Temat interpretacji

Możliwość dokonania przez Wnioskodawcę korekty na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2018 r. (data wpływu 3 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 7 sierpnia 2018 r. (data wpływu 8 sierpnia 2018 r.) oraz z dnia 14 września 2018 r. (data wpływu 17 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania przez Wnioskodawcę korekty na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania przez Wnioskodawcę korekty na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 sierpnia 2018 r. o sformułowanie pytania przyporządkowanego do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, wskazanie przepisów prawa podatkowego mających być przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz pismem z dnia 14 września 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka cywilna w okresie od 6 maja 2016 r. do 18 maja 2016 r., sprzedała do firmy sp. z o.o., produkty na łączną kwotę 102.135,00 zł netto + VAT, razem 125.626,05 zł z odroczonym terminem płatności 14 dni.

S.c. zapłacił następnie należny podatek PIT oraz VAT do Urzędu Skarbowego.

Sp. z o.o. nie regulował jednak zobowiązań wobec Spółki.

Po upływie ustawowych 150 dni oraz okresu rozliczeniowego, w związku z nie otrzymaniem zapłaty za towary od Sp. z o.o., Spółka w dniu 20 listopada 2016 r. złożyła wniosek o wyksięgowanie opłaconego podatku VAT.

Następnie w dniu 25 listopada 2016 r. Wnioskodawca otrzymał pisemnie zawiadomienie o otwarciu w dniu 14 listopada 2016 r. postępowania sanacyjnego względem Sp. z o.o.

W związku z powyższym, zgodnie z zapisami ustawy o VAT, w momencie złożenia przez Wnioskodawcę korekty, spółka z o.o. była już w trakcie postępowania sanacyjnego, tak więc wniosek Wnioskodawcy został odrzucony.

W trakcie postępowania sanacyjnego Wnioskodawca otrzymał propozycje układowe, w których został zakwalifikowany do V Grupy wierzycieli. Układ zobowiązywał dłużnika do spłaty jedynie 50% zobowiązań, bez odsetek, kosztów sądowych i egzekucyjnych. Pozostałe 50% kwoty długu miało zostać umorzone.

Następnie, postanowieniem z dnia 27 października 2017 r., Sąd Rejonowy, Wydział Gospodarczy Sekcja do spraw Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych zatwierdził układ dłużnika zawarty podczas Zgromadzenia Wierzycieli. Powyższe uprawomocniło się 12 grudnia 2017 r., i z tym dniem postępowanie sanacyjne zostało zakończone. Zgodnie z przyjętym układem, (Wnioskodawca głosował przeciw) wobec grupy V zobowiązania w stosunku do wierzycieli zostaną spłacone w 50% (przy jednoczesnym umorzeniu wszelkich zobowiązań odsetkowych, kosztów sądowych oraz egzekucyjnych) i rozłożone na 48 równych miesięcznych rat, płatnych na koniec miesiąca kalendarzowego, począwszy od trzynastego miesiąca, licząc od dnia uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu. Pozostałe 50% kwoty zostanie umorzona.

Od dnia 12 grudnia 2017 r. Spółka z o.o. używa nazwy bez dopisku w restrukturyzacji.

Interpretacja indywidualna dotyczy korekty (możliwości wyksięgowania) zapłaconego przez Wnioskodawcę na tamten czas podatku VAT, z kwoty która została później umorzona postępowaniem sanacyjnym (umorzono 51.067,50 zł netto + VAT 11.745,50 zł).

Bez powyższej interpretacji Urząd Skarbowy oddala możliwość dokonania korekty VAT.

W piśmie z dnia 14 września 2018 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

1. W odpowiedzi na pytanie o treści: Czy dostawa towarów, o których mowa we wniosku była dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2018 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2016 r., poz. 1574, 1579, 1948 i 2260), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji? Wnioskodawca wskazał, że: Dostawa towaru o którym mowa we wniosku była dokonywana na rzecz podatnika zarejestrowanego jako czynny podatnik VAT i nie będącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, sanacyjnego, upadłościowego lub w trakcie likwidacji.
2. W odpowiedzi na pytanie o treści: Czy na dzień poprzedzający złożenie deklaracji podatkowej, w której Wnioskodawca chciałby dokonać korekty na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy, w odniesieniu do wierzytelności, których dotyczy przedstawione we wniosku pytanie:
   1. Wnioskodawca i dłużnik byli/będą zarejestrowani jako czynny podatnik VAT?
   2. Dłużnik nie był/nie będzie w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji?
      Wnioskodawca wskazał, że:
      a). Na dzień poprzedzający złożenie korekty, wnioskodawca i dłużnik byli zarejestrowani jako czynny podatnik VAT.
      b). Na dzień poprzedzający złożenie korekty, dłużnik był w trakcie postępowania sanacyjnego. 22.11.2016 złożenie wniosku o korektę 25.11.2016 otrzymanie pisemnego zawiadomienia o otwarciu w dniu 14 listopada 2016 postępowania sanacyjnego względem () sp. z o.o. Zgodnie z zapisami ustawy o VAT, skoro w momencie złożenia przez nas korekty, spółka () była już w trakcie postępowania sanacyjnego, tak więc nasz wniosek został odrzucony.

Wnioskodawca wskazał również, że postępowanie sanacyjne wobec dłużnika zostało zakończone i od 12 grudnia 2017 r. () Sp. z o.o. funkcjonuje na normalnych zasadach bez dopisku w restrukturyzacji, jako czynny podatnik VAT, NIP bez zmian. Skoro zgodnie z ustawą o VAT, przepis pozwala na dokonanie korekty za niezapłacone należności (i Wnioskodawca wie, że wyrokiem Sądu Rejonowego (), Wydział Gospodarczy Sekcja do spraw Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych, zgodnie z układem dłużnika, 50% należności nigdy nie zostanie mu zapłacone), Wnioskodawca uważa, że powinien mieć prawo do zrobienia korekty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(sformułowane w piśmie z dnia 7 sierpnia 2018 r.).

Czy Wnioskodawca może zrobić korektę VAT-u za złe długi w stosunku do Sp. z o.o.? Jeżeli tak, to czy w 100%, czy w 50% należności?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zrobienia korekty podatku VAT od 100% należności, gdyż dłużnik odliczył sobie całość, pomimo, że w najlepszym wypadku Zainteresowany odzyska tylko 50% (i to po minimum roku). Natomiast jeśli wpłynie zapłata to Wnioskodawca robi korektę i odda VAT od spłaconej części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, określanej często jako tzw. ulga na złe długi, zostały sformułowane w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

I tak, stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast, w myśl art. 89a ust. la ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1, stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2016 r. poz. 1574, 1579, 1948 i 2260), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. (uchylony)
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony),
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. (uchylony).

Na mocy art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Natomiast art. 89a ust. 5 ustawy stanowi, że wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Na podstawie art. 89a ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 14 grudnia 2012 r. w sprawie wzoru zawiadomienia o skorygowaniu podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego (Dz. U. z 2012 r., poz. 1451), dalej zwane rozporządzeniem, w którym określił wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5, uwzględniając konieczność zapewnienia niezbędnych danych pozwalających na weryfikację spełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 89b ust. 1, przez dłużnika. I tak, w Załączniku do ww. rozporządzenia (VAT-ZD zawiadomienie o skorygowaniu podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego), w części B wierzyciel zobowiązany jest wskazać dane identyfikacyjne dłużnika oraz informacje dotyczące podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, tj.: nazwę podatnika (dłużnika), identyfikator podatkowy NIP dłużnika, nr faktury i datę jej wystawienia, datę upływu terminu płatności, kwotę korekty podstawy opodatkowania oraz kwotę korekty podatku należnego.

Powołane powyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Wskazać w tym miejscu należy, że dokonanie korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy uzależnione jest od uprawdopodobnienia się nieściągalności wierzytelności oraz od spełnienia warunków wymienionych w ust. 2 tego przepisu, przy czym warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak spełnienia któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Zatem jak wynika z ww. informacji jednym z warunków umożliwiających wierzycielowi skorzystanie z ulgi na złe długi jest ten, aby dostawa towaru lub świadczenie usług była dokonana na rzecz podatnika, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Przywołany wyżej art. 89a ustawy reguluje prawa i obowiązki wierzyciela w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności. Natomiast prawa i obowiązki dłużnika w powyższej kwestii normują przepisy art. 89b ustawy.

I tak, stosownie do art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W świetle art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W myśl art. 89b ust. 1b ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Według art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że przepis art. 89b ust. 1b ustawy jest ściśle powiązany z art. 89a ust. 2 ustawy, ww. przepisy tworzą bowiem w rzeczywistości właściwą symetrię uprawnień wierzyciela i obowiązków dłużnika. Konsekwentnie, należy je analizować w ścisłym powiązaniu. Skoro bowiem dłużnik w związku z tym, że jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w likwidacji, nie ma obowiązku korekty podatku naliczonego, to wierzycielowi nie może przysługiwać uprawnienie do korekty podatku należnego.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2017 r., poz. 1508, z późn. zm.), ustawa reguluje:

1. zawieranie przez dłużnika niewypłacalnego lub zagrożonego niewypłacalnością układu z wierzycielami oraz skutki układu;
2. przeprowadzanie działań sanacyjnych.

W myśl art. 2 ww. ustawy Prawo restrukturyzacyjne, restrukturyzację przeprowadza się w następujących postępowaniach restrukturyzacyjnych:

1. postępowaniu o zatwierdzenie układu;
2. przyspieszonym postępowaniu układowym;
3. postępowaniu układowym;
4. postępowaniu sanacyjnym.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, celem postępowania restrukturyzacyjnego jest uniknięcie ogłoszenia upadłości dłużnika przez umożliwienie mu restrukturyzacji w drodze zawarcia układu z wierzycielami, a w przypadku postępowania sanacyjnego również przez przeprowadzenie działań sanacyjnych, przy zabezpieczeniu słusznych praw wierzycieli.

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, postępowanie o zatwierdzenie układu:

1. umożliwia zawarcie układu w wyniku samodzielnego zbierania głosów wierzycieli przez dłużnika bez udziału sądu;
2. może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem.

Natomiast w myśl art. 3 ust. 3 tej ustawy, przyspieszone postępowanie układowe:

1. umożliwia dłużnikowi zawarcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności w uproszczonym trybie;
2. może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem.

Postępowanie układowe, zgodnie z ust. 4 ww. artykułu:

1. umożliwia dłużnikowi zawarcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności;
2. może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem (art. 2 ust. 4 ustawy Prawo restrukturyzacyjne).

Zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 5 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, postępowanie sanacyjne umożliwia dłużnikowi przeprowadzenie działań sanacyjnych oraz zawarcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności.

Działaniami sanacyjnymi są czynności prawne i faktyczne, które zmierzają do poprawy sytuacji ekonomicznej dłużnika i mają na celu przywrócenie dłużnikowi zdolności do wykonywania zobowiązań, przy jednoczesnej ochronie przed egzekucją (art. 3 ust. 6 ustawy Prawo restrukturyzacyjne).

Zgodnie z art. 189 ust. 1 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, dzień wydania postanowienia o otwarciu przyspieszonego postępowania układowego, postępowania układowego lub postępowania sanacyjnego jest dniem otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego.

W świetle art. 66 ust. 1 i ust. 2 ustawy Prawo restrukturyzacyjne, otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego nie ma wpływu na zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych dłużnika. Po wydaniu przez sąd postanowienia o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego przedsiębiorca występuje w obrocie pod dotychczasową firmą z dodaniem oznaczenia w restrukturyzacji.

Zgodnie z art. 324 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, postępowanie restrukturyzacyjne zostaje zakończone z dniem uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu albo o odmowie zatwierdzenia układu. O zakończeniu postępowania restrukturyzacyjnego obwieszcza się.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka w okresie od 6 maja 2016 r. do 18 maja 2016 r., sprzedała do Sp. z o.o. produkty na łączną kwotę 102.135,00 zł netto + VAT, razem 125.626,05 zł z odroczonym terminem płatności 14 dni. Wnioskodawca zapłacił następnie należny podatek PIT oraz VAT do Urzędu Skarbowego. Sp. z o.o. nie regulowała jednak zobowiązań wobec Zainteresowanego. Po upływie ustawowych 150 dni oraz okresu rozliczeniowego, w związku z nieotrzymaniem zapłaty za towary od Sp. z o.o., Wnioskodawca w dniu 20 listopada 2016 r. złożyła wniosek o wyksięgowanie opłaconego podatku VAT. Następnie w dniu 25 listopada 2016 r. Wnioskodawca otrzymał pisemnie zawiadomienie o otwarciu w dniu 14 listopada 2016 r. postępowania sanacyjnego względem Sp. z o.o. W związku z powyższym, zgodnie z zapisami ustawy, w momencie złożenia przez Wnioskodawcę korekty, Sp. z o.o. była już w trakcie postępowania sanacyjnego, tak więc wniosek Wnioskodawcy został odrzucony. W trakcie postępowania sanacyjnego Wnioskodawca otrzymał propozycje układowe, w których został zakwalifikowany do V Grupy wierzycieli. Układ zobowiązywał dłużnika do spłaty jedynie 50% zobowiązań, bez odsetek, kosztów sądowych i egzekucyjnych. Pozostałe 50% kwoty długu miało zostać umorzone. Następnie, postanowieniem z dnia 27 października 2017 r., Sąd Rejonowy, V Wydział Gospodarczy Sekcja do spraw Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych zatwierdził układ dłużnika zawarty podczas Zgromadzenia Wierzycieli. Powyższe uprawomocniło się 12 grudnia 2017 r., i z tym dniem postępowanie sanacyjne zostało zakończone. Zgodnie z przyjętym układem, (Wnioskodawca głosował przeciw) wobec grupy V zobowiązania w stosunku do wierzycieli zostaną spłacone w 50% (przy jednoczesnym umorzeniu wszelkich zobowiązań odsetkowych, kosztów sądowych oraz egzekucyjnych) i rozłożone na 48 równych miesięcznych rat, płatnych na koniec miesiąca kalendarzowego, począwszy od trzynastego miesiąca, licząc od dnia uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu. Pozostałe 50% kwoty zostanie umorzona. Od dnia 12 grudnia 2017 r. Sp. z o.o. używa nazwy (bez dopisku w restrukturyzacji). Interpretacja indywidualna dotyczy korekty (możliwości wyksięgowania) zapłaconego przez Wnioskodawcę, na tamten czas podatku VAT, z kwoty która została później umorzona postępowaniem sanacyjnym (umorzono 51.067,50 netto + VAT 11.745.50 zł). Dostawa towaru, o którym mowa we wniosku była dokonywana na rzecz podatnika zarejestrowanego jako czynny podatnik VAT i niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, sanacyjnego, upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Na dzień poprzedzający złożenie korekty, Wnioskodawca i dłużnik byli zarejestrowani jako czynny podatnik VAT. Na dzień poprzedzający złożenie korekty, dłużnik był w trakcie postępowania sanacyjnego 22 listopada 2016 r. złożenie wniosku o korektę, 25 listopada 2016 r. otrzymanie pisemnego zawiadomienia o otwarciu w dniu 14 listopada 2016 r. postępowania sanacyjnego względem Sp. z o.o. Zgodnie z zapisami ustawy, skoro w momencie złożenia przez Wnioskodawcę korekty, Spółka z o.o. była już w trakcie postępowania sanacyjnego, tak więc wniosek Zainteresowanego został odrzucony. Postępowanie sanacyjne wobec dłużnika zostało zakończone i od 12 grudnia 2017 r. Sp. z o.o. funkcjonuje na normalnych zasadach bez dopisku w restrukturyzacji, jako czynny podatnik VAT, NIP bez zmian.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy będzie on uprawniony do dokonania korekty VAT na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy (tzw. korekty za złe długi), a jeżeli tak, to czy w 100%, czy w 50% należności.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa, w tym miejscu raz jeszcze stwierdzić należy, że aby podatnik mógł dokonać korekty na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy, warunki określone w art. 89a ust. 1a i ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku tego prawa. Co istotne, korekta podatku, jak wyjaśniono powyżej, musi zawsze dotyczyć okresu, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną.

Należy przy tym podkreślić, że ww. warunki muszą być spełnione zarówno na dzień poprzedzający dzień złożenia przez wierzyciela deklaracji wykazującej korektę w ramach ulgi za złe długi, jak również na dzień poprzedzający dzień złożenia ewentualnej deklaracji korygującej. Wskazuje na to brzmienie analizowanego przepisu art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy, który wprost określa, że przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki: (...) na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1: a) wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni, b) dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Powyższe znajduje również potwierdzenie w treści art. 89b ust. 1b ustawy, gdyż, jak wskazano powyżej, badając przesłanki zawarte w art. 89a ust. 2 ustawy należy mieć także na względzie ściśle powiązany z nim przepis art. 89b ust. 1b ustawy, który wraz z ww. art. 89a ust. 2 ustawy w rzeczywistości stanowi symetrię uprawnień wierzyciela i obowiązków dłużnika.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że jak zaznaczył we wniosku Zainteresowany dłużnik nie uregulował należności w terminie 150 dni od dnia terminu jej płatności, a zatem został spełniony warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 1a ustawy. Ponadto dostawa towaru, o którym mowa we wniosku, była dokonywana na rzecz zarejestrowanego, czynnego podatnika VAT niebędącego w postępowaniu restrukturyzacyjnym, sanacyjnym, upadłościowym lub w likwidacji oraz na dzień poprzedzający złożenie korekty, Wnioskodawca i dłużnik byli zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku VAT. Ponadto, w analizowanym przypadku od daty wystawienia faktury (licząc od końca roku, w którym została wystawiona) nie minęły 2 lata, a zatem został też spełniony warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 4 ustawy.

Niemniej jednak, jak wynika z informacji przedstawionych we wniosku, na moment złożenia przez Wnioskodawcę w dniu 20 listopada 2016 r. wniosku dotyczącego korekty podatku należnego nie była spełniona przesłanka, o której mowa w art. 89 ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy. Powyższe wynika z faktu, że 14 listopada 2016 r. zostało otwarte postępowanie sanacyjne wobec Spółki z o.o. (dłużnika), tym samym ww. podmiot na dzień poprzedzający złożenie przez Wnioskodawcę deklaracji wykazującej korektę w ramach ulgi za złe długi był w trakcie postępowania sanacyjnego (restrukturyzacyjnego). W analizowanym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, ze aktualnie postępowanie sanacyjne wobec dłużnika jest zakończone i nie używa on w nazwie dopisku w restrukturyzacji. Jak wyjaśniono bowiem wyżej, wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy warunek dotyczący tego, by dłużnik nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, musi być spełniony zarówno na dzień poprzedzający dzień złożenia przez wierzyciela deklaracji wykazującej korektę w ramach ulgi za złe długi, jak również na dzień poprzedzający dzień złożenia ewentualnej deklaracji korygującej.

Mając na uwadze dokonaną powyżej analizę przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro na dzień złożenia przez Wnioskodawcę (wierzyciela) deklaracji wykazującej korektę podatku należnego w ramach tzw. ulgi na złe długi, dłużnik był w trakcie postępowania sanacyjnego (restrukturyzacyjnego), to nie jest spełniony warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy. Konsekwentnie, Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do dokonania korekty podatku VAT przewidzianej w art. 89a ust. 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako nieprawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej