Temat interpretacji
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 15 lutego 2005r. Nr FK-II-3327-3/2005 (data wpływu do tut. Urzędu: 29 marca 2005.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie oceny umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste w związku z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług; uzupełnionego na wezwanie tut. organu podatkowego pismem z dnia 18 kwietnia 2005r. Nr FK-II-3327-5/2005
stwierdzam, że:
stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.
Uzasadnienie
Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę: Gmina Miejska, jako właściciel gruntów, na mocy art. 27 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004r.Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) oddaje nieruchomości gruntowe w użytkowanie wieczyste zarówno osobom fizycznym jak i przedsiębiorcom. Zgodnie z zapisem art. 71 powołanej ustawy za oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne, przy czym opłaty roczne wnoszone powinny być za cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Zobowiązani do wnoszenia opłat wieczyści użytkownicy dokonują wpłat opłat rocznych w różnych terminach, zarówno przed terminem ustawowym jak i po terminie.
Pytanie Wnioskodawcy: Jak należy traktować umowę w sprawie ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu w związku z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług?
Stanowisko Wnioskodawcy: Umowa w sprawie ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu jest umową o świadczenie usług, ale nie jest umową o charakterze podobnym do umów wymienionych w art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.
Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego tutejszy organ podatkowy stwierdza:
W art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.Nr 54, poz.535 ze zm.) określono przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z pkt 1 tego przepisu "Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju".
Art. 8 ust.1 ustawy stanowi: "przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)".
Ponieważ oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nie jest dostawą towaru, a jest odpłatnym świadczeniem na rzecz innego podmiotu, uznać należy, że jest to świadczenie usług w rozumieniu cytowanego art. 8 ust. 1 ustawy.
W art. 19 ust.13 pkt 4 ustawy prawodawca postanowił, iż z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób, usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później jednak, niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.
Regulacje dotyczące najmu i dzierżawy oraz umowy leasingu zostały zawarte w Księdze Trzeciej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U.Nr 16, poz. 93 ze zm) zatytułowanej "Zobowiązania".
Natomiast użytkowanie wieczyste jest prawem rzeczowym uregulowanym w Księdze Drugiej Kodeksu cywilnego (Dz.U.Nr 16, poz. 93 ze zm) "Własność i inne prawa rzeczowe". W myśl art. 232 tej ustawy grunty stanowiące własność Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym. Na mocy art. 234 umowa o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Okres trwania użytkowania wieczystego, zgodnie z art 236 § 1, wynosi dziewięćdziesiąt dziewięć lat; jedynie w sytuacjach wyjątkowych ustawa dopuszcza oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste na czas krótszy, wynoszący jednak co najmniej czterdzieści lat. Uprawnienia wieczystego użytkownika określa art. 233 : "W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać". Wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną, co wynika z art. 238 tej ustawy.
Zgodnie z art. 71 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok, ale na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, właściwy organ może ustalić inny termin zapłaty jednakże nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.
Zatem użytkowanie wieczyste ma odmienny charakter aniżeli usługi najmu, dzierżawy oraz leasingu i w takim przypadku art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług nie znajduje zastosowania.
W świetle powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kwidzynie stwierdził, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste w związku z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług jest prawidłowe.