Temat interpretacji

Czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego istniała możliwość odzyskania podatku VAT, w całości lub części, przez KWP?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2018 r. (data wpływu 24 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku w związku z realizacją projektu pn. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku w związku z realizacją projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Komenda xx, będąca w rozumieniu art. 11 ust. 1 Ustawy o finansach publicznych (t.j. Dz. U. 2016 r., poz. 1870) państwową jednostką budżetową pokrywającą swoje wydatki z budżetu państwa i odprowadzającą pobrane dochody na rachunek dochodów budżetu państwa, zawarła dnia 6 marca 2014 r z Województwem xx reprezentowanym przez Zarząd Województwa xx pełniący funkcję Instytucji Zarządzającej RPO W xx na lata 2007-2013 porozumienie nr dotyczące dofinansowania projektu xx współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi priorytetowej 4 Rozwój infrastruktury społeczeństwa informacyjnego, działania 4.1. Rozwój infrastruktury ICT regionalnego Programu Operacyjnego Województwa xx na lata 2007-2013. Całkowita wartość projektu wynosiła xx zł, z czego wydatki kwalifikowane to xx zł, a niekwalifikowane xx zł. Dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego to 85% wydatków kwalifikowanych tj. xx zł, pozostałe 15% wydatków wynosił wkład własny KWP w xx, w wartości xx zł. Wydatki na realizację powyższego projektu, należącego do podstawowych-statutowych zadań Jednostki, pokrywane były ze środków ujętych w przyznanym KWP w xx planie finansowym na 201x r. i 20x5 r.

Przedmiotem działalności KWP w xx, jest realizacja zadań statutowych z zakresu działania Komendanta, jako organu administracji rządowej właściwego w sprawach ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Do podstawowych zadań Policji, zgodnie z ustawą z 6 kwietnia 1990 r. o Policji, na mocy której Jednostka została powołana jako umundurowana i uzbrojona formacja służąca społeczeństwu i przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa oraz utrzymywania porządku publicznego, należy między innymi: ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra; ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach oraz w środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania; wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców (...). Szczegółowy zakres działania Komendy obejmuje także utrzymywanie w należytym stanie zaplecza technicznego. Dla realizacji statutowych zadań Jednostka korzysta z przysługującego jej władztwa publicznego.

W celu wykonania w/w projektu, składającego się z kilku zadań, np. dostawa i uruchomienie 21 lokalnych platform telekomunikacyjnych, dostawa i uruchomienie technicznych stanowisk administracji i zarządzania platformami, dostawa terminali IP i konsol dyspozytorskich, dostawa stacji retransmisyjnych oraz radiotelefonów bazowych i przewoźnych, noszonych i biurkowych, Komenda musiała zastosować procedurę zamówień publicznych. W wyniku przeprowadzonych postępowań o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego wyłonieni zostali wykonawcy, którzy zgodnie z postanowieniami poszczególnych umów zrealizowali cały projekt. Za wykonane usługi bądź dostawę sprzętu KWP w xx obciążana była przez dostawców i usługodawców fakturami VAT. Wydatki związane z opłacaniem tych zakupów stanowiły dla KWP w xx koszt brutto (brak możliwości odliczenia podatku VAT) i nie generowały kosztów uzyskania przychodów. Zrealizowane zadanie nie przynosi także przychodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług VAT. Ponadto, w związku z realizowanym projektem nie wystąpią czynności opodatkowane. Zakupiony w ramach projektu sprzęt jest wykorzystywany wyłącznie przez funkcjonariuszy i pracowników policji w celach służbowych, do realizacji statutowych zadań, dla których KWP w xx została powołana. Nie będzie podlegał on odsprzedaży ani użyczeniu.

W pomieszczeniach objętych przedmiotową infrastrukturą nie są świadczone usługi najmu, dzierżawy i nie jest planowane prowadzenie tego typu działalności w przyszłości. Wnioskodawca informuje, że niniejsza sprawa była przedmiotem wydania interpretacji indywidualnych oznaczonych numerami: , .

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego istniała możliwość odzyskania podatku VAT, w całości lub części, przez KWP?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w trakcie realizacji przedmiotowego projektu, jak i po jego zakończeniu nie było możliwe odzyskanie poniesionego podatku VAT, ponieważ realizowany projekt był jednym z zadań podstawowych Wnioskodawcy, a środki finansowe na jego realizację ujęte były odpowiednio w planie finansowym na 2014 i 2015 r. Ponadto w zakresie czynności, dla wykonywania których Wnioskodawca został powołany odrębnymi przepisami prawa nie jest podatnikiem podatku VAT i nie ma prawa do rozliczania tego podatku. Stanowisko potwierdzone jest przepisem zawartym w art. 15 ust. 6 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdzie wskazano, iż nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Wyłączenie władzy publicznej oraz urzędów je obsługujących z kategorii podatników ma charakter podmiotowo-przedmiotowy i stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania. Jednocześnie wskazuje się, że środki, z których realizowany był projekt nie zaliczają się do środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej wymienionych w paragrafie 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 1656 ze zmian.), a Komenda nie mogła otrzymać zwrotu przedmiotowego podatku, ponieważ nie spełniała części warunków wynikających z paragrafu 10 tego rozporządzenia.

W świetle powyższego Komenda xx, będąca państwową jednostką budżetową powołana ustawą z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji Tworzy się Policję jako umundurowaną i uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego do realizacji zadań takich, jak np.: ochrona życia i zdrowia ludzi, ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, wykrywanie przestępstw i wykroczeń nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług i nie przysługuje jej prawo do odliczenia/odzyskania kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących wykonaną usługę/zakupy związane z przedmiotowym zadaniem. Jednostka nie będzie mogła w żaden sposób odzyskać poniesionego ostatecznie podatku VAT, ponieważ prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W przypadku Komendy czynności opodatkowane nie występują.

Należy również zauważyć, że KWP w xx Policja wykonuje także czynności spoza katalogu przypisanych zadań, wynikające z zawartych umów cywilnoprawnych (najem, dzierżawa) i wyłącznie te czynności, mające charakter cywilnoprawny, dają prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i tylko w tym zakresie Komenda jest podatnikiem podatku VAT. Uzyskane z tego tytułu dochody odprowadzane są na konto dochodów budżetu państwa, a podatek VAT do właściwego Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) przywołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W myśl. art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686 ze zm.) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy przywołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Komenda zrealizowała projekt pn.: xx. Zrealizowane zadanie nie przynosi przychodów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z jego realizacją nie wystąpią czynności opodatkowane i w budynku nie będą świadczone usługi najmu.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro efekty zrealizowanego projektu nie służyły i nie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, to Komenda nie miała możliwości odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług. Nie przysługiwało jej również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku nie stanowi środków wskazanych w przywołanych wyżej rozporządzeniach.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej