Temat interpretacji

Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości nabytej do majątku osobistego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, prowadzącego działalność gospodarczą, przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2012 r. (data wpływu 18 lipca 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 26 września 2012 r. (data wpływu 28 września 2012 r.) oraz z dnia 12 października 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości nabytej do majątku osobistego jest:

• prawidłowe w części dotyczącej sprzedaży garażu,
• nieprawidłowe w części dotyczącej sprzedaży budynku portierni.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości nabytej do majątku osobistego. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 26 września 2012 r. (data wpływu 28 września 2012 r.) oraz z dnia 12 października 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na hurtowej sprzedaży paneli, boazerii, drzwi i kasetonów. Jest czynnym podatnikiem VAT. W dniu 3 sierpnia 2004 r. Zainteresowany na potrzeby prowadzonej działalności nabył dwie nieruchomości w drodze licytacji komorniczej. Na nieruchomościach były posadowione hale magazynowe. Dowodem zakupu przedmiotowych nieruchomości było postanowienie o przybiciu, nie wystawiono z tego tytułu żadnej faktury VAT. Cena, po jakiej nabyto nieruchomości, nie zawierała podatku VAT. W dniu 31 maja 2005 r. wprowadzono nabyte nieruchomości do ewidencji środków trwałych i rozpoczęto ich eksploatację w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości te były wykorzystywane do dnia 31 października 2008 r., kiedy to wykreślono je z ww. ewidencji. W tym czasie w budynkach dokonywano jedynie napraw związanych ze zwykłą eksploatacją, nie dokonywano natomiast żadnych gruntownych remontów, czy też ulepszeń, których koszt mógłby przekraczać 30% wartości nieruchomości. Przedmiotowe nieruchomości, które nie są już wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza sprzedać w najbliższej przyszłości.

W dniu 2 lutego 2005 r. Zainteresowany wraz z żoną nabył prawo wieczystego użytkowania nieruchomości. Na przedmiotowej nieruchomości posadowiony był garaż o pow. 48 m ² oraz budynek portierni o pow. 25,4 m ². Działka została kupiona od Z. Dowodem zakupu była umowa sprzedaży sporządzona przed notariuszem. W okresie od 30 kwietnia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. budynek portierni był dzierżawiony. W nabytej nieruchomości nie były przeprowadzane żadne ulepszenia, na które nakłady przekraczałyby 30% wartości nieruchomości. W chwili obecnej działka przeznaczona jest do sprzedaży.

Z pisma z dnia 26 września 2012 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż:

1. Opisane hale magazynowe nigdy nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów cywilnoprawnych.
2. Zakup dwóch działek nr: A i B (magazyn i sklep), został dokonany na licytacji komorniczej w dniu 3 sierpnia 2004 r. Dowodem zakupu jest postanowienie o przybiciu z tegoż dnia, wydane przez Sąd Rejonowy Wydział Cywilny. Zakup został dokonany przez Wnioskodawcę dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Zakup ten nie był obciążony podatkiem VAT i nie była wystawiana faktura VAT. Nieruchomości te weszły na stan środków trwałych firmy w dniu 31 maja 2005 r., a zeszły z niego 31 października 2008 r.
3. Zakup działki nr C, na której położony jest budynek portierni (35 m ²) został dokonany w dniu 2 lutego 2005 r. wspólnie z małżonką Zainteresowanego aktem notarialnym (). Zakup również nie był obciążony podatkiem VAT. § 7 tego aktu stwierdza: stawiający do tego aktu syndyk (...) oświadcza, że z tytułu dokonania tej umowy na podstawie odrębnych przepisów, transakcja ta zwolniona jest od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Przy obu tych transakcjach nie były wystawiane faktury VAT.
4. Umowę najmu budynku portierni na rzecz D w dniu 30 kwietnia 2010 r. na okres do dnia 31 grudnia 2010 r. na kwotę 350 zł miesięcznie zawarł i podpisał tylko Wnioskodawca.
5. Przychody z najmu ww. budynku w podatku dochodowym rozliczał tylko Zainteresowany.

Ponadto, w piśmie z dnia 12 października 2012 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż na działce zakupionej w dniu 2 lutego 2005 r. nr C położona jest portiernia i garaż. Garaż nie był nigdy dzierżawiony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości nabytych do majątku wspólnego małżonków poza działalnością gospodarczą spowoduje konieczność naliczenia podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży działki nabytej przez małżonków nie powstanie konieczność wykazania i rozliczenia podatku od towarów i usług.

Ustawodawca przewidział również w pewnych sytuacjach możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania czynności dostawy budynków, budowli lub ich części przy równoczesnym spełnieniu dwóch warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższego wynika, że do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa powyżej, należy spełnić dwie przesłanki, po pierwsze w związku z dokonaną transakcją nie może przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a po drugie właściciele nie ponosili wydatków na ulepszenie budynków, budowli lub ich części, w stosunku do których istniało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, a jeśli ponosili, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Pierwszy warunek jest spełniony np. wtedy, gdy nabywca nie jest podatnikiem VAT czynnym (przy czym nie tyle chodzi o formalną rejestrację w urzędzie skarbowym co o okoliczności zawarcia transakcji wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 351/10). Ww. nieruchomość została nabyta przez małżonków do ich majątku osobistego. Przez majątek osobisty należy rozumieć tę część majątku danej osoby, która nie jest przez nią wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i która nie jest przedmiotem tej działalności (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 grudnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1556/07). W związku z tym, nabywca nie występował w tej transakcji jako podatnik podatku VAT i przez to nie przysługiwało mu prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Natomiast podczas sprzedaży ww. nieruchomości mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego, przy której to czynności dana osoba, choćby miała status podatnika, w charakterze takim nie występuje (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 97/09).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej sprzedaży garażu,
• nieprawidłowe w części dotyczącej sprzedaży budynku portierni.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, Mienie, Komentarz do art. 44-55 ³ Kodeksu cywilnego, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c., publikacja elektroniczna LEX).

Natomiast w świetle art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, budynek spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Skutkiem powyższego status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Zaznacza się, iż sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności może to być czynność zwolniona od podatku.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Należy jednakże zauważyć, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności nie dochodzi do pierwszego zasiedlenia, gdyż czynność ta nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a ustawy nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Ponadto, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, o czym stanowi art. 29 ust. 5 ustawy.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analogiczna sytuacja ma miejsce, gdy wraz z dostawą budynków lub budowli następuje również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym budynki te są posadowione. Jak wskazuje przepis § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż w dniu 2 lutego 2005 r. Zainteresowany wraz z żoną nabył prawo wieczystego użytkowania nieruchomości działki nr C. Na przedmiotowej nieruchomości posadowiony był garaż oraz budynek portierni. Zakup został dokonany aktem notarialnym i nie był obciążony podatkiem VAT oraz nie została wystawiona faktura VAT. W okresie od 30 kwietnia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. budynek portierni był dzierżawiony. Umowę najmu budynku portierni na rzecz D na kwotę 350 zł miesięcznie zawarł i podpisał tylko Wnioskodawca. Przychody z najmu ww. budynku w podatku dochodowym rozliczał tylko Zainteresowany. W nabytej nieruchomości nie były przeprowadzane żadne ulepszenia, na które nakłady przekraczałyby 30% wartości nieruchomości. Garaż nie był nigdy dzierżawiony. W chwili obecnej działka przeznaczona jest do sprzedaży.

Treść wniosku wskazuje, że przedmiotowy garaż nie został nabyty w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi z majątku prywatnego, a ponadto wskazany budynek nie był wykorzystywany przez Zainteresowanego w celach zarobkowych. Oznacza to, że dostawa ww. garażu realizowana będzie poza sferą działalności gospodarczej i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto wskazać należy, iż w oparciu o art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Jak wynika z powyższego, umowa najmu jest umową cywilnoprawną o charakterze zobowiązaniowym przysparzającym obydwie strony zawartej umowy.

W tym miejscu zauważyć należy, iż cywilnoprawna umowa najmu będąca czynnością odpłatną stanowi, stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i jest bezsprzecznie czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji z tytułu dokonywania takich czynności w sposób systematyczny lub ciągły wykonawca czynności staje się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i de facto podatnikiem podatku VAT zdefiniowanym w art. 15 ust. 1 ustawy, bez względu na to czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, iż sprzedaż opisanego budynku portierni podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, ww. budynek był odpłatnie wynajmowany osobom trzecim, co dowodzi, iż był on wykorzystywany w celach zarobkowych. Zatem, w związku z dostawą wskazanego budynku Wnioskodawca wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 2 ustawy, pozwalające uznać tą czynność za działalność gospodarczą.

Należy jednak zauważyć, iż jak wskazano w treści interpretacji, ustawodawca przewidział dla takich czynności zwolnienie od podatku.

Wobec powyższego należy wskazać, iż planowana dostawa budynku portierni, nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku doszło w momencie oddania tego obiektu do użytkowania najemcom w dniu 30 kwietnia 2010 r. przez Wnioskodawcę będącego zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a więc w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W niniejszej sytuacji spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą wskazanego budynku minie okres dłuższy niż 2 lata. W związku z powyższym, dostawa ta będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż sprzedaż garażu stanowić będzie dostawę majątku prywatnego Wnioskodawcy i w związku z tym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast z uwagi na fakt, iż opisany budynek portierni wykorzystywany był przez Zainteresowanego w celach zarobkowych, w przypadku jego sprzedaży Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT. Dostawa ta jednak będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia w związku z art. 29 ust. 5 ustawy, zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowiony jest wskazany obiekt, również będzie korzystało ze zwolnienia od podatku. Wobec powyższego, sprzedaż przedmiotowych budynków przez Zainteresowanego nie spowoduje konieczności naliczenia podatku VAT.

Należy wskazać, iż w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca twierdzi, że podczas sprzedaży ww. nieruchomości mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego, przy której to czynności dana osoba, choćby miała status podatnika, w charakterze takim nie występuje. Tut. Organ pragnie zauważyć, iż pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowej dostawy) pojęcia nie podlega opodatkowaniu i zwolnione od podatku nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie w przypadku budynku portierni ma miejsce sytuacja, w której dostawa ta korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży budynku portierni należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna wydana Zainteresowanemu nie wywiera skutku prawnego dla jego żony.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości nabytej do majątku osobistego. Natomiast kwestia dotycząca opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości wykorzystywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 15 października 2012 r. nr ILPP1/443-668/12-5/NS.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 572 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu