeznaczenia poszczególnych, znajdujących się w niej lokali. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zarządzanie odnosi się nie do nieruchomości jako całości, ale do pojedynczego lokalu znajdującego się w tej nieruchomości. W tej sytuacji bowiem taki pojedynczy lokal należy traktować jak odrębną nieruchomość.

Z przywołanych wcześniej przepisów wynika, że dla określenia stawki podatku VAT dla usług zarządzania nieruchomością na zlecenie ważne jest nie tylko zakwalifikowanie tych usług według PKWiU czy też budynku według PKOB, ale również zakres tych usług i charakter przeznaczenia przedmiotu (tj. nieruchomości czy jej części), którego one dotyczą.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia nieruchomość mieszkalna, w tym zakresie należy zatem powołać się na definicję zawartą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). W świetle Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynki dzielą się na mieszkalne i niemieszkalne. Budynki mieszkalne według PKOB, to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, natomiast w przypadkach gdy proporcja powierzchni wykorzystywanej na cele mieszkalne jest mniejsza, budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.).

Zatem, jeżeli przedmiotem zarządzania jest cały budynek mieszkalny, nawet jeżeli znajduje się w nim np. garaż wielostanowiskowy, czynność ta podlega zwolnieniu zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia. Natomiast jeżeli usługa zarządzania dotyczy wyłącznie określonych części nieruchomości mieszkalnej, przy czym części te (np. część wspólna budynku czy też przynależny teren) nie mają charakteru mieszkalnego, wówczas taka usługa zarządzania podlega opodatkowaniu stawką 23%, na mocy art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ww. ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza otworzyć działalność gospodarczą. Jako biuro pośrednictwa i zarządcy nieruchomościami Zainteresowany zamierza również zarządzać wynajmem nieruchomości w imieniu właścicieli nieruchomości. Klientami będą głównie właściciele lokali mieszkalnych, będącymi osobami fizycznymi, którzy chcą aby Wnioskodawca zajął się wynajmem ich mieszkań.

Procedura obsługi klienta: Właściciel podpisuje umowę z biurem na wynajem swojej nieruchomości. Biuro kojarzy kontrahenta znajduje najemcę. Za tę usługę właściciel płaci kwotę jednomiesięcznego czynszu powiększonego o podatek VAT. Biuro rozlicza się z pobranego podatku VAT oraz z podatku dochodowego 19%. Właściciel podpisuje z biurem osobną umowę o zarządzanie wynajmem nieruchomości, polegającą w szczególności na kontrolowaniu (stan lokalu wewnątrz) i rozliczaniu (koszty) najemcy. Właściciel nieruchomości pod wynajem wydaje pełnomocnictwo pracownikowi biura na wykonywanie czynności zwykłego zarządu, tj.: zawieranie w jego imieniu umów najmu i reprezentowanie go przed dostawcami mediów (zakład gazowniczy, energetyczny, TV, Internet itp.), urzędami i zarządcami nieruchomości.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany sklasyfikował świadczone przez niego na rzecz właścicieli nieruchomości usługi zarządzania nieruchomościami w grupowaniu PKWiU z 2008 r. 68.32.1 Usługi zarządzania nieruchomościami świadczone na zlecenie.

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, jak również przedstawiony we wniosku opis sprawy, a w szczególności klasyfikację przedmiotowych usług dokonaną przez Wnioskodawcę, stwierdzić należy, iż przepis § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia zwalnia od podatku jedynie usługi zarządzania nieruchomościami na zlecenie, które mieszczą się w grupowaniach PKWiU 2008 wymienionych w tym przepisie oraz dotyczą nieruchomości mieszkalnych, a jednocześnie nie są usługami w zakresie wyceny nieruchomości mieszkalnych.

Wobec powyższego, przedmiotowe usługi będą mogły korzystać ze zwolnienia od podatku przewidzianego przepisem § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, tylko wtedy, gdy dotyczyć będą nieruchomości mieszkalnych. Natomiast, z powyższego zwolnienia od podatku nie będą korzystały usługi zarządzania nieruchomościami świadczone na zlecenie odnoszące się do nieruchomości niemieszkalnych, a tym samym podlegać one będą opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zobowiązany będzie do naliczenia podatku VAT od swojego wynagrodzenia za zarządzanie wynajmem nieruchomości niemieszkalnych. Natomiast w odniesieniu do nieruchomości mieszkalnych, przedmiotowe usługi korzystać będą ze zwolnienia od podatku, a zatem w tym zakresie Zainteresowany nie będzie naliczał podatku VAT od swojego wynagrodzenia.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, iż stosownie do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące charakteru usługi. W związku z powyższym tut. Organ odniósł się w wydanej interpretacji wyłącznie do klasyfikacji podanej przez Zainteresowanego we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Zainteresowanego.

W pozostałych zakresach dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie