Temat interpretacji

w zakresie uznania posiadanych dokumentów za uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2015 r. (data wpływu 29 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania posiadanych dokumentów za uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania posiadanych dokumentów za uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca działa w formie spółki komandytowej pod nazwą A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa. Spółka z dniem 29 czerwca 2012 r. została zarejestrowana w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego i z tym dniem rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej zajmuje się produkcją wyrobów z drewna, korka, słomy i materiałów używanych do wyplatania; z papieru i tektury, ze szkła płaskiego itp.

Wnioskodawca jest jednym z dostawców półek i luster, dla I. z siedzibą w Szwajcarii oraz ramek na rzecz T. z siedzibą Hong Kongu, przy czym towary sprzedawane na rzecz sklepów, magazynów I. oraz T. na terenie Unii Europejskiej np. do Niemiec, Słowacji, Wlk. Brytanii itp. T. jak również I. dla celów podatku od towarów i usług są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług w poszczególnych krajach członkowskich i posiadają ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawca również jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Realizacja transakcji pomiędzy Wnioskodawcą, a I. z siedzibą w Szwajcarii (Centrala) przebiega w sposób następujący:

Wnioskodawca posiada indywidualny login do systemu ECIS tj. scentralizowanego systemu elektronicznej wymiany danych I., do którego dostęp mają również oddziały I. w poszczególnych krajach oraz podłączeni użytkownicy, podmioty współpracujące z siecią, w tym Wnioskodawca. Oddziały I. w poszczególnych krajach za pośrednictwem powyższego systemu zgłaszają zapotrzebowanie na towary. Wnioskodawca logując się do systemu ECIS otrzymuje listę towarów na które jest zapotrzebowanie tj. listę zamówień. Po zweryfikowaniu przesłanej listy Wnioskodawca potwierdza zamówienia, które jest w stanie zrealizować w określonych terminach. Na dalszym etapie za pośrednictwem również systemu ECIS generowana jest specyfikacja zamówienia tj. Packing List, na której znajdują się poszczególne ilości towaru. Ww. lista kompletowana jest zgodnie z kierunkiem wysyłki zamówionego towaru do poszczególnych krajów.

Wnioskodawca nie dokonuje samodzielnego transportu towarów będących przedmiotem zamówienia poza terytorium kraju.

Za organizację transportu towaru do poszczególnych sklepów, magazynów I. odpowiada przede wszystkim I., która zleca przewóz towarów niezależnym przewoźnikom, którzy odbierają towar bezpośrednio z zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy.

Niewielka część zamówionego towaru dowożona jest w ten sposób, że przewoźnik działający na zlecenie Wnioskodawcy dowozi zamówiony towar przez I. do Skalmierzyc tj. do magazynu I. i dopiero od tego momentu za transport odpowiada przewoźnik działający na zlecenie I.. Transport towaru poza terytorium Polski odbywa się trójtorowo w następujący sposób:

• przez magazyn w J, gdzie dokonywane są przeładunki i kompletacja towaru od różnych producentów i dalszy transport - w całości za transport odpowiada I.,
• przez magazyn w S. - Wnioskodawca sam organizuje transport do tego magazynu; następnie towar jest kompletowany do poszczególnych sklepów i wysyłany przez I.,
• bezpośrednio do magazynów poza granicami Polski - w całości za transport odpowiada I..

Po dokonaniu załadunku towaru u Wnioskodawcy, a w przypadku dowozu towaru przez Wnioskodawcę do Skalmierzyc, potwierdzane jest przez pracowników Wnioskodawcy w systemie ECIS nadanie określonej partii towaru wykazanego na specyfikacji tj. Packing List. Na tej podstawie za pośrednictwem systemu ECIS generowana i wysyłana jest drogą elektroniczną faktura VAT do nabywcy, na której widnieją dane i numer identyfikacji podatkowej Wnioskodawcy poprzedzony oznaczeniem PL, dane I. z siedzibą w Szwajcarii z tym, że podawany jest numer identyfikacji podatkowej kraju UE do którego wysyłany jest towar, numer wysyłki towaru oraz miejsce wysyłki, kwota. Kompletność i zgodność nadania określonej partii towarów przez Wnioskodawcę kontrolowana jest przez nabywcę w momencie dotarcia towaru do magazynu lub konkretnego sklepu I.. Wnioskodawca posiada w swojej dokumentacji w wersji elektronicznej historię zamówień, potwierdzenia nadania określonych partii towaru tj. co i w jakich ilościach i gdzie zostało wysłane, specyfikację poszczególnych sztuk towaru przekazanych do transportu, fakturę oraz potwierdzenia zapłaty za faktury.

Jednocześnie raz w miesiącu Wnioskodawca otrzymuje z Centrali I. za pośrednictwem poczty elektronicznej, zestawienie na którym znajduje się numer zamówienia, dane nadawcy, nr i data faktury, nazwa odbiorcy i kraj, gdzie ten towar dotarł oraz kwotę z faktury. Na zestawieniu jednocześnie znajduje się oświadczenie Dyrektora oraz prokurenta I., że towar wykazany na fakturach faktycznie dotarł do miejsca wysyłki towaru.

Wnioskodawca uważa, że w miesiącu otrzymania zastawienia od I., które potwierdza, że towar dotarł do miejsca przeznaczenia, Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy posiadanie przez niego dokumentów tj. historii zamówień, potwierdzeń nadania określonych partii towaru tj. co i w jakich ilościach i gdzie zostało wysłane, specyfikacji poszczególnych sztuk towaru przekazanych do transportu (Packing List), faktur oraz zestawienia z którego wynika, że towar dotarł na terytorium kraju UE innego niż miejsce wysyłki, mimo nie posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów od przewoźnika (spedytora) uprawniają go do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Wnioskodawca wskazuje dodatkowo, że ww. dokumenty są dostępne w systemie i w każdym momencie mogą być udostępnione i wydrukowane na polecenie właściwych organów podatkowych.

Realizacja transakcji pomiędzy Wnioskodawcą, a T. z siedzibą w Hong Kongu natomiast przebiega w sposób następujący: Wnioskodawca drogą elektroniczną za pośrednictwem przedstawiciela T. w Turcji otrzymuje wstępne zbiorcze zamówienia, które zostały złożone przez sklepy, magazyny T. w poszczególnych krajach. Po zweryfikowaniu zamówienia Wnioskodawca potwierdza zamówienia, które jest w stanie zrealizować w określonych terminach. Ww. dokument jest następnie odsyłany do przedstawiciela T. celem akceptacji i następnie wiadomością zwrotną do Wnioskodawcy trafia ostateczna wersja zamówienia, które jest następnie przez niego realizowane. Na dalszym etapie ustalane są terminy załadunków poszczególnych ilości towarów. Proces ten prowadzony jest z udziałem firmy logistycznej wspierającej T. w Polsce, a mianowicie Wnioskodawca do systemu Griffin firmy logistycznej (systemu do planowania wysyłek) wprowadza dane potwierdzonych zamówień wraz z terminami realizacji i na tej podstawie planowane i organizowane są terminy załadunków poszczególnych ilości towarów.

Firma logistyczna kieruje m.in. przepływem informacji o zapotrzebowaniu na transporty, wymaganych datach i godzinach załadunku/rozładunku, ustala z przewoźnikami i dostawcami plany załadunkowe, przekazuje informacje dotyczące wymagań odnośnie środków transportu, nadzoruje m.in. poprawność danych w systemie tj. faktyczne załadunki i dane na dokumentach. Wnioskodawca przygotowuje wówczas również w tym systemie specyfikację zamówienia tj. Packing List, na której znajdują się poszczególne ilości towaru, nr wysyłki. Ww. lista kompletowana jest również zgodnie z kierunkiem wysyłki zamówionego towaru do poszczególnych krajów, która przekazywana jest łącznie z wysyłanym towarem.

Wnioskodawca nie dokonuje samodzielnego transportu będących przedmiotem zamówienia poza terytorium kraju.

Organizacją transportu towarów zajmuje się zawsze T. przy udziale firmy logistycznej poprzez zewnętrznego przewoźnika (spedytora), który również zleca przewóz innym przewoźnikom.

Po dokonaniu załadunku towaru u Wnioskodawcy, pracownicy Wnioskodawcy w systemie firmy logistycznej potwierdzają nadanie określonej partii towaru wykazanego na specyfikacji.

Po potwierdzeniu nadania w systemie określonej partii towaru Wnioskodawca wystawia i wysyła fakturę na której widnieje numer identyfikacji podatkowej Wnioskodawcy poprzedzony oznaczeniem PL, dane T., z tym że podawany jest numer identyfikacji podatkowej kraju UE w którym zarejestrowany jest nabywca np. IE numer wysyłki towaru i miejsce dostawy, kwota.

Po dostarczeniu przez przewoźnika towaru do oddziału T. poza granicami Polski, Wnioskodawca otrzymuje od przewoźnika (spedytora) T. zbiorcze zestawienie, na którym znajduje się numer wysyłki, data załadunku, miejsce załadunku, data dostawy, kraj dostawy, miejsce rozładunku, oznaczenie klienta, numer faktury. Na otrzymanym zestawieniu dodatkowo znajduje się oświadczenie przewoźnika (spedytora) o poniższej treści: "towar wymieniony na fakturach faktycznie dotarł do Klienta T. pod adres według poniższej listy" oraz że ww. oświadczenie wydaje się na potrzeby dostawcy będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT.

Wnioskodawca w swojej dokumentacji posiada również potwierdzenia zapłat do wystawianych faktur.

Wnioskodawca uważa, że w miesiącu otrzymania zestawienia od przewoźnika (spedytora) który oświadcza że dostarczył towar do miejsca przeznaczenia, uprawniony jest do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy posiadanie przez niego dokumentów tj. historii zamówień, potwierdzeń nadań określonych partii towaru tj. co i w jakich ilościach i gdzie zostało wysłane, specyfikacji poszczególnych sztuk towaru przekazanych do transportu (Packing List), faktur, potwierdzeń zapłaty do faktur oraz zestawienia z którego wynika, że towar dotarł na terytorium kraju UE innego niż miejsce wysyłki, mimo nie posiadania przez Wnioskodawcę dokumentów od przewoźnika (spedytora) uprawniają go do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Wnioskodawca wskazuje dodatkowo, że ww. dokumenty dostępne są w systemie Wnioskodawcy i w każdym momencie mogą być udostępnione i wydrukowane na polecenie właściwych organów podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym podatnik w sposób prawidłowy rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i opodatkowuje według stawki podatku 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy dokonywana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów na rzecz T. oraz I. podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054) przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 cyt. przepisu, żeby uznać transakcję za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nabywcą towarów musi być:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Rolska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów opodatkowana jest stawką podatku 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem w wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazał tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

Wnioskodawca z pewnością spełnia warunki opisane pkt 1 i 3. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi jednak kwestia, czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty na potwierdzenie dostarczenia towarów są wystarczające do zastosowania stawki 0%.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w pkt 2 są następujące dokumenty jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że powyżej opisane dokumenty mają podstawowe znaczenie dla dokumentowania faktu dokonania WDT. Prawodawca dopuszcza jednak możliwość dokumentowania WDT za pomocą innych dokumentów - o czym stanowi art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Zgodnie z powołanym przepisem w przypadku, gdy dokumenty o których mowa w art. 42 ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wzajemna zależność przepisów art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT budziła w praktyce i orzecznictwie istotne wątpliwości, które obecnie zostały rozwiane poprzez wydanie uchwały przez Naczelny Sąd Administracyjny o sygn. akt I FPS 1/10 w której ww. Sąd rozstrzygnął, iż dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał tylko niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, które mogą być uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dokumentami o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W rezultacie powyższego stanowiska Wnioskodawca uważa, że w celu zastosowania 0% stawki VAT nie musi on posiadać wszystkich dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji dokumentu przewozowego. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z pózn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej, list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Mając na uwadze powyższe przepisy, nie można utożsamiać pojęcia dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym.

Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy, nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Należy więc uznać, że dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zatem, dokumentem tym może być zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

W przedmiotowym przypadku to I. i T. zlecają przewoźnikom (spedytorom) przewóz towarów z terytorium Polski na terytorium UE, w związku z powyższym przewoźnicy nie mają obowiązku przekazywania Wnioskodawcy listów przewozowych, z uwagi iż Wnioskodawca nie jest stroną zawartych umów przewozu. Wnioskodawca w zamian za to otrzymuje comiesięczne zestawienie faktur wraz z oświadczeniem z Centrali I., że towar dotarł do miejsca przeznaczenia lub w przypadku T. od przewoźnika (spedytora) oświadczenie, że towar dotarł do miejsca przeznaczenia na terytorium UE.

Fakt, iż Wnioskodawca nie posiada w swojej dokumentacji listów przewozowych, a zamiast tego otrzymuje od I. zestawienie faktur z systemu elektronicznego ECIS, które potwierdza fakt dostawy towaru do poszczególnych krajów, jak również oświadczenie od przewoźnika w przypadku dostawy na rzecz T., zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowi przeszkody do uznania, że towar faktycznie dotarł do miejsca przeznaczenia, a tym samym Wnioskodawca uprawniony jest do zastosowania stawki w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z utartym orzecznictwem sądów administracyjnych stosowanie stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej, a wszelkie wątpliwości dotyczące opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinny być rozstrzygane na korzyść stawki 0%.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Wnioskodawcy dokumenty opisane w przedstawionym stanie faktycznym w sposób dostateczny potwierdzają fakt dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego, w konsekwencji Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki 0% VAT pod warunkiem posiadania wyżej opisanych dokumentów.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza np. interpretacja indywidualna DIS w Warszawie nr IPPP3/4512-98/15-4/KT z dnia 8 kwietnia 2015 r., DIS w Bydgoszczy o nr ITTP3/443-524/13/MD z dnia 23 stycznia 2014 r., DIS w Katowicach o nr IBPP3/443-403/10/KO z dnia 17 sierpnia 2010 r. oraz uchwała NSA z dnia 11 stycznia 2010 r. o sygn. akt I FPS 1/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W tym miejscu wskazać należy, że art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) brzmi: dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• (pkt 1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• (pkt 3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
  - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednakże powyższe nie wpływa na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności okresu rozliczeniowego w którym należy wykazać przedmiotowe transakcje ze stawką podatku w wysokości 0%.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 737 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie