Temat interpretacji
POSTANOWIENIENa podstawie: art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. Nr 8 z 2005r., poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu:stwierdza, że stanowisko podatnika zawarte w piśmie złożonym w dniu 05.08.2005r. (data wpływu do tut. Urzędu) przez Pana ........ dotyczącym interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, w sprawie czy syndyk w postępowaniach upadłościowych na podstawie postanowienia sądu upadłościowego jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE We wniosku z dnia 05.08.2005r. (data wpływu do tut. Urzędu) Pan .............. przedstawił następujący stan faktyczny:Wnioskodawca sprawuje funkcję syndyka w postępowaniu upadłościowym na podstawie postanowienia sądu upadłościowego. Zgodnie z postanowieniem sądu, po rozpatrzeniu wniosku złożonego przez wnioskodawcę, otrzymał on zaliczkę na poczet wynagrodzenia za sprawowanie funkcji syndyka. Funkcję syndyka masy upadłości sprawuje na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w ......... z dnia .....czerwca 1992r. wydanego pod rządami Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934r. (j. t. Dz. U. z 1991r. nr 118, poz. 512). Przepisy tego rozporządzenia nie zawierały żadnych ograniczeń w zakresie kwalifikacji syndyka i trybu jego powoływania - a więc odmiennie niż na gruncie obecnie obowiązującego prawa upadłościowego. Ustawa z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. nr 60, poz. 535 ze zm.) w art. 536 stanowi, że: "w sprawach, w których ogłoszono upadłość przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe". Zatem status prawny wnioskodawcy jako syndyka reguluje prawo upadłościowe z roku 1934, a nie obecna, co rodzi określone implikacje prawne. Nadal pełni funkcję syndyka, chociaż wbrew art. 157 § 1 Prawa upadłościowego z dnia 28 lutego 2003r. nie posiada wymaganej przez ten przepis licencji i nie jest wpisany na listę kandydatów na syndyków prowadzoną przez prezesów sądów wojewódzkich, o których mówią przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 kwietnia 1998r. w sprawie szczególnych kwalifikacji oraz warunków wymaganych od kandydatów na syndyków upadłości (Dz. U. nr 55, poz. 359 ze zm.). Nadmienia, że nie jest wyznaczony jako syndyk jakiegokolwiek innego upadłego podmiotu gospodarczego. Konfrontując te fakty i przepisy prawne z interpretacją Ministra Finansów w powyższej sprawie Wnioskodawca stwierdza, że jako syndyk nie prowadzi działalności gospodarczej rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT z 11 marca 2004r., bowiem za taką można tylko uznać wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy o czym świadczy chociażby fakt posiadania licencji, a ponieważ wnioskodawca takiej licencji nie posiada i nie figuruje na liście kandydatów na syndyka prowadzonej przez prezesa sądu wojewódzkiego to nie tylko takiego zamiaru nie przejawia, ale wręcz nie spełnia formalnych warunków do wyznaczenia go syndykiem. Pytanie: czy wnioskodawca w przedstawionym powyżej stanie faktycznym jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie sprawowanej funkcji syndyka?Stanowisko pytającego w sprawie: syndyk w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, tzn. nie wykonując czynności w sposób częstotliwy, ani z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie czynności jakie wykonuje w postępowaniu upadłościowym na podstawie postanowienia sądu upadłościowego.
Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu udziela następującej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego:Ustalając następstwa w podatku od towarów i usług czynności wykonywanych przez syndyka należy mieć na uwadze, że stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa - art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Oznacza to, że fakt wykonywania pewnych czynności z nakazu władzy, np. sądu nie stanowi kryterium do uznania, że świadczenie nie jest wykonywane niezależnie. Stosownie do przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Stosownie do postanowień art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1 nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonywanie tych czynności. Czynności wykonywane przez syndyka wypełniają dyspozycję przepisu art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.). Z regulacji tej wynika, że przychody osób, którym sąd zlecił na podstawie właściwych przepisów wykonanie określonych czynności, uważa się za przychody z działalności wykonywanej osobiście. Jednak warunkiem uznania, że czynności syndyka nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest kumulatywne spełnienie warunków art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W tym zakresie należy mieć na uwadze następujące okoliczności: Syndyka wyznacza sąd jako organ władzy postanowieniem - art. 51 ust. 1 pkt 6 prawa upadłościowego. Zakres czynności pełnionych przez syndyka określa ustawa prawo upadłościowe. Syndyk obejmuje majątek, zarządza nim, reprezentuje masę upadłości na zewnątrz i przeprowadza likwidację majątku masy. Syndyk obejmuje w zarząd cały majątek upadłego, który z mocy prawa traci nad nim zarząd, prawo korzystania i rozporządzania. Status syndyka można określić jako ustawowe zastępstwo upadłego lub wierzycieli albo upadłego i wierzycieli, bądź też mając na uwadze charakter pełnionego urzędu jest on określany jako organ sądu działający z mocy prawa i w swoim imieniu - art. 14 § 1 i art. 90 § 1 prawa upadłościowego. W obu tych przypadkach syndyk pozostaje jednak podmiotem, któremu powierzone zostało pełnienie określonych funkcji w postępowaniu upadłościowym. Wynagrodzenie syndyka nie jest należnością wynikającą z umowy cywilnoprawnej, ani nie jest wynagrodzeniem za pracę. Jego charakter zdeterminowany jest funkcją pełnioną przez syndyka w postępowaniu upadłościowym - funkcją procesową. Wynagrodzenie to ma charakter procesowy, a sąd może o nim orzekać jedynie w postępowaniu upadłościowym. Oznacza to, że nie jest możliwe dochodzenie wynagrodzenia poza postępowaniem upadłościowym (art. 164 prawa upadłościowego). Możliwe jest jednak pokrycie przez upadłego niezaspokojonej części wynagrodzenia w postępowaniu upadłościowym (art. 165 prawa upadłościowego). Ważne jest to, że to sąd określa wysokość wynagrodzenia, jednak nie pokrywa jego kosztów. Analizując kwestię odpowiedzialności syndyka za powierzone funkcje należy mieć na uwadze, że czynności syndyka dotyczące masy upadłości są dokonywane we własnym imieniu lecz na rachunek upadłego - art. 160 ust. 1 prawa upadłościowego. Konsekwencją tego jest to, że syndyk nie odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w sprawach dotyczących masy upadłości - art. 160 ust. 2 prawa upadłościowego. Odpowiada za nie zawsze upadły - art. 372 prawa upadłościowego. Oznacza to, że ryzyko gospodarcze podejmowanych przez syndyka działań ponosi masa upadłości. Jest to istotne, bowiem pozwala na ustalenie, że działalność syndyka ma charakter samodzielny, nawet w sytuacjach, gdy syndyk konsultuje najważniejsze decyzje z sędzią komisarzem i radą wierzycieli. Odrębną kwestią jest odpowiedzialność syndyka za szkodę wyrządzoną nienależytym wykonywaniem swoich obowiązków. Z treści przepisu art. 160 ust. 3 prawo upadłościowe wynika, że za szkodę odpowiada syndyk. Reasumując pomiędzy syndykiem a sądem nie istnieje stosunek prawny, o którym mowa w przepisie art. 15 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że czynności syndyka nie wypełniają dyspozycji przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, zastosowanie mają ogólne zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług.Zatem w stanie faktycznym opisanym przez Pana w piśmie, nie jest istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy fakt, że czynność nie jest wykonywana częstotliwie (ani nie przejawia takiego zamiaru).
Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji niniejszego postanowienia. Naczelnik tut. Urzędu informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku. Zgodnie z art. 14 b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy zgodnie z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.Złożenie zażalenia podlega opłacie skarbowej w wysokości 5 zł.