Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2017 r. (data wpływu 10 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2017 r. (data wpływu 20 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek uzupełniono w dniu 20 grudnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 8 maja 2015 r. doszło do nabycia przez współmałżonków, objętych ustrojem współwłasności ustawowej, nieruchomości składającej się z działki nr 262/50, o powierzchni 3676,00 m². Zakupiona nieruchomość jest położona w terenach budowlanych, a wartość zakupu powyższej nieruchomości wyniosła 187 000 zł.

W akcie notarialnym oświadczyli, że nieruchomość kupują ze środków objętych ich wspólnym majątkiem.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Zakres działalności gospodarczej jest określony kodem PKD 43.39.Z jako wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych. Zakres tej działalności nie ma żadnego związku z obrotem nieruchomościami bądź budownictwem mieszkaniowym.

Posiadana działka nie była w żadnej formie przedmiotem działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Małżonek nie prowadzi działalności gospodarczej.

Opisana nieruchomość nie została w żaden sposób wynajmowana oraz nigdy nie była wykonywana na niej jakakolwiek inna działalność gospodarcza.

Nie dokonywano jakichkolwiek czynności oraz nie ponoszono i nie zamierzano ponosić dodatkowych nakładów w celu przygotowania nieruchomości do odsprzedaży.

Wnioskodawca nigdy nie ogłaszał zamiaru zbycia nieruchomości w sieci internetowej, telewizji lub prasie.

Przedmiotowa działka nie była w żaden sposób wykorzystywana od momentu jej nabycia do momentu planowanej sprzedaży.

Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży tej nieruchomości na zakup innej działki budowlanej w innym, atrakcyjnym miejscu.

W dniu 31 maja 2017 r. Wnioskodawca wraz z małżonką podjęli decyzję o sprzedaży tej nieruchomości. Na tę okoliczność został sporządzony akt notarialny, w którym zawarto umowę przedwstępną sprzedaży powyższej nieruchomości na rzecz spółki.

W akcie notarialnym przyszli sprzedający określili, że są małżeństwem oraz że są we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Oświadczyli również, że nieruchomość:

• położona jest w X,
• nie jest zabudowana i nie zawiera ukrytych, niebezpiecznych urządzeń lub substancji,
• nie została nabyta od Skarbu Państwa, ani jednostki samorządu terytorialnego,
• ma zapewniony bezpośredni dostęp do drogi publicznej,
• położona jest na terenie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
• nie jest położona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ani na obszarze rewitalizacji lub na obszarze specjalnej strefy rewitalizacji,
• nie jest i nie była wykorzystywana przez nich w działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej, co najmniej od 5 lat i nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
• jest wolna od nieujawnionych w umowie przedwstępnej obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich oraz wad prawnych i fizycznych.

Cena sprzedaży powyższej nieruchomości została określona w umowie przedwstępnej za cenę nie wyższą niż 500 000 zł plus ewentualny podatek VAT.

Przyszli sprzedający oświadczyli, że w zakresie sprzedaży nieruchomości nie są podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o tym podatku.

Strony umowy zobowiązały się zawrzeć przyrzeczoną umowę sprzedaży po uzyskaniu przez spółkę prawomocnej, ostatecznej, wykonalnej decyzji pozwolenia na budowę.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 19 grudnia 2017 r. Wnioskodawca wskazał, co następuje:

1. Opisana we wniosku nieruchomość została nabyta w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.
2. Nabyta nieruchomość została zakupiona do majątku prywatnego. W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą powyższa nieruchomość nigdy nie stanowiła składnika środka trwałego bądź wyposażenia.
3. Od momentu zakupu powyższej działki była ona przeznaczona na cele budowlane. W 2017 r. zmienił się plan zagospodarowania przestrzennego dla powyższej nieruchomości, jako teren inwestycyjny. W momencie podpisania umowy przedwstępnej ze spółką, tj. w dniu 31 maja 2017 r., Wnioskodawca wraz z małżonką udzielili stosownych pełnomocnictw dotyczących procedury związanej ze zmianą przeznaczenia powyższej nieruchomości.
4. Wnioskodawca nigdy nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność sprzedaży nieruchomości, przedstawiona we wniosku, powinna rodzić obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeśli wartość sprzedaży przekroczy kwotę 200 000 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, obowiązek opodatkowania, o którym mowa w pytaniu nie powinien wystąpić, z uwagi na charakter danej czynności. Jest to zwykłe wykonywanie zarządzania majątkiem prywatnym.

Czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a podatnik nie ma obowiązku zapłaty 23% VAT-u od sprzedaży nieruchomości, nawet jeśli roczna wartość tej transakcji przekroczy kwotę 200 000 zł w jednym roku podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższych przepisów należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast na podstawie art. 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając powyższe uwagi na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania transakcji zbycia nieruchomości jako czynności będącej elementem działalności gospodarczej, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależne od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 262/14, w którym Sąd stwierdził m.in., że: () co do kryteriów, jakimi należy się kierować przy ocenie charakteru prawnopodatkowego określonej czynności, przyjąć należy, że okoliczności wynikające z działań, które mają być podjęte przez Skarżącą na nabytych działkach o przeznaczeniu aktywizacji gospodarczej w zakresie planowanego i odpłatnego wydzierżawiania gruntu do czasu ich zaplanowanej sprzedaży wskazują raczej na obrót mieniem wykorzystywanym uprzednio w prowadzonej działalności gospodarczej niż na zarządzanie majątkiem osobistym.

Ponadto należy zauważyć, że dla pewnej grupy podatników ustawodawca przewiduje zwolnienie podmiotowe od podatku VAT. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z opisu sprawy wynika, że dnia 8 maja 2015 r. doszło do nabycia przez współmałżonków, objętych ustrojem współwłasności ustawowej, nieruchomości, składającej się z działki nr 262/50, o powierzchni 3676,00 m². Zakupiona nieruchomość jest położona w terenach budowlanych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą a jej zakres jest określony kodem PKD 43.39.Z jako wykonywanie pozostałych robot budowlanych wykończeniowych. Zakres tej działalności nie ma żadnego związku z obrotem nieruchomościami bądź budownictwem mieszkaniowym. Posiadana działka nie była w żadnej formie przedmiotem działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawcę. Zainteresowany jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Opisana nieruchomość nie została w żaden sposób wynajmowana oraz nigdy nie była wykonywana na niej jakakolwiek inna działalność gospodarcza. Nie dokonywano jakichkolwiek czynności oraz nie ponoszono i nie zamierzano ponosić dodatkowych nakładów w celu przygotowania nieruchomości do odsprzedaży. Wnioskodawca nigdy nie ogłaszał zamiaru zbycia nieruchomości w sieci internetowej, telewizji lub prasie. Przedmiotowa działka nie była w żaden sposób wykorzystywana od momentu jej nabycia do momentu planowanej sprzedaży. Wnioskodawca zamierza przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży tej nieruchomości na zakup innej działki budowlanej w innym, atrakcyjnym miejscu. W dniu 31 maja 2017 r. podjął decyzję o sprzedaży tej nieruchomości. Na tę okoliczność został sporządzony akt notarialny, w którym zawarto umowę przedwstępną sprzedaży powyższej nieruchomości na rzecz spółki. Wnioskodawca oświadczył również, że nieruchomość:

• nie jest zabudowana i nie zawiera ukrytych, niebezpiecznych urządzeń lub substancji,
• nie została nabyta od Skarbu Państwa, ani jednostki samorządu terytorialnego,
• ma zapewniony bezpośredni dostęp do drogi publicznej,
• położona jest na terenie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
• nie jest położona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ani na obszarze rewitalizacji lub na obszarze specjalnej strefy rewitalizacji,
• nie jest i nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej, co najmniej od 5 lat i nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
• jest wolna od nieujawnionych w umowie przedwstępnej obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich oraz wad prawnych i fizycznych.

Opisana we wniosku nieruchomość została nabyta w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Nabyta nieruchomość została zakupiona do majątku prywatnego. W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą powyższa nieruchomość nigdy nie stanowiła składnika środka trwałego bądź wyposażenia. Od momentu zakupu powyższej działki była ona przeznaczona na cele budowlane. W 2017 r. zmienił się plan zagospodarowania przestrzennego dla powyższej nieruchomości, jako teren inwestycyjny. W momencie podpisania umowy przedwstępnej ze spółką, tj. w dniu 31 maja 2017 r., Wnioskodawca udzielił stosownego pełnomocnictwa dotyczącego procedury związanej ze zmianą przeznaczenia powyższej nieruchomości. Wnioskodawca nigdy nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedmiotowej nieruchomości.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy czynność sprzedaży nieruchomości przedstawionej we wniosku, której wartość przekroczy kwotę 200 000 zł, powinna rodzić obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie, w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy Zainteresowany w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działki będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług. Wskazać należy, że w takich przypadkach wymaga to każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W świetle powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z tytułu planowanej sprzedaży działki stanowiącej współwłasność małżeńską, Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem działka ta stanowi jego majątek prywatny. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np. uzbrojenie terenu doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek). Zainteresowany nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanej we wniosku działki porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, nie dokonywał również żadnych czynności wskazujących na jego aktywne działanie w zakresie obrotu nieruchomościami, przez które można rozumieć korzystanie z usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, czy też zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży przy użyciu środków masowego przekazu, nie ponosił i nie zamierza ponosić również żadnych nakładów w celu przygotowania działki do planowanej transakcji sprzedaży. Ponadto działka będąca przedmiotem zapytania nie była w żadnej formie przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, nie była w żaden sposób wynajmowana oraz nigdy nie była wykonywana na niej jakakolwiek działalność gospodarcza, w tym działalność rolnicza. Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla przedmiotowej nieruchomości. W analizowanym przypadku jedyną czynnością, jaką Wnioskodawca podjął w związku z planowaną sprzedażą, było udzielenie pełnomocnictwa w celu dokonania zmiany przeznaczenia przedmiotowej nieruchomości.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że przedmiotowa działka została nabyta w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. Nieruchomość została zakupiona do majątku prywatnego. W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą powyższa nieruchomość nigdy nie stanowiła składnika środka trwałego bądź wyposażenia. Środki uzyskane ze sprzedaży ww. działki Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup innej działki budowlanej w innym, atrakcyjnym miejscu.

W konsekwencji w rozpatrywanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest uznanie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą za podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie taki warunek nie zostanie spełniony.

W związku z powyższym należy uznać, że Zainteresowany dokonując planowanej sprzedaży udziału (wynikającego ze wspólności majątkowej małżeńskiej) w działce będącej przedmiotem wniosku, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż działki udziału w działce, stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w analizowanej sprawie Wnioskodawca zbywając powyższy udział w działce stanowiący jego majątek prywatny, korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, planowana transakcja sprzedaży udziału w działce nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i tym samym w rozpatrywanej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy ustawy, w tym w szczególności powołany wyżej przepis art. 113 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży działki udziału w działce nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, nawet jeśli wartość tej transakcji przekroczy kwotę 200 000 zł. Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej