Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa sprzedaży wyodrębnionej części przedsiębiorstwa. Wniosek uzupełniono w dniu 6 grudnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2017 r. (data wpływu 24 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2017 r. (data wpływu 6 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa sprzedaży wyodrębnionej części przedsiębiorstwa jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa sprzedaży wyodrębnionej części przedsiębiorstwa. Wniosek uzupełniono w dniu 6 grudnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie doprecyzowane pismem z dnia 30 listopada 2017 r.).

Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy do Spraw Upadłościowych i Naprawczych postanowieniem z dnia 21 stycznia 2014 r. ogłosił upadłość Sp. z o. o. obejmującą likwidację majątku dłużnika.

W ramach zorganizowanego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych na potrzeby postępowania upadłościowego w celu likwidacji majątku upadłego w myśl art. 318 prawo upadłościowe i naprawcze, Syndyk Masy Upadłości wyodrębnił część przedsiębiorstwa Upadłego, w ramach którego określił następujące składniki:

1. Nieruchomość gruntową zabudowaną, dla której Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi Księgi Wieczyste ()
2. Składniki Majątkowe Upadłego:
   1. Znak firmowy i towarowy,
   2. Aprobaty,
   3. Licencje,
3. Środki trwałe.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 30 listopada 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że Syndyk Masy Upadłości wyodrębnił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w skład której wchodzą następujące składniki:

• Nieruchomość gruntowa zabudowana, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi Księgi Wieczyste
• Znak firmy i towarowy,
• Aprobaty o numerach wydanej 23 września 2011 r. oraz AT-15-8 wydanej w dniu 15 maja 2012 r.,
• Licencje dotyczące: sposobu wytwarzania pianki izolacyjnej do wypełniania przestrzeni w rurach preizolowanych, data zgłoszenia w Urzędzie Patentowym RP: 23 stycznia 2012 r., nr zgłoszenia nadany przez UPRP (dokument patentowy z dnia 18 lutego 2015 r.), sposobu renowacji izolacji napowietrznych sieci cieplnych, data zgłoszenia w Urzędzie Patentowym RP 17 września 2012 r., (data decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek 20 listopada 2014 r.), sposobu wypełniania pianką izolacyjną przestrzeni międzyrurowej rurociągów preizolowanych i zespołów do wypełniania pianką izolacyjną przestrzeni międzyrurowej rurociągów preizolowanych data zgłoszenia w Urzędzie Patentowym RP 23 stycznia 2012 r., (data decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek 21 luty 2014 r.),
• Środki trwałe.

Tak wyodrębniona część firmy, która przeznaczona jest do sprzedaży w ramach toczącego się postępowania upadłościowego:

1. Stanowi wyodrębnioną organizacyjnie część przedsiębiorstwa, a zespół wskazanych powyżej składników jest wyodrębniony w sposób faktyczny, który może być przyporządkowany do działalności operacyjnej polegającej na produkcji, np. rur preizolowanych. Można wskazać, że składniki charakteryzują się tym, że tworzą zorganizowaną strukturę, która jest zdolna do niezależnego funkcjonowania. W skład tej struktury wchodzi zespół składników materialnych (nieruchomości, środki trwałe) i niematerialnych (znak towarowy, licencje, aprobaty), które jak wskazano wyżej są przeznaczone do realizacji określonego zadania gospodarczego, np. produkcji rur.
2. Posiada samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym, a na podstawie prowadzonej ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie zarówno przychodów, kosztów, a także należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co możliwe jest także określenie wyniku finansowego tej części przedsiębiorstwa.
3. Na płaszczyźnie funkcjonalnej wyodrębniona część przedsiębiorstwa stanowi nie tylko potencjalnie, ale faktycznie niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wyodrębnione części przedsiębiorstwa stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyodrębniona przez Syndyka Masy Upadłości część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wymienione składniki materialne i niematerialne oraz prawa i obowiązki stanowią funkcjonalny zespół składników, na podstawie którego możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej. Realizacja tego celu stanowi samodzielne zadanie gospodarcze, które może być wykonywane przez kupującego niezależnie od innej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wyodrębniona część przedsiębiorstwa Upadłego stanowi zatem zorganizowany zespół składników wyodrębniony w płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Wydzielone składniki majątkowe, które przeznaczone są do sprzedaży zostały wyodrębnione organizacyjnie w przedsiębiorstwie Upadłego. Będą one sprzedawane niezależnie od innych składników wchodzących w skład masy upadłościowej, które także zostaną zbyte przez syndyka w ramach prowadzonego postępowania upadłościowego.

Składniki te są finansowo samodzielne i przeznaczone do realizacji ściśle określonego celu. Wyodrębnienie funkcjonalne przejawia się natomiast w ich samodzielności w prowadzeniu działalności gospodarczej. Ta część przedsiębiorstwa upadłego stanowi niezależne zadanie gospodarcze, stanowiące samodzielny cel dla danego przedsiębiorcy. Nie jest przeszkodą dla uznania, że ta wyodrębniona część przedsiębiorstwa Upadłego stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa SP sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej. Podkreślić oczywiście należy, że wyłączeniu ze sprzedaży podlegają zobowiązania związane z przedsiębiorstwem. Wynika to z charakteru postępowania upadłościowego i jednoznacznej treści art. 317 ust. 2 u.p.n.

Zatem w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też, dla potrzeb interpretacji przepisu art. 6 pkt 1 ustawy należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55² Kodeksu cywilnego stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 27e ustawy rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące część przedsiębiorstwa powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w istniejącym przedsiębiorstwie, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

W celu wyjaśnienia ww. kwestii należy powołać tezy wyroku TSUE z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/0l), w którym Trybunał stwierdził, że: (...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy dyrektywy nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia przekazania całości lub części majątku, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przedsiębiorstwem będącym w upadłości, zatem zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 2344).

W myśl art. 306 tej ustawy, po ogłoszeniu upadłości syndyk niezwłocznie przystępuje do spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości oraz sporządzenia planu likwidacyjnego. Syndyk składa sędziemu-komisarzowi spis inwentarza wraz z planem likwidacyjnym w terminie trzydziestu dni od dnia ogłoszenia upadłości. Plan likwidacyjny określa proponowane sposoby sprzedaży składników majątku upadłego, w szczególności sprzedaży przedsiębiorstwa, termin sprzedaży, preliminarz wydatków oraz ekonomiczne uzasadnienie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 307 ust. 1 cyt. ustawy, na podstawie spisu inwentarza i innych dokumentów upadłego oraz oszacowania syndyk sporządza sprawozdanie finansowe na dzień poprzedzający ogłoszenie upadłości i niezwłocznie przedkłada je sędziemu-komisarzowi.

Stosownie do art. 308 ust. 1 ustawy, po sporządzeniu spisu inwentarza i sprawozdania finansowego albo po złożeniu pisemnego sprawozdania ogólnego syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości.

Na podstawie art. 311 ust. 1 ww. ustawy, likwidacji masy upadłości dokonuje się przez sprzedaż z wolnej ręki lub w drodze przetargu lub aukcji przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części, nieruchomości i ruchomości, wierzytelności oraz innych praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo przez ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw majątkowych.

Stosownie do brzmienia art. 313 ust. 1 ustawy, sprzedaż dokonana w postępowaniu upadłościowym ma skutki sprzedaży egzekucyjnej. Nabywca składników masy upadłości nie odpowiada za zobowiązania podatkowe upadłego, także powstałe po ogłoszeniu upadłości.

Jak stanowi art. 316 ust. 1 ustawy, przedsiębiorstwo upadłego powinno być sprzedane jako całość, chyba że nie jest to możliwe.

Według regulacji art. 318 ust. 1 tej ustawy, jeżeli sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całości nie jest możliwa ze względów ekonomicznych lub innych przyczyn, można sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Sąd Rejonowy do Spraw Upadłościowych i Naprawczych postanowieniem ogłosił upadłość Spółki, obejmującą likwidację majątku dłużnika. W ramach zorganizowanego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych na potrzeby postępowania upadłościowego w celu likwidacji majątku upadłego w myśl art. 318 prawo upadłościowe i naprawcze, Syndyk Masy Upadłości wyodrębnił część przedsiębiorstwa Upadłego, w ramach którego określił następujące składniki:

1. Nieruchomość gruntowa zabudowana.
2. Składniki Majątkowe Upadłego:
   1. Znak firmowy i towarowy,
   2. Aprobaty,
   3. Licencje,
3. Środki trwałe.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że Syndyk Masy Upadłości wyodrębnił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w skład której wchodzą następujące składniki:

• Nieruchomość gruntowa zabudowana,
• Znak firmy i towarowy,
• Aprobaty,
• Licencje,
• Środki trwałe.

Tak wyodrębniona część firmy, która przeznaczona jest do sprzedaży w ramach toczącego się postępowania upadłościowego:

1. Stanowi wyodrębnioną organizacyjnie część przedsiębiorstwa, a zespół wskazanych powyżej składników jest wyodrębniony w sposób faktyczny, który może być przyporządkowany do działalności operacyjnej polegającej na produkcji, np. rur preizolowanych. Można wskazać, że składniki charakteryzują się tym, że tworzą zorganizowaną strukturę, która jest zdolna do niezależnego funkcjonowania. W skład tej struktury wchodzi zespół składników materialnych (nieruchomości, środki trwałe) i niematerialnych (znak towarowy, licencje, aprobaty), które jak wskazano wyżej są przeznaczone do realizacji określonego zadania gospodarczego, np. produkcji rur.
2. Posiada samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym, a na podstawie prowadzonej ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie zarówno przychodów, kosztów, a także należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co możliwe jest także określenie wyniku finansowego tej części przedsiębiorstwa.
3. Na płaszczyźnie funkcjonalnej wyodrębniona część przedsiębiorstwa stanowi nie tylko potencjalnie, ale faktycznie niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy wyodrębnione części przedsiębiorstwa stanowią zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy oraz czy sprzedaż wyodrębnionej części przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi regulacjami prawnymi, zdaniem organu, wskazany zespół składników materialnych i niematerialnych, będący przedmiotem umowy sprzedaży, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wskazują bowiem, że opisany zespół składników materialnych i niematerialnych cechuje się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym.

Wyodrębnienie organizacyjne składników przedsiębiorstwa jak wskazał Zainteresowany przejawia się w ich samodzielności i możliwości prowadzenia w oparciu o niezależnej działalności gospodarczej polegającej np. na produkcji rur.

Z opisu sprawy wynika ponadto, że wyodrębniona część przedsiębiorstwa posiada samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym, a na podstawie prowadzonej ewidencji księgowej możliwe jest przyporządkowanie zarówno przychodów, kosztów, a także należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co możliwe jest także określenie wyniku finansowego tej części przedsiębiorstwa.

Natomiast na płaszczyźnie funkcjonalnej wyodrębniona część przedsiębiorstwa jak wskazał Wnioskodawca stanowi nie tylko potencjalnie, ale faktycznie niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze.

Wskazać należy, że sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa w upadłości likwidacyjnej, mimo że z uwagi na specyfikę postępowania upadłościowego zostaną z niej wyłączone zobowiązania związane z przedsiębiorstwem będzie nosiła znamiona czynności, do której zastosowanie będzie miał art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Analiza zaprezentowanego opisu sprawy w kontekście przywołanych regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że zostaną spełnione wskazane wcześniej przesłanki do uznania zbytych składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

W związku z powyższym transakcja sprzedaży składników majątkowych w myśl art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, w okolicznościach niniejszej sprawy, skoro wyodrębniona część przedsiębiorstwa będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, to sprzedaż ta zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Ponadto tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej